🌿ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد🌿 🌿که در حسن تو چیزی یافت بیش از طور انسانی🌿 #عید_غدیر @komail31

🌹 فضائل بی نظیر و ناتمام 💙خداوند متعال برای برادرم، علی بن ابی طالب، فضائلی قرار داده که جز خودش نمی‌تواند آنها را شمارش کند. هر کس به یکی از فضائل علی اقرار کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می بخشد حتی اگر در روز قیامت به اندازه گناهان همه‌ی جن و انس گناه کرده باشد. 📝 هرکس یکی از فضائل او را در جایی بنویسد، تا زمانی که نشانه‌ای از آن نوشته به جا بماند، ملائکه برایش استغفار می کنند. 💚هر کس گوش به فضیلتی از فضائل علی بدهد، خداوند گناهانی را که او با گوش خود مرتکب شده، می‌بخشد؛ 🌹 و هر کس به نوشته‌ای بنگرد که فضائل علی در او نوشته شده است، خداوند گناهانی را که او با چشمش مرتکب شده می‌بخشد.» 🍃🍃« نگاه کردن به چهره‌ی علی بن ابی طالب عبادت است، یادش نیز عبادت است و ایمان هیچ بنده ای جز با دوستی او و بیزاری از دشمنانش پذیرفته نیست.» 🌹رسول خدا (صلی الله علیه و آله) 📚 بحار_الانوار ج سی و هشت @komail31

#عید_غدیر در آسمانها شناخته تر از زمین است امام رضا علیه‌السلام @komail31

جلوه‏ گر شد بار دیگر طور سینا در غدیر ریخت از خم ولایت مى به مینا در غدیر رودها با یكدگر پیوست كم‏كم سیل شد موج مى‏زد سیل مردم مثل دریا در غدیر #عید_غدیر خم مبارک باد @komail31 🍃🍃🌸🍃🌺🍃❤️

💠 لِـتُـرابِ مَـقدَمِـکَ الفِـدا دل و جان عاشق ما علی ▫️بانوای : حاج میثم مطیعی 🌸 ویژه #عید_غدیر خم @komail31

'♥️𖥸 ჻ #استـوری 🌱الهی غدیری بمانیم غدیری بمیرم... #عید_غدیر

استوری روز عید است همه دیدن سادات روَند ای بزرگ همه سادات! کجا خیمه زدی؟ #امام_زمان #عید_غدیر 💚 @komail31

🎥 افضل اعمال عید غدیر بجز اطعام #عید_غدیر ┈┈•✾🌸✾•┈

سلام عیدتون مبارک التماس دعای فرج

الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بالایی علی بن ابیطالب @komail31 🍃🌸🍃

