🌲🌷🌲🌷🌲🌷🌲🌷 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۱۹ 👈ادامه بحث عصمت👉 💐عصمت ، جبرى است يا اختيارى؟💐 سؤال مهمّى كه در باره عصمت مطرح است ، جبرى بودن و يا اختيارى بودن آن است . اگر عصمت ، جبرى باشد و خداوند ، عدّه اى را از گناه كردن باز دارد ، فضيلت برجسته اى نيست ؛ چرا كه در اين صورت ، همانند فرشتگان ، مسخّر فرمان اويند و بنا بر اراده الهى ، نمى توانند گناه كنند : «لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَآ أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ . [فرشتگان] خداوند را در آنچه به آنها مى فرمايد ، نافرمانى نمى كنند و به هر چه به آنها فرمان داده شود ، عمل مى كنند» . 🌺چنين ديدگاهى ، با فلسفه الگو بودن امامان عليهم السلام ، ناسازگار است ؛ زيرا در اين صورت ، گرداگرد ديگر مردم را ـ كه پيروان آنها به حساب مى آيند ـ ، گناه فرا گرفته است و آنان از امتيازِ مصونيّت ، محروم اند و به ناچار ، گناه مى كنند ؛ امّا پيشوايان معصوم ، با اراده خداوند ، از هر گونه گناهى در امان خواهند بود . بنا بر اين ، عصمت ، بايد اختيارى باشد . از سوى ديگر ، اگر عصمت را اختيارى بدانيم ، با مصونيّت ، ناسازگار است ؛ يعنى معصوم ، ممكن است گناه كند و يا گناه نكند ، در حالى كه مصونيّت ، حالت بازدارندگى دارد و معصوم ، كسى است كه امكانِ گناه كردن ندارد . 👈بهترين پاسخ به اين شبهه ، تمايز قائل شدن ميان دو گونه عصمت از گناه و عصمت از اشتباه است . عصمت از گناه ، اختيارى است و امامِ معصوم ـ كه در ستيغِ تقوا قرار دارد ـ ، با اراده خود ، گناه نمى كند ؛ ولى عصمت از اشتباه ، جبرى است و خداوند ، عدّه اى از بندگانش را برگزيده و آنان را از اشتباه كردن ، باز داشته است تا دستورهاى الهى را بدون كاستى و فزونى ، به مردم برسانند . در اين صورت ، اعتراض بندگان ، نامفهوم است ؛ زيرا بايد با پيروى از سخنان و رفتار پيشوايانِ دينى ، از گناه دورى كنند و چنانچه ناخواسته ، خطايى از آنان سر بزند ، در پيشگاه الهى مؤاخذه نخواهند شد . #عید_سعید_غدیر🌹 https://eitaa.com/kookchaharom1

🌟🌿🌟🌿🌟🌿🌟 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۰ 🌷راه رسيدن به عصمت🌷 🌺راه رسيدن به عصمت ، به روى همگان ، گشوده است و همه انسان ها مى توانند به مقامى برسند كه از گناه ، بيزارى جويند و آن چنان بر نفسِ خويش چيره شوند كه هرگز ، گناه نكنند . راه عصمت ، اگر چه دشوار است ، امّا دست يافتنى است و نخستين و مهم ترين گام در اين مسير ، اراده است و هر چه اراده قوى تر شود ، مقام عصمت ، دست يافتنى تر خواهد بود . برپايه روايتى ، امام كاظم عليه السلام ، بهترين زاد و توشه سالكان حقيقت را چنين مى شناسانَد : وَ قَدْ عَلِمْتُ أنَّ أفضَلَ زادِ الرّاحِلِ إلَيكَ عَزمُ إرادَةٍ يَخْتارُكَ بِها . و به تحقيق ، دانستم كه برترين ره توشه مسافر كوى تو ، عزم استوارى است كه به وسيله آن ، تو را برگزيند . پافشارى در راه هدف ، اراده انسان را تقويت مى