🔴 ای وای ای وای دوباره، علی اولاد نداره #روستانگاری 🔹 ویدیو متعلق به بی‌بی منیژه صحراگرد، مادر شهید علی احمدی است که شعری قدیمی که ورد زبان مردم در دهه‌های قبل بوده را برایمان میخواند. شعری درباره علی سمیل. بی‌بی را احتمالا میشناسید. همان مادر شهیدی است که سال‌هاست صبح به صبح در روستایشان، بنه‌گز، تصویر فرزند شهیدش را که در روستا نصب شده گردگیری می‌کند. قبلا تلویزیون از او گزارشی پخش کرده بود. ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

🔷️ علی اسماعیل فخرایی (علی فرزند اسماعیل) مشهور به علی سِمیل به روایتی می‌گویند اهل زاهدان بوده و به دلیل درگیری‌های قومیتی به همراه پدر و برادرش مَح سِمیل(محمد اسماعیل) ابتدا به فخرآبا‌د شیراز می‌رود و بعد از آن به روستای «نوکن»؛ از توابع بندر دیّر می‌آید. ابتدا از اهل سنت بوده که بعدها شیعه می‌شود. 🔷️ علی سمیل به کمک برادر و مردم در نوکن قلعه‌ای برپا کرده و قلمرو حکومتش در آنجا بنیان گذاشته می‌شود. 🔷️ در جنگاوری و رزم زبان‌زد و از قهرمانان مبارز جنوب است‌. به وقت سربازگیری پناه جوانان روستا و به وقت خلع سلاح تفنگچی‌هایش حامی مردم بوده‌اند. در ایام نداری و قحطی سفره‌اش همیشه به راه بوده و مردم زیادی متنعم می‌شده‌اند. 🔷️ اوّلین همسرش کِنیزو علی‌بابا بانویی که در زبر و زرنگی سرآمد بوده و مهارت خوبی در اسب سواری داشته است. در جنگ‌ها اولین کسی که اسلحه‌ی علی را پر و او را آماده‌ی رزم می‌کرده، کِنیزو است‌. 🔷️علی از کنیزو صاحب اولاد نمی‌شود و بعد از او شش بار دیگر ازدواج میکند به این امید که فرزندی نصیبش شود؛ولی تا آخر عمر از داشتن فرزند محروم می‌ماند. 🔷️علی سال‌ها زیر بار دستورات حکومت نمیرود و با آن پنجه در پنجه میشود. کار به جایی میرسد که بالگردی از طرف دولت برای کشتن علی مامور می‌شود و جنگ در می‌گیرد و بالگرد منهدم و علی سمیل به کوه‌های اطراف متواری می‌شود. 🔷️ سرانجام در سال ۱۳۴۰ علی به همراه همسرش کِنیزو برای مداوای سرطانش از راه دریا به قطر می‌رود و در همان‌جا فوت می‌کند و دفن می‌شود. علی سمیل و حماسه هایش در اشعار محلی از همان سالها ورد زبان مردم بوده. ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

🔹 شیعیان از نو بزنید بر‌ سر 🔻 با نوای ماندگار جهانبخش کردی‌زاده معروف به بخشو ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

🔴 روضه و عزاداری مخفیانه در اهرم 🔹 تنگستان؛ ۱۳۱۴ ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

🔴 تیغ پایین آمد و در کربلا بیداد کرد 🔺نوحه بوشهری، چیزی جامانده در تاریخ نیست. یک جریان سیال از نوا و شعر و احساس و ارادت مردم است به خاندان اهل بیت. هم شعر گذشته اش پرمغز و نغز است و هم شعر جدیدش با مفهوم و جذاب. این شعر را از آقای سید محمد هاشمی فرد با نوای ناخدا دشتی فرد بشنوید ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

🔹 لیلا بگفتا... 🔻 با نوای ماندگار جهانبخش کردی‌زاده معروف به بخشو ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

🔴 برای مادرانِ شهیدانِ بی‌سَر 🔹 وارد اتاقی شدم. جنازه‌ای کفن‌پوش روبه‌رویم دراز به دراز خوابیده بود. محمدعلی بود! می‌دانستم! سلانه سلانه به سمتش رفتم. چند نفری گِردش ایستاده بودند. چهره‌ها برایم جز تصویری مات و مبهم نبودند. 🔹 بی‌مقدمه گفتم:«می‌خوام صورتشو ببوسم!» میخواستم دست بکشم روی صورتش، لب‌هایش، چشم‌هایش. انگشتانم تیزی ریش نوجوانی‌اش را لمس کند و برای باقی عمرم که دیگر نمی‌بینمش سیر نگاهش کنم. 🔹 نمی‌دانم چرا گریه‌شان شدت گرفت. باید کفن را باز می‌کردند به‌جای این گریه‌ها. دستم را سمت کفن بردم. همسرم بی‌مقدمه گفت:«سَر نداره! پسرت سر نداره فاطمه!» پسرم سر نداره؟! 🔹 قلبم آتش می‌گیرد و جگرم می‌سوزد. اما مگر فقط پسر من است که بی‌سَر مانده! آتش قلبم هر چه بیشتر گُر می‌گرفت، خدا صبر را هم بیشتر تزریق می‌کرد در رگ‌هایم، در بند بند وجودم. 🔹 گفتم:«پا چی؟ پا که داره؟ مادر هم که داره، میخوام پاهاشو ببوسم» انتهای کفن را باز کردند. نمی‌دانم ابتدایش بود یا انتهایش. لبم را روی پاهایش گذاشتم و هی بوسیدم و هی بوییدم...» 🔹 دوسال بعد از شهادت محمدعلی، پسر دیگری را باردار شدم. توی بیمارستان، بعد از زایمان، وقتی هنوز بچه را ندیده بودم، به دخترم که بالای سرم ایستاده بود فقط یک چیز گفتم:«بچه سر داره؟!» 🔺 خاطره از سرکارخانم فاطمه کامکاری ، مادر شهید محمدعلی ظهرابی، خواهر شهیدان محمدعلی، عباس و حسین کامکاری و مادر همسر شهید غضنفر جمیری / تحقیق و تدوین: فاطمه اسلامفر ▫️ «دریچه»؛ رسانه دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی استان بوشهر @dariche_bu

⚫ سینه زنی بوشهری در جبهه‌‌ها 🔺نوحه حسین (ع) برای بوشهری ها هیچ گاه خلسه آور و تخدیر کننده نبود. نقطه تجدید عهد بود و لحظه شروع قیام. بوشهر در همه تاریخش قیام داشته علیه ظلم استعمار و استکبار و استبداد... این جوانان غیور، غواصان بوشهری هستند که پیش از عملیات برای سیدالشهدا عزاداری میکنند ... ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

⚫ قرار چهل ساله 🔺چهل سال دیدار هر روز صبحگاهی مادر با فرزند شهیدش ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

⚫ پامنبری 🔺نوحه پامنبری یکی دیگر از آئین‌های زیبای عزاداری سنتی مردم استان بوشهر ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

🔹 معصومه زایرمنصور و زنان آبدانی 🔺 روایتی از غیرت زنانه در آبدان ◽ «کیچه پس کیچه»؛ رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche

⚫ بخشویی که نشنیده‌ایم 🔺خاطره ای از ناخدا ◽ «کیچه پس کیچه»؛رسانه تاریخ شفاهی استان بوشهر 🌐ble.ir/kichepaskiche 🌐eitaa.com/kichepaskiche 🌐t.me/kichepaskiche