kangaroo mother care
اشاره دارد به روش نگهداری کانگورویی که امروزه مطرح است
کانگورو همیشه فرزندش در آغوشش می باشد
مادر در ماه های اولیه بخصوص روزهای اولیه باید نوزادش همیشه درآغوشش بوده و سنجاق سینه اش باشد
راه های افزایش عزت نفس در کودکان
۱.شب هر کاری دارید کنار بزارید و برای فرزندتون قصه بگید
۲.اشتباه‌ش را ببخشید
۳.خوبیهاشو بزرگ کنید
۴.به حرفاش خوب گوش بدید
۵.بی دلیل بغلش کنید و ببوسید
۶.با دیگران مقایسه ش نکنید
۷."اگه نکنی وای بحالت" رو نگید
۸.گاهی باهاش کارتون هایی که دوست داره ببینید
۹.بهش نگید" تو دیگه بزرگ شدی بچگی نکن"
۱۰.اگر اشتباه کردید راحت عذرخواهی کنید.
۱۱.در سفر تلفن کنید و به او بگویید دلتان تنگ شده.
۱۲. بهش القای بینش کنید : میدونم از عهده ی انجام آن بر میایی
۱۳.روابطتان را با همسرتان ترمیم و تصحیح کنید.
۱۴.برای تفریح و بازی وقت بزارین
join @koodak_tarbiaat
#نوجوان
اگر فرزندتان از کسانی است که وقتی نکته ای را تذکر می دهید برآشفته می شود و برای پاسخگویی به شما و دفاع متعصبانه از خویش به هر دری می کوبد، باز هم برای تذکر به او از قالب نوشتار استفاده کنید. نامه در خلوت خوانده می شود ؛ پس در هنگام مطالعه نامه کسی در مقابل او نیست که بخواهد با او بحث کند ؛ در نتیجه فرصت مناسب تری برای تامل بر روی مطالبی که شما به او تذکر داده اید، دارد.
[استاد عباسی ولدی]
Join @koodak_tarbiaat
محبت افراطی نکنیم
نهی از زیاده روی در محبت می تواند اشاره به برخی از کارها باشد که نه تنها واقعیت آن محبت نیست؛ بلکه جفا در حق فرزند است.
مثلاً به اسم محبت، استقلال را از بچه ها بگیریم؛ به گونه ای که در انجام کارهای خود به قدری وابسته به والدین باشند که از عهدهٔ کارهای خودشان برنیایند یا به بهانهٔ محبت، اجازهٔ هر کاری را به آنها بدهیم؛ حتی کارهایی که برایشان خطرناک است، چه خطر جسمی و چه خطر روحی.
گاهی فرزند کار اشتباهی انجام می دهد که به برخورد تند از سوی ما نیاز دارد؛ اما محبت اجازهٔ تندی به ما نمی دهد. این دلسوزی خود نوعی افراط در محبت محسوب می شود.
گاهی هم مادر باید کار زشت فرزند را به پدر اطلاع دهد تا او از اقتدار خویش برای بازداشتن فرزند از آن کار استفاده کند؛ اما محبت، به او اجازهٔ چنین کاری را نمی دهد و فرزند هم در آن کار زشت، پیش روی می کند. این هم افراط در محبت است.
📚 کتاب من دیگر ما
[استاد عباسی ولدی]
join @koodak_tarbiaat
وقتی مادر بچه را از پدر می ترساند،
دو تا مشکل پیش می آید:
اول اینکه یعنی:
«عزیزم، من ضعیف و بی عرضه ام،
باید وایستی پدرت تو رو درست کنه»
دوم اینکه وحشت ایجاد می کنیم،
زمانی که این پسر یا دختر نیاز به
پدر دارد، دیگر پدر ندارد. چون از او
می ترسد رابطه قطع است. دوره ی نوجوانی، آنجاست که متوجه اشتباهمان می شویم. بچه ها را تحقیر نکنید.
[استاد سلطانی]
Join @koodak_tarbiaat
به جای نابغه، خوشبخت تربیت کنید.
خانواده ها می خواهند کودکشان را فلان کلاس و موسسه ثبت نام کنند تا نابغه شود و بعد از کلی رفت و امد ، نتیجه ای جز خشم و اضطراب و افسردگی برای کودکشان ندارد.
گیریم که کودک شما بتواند یک عدد 8 رقمی را در یک عدد 5 رقمی ضرب کند و جوابش را در یک صدم ثانیه بگوید، یا بتواند در 15 سالگی لیسانس بگیرد، یا حافظ کل دیوان حافظ و سعدی و مولانا شود آیا آن وقت می تواند درست زندگی کند؟ از زندگی لذت ببرد؟ مسایلش را حل کند؟ درست تصمیم بگیرد؟ دوست پیدا کند؟ اصلا می تواند بخندد؟
کودکان ما نیازی به نابغه شدن ندارند، اما نیاز دارند که بدانند چگونه زندگی کنند.
Join @koodak_tarbiaat
یکی دیگر از نکاتی که #قبل_از_بارداری باید رعایت شود، "مدیریت کلام" است. پرهیز از تکلم در حین انعقاد نطفه. چرا که در روایت است که تکلم حین انعقاد نطفه ممکن است منجر به لال شدن کودک شود. ممکن است تکلم جهش ژنی ایجاد کند و باعث این امر شود.
عامل دیگر که باید رعایت شود "مدیریت تفکر" است.
مردی نزد امیر المومنین علیه السلام آمد و گفت یا اباالحسن شما قضاوت کنید٬ من و همسرم این طور سیاه چهره نیستیم ولی فرزندمان سیاه چهره شده است. حضرت فرمودند؛ ای مرد آیا هنگامی که نزد همسرت بودی به زن سیاه چهره ای فکر کردی؟ مرد گفت بله. حضرت فرمود؛ همین فکر تو باعث شد که این بچه اینگونه شود.
