‍ ‍ ‍ حاج حسن خلج روضه تخریب بقیع ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﯾﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﺟﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠـﺎ ﺩﻝ ﻫﺮ ﻋـﺎﺷﻘﯽ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠـﺎ ﻫــﻮﺍﯼ ﭼﺸــﻢ ﻫــﺎ ﺍﺑﺮﯼ ﺍﺑﺮﯼ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﯿﻌﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﯿﭻ ﺻﺒﺮﯼ ﺩﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻏﻤﯽ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺧﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻗﺒﺮ ﻗﻠﺐ ﻣﺎﺳﺖ ﺯﯾﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ،ﺧﺎﮎ ﭼﺎﺭ ﻣﺮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﻗﺒﺮ ﻣﺎﺩﺭ ﻗﺒﺮ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺩﻟﻬﺎ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺷﺮﻡ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺮ ﻫﺎ ﻗﺒﺮ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ، ﻗﺒﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯿﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻣﯿﮕﻦ ﺗﻮ ﺑﻘﯿﻊ؛ ﺍﻭﻥ ﺷﺎﻋﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﮔﻔﺖ : ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻘﯿﻊ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ، ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﯿﻊ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺷﯿﻌﻪ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﻣﺤﺸﺮ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺮ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻨﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﻪ ﺍﻫﻞ ﻇﺮﺍﻓﺘﯽ ﺟﻠﻮﻣﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻔﺖ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﻮﻧﺪﯼ؛ ﺑﮕﻮ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﺮ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻮ ﻗﺒﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺩﻟﻬﺎ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺷﺮﻡ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧ ﮐﻔﺮ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﮐﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻃﺎﻕ ﻭ ﺭﻭﺍﻕ ﺑﻘﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ

‍ زيــارة ائمة المظلوم البقيع عــليهم الــسّــلام بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ السَّلامُ عَلَيْكُمْ أَئِمَّةَ الْهُدىٰ ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ التَّقْوىٰ ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الْحُجَجُ عَلىٰ أَهْلِ الدُّنْيا ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الْقُوَّامُ فِي الْبَرِيَّةِ بِالْقِسْطِ ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الصَّفْوَةِ ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ آلَ رَسُولِ اللّٰهِ ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ النَّجْوىٰ ، أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ وَنَصَحْتُمْ وَصَبَرْتُمْ فِي ذاتِ اللّٰهِ وَكُذِّبْتُمْ وَأُسِيءَ إِلَيْكُمْ فَغَفَرْتُمْ ، وَأَشْهَدُ أَنَّكُمُ الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمُهْتَدُونَ ، وَأَنَّ طاعَتَكُمْ مَفْرُوضَةٌ ، وَأَنَّ قَوْلَكُمُ الصِّدْقُ ، وَأَنَّكُمْ دَعَوْتُمْ فَلَمْ تُجَابُوا ، وَأَمَرْتُمْ فَلَمْ تُطَاعُوا ، وَأَنَّكُمْ دَعَائِمُ الدِّينِ وَأَرْكَانُ الْأَرْضِ؛ لَمْ تَزالُوا بِعَيْنِ اللّٰهِ يَنْسَخُكُمْ مِنْ أَصْلابِ كُلِّ مُطَهَّرٍ ، وَيَنْقُلُكُمْ مِنْ أَرْحامِ الْمُطَهَّراتِ ، لَمْ تُدَنِّسْكُمُ الْجاهِلِيَّةُ الْجَهْلاءُ ، وَلَمْ تَشْرَكْ فِيكُمْ فِتَنُ الْأَهْوَاءِ ، طِبْتُمْ وَطَابَ مَنْبَتُكُمْ ، مَنَّ بِكُمْ عَلَيْنا دَيَّانُ الدِّينِ فَجَعَلَكُمْ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللّٰهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ ، وَجَعَلَ صَلاتَنا عَلَيْكُمْ رَحْمَةً لَنا وَكَفَّارَةً لِذُنُوبِنا إِذِ اخْتارَكُمُ اللّٰهُ لَنا وَطَيَّبَ خَلْقَنا بِمَا مَنَّ عَلَيْنا مِنْ وِلايَتِكُمْ وَكُنَّا عِنْدَهُ مُسَمِّينَ بِعِلْمِكُمْ ، مُعْتَرِفِينَ بِتَصْدِيقِنا إِيَّاكُمْ ، وَهٰذَا مَقامُ مَنْ أَسْرَفَ وَأَخْطَأَ وَاسْتَكانَ وَأَقَرَّ بِمَا جَنىٰ وَرَجَا بِمَقامِهِ الْخَلاصَ وَأَنْ يَسْتَنْقِذَهُ بِكُمْ مُسْتَنْقِذُ الْهَلْكىٰ مِنَ الرَّدىٰ ، فَكُونُوا لِي شُفَعاءَ فَقَدْ وَفَدْتُ إِلَيْكُمْ إِذْ رَغِبَ عَنْكُمْ أَهْلُ الدُّنْيا وَاتَّخَذُوا آياتِ اللّٰهِ هُزُواً وَاسْتَكْبَرُوا عَنْها؛ يَا مَنْ هُوَ قائِمٌ لَايَسْهُو ، وَدائِمٌ لَايَلْهُو ، وَمُحِيطٌ بِكُلِّ شَيْءٍ ، لَكَ الْمَنُّ بِمَا وَفَّقْتَنِي ، وَعَرَّفْتَنِي بِما أَقَمْتَنِي عَلَيْهِ إِذْ صَدَّ عَنْهُ عِبادُكَ وَجَهِلُوا مَعْرِفَتَهُ ، وَاسْتَخَفُّوا بِحَقِّهِ ، وَمَالُوا إِلىٰ سِواهُ ، فَكانَتِ الْمِنَّةُ مِنْكَ عَلَيَّ مَعَ أَقْوامٍ خَصَصْتَهُمْ بِمَا خَصَصْتَنِي بِهِ ، فَلَكَ الْحَمدُ إِذْ كُنْتُ عِنْدَكَ فِي مَقامِي هٰذَا مَذْكُوراً مَكْتُوباً فَلا تَحْرِمْنِي ما رَجَوْتُ ، وَلَا تُخَيِّبْنِي فِيما دَعَوْتُ ، بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. پس براى خود به هرچه که خواهى دعا کن ...