كند و دل را از قصد گناه كردن ، مصون مى دارد . از امير مؤمنان عليه السلام نيز روايت شده كه فرمود : ⚘التَّصَبُّرُ عَلَى المَكرُوهِ يَعْصِمُ القَلْبَ . وا داشتن خود به شكيبايى در برابر ناملايمات ، دل را مصون مى دارد . ♦راه دشوارِ عصمت را بايد با تمرين ، آغاز كرد . انسان بايد خود را در برابر ناگوارى ها ، به شكيبايى وا دارد تا به درجات بالاى تقوا دست يازد و آن گاه كه مَلَكه تقوا در جان آدمى جاى گرفت ، عصمت ، همنشين آن خواهد شد . 🌺يكى از راه هاى رسيدن به تقوا ، «روزه گرفتن» است كه خود ، نوعى تمرين اراده است و روزه دار ، نه تنها از محرّمات ، بلكه بسيارى از حلال ها در طول روز ، چشم مى پوشد و با «اراده» خود ، به سوى آنچه خدا بر او حرام كرده است ، نمى رود . قرآن ، فلسفه روزه را تقوا مى داند و مى فرمايد : «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ .  اى كسانى كه ايمان آورده ايد ! بر شما روزه نوشته شد ، چنان كه بر آنان كه پيش از شما بودند ، نوشته شد ، باشد كه تقوا پيشه سازيد» . 🌹اهل بيت عليهم السلام ، با اراده قوى خود ، در برابر پليدى ها مبارزه كردند و سراسر زندگى آنان ، تلاش و مجاهده در راه خدا بود و بر اساس پاى فشردن آنان در راه حق ، عنايات الهى به سويشان سرازير شد و خداوند ، بالاترين امتياز را ـ كه مصونيت از اشتباه است ـ ، به آنان ارزانى داشت . #عید_سعید_غدیر 🌷 https://eitaa.com/kookchaharom1

⚘🌼⚘🌼⚘🌼⚘🌼 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۱ 🌹وَ خَزَنَةَ لِعِلْمِهِ وَ مُسْتَودِعا لِحِكْمَتِهِ وَ تَراجِمَةً لِوَحْيِهِ . 🌺و گنجينه داران دانشش و امانتداران حكمتش و مفسّران وحى اش مُستَودَع : محل سپردن امانت .  الحِكْمَة : حكمت ، دانايى ، عقل و منطق ، سخن استوار و محكم .  🎋تَراجِم : جمع «تَرجُمان» ، به معناى مفسِّر ؛ كسى كه سخنى را از زبانى به زبانى ديگر ، بر مى گردانَد . وحى : وحى ، الهام ، كلام پنهان و اشاره سريع .  💮جمله «خزنةً لعلمه» ؛ يعنى «گنجينه داران دانش الهى» است و «مُستودعا لحكمته» ، به معناى «جايگاه به امانت نهادن حكمت الهى» . توضيحات اين دو عبارت ، پيش تر گذشت. اكنون به شرحِ عبارت «تَراجمة لِوَحْيه» مى پردازيم. ♦واژه «ترجمه» ، يعنى باز گرداندن و تبيين زبان مبدأ به زبان مقصد ، به گونه اى كه براى مخاطب ناآشنا با سخن نخست، كاملاً مفهوم شود و معناى آن را در يابد . نيز به كسى كه بتواند سخنى را به زبانى ديگر تفسير كند ، «ترجمان» مى گويند كه جمع آن ، «تراجم» است . مترجم موفّق ، كسى است كه با لطافت ها و ظرافت هاى زبان مبدأ و مقصد ، آشنا باشد تا براى تفهيم مطلب ، از آن ظرافت ها و لطافت ها ، بهره ببرد و بهترين مفهوم را براى مخاطبان خود ، به ارمغان آورد.  