📘 رمان عبور از سیم خاردارهای نفس 📑 قسمت صد و سی و دو 🔻 بعد که ساعت را نگاه کردم فقط نیم ساعت گذشته بود. دوباره سر و صدای حرف زدن آمد. بعد از چند دقیقه خاله و مادر وارد اتاق شدند. بلند شدم و نشستم. مژه های خاله خیس بودند. حتما مادر زنگ زده تا بیاید. کنارم نشست و گفت: –راحیل جان میخوای چیکار کنی؟ نگاهی به مادر انداختم. ناراحت و نگران بود. خاله قربان صدقه ام رفت و بعد سعی کرد دلداری ام دهد، از همه چیز خبر داشت. مادر همه چیز را برایش گفته بود. خاله موهایم را نوازش کرد. –چقدر موهای کوتاه بهت میاد. به نظرم از قبل خوشگلتر شدی. –دیگه هیچ وقت بلندشون نمیکنم. خاله آهی کشید و گفت _آخه چقدر این خانواده سنگدل بودن ما نمیدونستیم. این مادر آرش رفتنی میدونی به مادرت چی گفته؟ استفهامی نگاهش کردم. –گفته به راحیل بگید یه وقت به آرش نگه من امدم این حرفها رو زدم. راحیل اگه تصمیم به جدایی... مادر حرف خاله را برید: –راحیل باید تمومش کنه. نگاهی به مادر انداختم و پرسیدم: –مادرش گفته به آرش راستش رو نگم؟ –گفت اگه آرش بفهمه دوباره با فریدون درگیر میشه و این وسط دوباره ممکنه اتفاق بدی بیوفته، عاملشم تو میشی. بعدشم مثل این که کلا قرار بوده مادر آرش از تو بخواد با آرش زندگی کنی. به آرش گفته اول فریدون رو راضی میکنم بعد راحیل رو. قبل از خونهدی ما هم رفته اونجا و به فریدونم التماس کرده، ولی فریدون گفته دیگه حق نداره پاش رو اونجا بذاره. یا شرایطش رو باید قبول کنه یا بچه بی بچه. خاله با اخم گفت: –خواهر من خب اصلا به راحیل چه مربوطه مشکالت اونا، زندگیشه... مادر با حرص گفت: –ای بابا، میگم پیرزن امده افتاده به پام خواهر، داغ دیدهدس، خدا رو خوش میاد؟ اگه وضعش رو میدیدی، مریضه،انصاف نیست. راحیل خودشم قبلا تصمیم به جدایی داشت. خاله با تعجب پرسید؟ –آره راحیل

