من متجاوز از سی سال است که با بچه ها بازی می کنم. اگر قرار است راهکار هم بدهیم، جدی گرفتن بازی های بچه ها است. چقدر با بچه هایمان بازی می کنیم؟ چقدر راجع به بازی آنها اطلاع داریم؟ چقدر کودک می شویم؟ یکی از مشکلات ما این است که به جای اینکه ما کودک شویم، تلاش می کنیم بچه هایمان را بزرگ کنیم. بچه ها قدشان کوتاه است ما این را می دانیم چون عقل داریم، نمی کشیم تا قدشان بلند شود می دانیم بلا سرشان می آید ولی ذهنشان را می خواهیم بکشیم و بزرگ کنیم. ذهن بچه ها باید آرام آرام شکوفا شود، بچه ها مانند یک بوته اند باید بزرگ شوند. بازی کردن و همبازی شدن با کودک، یکی از روش های بسیار صحیح و منطبق با قانون است. ما خیلی وقتها با بچه هایمان بازی نمی کنیم که مبادا اقتدارمان را از دست بدهیم. چقدر از کلمه ی حساب بردن استفاده می کنیم؟ «یک کاری بکن حساب ببره ازت ها» [استاد سلطانی] join @koodak_tarbiaat

هنگامي كه كودك شما با صداي بلند چيزي را از شما مطالبه مي كند متقابلاً شما بايد با او كاملاً آرام صحبت كنيد. اگر شما نيز با صداي بلند براي پاسخ به او استفاده كنيد نه تنها او صدايش را بلندتر خواهد كرد بلكه وارد جنگي خواهيد شد كه در انتها برنده اي نخواهد داشت. Join @koodak_tarbiaat

بچه های تک فرزند، به علت اینکه زیاد، مرکز توجه هستند آسیب می بینند و دچار مشکلات رفتاری میشوند بچه ها در کنار هم که باشند رشد می کنند و شخصیت آنان در اوج اختلافاتشان شکل می گیرد. @koodak_tarbiaat

کلمه‌ی "نه" یکی از کوچک‌ترین کلمات در زبان ماست، اما همین کلمه‌ی کوچک اگر در وقت مناسب به کار برده نشود، می‌تواند تأثیرات منفی زیادی داشته باشد. زمانی که فرزندان کلمه‌ی "نه" را از والدین خود می‌شنوند، ناامیدی زیادی نسبت به خود، والدین و حتی دنیا احساس می‌کنند. بهتر است به جای این‌که پاسخ منفی به طور مستقیم به فرزندان داده شود، از کلمات دیگری که بار منفی کم‌تری دارد استفاده شود. عوض کردن موقعیت یا استفاده از عباراتی مانند: "در اولین فرصت درباره‌ی این مسئله حرف می‌زنیم." یا "باید راجع به این موضوع فکر کنم"، تأثیر بهتری نسبت به کلمه‌ی "نه" دارند. @koodak_tarbiaat

والدينِ سختگير در امر تربيت، بزرگترين آسيب را از كودكي به فرزند خود ميزنند. اين والدين انسانهاي دروغگو و پنهان كار آينده را تربيت ميكنند. Join @koodak_tarbiaat

عشق به فرزند، ابداً به این معنا نیست که هر چه او خواست را فراهم کنید!!! هر انسانی از کودکی باید با محدودیت های دنیای پیرامونش آشنا شود و خودش را با محیط هماهنگ کند و بداند همیشه همه چیز مطالبق میلش نیست و ناکامی را تجربه کند @koodak_tarbiaat

وقتى همسرتان با كودك صحبت ميكند، حتى اگه در گفتار همسرتان اشتباهى مي بينيد، همان موقع جلوى کودک، تذكر ندهید دفاع از عملكرد کودک يا حمله به گفته‌ های همسر، عواقب خوبی ندارد. Join @koodak_tarbiaat

بچه ای که تنبیه بدنی می‌شود حتی اگر ژن اختلال رفتاری خاصی را هم در وراثت خود نداشته باشد، با تنبیه بدنی، دچار بروز مشکلات اختلالات رفتاری می‌شود. Join @koodak_tarbiaat

خانه پدربزرگ را دوست داشتم ظهر که میشد بوی غذا تمام اتاق را پر می کرد آفتاب روی سفره مادر بزرگ پهن می شد وطعم غذا را دلچسب تر می کرد کاش آن وقتها هیچ وقت تمام نمیشد Join @koodak_tarbiaat