🌺اقسام وحى واژه «وحى» ، در لغت ، به معناى كلام خفى (ناپيدا) و اشاره سريع است . در آموزه هاى دينى، وحى ، راه انتقال كلام الهى به انسانِ برگزيده است. پيامبر صلى الله عليه و آله ، آخرين فرستاده خداست كه كلام خدا را دو گونه دريافت كرد : نخست ، قرآن كه توسّط جبرئيل عليه السلام بر قلب مقدّسش الهام شد: «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ . كه روح امين (جبرئيل) ، آن را بر قلب تو فروده آورده است تا از بيم دهندگان باشى» . و گونه ديگر وحى، احاديث قُدسى است كه مفهوم آن از ناحيه خداست ؛ امّا الفاظ آن ، از پيامبر صلى الله عليه و آله است و ويژگى هاى قرآن ، مانند اعجاز را ندارد . https://eitaa.com/kookchaharom1

🌾🌾🌾🌾🌾🌾 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۲ 🌺ترجمان وحى الهى🌺 وحى، نيازمند مترجمانى است كه به خوبى آن را در يابند و براى انسان هاى عادى ، تبيين و تفسير نمايند. خداوند ، اهل بيت عليهم السلام را برگزيد تا آنچه بر انبياى پيشين وحى شده بود ، و نيز قرآن و احاديث قدسى را تفسير نمايند و ظرافت هاى آنها را آشكار سازند؛ زيرا تنها امام عليه السلام است كه به همه مراتب وحى الهى ، آگاهى دارد و ساير مردم نمى توانند تمامِ مفاهيم آن را در يابند. 🎀بر پايه روايتى ، امام على عليه السلام ، لايه هاى گوناگون كتاب خدا را چنين معرّفى فرموده است : إنَّ كِتابَ اللّهِ عَلى أربَعَةِ أشياءَ : عَلَى العِبارَةِ ، وَ الإشارَةِ ، وَ اللَّطائِفِ وَ الحَقائِقِ . فَالعِبارَةُ لِلعَوامِ ، وَ الإشارَةُ لِلخَواصِ ، و اللَّطائِفُ لِلأولِياءِ ، وَ الحَقائِقُ لِلأنبِياءِ . همانا كتاب خداوند ، بر چهار چيز است : عبارت (ظاهر) ، اشاره ، لطايف ، و حقايق . عبارت ، براى عموم مردم است ، اشاره ، براى خواص است ، لطايف ، براى اولياست ، و حقايق ، براى انبياست . همه كسانى كه با قواعد ادبيات عرب آشنا بوده ، زبان عربى را مى دانند، متن قرآن و عبارات آن را در مى يابند و مفسّران ـ كه تخصّص بيشترى دارند و ارتباط آيات با يكديگر را مى دانند ـ ، به اشاره هاى قرآن ، آگاه اند. اولياى خدا ، در مرتبه اى بالاترند و لطايف و نكته هاى ريز قرآن را براى مردم بيان مى كنند ؛ امّا هيچ يك از مفسّران و اولياى الهى هم نمى توانند حقايق قرآنى را تبيين نمايند . تنها پيامبران اند كه حقايق قرآنى را در مى يابند و مى توانند آنها را تفسير نمايند . 🍀بنا بر دلايلى قطعى، علوم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به امير مؤمنان عليه السلام و سپس به ديگر امامان عليهم السلام منتقل شد. بنا بر اين ، قرآن شناسان حقيقى ، امامان معصوم عليهم السلام هستند و در روايات متعدّدى ، امامان ، «تراجمة وحى اللّه » خوانده شده اند. براى نمونه ، از امام باقر عليه السلام روايت شده كه مى فرمود: نَحنُ تَراجِمَةُ وَحىِ اللّهِ .  ما ترجمانِ وحى خداييم . و يا بر پايه روايتى ، امام سجّاد عليه السلام ، در معرّفى اهل بيت عليهم السلام فرمود : نَحنُ تَراجِمَةُ وَحيِهِ . ما ترجمان وحى اوييم . 