–آره، ولی بعدش به خاطر همین مژگان و برادرش خواستم که زندگی کنم. وقتی نقششون رو فهمیدم خواستم جلوشون کوتاه نیام . مادر همانطور که از اتاق بیرون میرفت گفت: –دیگه تموم شد. بذار اونام برن هر کاری دوست دارن انجام بدن. دل یه مادر داغ دیده رو شکستن میدونی یعنی چی؟ نگاهی به خاله انداختم: –خاله پس به آرش چی بگم؟ خاله فکری کرد و گفت: –حقیقت رو، چرا خودت رو آدم بده کنی. اصلا میخوای من مامانت رو راضی کنم بری سر خونه زندگیت؟ –خاله اون میمیره. خاله با تعجب نگاهم کرد و گفت: –کیو میگی؟ –همون مادر آرش دیگه، اگه نوه اش رو نبینه یا بالای سر نوه اش بیاد اگرم نمیره حتما سکته میکنه. نمیخوام من مقصرش باشم. نمیخوام یه عمر با عذاب وجدان زندگی کنم. –پس زندگی خودت چی دختر؟ –من قبلا هم به آرش گفته بودم ازدواج ما امکان نداره، اما اون پای مادرش رو وسط کشید و امید توی دلم کاشت. اما حالا دیگه مامان خودمم موافق نیست. خود منم راضی نمیشم. پیره زن گناه داره. خاله اگه میدیدیش، انگار بیست سال پیرتر شده. میدونی خاله آرش خودشم میدونه این ازدواج نشدنیه، ولی نمیتونه قبول کنه، درست مثل من. واقعا قبول کردنش خیلی سخته. سرم را به بازوی خاله تکیه دادم . چطوری تحمل کنم خاله؟ –الهی من بمیرم. آخه این چه سرنوشتی بود. از این همه ضعیف بودن خودم خسته شده بودم . آن شب تا نیمه های شب با خاله حرف زدیم، خاله از داستانهایی که شنیده بود و خوانده بود برایم تعریف کرد. از عشاقی که به هم نرسیده اند و آب هم از آب تکان نخورده. از عشق "بکتاش و رابعه " گفت که چقدر عاشق هم بودند و به هم نرسیدند. بعد از نیمه شب خاله خوابید ولی من تا نماز صبح نتوانستم بخوابم . مدام به این فکر میکردم که به آرش چه بگویم. بعد از نماز خوابم برد. به ظهر خیلی مانده بود که با صدای گوشی ام چشمهایم را باز کردم. خاله همان موقع وارد اتاق شد و گفت: –خاموشش کن بگیر بخواب خاله، شب اصلا نخوابیدی که، به گوشی نگاه کردم و با استرس گفتم: –وای، خاله آرشه، حالا چی بهش بگم؟ خاله لبه ی تختم نشست و آرام گفت: –یه نفس عمیق بکش جواب بده. همین که تماس را متصل کردم آرش با عصبانیت بدون این که سلام کند پرسید: –راحیل مامانم امده بهت التماس کرده تو قبول نکردی؟ نمیدانستم چه بگویم. از حرفهایش شوکه شده بودم. دوباره پرسید: –چرا بهش گفتی راضی به این ازدواج نیستی؟ تو که گفتی مادرت راضی باشه، من همه ی سختیها رو تحمل میکنم. یعنی اون حرفها شعار بود؟ بهانه بود؟ چرا حرف نمیزنی؟ یه چیزی بگو. تا به حال آرش اینطور با من حرف نزده بود. خدایا چه بگویم که قانع شود. –با مِن و مِن گفتم: _آرش ما باید قبول کنیم امکانش نیست. –چی میگی راحیل. مامان به خاطر تو از سارنا که جونش بهش بنده گذشته اونوقت تو قبول نکردی؟ از حرفهایش چشمهایم گرد شد و به خاله نگاه کردم. مادرش برایش چطور تعریف کرده بود؟ –آرش من اشتباه کردم، من با شرایط تو نمیتونم زندگی کنم. اینجا بود که خاله سر تایید تکان داد و اشاره کرد که ادامه بدهم. –تو این یک ماه و خرده ای خیلی انتظار کشیدم و بی تفاوتی دیدم. تحملش برام سخت بود. بعدا فکر کردم اگر با تو ازدواج کنم تمام عمرم همینه، اصلا تو با مژگان هم ازدواج نکنی و فقط بچش رو نگه داری برای من سخته . من نمیخوام عشقت رو تقسیم کنم . آب دهانم را قورت دادم و سنگدلانه ادامه دادم: –راستش وقتی خوب فکر کردم دیدم مامانتم مریضه، یه چند وقت دیگه باید ما همش پیش اون باشیم و بهش برسیم، این که نشد زندگی... خاله انگشت شصت و سبابه اش را به نشونه ی این که زدی به هدف به هم چسباند . آرش از آن طرف خط، با حیرت بلند و کشیده گفت: –راحیل... این تویی که داری این حرفها رو میزنی. –آره خودمم. از اضطراب و استرسهای خانوادت خسته شدم. لطفا دیگه به من زنگ نزن. به مادرتم گفتم دیگه همه چی بین ما تموم شد. دیگه نمیخوام ببینمت. با همان حیرت گفت: –مامانم گفت تو این حرفها رو زدی، ولی من باورم نشد . راحیل چطور میتونی؟