شیر گرفتن کودک باید تدریجی طی چند هفته و با برنامه باشد چون کودک می خواهد از محبوب خود یعنی سینه مادر جدا شود، در حالی که بسیار وابسته است. شدت انس کودک به سینه مادر را میتوان از این حدیث امیرالمومنین ع دریافت که فرمودند؛ شوق علی بن ابیطالب به مرگ (و لقاء پروردگار) از شوق کودک به سینه مادر بیشتر است. Join @koodak_tarbiaat

💠 آزار جنسي : ممكن است بچه ها مورد آزار جنسي قرار بگيرند. اگر كودكي مورد اين آزار قرار گرفت مهمترين كار حمايت كامل از او است. مطلقاً در مورد او اعمال خشونت نكنيد. بچه ها را نبايد به خاطر سوء استفاده ي جنسي مجازات هاي شديد كرد و مطلقاً نبايد ترس و وحشت ايجاد كرد حتي بايد چند برابر بيشتر از او حمايت كرد تا به امنيت برسد.  بچه هايي كه آزار جنسي ديده اند و دچار خشونت والدين مي شوند، در آينده خود طعمه هايي مي شوند كه مورد حمله قرار خواند گرفت. اگر كودكي مورد آزار جنسي قرار گرفت بدون خشونت بايد از او حمايت شود تا ترميم شود حتي به روانپزشك مراجعه شود تا دستورالعمل داشته باشيم كه آثار سوء آن در طول زمان ترميم شود.در اين مواقع بايد حمايت تام و كمال كنيم تا اعتماد كودك به والدين حفظ و حتي تشديد شود.  بايد حواسمان به فرزندمان باشد و مراقبت آگاهانه از آن ها داشته باشيم. بچه ها را به حال خودشون رها نكنيم. در مهماني يا پارك و هر جاي ديگر بايد هر لحظه بدانيم كودك ما كجاست؟ چه اتفاقي دارد مي افتد؟ حتي اگر چند كودك در اتاق با هم باشند بايد مراقبت آگاهانه داشته باشيم. نه مراقبت پليسي و كارآگاه بازي،‌اين گونه مراقبت منجر به عدم اعتماد مي شود. (ادامه دارد...) #بهداشت_جنسی [استادسلطانی] @koodak_tarbiaat

امشب هیات دعوته... داره خودشو آماده میکنه😍 join @koodak_tarbiaat

اگر بچه‌ ها گمان کنند که به عنوان «بچه بد» دیده می ‌شوند، انگیزه ‌شان را برای «بچه خوب» بودن از دست می ‌دهند. پس تا میتوانید برایش انگیزه ی خوب بودن ایجاد کنید. Join @koodak_tarbiaat

گوشی های هوشمند کودک شما را خنگ میکند. محققان تگزاسی میگویند گوشی های هوشمند توانایی کودک را برای تفکر و تمرکز کاهش میدهند هر چه گوشی به کودک نزدیکتر باشد توانایی تمرکز و تفکر کمتر است

چرا فرزندم شاد نیست؟ بدرفتاری با فرزند، طرد کردن او و غافل شدن از او گرچه خیلی شایع هستند ولی دلیل اصلی عدم شادی خانواده ها نیستند. بخش اعظم شاد نبودن خانواده ها حاصل عملکرد پدر و مادرهای خوش نیتی است که فرزندان خود را مجبور می کنند کاری را که دوست ندارند انجام بدهند. و فرزندان به خصوص نوجوان ترها برای دستیابی و رسیدن به آزادی در برابر تلاش های پدر و مادرشان مقاومت می کنند. سال ها بعد این اختلاف و تعارض بار دیگر نمایان می شود و آن وقتی است که کودکان دیروز، پدر و مادر سالخورده خود را به کارهایی وامی دارند که دوست ندارند انجام بدهند؛ مثل رانندگی نکردن، نقل مکان به خانه آنها و یا رفتن به خانه سالمندان. چیزی که این تعارضات و اختلاف ها را وخیم تر می کند این است که پدر و مادرها و فرزندان همیشه در دنیای کیفی(تصوری که از همان ابتدا از یکدیگر در ذهن خود شکل داده اند) یکدیگر باقی می مانند. من جواب خوبی برای والدین سالخورده ندارم؛ شاید مسئله آنها بی جواب باشد. ولی هر چه سالمندان و فرزندان در زمانی که سالمندان هنوز روی پای خود ایستاده اند بهتر با هم کنار بیایند، این مشکل دیرتر پیش می آید. اصل بدیهی نظریه انتخاب در فرزندپروری این است که اگر می خواهی فرزندت شاد، موفق و با تو صمیمی باشد، کاری نکن که فاصله بین تو و او زیاد شود. معنای این اصل بدیهی آن است که اگر می خواهید فرزندانتان با شما صمیمی بمانند از آنها انتقاد نکنید و آنها را تهدید، تحقیر، تنبیه یا تطمیع نکنید. هر چقدر سعی در کنترل کردن دیگران داشته باشید فاصله شما با آنها بیشتر می شود. "کتاب نظریه انتخاب. اثر ویلیام گلاسر" Join @koodak_tarbiaat