🌺همچنين در روايتى ديگر ، امام على عليه السلام در جريان تحميل حكميّت بر ايشان ، قرآن را كتاب صامت (خاموش) ، معرّفى كرده و خود را مفسّر و تبيين كننده آن دانسته و فرموده است : هذا كِتابُ اللّهِ الصَّامِتُ وَ أنَا المُعَبِّرُ عَنهُ فَخُذوا بِكِتابِ اللّهِ النّاطِقِ وَ ذَرُوا الحُكمَ بِكِتابِ اللّهِ الصّامِتِ إذْ لامُعَبِّرَ عَنهُ غَيرِى .  اين ، كتابِ خاموشِ خداست و من ، سخنگوى اويم . پس به كتابِ گوياى خدا ، دست بياويزيد و حكم كردن بر اساس كتاب خاموش خدا را وا نهيد ؛ چرا كه جز من ، سخنگويى براى آن نيست . عبارت «لا مُعبّر عنه غيرى» ، يعنى هيچ كس غير از خاندان وحى ، نمى تواند حقيقت قرآن را در يابد. امام باقر عليه السلام ، سخن كسانى را كه مى پندارند همه قرآن را دريافته اند، ادّعاى صِرف مى داند و طبق گزارشى ، چنين مى فرمايد : ما يَستَطِيعُ أحَدٌ أن يَدَّعِى أنَّهُ جَمَعَ القُرآنَ كُلَّهُ ظاهِرَهُ وَ باطِنَهُ غَيرَ الأوصِياءِ .  كسى غير از اوصياى خدا نمى تواند ادّعا كند كه همه قرآن ، ظاهر و باطنش را گِرد آورده است . و در روايتى آمده كه امام صادق عليه السلام ، سوگند ياد كرد كه كتاب خدا را از ابتدا تا انتها مى داند و سپس فرمود: «مانند كفِ دستم» . آن گاه فرمود: «در آن ، خبر زمين و آسمان است ، و آنچه در گذشته بوده و حوادثى كه در آينده ، رُخ مى دهد . خداوند متعال فرموده: «در آن ، بيان همه چيز هست»» آرى ! امام ، از قرآن ، اطّلاعات زمين و آسمان را درمى يابد و قرآن «تبيان كُلّ شى ء» است ، امّا نه براى همگان ؛ بلكه همه چيز براى اهل بيت عليهم السلام روشن مى شود و آنان اند كه مى توانند همه چيز را از قرآن ، در يابند و براى ما بيان كنند. 🌹راز پيوستگى قرآن و عترت🌹 اكنون ، راز پيوند ناگسستنى عترتِ پيامبر صلى الله عليه و آله با قرآن را درمى يابيم كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : إنّى قَد تَرَكتُ فِيكُمُ الثَّقَلَينِ ؛ أحَدُهُما أكبَرُ مِنَ الآخَرِ : كِتابَ اللّهِ عز و جل حَبلٌ مَمدُودٌ مِنَ السَّماءِ إلَى الأرضِ ، وَ عِترَتِى أهلَ بَيتِى ، ألا إنَّهُما لَن يَفتَرِقا حَتّى يَرِدا عَلَىَّ الحَوضَ .  من در ميان شما ، دو چيز گران سنگ را به يادگار مى گذارم كه يكى از آن دو ، بزرگ تر از ديگرى است : كتاب خداوند عز و جل كه ريسمانى كشيده شده از آسمان به زمين است ؛ و عترت من ، [ يعنى ] اهل بيت من . آگاه باشيد كه اين دو ، هرگز از هم جدا نمى شوند تا در كنار حوض [كوثر] ، بر من وارد آيند . امّت اسلام ، اگر پيوند خود با اهل بيت عليهم السلام را از دست بدهد،

🍀🌾🍀🌾🍀🌾🍀 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۳ "ومیراث النبوه عندکم" 💐امام هادی(ع)  در این بخش از زیارت جامعه، پرده از حقیقتی دیگر از مقامات و شئون ائمه اطهار(ع)  بر می‌دارد و یکی دیگر از ویژگی‌های معرفتی اهل‌بیت(ع)  را بازگو می‌فرماید که تمامی ودایع و میراث انبیای گذشته در نزد شما ائمه اطهار(ع)  می‌باشد. 🌺نکته قابل توجه این است که آنچه از واژۀ ارث در این بخش از زیارت و یا سایر عباراتی که از این کلمه در مورد ائمه اطهار(ع)  به کار برده می‌شود به معنای ارث بردن شرعی نمی‌باشد، بلکه معنی لغوی آن مورد نظر است لغویون در این زمینه بیان کرده‌اند که (ورث) به معنی «ابقاء للشیء» است یعنی باقی گذاشتن چیزی. 