حتی ممکن است که نوع تفکر هم جهش ژنی ایجاد کند. نوع تفکر پدر و مادر در حین انعقاد نطفه خیلی مهم است. لذا همیشه تفکرتان در آن لحظه این باشد که خداوند به شما فرزند صالح و شایسته و سالمی عطا کند. این تفکر بهترین نوع تفکر است یعنی خیر دنیا و آخرت با همین است و پدر و مادر فکرشان را جای دیگر نبرند.
گاهی متأسفانه به خاطر گسترش رسانه و ماهواره می بینیم به دلیل دیدن تصاویر غیر اخلاقی و نامناسب زن و مرد ممکن است تفکرشان برود سراغ آن صحنه هایی که دیده اند و این خیلی می تواند آسیب بزند.
[استاد تراشیون]
join @koodak_tarbiaat
یکی دیگر از مواردی که باید در قبل از بارداری رعایت شود، "انتخاب زمان مناسب برای فرزند دار شدن" است. هیچ شکی نیست که زمان مناسب اثر می گذارد. مثلا پدر اسکندر مقدونی یک فرد ستاره شناس بوده. او به این نتیجه می رسد که در مطالعات علمی٬ فلان سیاره در فلان موقعیت اگر قرار بگیرد٬ (واین در آموزه های دینی خودمان هم هست) اگر آن شب فرزندی تشکیل شود فرزندش دانشمند می شود. او برای همسرش این این مطلب را بیان می کند و ظاهرا ۷۰ سال یک بار این سیاره در این موقعیت با زمین قرار می گیرد.
اتفاقا خواهر همسرش هم که شنیده بود این مطلب نجومی را، دقت می کند و همان شب نطفهٔ بچه ای تشکیل می شود که همین جناب خضر نبی علیه السلام است و فرزند این ها می شود اسکندر مقدونی. لذا گاهی توجه به برخی از این نکات تأثیر دارد و این که می گوییم باید برنامه ریزی کرد٬ به این معنا نیست که اگر این طور عمل نکنند، کودک لزوما بد می شود. خوب است که انسان این دقت ها را داشته باشد.
نبی اکرم صلی الله علیه و آله قبل از اینکه وجود مبارک حضرت زهرا سلام الله علیها تشکیل شود٬ روزه می گیرند و شب از میوهٔ بهشتی برای حضرت آورده می شود و حضرت تناول می کنند. معلوم می شود این دقت ها بوده است.
[استاد تراشیون]
Join @koodak_tarbiaat
مرحوم حاج اسماعیل دولابی (ره) :
از حدیث کسا ، ادبِ صحبت کردن با فرزندان و شوهر و همسر را بیاموزید.
وقتی می خواهید از منزل خارج شوید ، اهل خانه را خشنود کنید و بیرون بیایید. وقتی هم خواستید وارد خانه شوید، بیرون در استغفار کنید و صلوات بفرستید، هر ناراحتی که دارید بیرون بگذارید و با روی خوش داخل [خانه] شوید.
اهل خانه هم با روی خوش به استقبال شما بیایند. کمال زن و مرد در این است.
Join @koodak_tarbiaat
مادر بزرگ برایم از سفر هدیه آورده بود؛ جعبه‌ی کادو را که باز کردم، از خوشحالی بالا و پائین می‌پریدم و فریاد می‌زدم... آخ جون... آتاری!
آن روزها هر کسی آتاری نداشت؛ تحفه‌ای بود برای خودش! کارم شده بود صبح تا شب در دست گرفتن دسته‌ی خلبانی آتاری و هواپیما بازی کردن. مدتی گذشت و من هر روزم را با آتاری بازی کردن شب می‌کردم و هر چه می‌گذشت بیشتر از قبل دوستش داشتم.
خوشحال‌ترین کودک دنیا بودم...
تا اینکه یک روز خانه‌ی یکی از اقوام دعوت شدیم؛ وارد خانه که شدم چشمم خورد به یک دستگاه جدید که پسر آن خانواده داشت. بهش می‌گفتند میکرو.
آنقدر سرگرم بازی شدیم که زمان فراموش شد. خیلی بهتر از آتاری بود. خیلی...! بازی‌های بیشتری داشت؛ دسته‌ی بازی دکمه‌های بیشتری داشت؛ بازی‌هایش بر عکس آتاری یکنواخت نبود و داستان داشت. تا آخر شب قارچ‌خور بازی کردم و هواپیمای آتاری را فراموش کرده بودم.
به خانه که برگشتیم دیگر نمی‌توانستم آتاری بازی کنم. دلم را زده بود. دیگر برایم جذاب نبود. مدام آتاری را با میکرو مقایسه می‌کردم. همش به این فکر می‌کردم که چرا من نباید میکرو داشته باشم ولی یک بار نشد بگویم چرا من آتاری دارم و دیگران ندارند.
امروز که در انباری لای تمام خرت و پرت‌های قدیمی آتاری‌ام را دیدم فقط به یک چیز فکر کردم... ما قدر داشته هایمان را نمی‌دانیم. آنقدر درگیر مقایسه کردن‌شان با دیگران می‌شویم تا لذت‌شان از بین برود و دلزده‌مان کند. داشته‌های دیگران را چوب می‌کنیم و می‌زنیم بر سر خودمان و عزیزان‌مان و به این فکر نمی‌کنیم داشته‌های ما شاید رویای خیلی‌ها باشد. زندگی به من یاد داد مقایسه کردن همه چیز را خراب میکند.
✍ حسین حائریان
Join @koodak_tarbiaat