شب جمعه شده ‏و باز دلـــم رفت حــــرم ‏ دل آشفتـــه‌ی من ‏صحــن تـــو را کـــم دارد💔 🌴🕯🌴#شب_جمعه، شب زیارتی حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، هدیه به محضر حضرتش صلوات: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 🌴🕯🌴

#حسین_جانم دِلِ پُرخواهِشِ مَن را بِہ حَریمَٺ وا ڪُن شَبِ جُمعِہ هَم نِشینِ مادَرَٺ زهرا ڪُن مَن حَرَم لازِمَم اَرباب، بِطَلَب ڪَربُبَلا قَلَم وُ کاغَذَش اَزمَن،توفَقَط اِمضا ڪُن #اللهم_ارزقنا_ڪربلا #شب_زیارتے🌙 🌴🕯🌴

🔸سه عمل که بهترین توشه آخرت هستند

#محرم_1375 مادر زِ میدان چشم حسرت بر نمی داشت بذر امید مبهمی در سینه می کاشت غنچه ی سرخ باغ خدایی اصغرم اصغرم لایی لایی بابی انت و امی یا حسین فاطمه جان فدای فرق پُر خونت ای جوان لاله رخسارم شمع سوزانم ای علی جانم بر تو گریانم ای علی جانم زمان:شب های 6 و 7 محرم 1375 مکان:مسجد جزایری اهواز

#محرم_1377 ای اسب خونین یال من کم گریه کن بر حال من ذوالجناح من شاعر:محمدجواد غفور زاده (شفق) ای افتاده در قتلگه خون ای رأست به روی نیزه گلگون خیز از جا یا حسین بنگر مرا حسین دلخسته می روم از کربلا حسین مولانا یا حسین (4) شاعر: محمود تاری (یاسر) ایا تن بی سر برابر من بگو توئی ایا برادر من زمان: شب عاشورای 1377 مکان: مسجد جزایری اهواز

#محرم_1377 روضه ی حضرت ابالفضل العباس (ع) ای مشک مریز آبرویم بر باد مده تو آرزویم دور تو گردم حسین من جواز میدان به من بده تو علمدار منی تو علمدار منی عباس عباس سردار منی زمان: محرم 1377

امشب اباعبدالله در خیمه ها مهمان است شاعر: حاج غلامرضا سازگار (میثم) دریغا لاله هایم سر بریدند زِ گلبن لاله های تر بریدند نیزه شکسته ها را بزن کنار زینب حسینت اینجا خفته (2) شاعر:#حاج_حبیب_الله_معلمی ایا تن بی سر برابر من تویی تویی آیا برادر من به میدان می روی ای گل به همره می بری جانم شاعر:محمود تاری (یاسر) سر تو بر نیزه زیارتگاه به تو ای سر بریده صلوات الله

مدح امیرالمؤمنین(علیه السلام) با گریز به سیدالشهدا(علیه السلام) زهی شرف که درون حرم به امر خدا به جای دست خدا بر نهاد پا حیدر همان علی که نبی بارها به شأنش گفت منم مدینۀ علم و علی مراست چو در همان علی که نبی راست بن عم و داماد همان علی که خدا راست مُظهَرِ مَظهَر همان علی که به جز ذات پاک ختم رسل طفیل هستی اویند ماسوا یکسر همان علی که بود زامر حق به روز جزا جحیم و جنت در لطف و قهر او مضمر همان علی که به امر شریف بارخدای به عهد مهد ز دَم تا به دُم درید اژدر همان علی که به روز دغا به راه خدا نمود در بر شمشیر و تیر سینه سپر گریز👇👇 روا نبود که شمر لعین به کرب و بلا نهد به حنجر پاک حسین او خنجر روا نبود که در آفتاب گرم حسین لب از عطش شودش خشک و دیده از خون تر به خاک خفته چسان دید قامت قاسم به خون طپیده چرا دید پیکر اکبر جهان به آب شود غرقه تشنه چون جان داد شهی که آب روان ارث بودش از مادر الا چه بود سبب از چه رو چرا به چه جرم چه بود جرم و خطا ، کین جفا شدش کیفر به فرقه‌ای که از ایشان چنین خطا سر زد مدام لعن خدا باد تا صف محشر ✍️میرزا یحیی مدرس اصفهانی (بخشی از یک قصیده)

مدح و مرثیه امام جعفر صادق (علیه السلام) اي نابترين سرود هستي معناي تمام حق پرستي اي رود هميشه جاري عشق اي علت ماندگاري عشق اي رونق کار و بار دانش سرسبز ترين بهار دانش اي چشمه جاري حقايق مولاي من اي امام صادق دست همگان بود فقيرت ما جمله غلام بو بصيرت کي از در خود مرا براني آقاي وفا و مهرباني آنقدر که خلق و خوت نيکوست دلبسته توست دشمن و دوست افسوس که قلب تو شکستند دستان گره گشات بستند بي شال و ابات ظالمانه مي برد کشان کشان زخانه دشنام زخصم خود شنيدي شبها پي مرکبش دويدي با پاي برهنه بين جاده خصم تو سوار و تو پياده گه لعن بني اميه کردي گه ياد غم رقيه کردي ️✍یاسر رحمانی