🌼در قرآن کریم نیز در آیات مختلفی، خداوند متعال می‌فرماید که ما این زمین و حکومت بر روی آن را به ائمه اطهار(ع)  به ارث می‌رسانیم و آنان وارث روی زمین خواهند بود: {أَنّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصّالِحُونَ} سرّ مطلب این است که خداوند متعال مالک اصلی این عالَم می‌باشد و در انتها نیز همه چیز به خدا بر می‌گردد: {وَللّهِ‏ِ مِیرَاثُ السّماوَاتِ وَالْأَرْضِ}. و خداوند هم این زمین و آسمان را به ائمه اطهار(ع)  عنایت می‌فرماید که این جریان در زمان حکومت حضرت بقیه الله الأعظم(عج)  تجلّی پیدا می‌کند. معنی دیگری که برخی از لغویون در واژه ارث بیان نموده‌اند این است که هر چیزی که بدون سختی و بدون پول و منّت به دست می‌آید را ارث می‌گویند. 🌷بنابراین تمام اموری که انبیای باقی گذاشتند در نزد ائمۀ اطهار(ع)  بوده و هم اکنون نزد امام عصر(عج)  می‌باشد. امام باقر(ع)  می‌فرمایند: «نحن مُستودع مَوارثُ الأنبیاء» مواریث انبیا در نزد ما ائمه به ودیعه گذاشته شده است. 🌺در روایات اهل‌بیت(ع)  بیان شده که چه چیزهایی از انبیای به ائمۀ اطهار(ع)  رسیده است و آن عبارت است از هر آنچه مربوط می‌شده به حیث حجت بودن انبیاء که عبارت است از معجزه، علم، قدرت و… 🌾روایات فراوانی بر این مطلب دلالت می‌کند که خداوند متعال هر آنچه به انبیای عظام عنایت فرموده به پیامبر اکرم(ص)  و ائمۀ اطهار(ع)  عطا فرموده است و تمام کتاب‌های انبیای در نزد ائمۀ اطهار(ع)  موجود است. 🌹مرحوم علامه مجلسی می‌فرماید: «منظور از میراث انبیای علوم تمام انبیاء و کتب آنان و اخلاق و لوازم و وسائلی است که در مقام اعجاز به کار می‌برند، مانند عصای موسی (در روایت است که هنوز تر و تازه می‌باشد) و انگشتر سلیمان که خداوند به برکت آن بادها و پرندگان را تحت تصرف در آورده است: «عندنا صحف إبراهیم وألواح موسى…». و پیراهن حضرت یوسف (که بر بدن حضرت ابراهیم(ع)  بود آن زمانی که در آتش افتاد و آتش بر او گلستان شد) و ذوالفقار پیامبر اکرم(ص)  و سپر و پرچم و عمامۀ مبارک ایشان و… که هم اکنون نزد امام زمان(عج)  می‌باشد.». حتی آن فرشی که انبیای بر روی آن می‌نشینند نیز به ائمۀ اطهار(ع)  رسیده است که امام عسکری(ع)  دستی به صورت علی بن عاصم می‌کشد و به او نشان می‌دهد که نگاه کن اینجا اثر موضع جلوس حضرت آدم(ع)  و شیث و نوح و… است تا به پیامبر اکرم(ص)  می‌رسد و تک‌تک ائمه(ع)  را نام می‌برد تا به امام زمان(عج)  می‌رسد که در دوران طفولیت بودند و می‌فرماید: «ای علی بن عاصم! نگاه کن که این همه محلّ نشستن مهدی(عج)  می‌باشد و بدان که کسی که شک کند به این آثار و اعجاز در حقیقت در خداوند متعال شک کرده است». 🎋در پایان به این نتیجه می‌رسیم که تمام این آثار و معجزات در ائمه اطهار(ع)  و در این زمان در امام عصر(عج)  جمع شده است؛ لذا ائمه اطهار(ع)  وارث تمام انبیاء هستند و امام مهدی(عج)  وارث همه ائمه اطهار(ع)  به شمار می‌روند. (آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری) https://eitaa.com/kookchaharom1

