🔰 شرط قبول توحید / بخش دوم 📌 به مناسبت میلاد حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام ➖ یادداشتی از آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی دام ظله 🔸 هجرتی جاودان ➖ یکی از مهمترین وقایع زندگی حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام، سفر ایشان از مدينة النبی صلی الله علیه وآله به خراسان بود که پيامدهاى مفيدى به دنبال داشت. ➖ حركت آن حضرت به طور رسمى بود؛ به طورى كه در طى اين مسافت طولانى كه از شهرهاى بزرگ و كوچك و بخش‌ها و دهستان‌ها و دهكده‌هاى بسيار، عبور مى‌كردند، شور و هيجان عجيبى در كشورهاى اسلامى پديد مى‌آورد و موجب شد مسلمانانى كه تا آن موقع نمى‌توانستند احساسات ارادتمندانه خود را به اهل بيت عليهم‌السّلام اظهار كنند، علايق ناگسستنى و پيوند خود را با دودمان پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم و ذريّه آن حضرت آشكار سازند و در بين همه مردم از خواصّ و عوام، سخن از اهل بيت عليهم‌السلام و فضايل و مقامات آنان و ظلم‌هايى كه به آنها شده بود، مطرح گرديد. ➖ مردم و جماعات بسيار، از تشرّف به ديدار امام، غرق وجد و نشاط و سرور شده بودند؛ زيرا شرفيابى به حضورش را براى خود، شرفيابى به حضور جدّش پيامبر اكرم صلّى الله عليه و آله وسلّم مى‌شمردند. ➖ مردم در معابر، ميادين، مساجد و هر جا كه مسير آن حضرت بود، اجتماع مى‌كردند و با حضورشان صفحه نوينى را در تاريخ اسلام مى‌ساختند و روش و نظام عصر نبوّت رسول خدا و خلافت على مرتضى صلوات الله عليهما را احيا مى‌كردند. ➖ همه به هم مى‌گفتند: چه خوب شد؛ حق به مركزش بازگشت. مأمون خودش مى‌خواهد، زمينه انتقال خلافت را به امام فراهم كند. ➖ امام در هر مكانی كه قدم مى‌گذاشت، ارادت و محبّت مردم آنجا اوج مى‌گرفت و در كالبد ايمان و اخلاصشان، جان تازه مى‌دميد. امام را زيارت مى‌كردند؛ در سيمايش، سيماى رسول خدا را تماشا نموده و گريه مى‌كردند؛ ناله و ضجّه مى‌زدند؛ شعر مى‌خواندند؛ شادى مى‌كردند و صلوات مى‌فرستادند. ➖ به راستى، چه حادثه اى مهمتر از اين مى‌توانست مذهب تشيّع را زنده سازد و مردم را به سوى حقيقت رهبرى كند؟ وچه منظره‌اى زيباتر و نافذتر و جذّاب‌تر از جمال دل آرا و چهره ملكوتى امام است؟ @TheologicalSeminaryofGolpayegani

🔰 شرط قبول توحید / بخش سوم 📌 به مناسبت میلاد حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام ➖ یادداشتی از آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی دام ظله 🔸 ولایتمداری مردم نیشابور ➖ نیشابور یکی از شهرهای بین راه امام بود. امام علیه‌السّلام با آن جلال ملکوتی و ابهت و عظمت معنوی، شهر نیشابور را مزین فرمود. ➖ چنان‌که نقل می‌نمایند: در حالی که امام علیه‌السّلام در عماری نشسته، و روی زیبای دل‌آرا و جمال همایون حق‌ّنمایش از مردم پنهان بود؛ آن خلق بی‌شمار که آرزوی زیارت سیمای دلربای امام را داشتند، از هر طرف هجوم آورده، و شعار و تکبیر و صلوات سر می‌دادند. ➖ از آن میان، دو نفر از پیشوایان و حافظان احادیث رسول اکرم صلّی‌الله علیه و آله و سلّم پیش آمدند، و به امام علیه‌السّلام چنین خطاب کرده و درخواست و تقاضا نمودند: أیهَا السُّلالَةُ الطَّاهِرَةُ الرَّضِیة، أَیها الخُلاصَةُ الزَّاكِیةُ النَّبَویة بِحَقِّ آبَائِكَ الأطهَرینَ وَأسلَافِكَ الأكرَمینَ إلّا أَرَیتَنا وَجهَكَ المُبَارَكَ المیمُونَ، وَرَوَیتَ لَنَا حَدیثاً عَن آبائِكَ عَن جَدِّكَ نَذكُركَ بِهِ. ➖ ما هر چه بیندیشیم، سؤالی