_آرش من تصمیمم رو گرفتم. با حرص گفت: –پس تکلیف عشقمون چی میشه راحیل؟ با صدای لرزانی گفتم: –آرش به همون عشقمون قسمت میدم اگه آرامش من رو میخوای، دیگه زنگ نزن. برو دنبال زندگیت. من اینجوری راحت ترم. بعد از یک سکوت طولانی گفت: –پس امروز بیا برای آخرین بار ببینمت. –نه آرش، نمیتونم. خداحافظ. جواب خداحافظی ام را داد ولی قطع نکرد. با اکراه تماس را قطع کردم و گوشی را روی تخت انداختم و بغضی را که پنهان کرده بودم در آغوش خاله رها کردم. مدتی بود درس و دانشگاه شروع شده بود. روزهای اول حال خوشی نداشتم و به دانشگاه نرفتم. زهرا خانم به خاطر نرفتنم پیش ریحانه فهمید حالم بد است. به دیدنم آمد. ریحانه را هم آورده بود. وقتی از قضیه با خبر شد خیلی ناراحت شد و برای این که کاری برایم انجام داده باشد به بهانه ریحانه به پارک محلمان رفتیم. ریحانه با خوشحالی بازی میکرد. همانطور که چشممان به ریحانه بود با هم حرف میزدیم. حرفهای زهرا خانم التیام خوبی بر دردهایم بود. ریحانه با خوشحالی سُر میخورد و خودش برای خودش دست میزد. از کارهایش به هیجان آمدم. موبایلم را از کیفم درآوردم و چند عکس از او گرفتم. حالم بهتر شده بود. انگار انرژی ریحانه به من هم منتقل شده بود. جای خالی آرش در دانشگاه نمود بیشتری داشت. نبودش واقعا سخت بود. سخت تر از آن سوال پیچ کردن بچه های ترم های پیش بود که هنوز در جریان نبودند. گاهی بیچاره سوگند مسئولیت جوابگویی را به عهده میگرفت. چون آرش این ترم مرخصی گرفته بود و کلا دانشگاه نمی آمد. به خواست مادر برای خودم برنامه ای گذاشته بودم که هر روز از صبح تاشب مشغول باشم. حتی جمعه ها مادر و سعیده با همکاری هم برنامه گذاشته بودند که با خانواده خاله و دایی دور هم باشیم، بالاخره سعیده هم جایی مشغول به کار شده بود. اکثر روزها ازسرکار به خانه ی ما می آمد و بعد از شام به خانه شان میرفت. یک شب از من پرسید: –راحیل فکر آرش هنوزم آزارت میده؟ –توی روز که فرصت نمیشه بهش فکر کنم، اگرم توی دانشگاه خاطره هاش بیادجلوی چشمم و اذیت بشم فوری فکرم رو پس میزنم، خیلی سخته ولی اونقدر اون فکر میاد توی ذهنم ومن پسش میزنم که، فکر کنم خود فکره خسته میشه و میره. سعیده به شوخی گفت: –شایدم به قول خاله اونقدر این کار رو کردی که عضله های فکرت قوی شدن و همچین که یدونه میزنی فکره سوت میشه دوباره تا برگرده کلی طول می کشه . آهی کشیدم. –ولی سعیده امان از وقتی که روی تختم دراز می کشم و شب می خوام بخوابم، مگه حریف این فکرم میشم، گاهی تا اشکم رو درنیاره ولم نمی کنه . –ای بابا، نکنه شب چون فکرت خسته س دیگه نمی تونی حریفش بشی؟ شانه ای بالا انداختم. –شایدم توی خلوت خودم، یه جورایی دلمم می خواد بهش فکر کنم، می خوام بدونم الان چیکار می کنه، چون خبری ازش ندارم واسه خودم تخیل میزنم. همین حرفها کافی بود تا از فردای آن روز سعیده کلا با ساک وسایل شخصی اش به خانه ی ما بیاید و دختر خانده ی مادرم شود. نمیدانم چه به مادر گفته بود که مادر تمرینهای کنترل ذهن را با جدیت بیشتری با من و اسرا و سعیده کار می کرد و می گفت برای این است که در کارهایتان تمرکز بیشتری داشته باشید، می دانستم که همه ی این کارها را به خاطر جاسوسی که سعیده کرده است، میکند. اسرا به شوخی می گفت: –مامان اُنقدر باهامون کارکردی که من دیگه می تونم پشت دیوار رو هم ببینم. همین تمرینها کمک زیادی می کرد برای این که شبها راحت تر بخوابم. بیشتر تمرینها مثل بازی بودند، مثلا مرحله ی اول این بود که: به هرسه ی ما کاغذ و خودکار می داد و میگفت هرکس نعمتهایی که دارد را در زمان معین بیشتر و سریعتر از بقیه بنویسد برنده است، مثل بازی اسم و فامیل آنقدر ذهنمان درگیر میشد که گاهی سر این که چه کسی درست تر نوشته باهم به اختلاف می خوردیم. به خصوص در مراحل بالاتر، چون هر چه جلوتر می رفتیم سخت تر میشد. مرحله دوم این بود که نعمتهایی را که ما با خواست خدا و تلاش خودمان به دست آوردیم را باید مینوشتیم. مثل به دست آوردن تحصيلات یا یاد گرفتن یک کار هنری. مرحله سوم نوشتن نعمتهایی بود که ما داشتیم ولی دیگرانی که میشناختیم، نداشتند. این فکر و بحثها خسته مان میکرد و آخرشب با چشمهای خواب آلود به رختخواب می رفتیم. مزیت دیگر این تمرینها این بود که تا لحظه ی آخر که چشمهایمان سنگین میشد ذهنمان ناخواسته حول جواب سوالهایی می گشت که از ما پرسیده شده بود .