درک انتزاعی مادری می پرسد که پسر دو سال و نیمه ای داریم که گاهی روی کاری که می خواهد انجام دهد، ما موافق نیستیم، مثلا بالا رفتن از کابینت یا ریختن مواد روی فرش، و می گوییم این کار درست نیست، به هیچ وجه به حرف ما عمل نمی کند، رفتار درست ما چیست؟ این پسر دو سال و نیمه ی شما، دانشجوی چه رشته ایه؟ ببینید بچه ها درک انتزاعی ندارند. درک انتزاعی می دونید چیه؟ مفاهیم انتزاعی رو میشناسید؟ یکی از شما 2 رو به من نشون بده. این دو تا انگشته، 2 رو به من نشون بدهید. این دو انگشت سنبل و نشانه ی 2 هست و خود 2 نیست. شما نمیتونید 2 رو نشون بدهید، دو مفهوم ریاضی است، مفاهیم ریاضی انتزاعی اند. مفاهیم انتزاعی با حواس پنجگانه درک نمیشن. کودک زیر 6 سال مخصوصا زیر 3 سال، غیر از حواس پنجگانه، هیچی نداره. یک چیزی رو باید بهش بگید که اون بتونه ببینه یا لمس کنه یا بو کنه. به بچه دو سال و نیمه میگه این کار درست نیست. 2 رو که نتونستید نشون بدهید، آبرو رو به من نشون بدهید. مادری میگفت به بچه ام گفتم آبروی منو ریختی، گفت کجا من ریختم ، همه جا خشکه. "قول" رو به من نشون بدهید، چقدر قول می گیرید، "درست و غلط" رو به من نشون بدهید. درست و غلط مفهوم انتزاعی است. بچه دو سال و نیمه را منتظرید بگید این کار تو عزیزم اشتباهه بگه معذرت میخوام مامان، دیگه اشتباه نمیکنم، بعد کار درست رو انجام بده!! این مثل این می مونه که از این ستون توقع داشته باشید بره پهلو اون ستون سلام کنه. این کودک دو سال و نیمش هست بابچه دو سال و نیمه تون کیف کنید، حظ کنید. اگر میخواد چیزی رو، رو فرش بریزه دو تا بوسش هم بکنید قربون قدت برم اینجا میخوای بریزی رو فرش، بیا بریز عزیزم بیا، یک دقیقه صبر کن، دم دستتون فوری گلیمی، زیلویی، یک چیزی پهن کنید. عزیزم بریز حالا، اصلا منم میام. چی میخواد بریزه؟ خوراکی اش رو میخواد بریزه، اصلا سفره اش رو پهن کنید، خوراکی بزارید جلوش. حسابی بریزه سر و کله اش، هر کاری دلش میخواد، بعد هم جمع کنید برید بشورید. ببینید به بچه هاتون نه بگید، بچه ای که نه نشنوه، وجدان اخلاقی درش شکل نمیگیره. ما هیچوقت نمیگیم به بچه ها نه نگید، بچه ها از یکسالگی باید درک محدودیت پیدا کنند، ولی وقتی نه میگیم جایگزین بدهیم. اینجا میخوای بریزی؟ اینجا نه قربون شکلت، با خوشحالی ها، نه با اخم و تخم. اههه صد دفعه گفتم اینجا نه. اینطوری نه بگید؛ عزیزم اینجا میخوایی؟ قربون قدت برم، بیا بریم اینجا نه. بیا اینو پهن کنیم اینجا بریزی. اینجا نه، اینجا. اینطوری نه، اونطوری. الان نه، یک زمان دیگه. یک نه که میگیم، پنج تا آره خوشمزه بگید. بچه اعتماد پیدا میکنه به پدر و مادر. هر وقت اینا میگن نه، چقدر به قول فرنگی ها آفرهای قشنگی هم میدن. پیشنهاد های خوبی میدن. پس نه هاشون رو گوش میکنم. (استاد سلطانی) Join @koodak_tarbiaat

