🔹🔷رهبر انقلاب، جگر ما رو سوزوندن. توی دیدار با نخبگانشون چی فرمودن؟ فرمودن ما عزاداریم بنده خودم به جد عزادار هستم اما عزاداری ما، غمش از جنس غم امام حسین علیه السلام هست این صحبت رو دیروز فرمودن

اما این صحبت ها رو سال ۵۲ فرمودن

۵۱ سال پیش ببینید صحبت دقیقا همون صحبت هست غم خواری خوب است اما غم خواری ای که با پستی همراه نباشد غم خواری هم باید همراه با رشد و پیشرفت باشه غم خواری هم باید مومنانه باشه باید زنده باشه و باید زنده کننده باشه مثل ایمان، که باید زاینده باشه تعهد آور باشه این دیدگاه قرآن هست و دیدگاه شیعه هست نکته دیگری که توی این صحبت ها هست پسر پیغمبر بودن، آدمو بهشتی نمیکنه. چی آدمو بهشتی میکنه؟ عمل این اهمیت مسئلست چرا این صحبت اینجا مطرح شده؟ ربط صحبت راجع به امام سجاد و اون مرد اینجا به بحث چی بود؟

این صحبت مطرح شده اینجا تا گفته بشه که از هر اون چه که به تنبلی ما رو وا میداره، باید دوری کنیم

امام سجاد علیه السلام دارن عبادت میکنن یکی بهشون عرض میکنه شما که پسر پیغمبری چرا داری گریه میکنی؟ تو که بهشتی هستی دیگه... امام سجاد چی فرمودن؟ این که همه نیاز دارن عمل کنن... پسر پیغمبر بودن چیزی رو عوض نمیکنه... عمل درست میکنه دنیا و عقبی آدم رو خب اگر پسر پیغمبر بودن حل میکرد کار رو، چی میشد؟ آدم ها تنبل میشدن... اما قرآن با ایمانی که زاینده نباشه تنبل کننده باشه کسل کننده باشه بی حالی رو رواج بده مشکل داره

قبول نداره این بحث به همین خاطر اینجا مطرح شده که حالیمون کنه که باید از تنبلی دوری کنیم یعنی ایمان، باید اول دارای عمل باشه و تعهد آور باشه دوم باید زاینده باشه غیر متحرک نباشه راکد نباشه

۳۰ ثانیه ای این پاراگراف رو بخونید

۳ دقیقه مطالعه بفرمایید

این صحبت که عرض کردم خدمتتون برای جلوگیری از کسل شدن و ایمان بی عمل و ایمان تنبلی اون روایت ذکر شده بود

اما اینجا

🔷توی تاریخ تلاش کردن دین رو گوشتش رو بگیرن ظاهرش رو بذارن نماز رو نگه دارن خضوع رو از بین ببرن صدقه رو نگه دارن بی اهمیتی به مال دنیا و پر اهمیتی به مستمند و اهمیت دادن به جامعه به جای فرد رو از بین ببرن ظاهر باشه باطن بره پوسته باشه گوشته بره دین وقتی پوستش باشه، گوشتش بره، چیزی نمیمونه ازش نفاق میمونه ازش

🔷فاسق هایی میشیم که نسبت به عمل بی اهمیتیم فکر میکنیم ایمان داریم فکر میکنیم بهشتی هستیم اما نیستیم متاسفانه... مثل یزید میشیم مثل اونهایی میشیم که نسبت به دین اهمیت خاصی قائل نیستیم دین رو برای منافع شخصی خودمون میخوایم از اینجور آدما میشیم ایمانمون اگه به یه سطحی برسه و بعد ولش کنیم هم البته همینطور میشه ها ایمان باید تعهد آور باشه با عمل همراه باشه اما باید زاینده هم باشه مدام باید عملمون بیشتر هم بشه عمل بیشتر، ایمانمون رو هم بیشتر میکنه خب اگر عمل نباشه، دیگه هیچی فایده نداره شفاعت پیغمبر به ما نمیرسه تربت امام حسین رو باهامون خاک کنن هم فایده نداره اما اگر عمل بوده باشه اونوقت اگر عبای رهبر رو با آدم خاک کنن، فرق میاره... خدا نگاه میکنه به اون قبر به اون جسد و به اون بدن شفاعت ائمه ع به کسی میرسه که جد و جهد و کوشش داشتن قبلا