از این جامع‌تر و پرمعنی‌تر در این فرصت طلائی که برای خلق نیشابور فراهم شده بود نبود؛ سؤال از حدیثی نمودند که در طول ازمنه و اعصار و تا دنیا هست، افتخار نقل آن برای مردم باقی باشد، و زبان به زبان، و قرن به قرن، و قلم به قلم، آن را بگویند و بشنوند، و بنویسند و بخوانند. ➖ به دنبال این سؤال معرفت‌جویانه بود که امام علیه‌السّلام در مقام پاسخ برآمده و مرکبی را که بر آن سوار بود متوقّف نمود، و پرده از جمال مبارک برداشت، و چشم مسلمانان را به دیدار طلعت مبارک و با میمنت روشن فرمود، باز هم به عبارت «فَاستَوقَفَ البَغلَةَ وَ رَفَعَ المظَلَّةَ وَ أقَرَّ عُیونَ المُسلِمینَ بِطَلعَتِهِ المُبَارَکةِ المیمُونَةِ» ➖ خلایق که چشمشان به جمال جهان‌آرای امام افتاد، همه از خود بی‌خود شده، همان حالی که برای بانوان مصری به هنگام دیدار جمال حضرت یوسف دست داد خود را فراموش و زبان حالشان «مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِیمٌ» بود. ➖ از این رو، صدای شوق و وجد و شادی آنها بلند، و فریاد تکبیر و تهلیلشان فضا را پر کرده، گروهی از شوق گریه می‌کردند، گروهی رکاب امام یا مرکب او را می‌بوسیدند، گروهی محو تماشای جمال آقا بودند، و صدای شوق و فریاد شور و نشاط آنها مانع بود که امام علیه‌السّلام آنها را به روایت حدیث سرافراز فرماید. آن گاه آن امام همام و پیشوای دانشمندان و حقیقت جویان، لب به سخن گشود و در آن مشهد عظیم که در نیشابور برپا شد، کلامی فرمود که بلیغ‌تر و سخنی رساتر و حدیثی پر فائده‌تر، و جامع‌تر از آن نبود: ➖ سمعت أبی موسى بن جعفر یقول: سمعت أبی جعفر بن محمد یقول: سمعت أبی محمد بن علی یقول: سمعت أبی علی بن الحسین یقول: سمعت أبی الحسین بن علی یقول: سمعت أبی أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب علیهم السلام یقول: سمعت رسول الله صلى الله علیه وآله یقول: سمعت جبرئیل علیه السلام یقول: سمعت الله عز وجل یقول: لا إله إلا الله حصنی، فمن دخل حصنی أمن من عذابی، فلما مرت الراحلة نادانا: بشروطها وأنا من شروطها. ➖ امام علیه‌السّلام در یک عبارت، هم توحید و یکتاشناسی و یکتاپرستی را به مردم درس داد و هم آنها را به آنچه بِدان توحید، اکمال و اتمام و مبین و تفسیر تعریف می‌شود، یعنی ولایت خودش و سائر ائمّه طاهرین علیهم‌السّلام هدایت فرمود. ➖ آری، قبول ولایت اهل بیت علیهم السلام و ولایت امام رضا علیه السلام شرط قبولی توحید و در امان خدا بودن است. ➖ هر چند این حدیث شریف، از لحاظ سند به سلسلة‌الذّهب معروف شده، ولی اهل معرفت می‌دانند که چیزی از مواد گرانبهای دنیا اگرچه هزاران برابر طلا و جواهرات ارزش داشته باشد با آن برابر نمی‌شود تا بتوان این سند را به آن تشبیه کرد. ➖ اگر همه دنیا را در یک کفه ترازو بگذارند، و سند این حدیث یا لفظ آن را در کفه دیگر بگذارند، در جنب سنگینی این حدیث، پر کاهی هم محسوب نمی‌شود، و اصلاً تشبیه یعنی صورت و حقیقت به مجاز، و معقول به محسوس، اگر هم کسی یا در موردی شود از تنگی قافیه است، و إلّا به گفته مرحوم آیة الله والد معظّم اعلی الله مقامه: لعل و مرجان را چه کس گفته است بهتر از خزف جـان علوی را چه کـس سنجید با نقش جدار ➖ باید همه ما قدردان نعمت ولایت باشیم و تبلیغ و ترویج معارف اهل بیت و معارف رضوی علیهم السلام را از مهمترین وظایف خویش بدانیم تا تشنگان حقیقت و علم و بینش، از این سرچشمه ناب و زلال سیراب گردند. @TheologicalSeminaryofGolpayegani

پیشنهاد دانلود 👌👌👌👌 کلیپ شهید مصطفی چمران