"نعل تازه به سم اسب زدن فکر که بود؟
که سراپای تو با سطح زمین یکسان شد"
لحظه ای که سر تو روی نی دشمن رفت...
گوئیا کل جهان خاک شد و ویران شد
هر کجا نام تو آمد دل عشّاق شکست
مرکز اشک برای غم تو ایران شد
قیمت آب به ظهر عطش کرب و بلا
یا که بیعت به عدو یا که به نرخ جان شد
بدن حضرت ارباب ببین با شمشیر...
همچو اوراق گسسته ز هم قرآن شد
"عاصی"
🍃🖤🍃😭