♥♦♥♦♥♦ #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۴ 🌷وَ آياتُ اللّهِ لَدَيْكُمْ .🌷 و نشانه هاى روشن خدا ، در نزد شماست ... يكى از برجستگى هاى خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله ، بودن «آيات خداوند» در نزد ايشان است . آيه ، در لغت به معناى نشانه روشن است و هر آنچه كه چيز ديگرى را آشكارا نشان دهد ، آيه ناميده مى شود . براى نمونه ، علائم راه نمايى و رانندگى كه هشدارها را به صورتى آشكار نشان مى دهند ، نوعى آيه هستند . آنچه در ذيل اين عبارت از زيارت ، بررسى مى گردد ، مفهومِ آيات خداست و پس از آن ، چگونگى قرار گرفتن آيات الهى در نزد اهل بيت عليهم السلام . مفهوم آيات خدا بهترين منبع براى بررسى آيات خدا ، قرآن كريم است . آيه در قرآن ، كاربردهاى گوناگونى دارد كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم : ۱ . آفريده هاى الهى نخستين مفهوم آيه خدا ، آفريده هاى او در جهان هستند . قرآن ، بارها از مخلوقات خداوند با عنوان «آيه» ياد كرده است ؛ زيرا تمامِ اشيا ، از خُردترين ذرّات تا بزرگ ترين كُراتِ آسمان ، نشانه هاى خداوند هستند و به ديگر سخن ، جهان ، جامِ خدانماست : 🍂هر گياهى كه از زمين رويد«وَحْدَهُ لا شَريْكَ لَه» گويد .🍂 اينك به برخى از آيات الهى در قرآن ، اشاره مى كنيم : الف) آفرينش از خاك : «وَمِنْ ءَايَـتِهِ أَنْ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ إِذَآ أَنتُم بَشَرٌ تَنتَشِرُونَ .و از نشانه هاى او ، آن است كه شما را از خاك بيافريد . سپس انسان هايى شديد كه [در زمين ]پراكنده مى شويد» . ب) وزش باد : «وَ مِنْ ءَايَـتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَ تٍ .و از نشانه هاى او ، آن است كه بادها را مژده دهنده مى فرستد» . ج) شب و روز و ماه و خورشيد : «وَ مِنْ ءَايَـتِهِ الَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ .و از نشانه هاى او ، شب و روز و خورشيد و ماه است» . د) آفرينش آسمان و زمين : «وَ مِنْ ءَايَـتِهِ خَلْقُ السَّمَـوَ تِ وَ الْأَرْضِ وَاخْتِلَـفُ أَلْسِنَتِكُمْ وَ أَلْوَ نِكُمْ إِنَّ فِى ذَ لِكَ لَاياتٍ لِلْعَالَمِينَ .و از نشانه هاى او ، آفرينشِ آسمان ها و زمين و گوناگونىِ زبان ها و رنگ هاى شماست . هر آينه ، در اين [ دگرگونى ها ] براى جهانيان ، نشانه هايى است» . ه ) استراحت و تلاش : «وَ مِنْ ءَايَـتِهِ مَنَامُكُم بِالَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ ابْتِغَآؤُكُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّ فِى ذَ لِكَ لَأَيَـتٍ لِّقَوْمٍ يَسْمَعُونَ .