‍ شور تخریب بقیع غروب و غمِ هوای بقیع غروب مدینه شبای بقیع گرفته دلم برای بقیع برای غم و غصه های بقیع از این غم غربت بگو چه کنم بیچاره کبوترای بقیع تو حسرتِ گنبد طلای بقیع کجا بپرن؟ کجای بقیع؟ که جایی ندارن به جای بقیع از این غم غربت بگو چه کنم چشمام دریای خون قبرا بی سایِبون اشکام مثل بارون می باره جز خاک چی میبینی رو خاکها میشینی از این غم سنگینی همواره "آی مدینه، آقام حرم نداره هیچکی مثلِ، حسن کَرَم نداره" سیدرضانریمانی

‍ سینه_زنی ویژۀ ایام تخریب بقیع توسط وهابیت ملعون هرجا روی خاک میشینم هرجا سنگ قبر میبینم ، گریه م میگیره زیر سایه بون میشینم ، گریه م میگیره نه گنبدی نه چراغ ، نه صحن و رواق میمیره برات ، شیعه به خدا بازم نم بارون ، رو گونمون میزنه دوباره غمت ، داغ روی قلب منه منی که برام هرجا مشکلی پیش اومد فقط رو لبم ، ذکر یا امام حسنه آقام آقام آقام یابن الزهرا  .. وقتی تو حرم میشینم صحن مشهد و میبینم ، گریه م میگیره طاق و گنبد و میبینم ، گریه م میگیره نه صحن و ایوونی ، نه روضه خونی می باره قلبم ، رو خاک بقیع یه روز تو مدینه ، برات حرم میسازیم حرم برا تو ، شاه با کرم می سازیم جلوی حرم ، صحن قاسم بن حسن آره میسازیم آقا ، خوبشم میسازیم بازم نم بارون ، رو گونمون میزنه دوباره غمت ، داغ روی قلب منه منی که برام هرجا مشکلی پیش اومد فقط رو لبم ، ذکر یا امام حسنه آقام آقام آقام یابن الزهرا  .. شاعر: علیرضا رأفتی کربلایی_مهدی_رسولی تخریب_بقیع روضه_امام_حسن_علیه_السلام سینه_زنی

بشکند دستی که ویران کرد این گلخانه را در عزا بنشاند او شمع و گل‌و پروانه را بشکند دستی که هتک حرمت این خانه کرد شیعه را سوزاند و خون در قلب صاحبخانه کرد . 💔سالروز تخریب قبور ائمه بقیع تسلیت باد .