مدح و مرثیه ای پیر خرد طفل دبستان کمالت ارباب بصیرت همه مبهوت جلالت دیدار الهی به تماشای جمالت خلق دو جهان تشنه دریای زلالت وجه‌اللهی و نیست نه پایان نه زوالت وصف تو فزون است ز توصیف و ز گفتار ای گشته صداقت همه جا دور سر تو روییده گل معرفت از خاک در تو شب منتظر زمزمه‌های سحر تو وحی است سراسر سخن چون گهر تو عالم چو کف دست به پیش نظر تو ای چشم خدای احد قادر دادار تو ماه و تلامیذ تو دور تو ستاره گفتار حکیمانه‌ات افزون ز شماره هر روز... نه! هر لحظه بود بر تو هزاره علم تو روان‌بخش کمال است هماره دو مطلع الانوار تو حمران و زراره یک جابر حیان تو و آن همه آثار چون مهر که پیوسته کند جود خود انفاق چون نور که سر برکشد از سینه آفاق علم تو عیان است در اوراد و در اوراق عقل و خرد و علم و فضلیت به تو مشتاق در علم و ادب مؤمن طاقت همه جا طاق هارون تو گل داد برون از شرر نار در کوی تو بر جنت اعلا چه نیاز است؟ با نور تو بر مهر دل‌آرا چه نیاز است؟ با قطره جود تو به دریا چه نیاز است؟ با خاک تو بر وسعت دنیا چه نیاز است؟ با درس تو بر علم اروپا چه نیاز است؟ ای عبد تو بر لشکر دانش سر و سردار ای کرسی درس تو تجلای قیامت آویزه گوش همه تا حشر، کلامت نوشیده همه کوثر توحید ز جامت در ملک خدا وحی خداوند، پیامت بر قلب عدو تیر بلا نطق هشامت گویی سخن اوست همه تیغ شرربار جز راه شما راه دگر سوی خدا نیست در ملک خدا نور به جز نور شما نیست جز خط شما مشی شما مذهب ما نیست این است و جز این نیست درست است و خطا نیست درس تو کم از نهضت شاه شهدا نیست آن نهضت پاینده از این درس دهد بار خلقت، نه فقط خالق منان به تو نازد مؤمن نه، خدا داند ایمان به تو نازد فضل و ادب و دانش و عرفان به تو نازد زهرا و علی، احمد و قرآن به تو نازد والله قسم شاه شهیدان به تو نازد کز هر سخنت نهضت دیگر شده تکرار تنها نه فقط زهر شرربار، تو را کشت هر لحظه غمی آمد و صدبار تو را کشت بیداد عدو نیمه شب تار تو را کشت گه یاد فشار در و دیوار تو را کشت بیش از همه منصور ستمکار تو را کشت هر روز از او شد به تن و جان تو آزار گه برد سوی قتلگهت پای پیاده گه لب به جسارت به حضور تو گشاده گه کرد ز بیداد، به قتل تو اراده با هر سخنش بر جگرت زخم نهاده او بر روی تخت و تو سر پای ستاده حرمت نگرفت از تو و از احمد مختار ای ماه فلک شمع شب تار بقیعت صد قافله دل آمده زوار بقیعت مرغ دل من گشته گرفتار بقیعت هرچند که ویران شده آثار بقیعت باشد که شبی در پی دیدار بقیعت «میثم» ز ره دور نهد چهره به دیوار ✍ حاج غلامرضا سازگار

به منبر می رود دریا به سویش گام بردارید هلا اسلام را از چشمه ی اسلام بردارید مبادا از قلم ها جا بیفتد واژه ای، اینک که بر منبر قدح کج کرده ساقی، جام بردارید سلونی را هدر کردند روزی مردمان امروز بپرسیدش از اسرار جهان ابهام بردارید الا ای شاعران چشمان او آرایه وحی است برای ما از آن باران کمی الهام بردارید نسیم صبح صادق می وزد از گیسوی صادق از آن مضمون پیچیده جناس تام بردارید به فرزندان به اهل خانه جز ایشان که می گوید: غلام خسته ام خفته، قدم آرام بردارید اگر فرمان او باشد نباید پلک بر هم زد به سوی شعله چون هارونِ مکی گام بردارید رُویَ عن إمامِِ جعفرِِ صادق له الرحمة به جز احکام او چشم از همه احکام بردارید به جای حج به سوی کربلا کج کن مسیرت را کفن باید به جای جامه احرام بردارید اگر در گوش نوزادی اذان می گفت می فرمود: که با آب فرات و تربت از او کام بردارید میان شعله ها آیات ابراهیم می سوزد میان گریه ختم سوره انعام بردارید ✍سید حمیدرضا برقعی