👈 نهادهای بین المللی پدری بلد نیستند!! ✅ آتا در آذری یعنی پدر. کاش نهادهای رسمی ما این نقش را ایفا می کردند و بیش از این سه وظیفه که پدرهای خوب هم نوعا همان ها را انجام می دهند کاری انجام نمی دادند : آموزش، #تسهیل_گری و انگیزش! 💠 بسیاری از ظرفیت های انسانی خودجوش و با #استعداد هستند که اگر کسی پدرانه، رشدشان دهد و زمینه ورودشان را مهیا و تسهیل نماید و در ناامیدی ها و سختی ها به آنها #انگیزه بدهد به اندازه چند نهاد کارمندی کارایی خواهند داشت. 🚨 پدری که مدام در جزئیات کار بچه ها #دخالت می کند یا سخت گیری بیجا می نماید هم شان خود را می شکند هم #خلاقیت و اعتماد به نفس آنها را می کشد و هم فرزندانی وابسته و لوس در انتظار اوست. ⚠️ پدری که کلا بچه را رها کند هم معلوم نیست چه خروجی تحویل جامعه می دهد چرا که بچه نیازمند تذکر و هدایت و آموزش است و تازه جاهایی باید کار را برای او ساده سازی کرد تا بتواند به #موفقیت های کوچکی دست پیدا کند که انگیزه بخش کارهای بزرگتر خواهد بود. 💎 اگر نهادهای جمهوری اسلامی در حوزه #بین_الملل اینگونه عمل کرده بودند ما امروز کلی استعداد بالفعل شده در فضای بین المللی داشتیم ولی حالا لیست بلندی از استعدادهای #بالقوه و حتی بالفعل از بین رفته داریم. 🔰 بچه هایی که انگیزه کار در حوزه #حقوق_بشر داشتند. #فلسطین را عمیقا می شناختند. دغدغه کار با متصوفه در آنها زنده بود و چقدر که آنها را مطالعه نکرده بودند و دهها موضوع دیگر که بخاطر نبودن نگاه پدرانه درست، آنها را رها کرده و برای گذران زندگی به کاری دیگر مشغول شدند! ⛔️ این استعداد سوزی از ثمرات رویه های ناصحیح نهادهایی است که می توانستند با دیدن هزاران #ظرفیت جهانی، دست یاری به سوی هزاران ظرفیت داخلی جوان علاقمند دراز کنند و بجای توسعه #کارمندان کم خاصیت خود، نقش ستادی پدری را به خوبی و با دقت ایفا کنند.. حیف! 📍 @komeilialireza

⭕️ ریشه های بروز "هفت آسیب رایج فعالان فرهنگی!" 👈 بنظر می رسد وجود چند مساله به چنین وضعیت بغرنجی منجر شده که در عین وجود #خروجی های متعدد ولی شاهد #اثربخشی نیستیم: 1. هیچ کس متولی رشددهی به تشکل‌ها و فعالان فرهنگی نیست و نوعا آموزش های خیلی عمومی یا جهت دهی سخنرانانی که گاها توهمات را نیز تقویت می کنند صرفا ورودی اینهاست و این الگوهای غلط همه چیز را در ساحت زبان، ساده سازی کرده و ذهنیت های ساده انگار را شکل می دهند. 2. برای #عمق فکری تلاشی نکرده اند و نوعا شنیده هایی از دوره دانشجویی یا طلبگی با خود دارند و بخاطر غوطه ور شدن در میدان هم دیگر انگیزه بازگشت به مباحث #معرفتی را ندارند! 3. مساله مهم #تمرکز که ضامنی برای یافتن تخصص و کارآمدی احتمالی است وجود ندارد و افراد به اقیانوس هایی به عمق یک وجب و کنشگرانی در عرصه های متعدد تبدیل شده اند نه یک عرصه خاص! 4. مساله #استمرار که ضامن رسیدن به عمق بیشتر و اشراف بالاتر است نیز وجود ندارد و نوعا با اقداماتی مقطعی یا کوتاه مدت روبرو هستیم. 5. بخاطر ضعف #عقلانیت عملی و غلبه احساسات و فضاسازی ها و #کمپین های سیاسی اجتماعی پیاپی، به امر مهم و طبیعی #استدراج کم توجهی می شود و با این توهم که می شود با #طفره از برخی مراحل، زودتر از زمان طبیعی به نقطه ای کارآمد دست یافت چه درباره نیروها و چه خودشان، عجله کرده و به بادکنک هایی زیبا ولی غیر موثر بدل می شوند. 6. مساله لزوم توجه به #بوم و #ظرفیت های محلی موجود مورد توجه نیست و طراحی ها در همه جا #کلان و بدون لحاظ خصوصیت است. نقطه زنی غیر مطلوب و سر و صدا مطلوب تلقی می شود. 7. وابستگی به نهادها و پول نفت نیز در سطحی و عجولانه و گزارشی شدن اقدامات موثر است و اقدامی درخور هم برای #استقلال فکری و مدیریتی و اقتصادی ندارند. 📍 @komeilialireza