جواب دادن به این سوالها باعث شده بود با خودم فکر کنم که من در شرایط چندان سختی هم نیستم. وقتی سعیده نعمتهایی که نوشته بود را با دوستش در محل کارش مقایسه کرد همه ی ما تعجب کردیم. همکارش دختری بود که کسی را نداشت و با مادر مریضش در حاشیه ی شهر اجاره نشین بودند. هر روز صبح دو ساعت وقت برای رفتن به محل کار و دو ساعت هم برای برگشت باید صرف میکرد. خیلی مشکلات در زندگی داشت. همین مورد سعیده باعث شد من و اسرا هم موردهایی اطراف خودمان پیدا کنیم و شروع به تعریف کنیم. از این که اینقدر نازک نارنجی و لوس بودم از خودم خجالت کشیدم. خدا رو شکر که مثل یکی از دوستهای مادرم سرطان ندارم که درمانی نداشته باشد. خدارو شکر که خانواده دارم و محتاج نان شب نیستم، خدا رو شکر به خاطر هزاران بلا که ممکن بود سرم بیایید، ولی نیامده . اکثر روزها از دانشگاه با سوگند به خانه شان میرفتم و فشرده خیاطی می کردم تا زودتر دوخت همه ی مدلها را یاد بگیرم. سوگند گفته بود اگر خوب یاد بگیرم و روی برش زدن تسلط داشته باشم. به مرور میتوانم زیر نظر مادربزرگش مدلهایی که یاد گرفته ام را برای مشتری برش بزنم. این برای من فرصت خیلی خوبی بود و من را سر ذوق می آورد. ✍لیلا فتحی پور @komail31

#امام_زمان تفاوت یاران امام زمان (عجل الله) با یاران امام حسین(علیه السلام) چیست؟ سخنرانی بسیار شنیدنی 🎤حجت الاسلام پناهیان @komail31 ❤️

❣سلام_امام_زمانم ❣ 📖 السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَابْنَ عَلِيٍّ اَلْمُرْتَضَى...🤚🌿 🌱سلام بر تو ای یادگار امیرالمومنین . سلام بر تو و بر روزی که زمین درد کشیده را، با عدالت علوی التیام خواهی داد. 📚 صحیفه مهدیه،زیارت حضرت صاحب الامر در سرداب مقدس اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج🤲🌱 امام_زمان 💚 @komail31

پیکر شهیدی که سالم به ایران آمد  از فاروج بطرف شیروان، مسجد و حسینیه امام سجاد علیه السلام، مزار غواص و آزاده شهید🌹 محمد رضائی،  نیروی اطلاعات عملیات،  در عملیات کربلای ۴ بعد از نبردی جانانه و بعد از سه روز مقاومت در آب، به اسارت در آمد، متاسفانه مورد شناسایی قرار گرفت، از دیگر اسرا جدا و برای تخلیه اطلاعات زیر شکنجه به شهادت میرسد، پیکرش بعد از سقوط صدام نبش قبر، که بطور معجزه آسا در حالی که خون از پیکر میچکید به ایران منتقل جلو همین مسجد که متولی آن پدر شهید است،  بخاک میسپارند و امروز زیارتگاه زائران امام رضا علیه السلام میباشد. @komail31 🍃🌸🍃 اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج یا #امام_زمان باظهورت ظلم و ظالم را ریشه کن کن.