صدایم می‌زد ! با تمام وجودش نامم را فریاد می‌زد ، انگار که حبس شده بود ، درست است حبس شده بود ولی میان خاطرات ، میگفت دو دست در حال خفه کردن‌ش هستند ! حالش چیزی شبیه جنون بود . مدام تکرار می‌کرد که مرا با خودم تنها نزار ! میگفت دوباره دستانم را نوازش کن ، خواستم ترکش کنم همانطور که او ترکم کرد ! نتوانستم ، هنوز هم دوستش داشتم !

آن پاسخ‌های بی‌رحمانه را فراموش نکن ؛ به یادشان بیاور تا دلتنگ نشوی . - محمود درویش

زندگی رو اونی برد که زیر ده متر خاکِ .

از دستش دادم،ناگهانی،همانطور که عاشق شده بودم.

_

ولی حتی تکست نداد که حالم ‌ُ بپرسه . وقتی اون نپرسید؛شماهم نپرسید،من بدون اون خوب نیستم:/

دیدم و ویران شدم ، دیدی و نشناختی .

_

نیاز به نبودنِ این نوع بودن هاتون دارم .

چرا دیگه باهات حرف نزدم؟! من فقط ترسیده بودم،حس کردم تو اهمیت نمیدی"))

اون میخندید...اَما بدونِ من! و این غمگین ترین خوشحالی من بود .

_