«اینک منم و پیراهنی که بر پوستِ برهنه‌ام کشیده است و قلبی به زیرِ پیراهنم که دلتنگ می‌تپد...»

آدم امن کسیه که پیشش بتونی کوله‌بار دغدغه‌هایی که سالیان هست داری حمل می‌کنی رو یه لحظه زمین بذاری و نفس بکشی، بدون این‌که نگران باشی قضاوتت کنه، فضولی کنه، نظر ناخواسته بده، یا به کوله‌ت چیز جدیدی اضافه کنه.

عید قربان است ؛ من به قربان بودنت ، بروم..🤍

«تو رویایی هستی که هرگز خاموش نمی‌شود، هرچند شب طولانی باشد...»

چونکه لطافت ، عشق ، صبوری و زیبایی رو میرسونه

دوباره تهران روزهای دلهره‌آور ، سکوت و غم‌های فراوان..

«گویی غم دل‌باختۀ قلبِ من است.»

وقتی هنوز از مسافرت برنگشته ، باید جمع کنی بری دانشگاه آه درد و نفرین درد و نفرین

پک‌های غدیری/آغوش‌های طولانی/هوای آفتابی/ریلکس کردن سرکلاس/خندیدن به ترک دیوار/چت کردن یواشکی سرکلاس [به وقت هجدهم خرداد آخرین روز از ترم دوم]