کودک در حال دیدن برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش میباشد و ما به او میگوییم: « بلندشو تکالیفت را انجام بده » خوب مسلما تاثیر دستور کم می شود. لطفا وقت شناس باشيد!! Join @koodak_tarbiaat

ايمان يعني گرفتن امنيت از يك نقطه ي نگاه. وقتي ايمان نداريم يعني امنيت نداريم و چيزي را كه به ما امنيت مي دهد را نمي شناسيم، مركز امنيت برايمان شفاف نيست در نتيجه ايمان نداريم. در دين خودمان مي گوييم كه به خدا ايمان داريم. ولي اگر صادقانه به عمق وجودمان نگاه كنيم مي بينيم كه حتي اين نقطه ي نگاه هم برايمان شفاف نيست و نمي دانيم كه بايد به چي ايمان داشته باشيم. در نهايت توكل نداریم. توكل از وكالت مي آيد يعني واگذار كردن. ما هيچ چيز را واگذار نمي كنيم و مي خواهيم خودمان همه چيز را نگه داريم، در نتيجه زير بار يك فشار سنگين ذهني قرار مي گيريم. منظور ما لفظ معمولي با ايمان و بي ايمان نيست بلكه منظور اين است كه وقتي ما به يك نقطه ي اوج ايمان نداريم و نمي توانيم توكل داشته باشيم، همه چيز را بايد خودمان به عهده بگيريم در نتيجه سطح نگراني هايمان بالا مي رود. اين تجربه را داشته ايد كه مواقعي در زندگي پيش آمده كه بايد به فكر همه چيز باشيد؟ چند نفر دختر اول خانواده هستيد؟ چه قدر نگران خانواده و پدر و مادرتان هستيد؟ و چه قدر نگران فرزندان و .... هستيد؟ همه ي اين مسائل و  دغدغه ها به اين دليل است كه بار همه را ما به شانه مي كشيم و خودمان را مسئول همه مي دانيم چون وقتي ايمان و توكل نيست، نمي توانيم واگذار كنيم و وقتي واگذار نمي كنيم، فشار تحمل مي كنيم. ريشه ي اين  روند در ناامني هاي كودكي است. كودكي كه امنيت را تجربه نكند، در بزرگسالي ايمان قوي نخواهد داشت. در مبحث كودك آرزوها غريب به اتفاق فرزند با ايمان مي خواستيد؛ كودك باايمان كودكي است كه امنيت دارد. حاصل ترس، بي اعتمادي است. #خشونت [استادسلطانی] @koodak_tarbiaat

به فرزندتان براي تلاش هايش پاداش دهيد و نه براي نتيجه تلاش هايش .... اينگونه،شما از كودكي او را " تلاش گرا " تربيت مي كنيد و نه"نتيجه گرا " مثل پدر و مادرها تربیت نکنید. Join @koodak_tarbiaat

کودکان به سن مدرسه که می رسند مخصوصا پسر بچه ها، به دلیل اهمیتی که برای تایید دوستانشان قایلند ممکن است از بوسیده شدن یا در آغوش گرفتن والدین خود در جمع خجالت بکشند! این احساس به دلیل بی احترامی یا دوست نداشتن والدینشان نیست، آنها از مسخره شدن در جمع توسط دوستانشان گریزان هستند. اگر با چنین مشکلی مواجه شدید از فرزندتان نرنجید. تایید گرفتن از دوستان در این سن برای کودکان و نوجوانان بسیار مهم است. @koodak_tarbiaat

"من هرچى بهش ميگم گوش نميده" "تمام مدت مجبورم باهاش بحث كنم" "هرچى تكرار ميكنم انگار نه انگار مجبورم داد بزنم يا تهديدش كنم" "هرچقدر بيشتر بهش ميگم لجباز تر ميشه" اشتباه بسيارى از والدين اين است كه پرورش و تعليم و تربيت را با نصيحت كردن دستور دادن بحث كردن اشتباه ميگيرند. هيچ بچه ايى با بكن و نكن والدينش تربيت نميشود بلكه يا لجباز ميشود يا از كار مى افتد. براي آموزش كودكانتان از بازى و تكرار استفاده كنيد و خودتان هم الگوى خوبى باشيد. Join @koodak_tarbiaat