و از نشانه هاى او ، خواب شما در شب و روز است و جستجوى شما [روزى خود را] از فزون بخشى اوست . در اين [ نيز ] براى مردمى كه مى شنوند ، قطعا نشانه هايى است » . و) آفرينش زوج : «وَ مِنْ ءَايَـتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَ جًا لِّتَسْكُنُواْ إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِى ذَ لِكَ لَأَيَـتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ .و از نشانه هاى او ، اين است كه براى شما از [جنس] خودتان همسرانى بيافريد تا بديشان ، آرام گيريد ؛ و ميان شما ، دوستى و مهربانى را نهاد . هر آينه ، در اين كار براى مردمى كه بينديشند ، [ عبرت ها و ]نشانه هايى است» . ز) آفرينش هر جنبنده اى : «وَ فِى خَلْقِكُمْ وَ مَا يَبُثُّ مِن دَآبَّةٍ ءَايَـتٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ .در آفرينش شما و آنچه از جنبندگان [در زمين] مى پراكَنَد ، براى مردمى كه باور دارند ، نشانه هاست» . 🌺در فرهنگ قرآنى ، هر آنچه غيرِ خداوند است ، نشانه اوست و بر همين اساس ، قرآن ، از برخى پديده هاى مربوط به انسان ، مانند جريان داشتن كشتى بر روى آب هم به عنوان آيه خداوند ، ياد مى كند .بنا بر اين ، تمامِ پديده ها ، خدانما هستند و چشم خدا بين ، به هر جا كه بنگرد ، خدا را مى بيند . در روايتى ، امير مؤمنان عليه السلام ، جلوه گرى حق را چنين مى ستايد : الحَمدُ للّهِِ المُتَجَلِّي لِخَلقِهِ بِخَلقِهِ .سپاس ، خداوندى را كه به وسيله آفريده هايش ، بر آفريدگانش آشكار شده است . ۲ . معجزات انبيا عليهم السلام دومين معناى آيه خدا در قرآن كريم ، معجزات پيامبران است . معجزات پيامبران ، نشانه هاى آشكارى هستند كه كافران و مشركان را به ناتوانى وا مى دارد و قدرت و عظمت الهى را روشن مى نمايد . براى نمونه ، فرعونيان از موسى عليه السلام درخواست آيه (معجزه) كردند و ايشان ، عصاى خويش را به زمين انداخت كه تبديل به اژدها شد و سِحر فرعونيان را باطل كرد : «قَالَ إِن كُنتَ جِئْتَ بِـئايَةٍ فَأْتِ بِهَآ إِن كُنتَ مِنَ الصَّـدِقِينَ فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِىَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ .[فرعون] گفت : اگر تو با نشانه اى آمده اى ، آن را بياور ، اگر از راستگويانى . پس عصاى خود را بيفكند كه ناگاه ، اژدهايى هويدا شد» .

♦🎋🎋♦🎋♦🎋 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۵ 🌷مُؤمِنٌ بِإيابِكُم ، مُصَدِّقٌ بِرَجْعَتِكُمْ ، مُنْتَظِر لأمْرِكُم ، مُرْتَقِبٌ  لِدَولَتِكُم .🌷 من به بازگشتِ شما ، ايمان دارم و به رجعت شما ، باور دارم . منتظرِ امرِ شما (ظهور) و چشم انتظارِ حكومت شما هستم ... 🍀در روايتى از امام صادق عليه السلام آمده كه فرمود : لَيسَ مِنّا مَن لَم يُؤمِنْ بِكَرَّتنا .  از [ شيعيان ] ما نيست كسى كه به بازگشت ما ، ايمان نداشته باشد . 🌼در اين عبارت از زيارت ، زائر خاندانِ رسالت ، خطاب به ايشان مى گويد : من به بازگشت شما پس از مرگ ، در همين دنيا ، ايمان دارم و بدان ، گواهى مى دهم و منتظر آن هستم . اين امر ، تحقّق پيدا مى كند و حكومت شما ، تشكيل مى گردد . همچنين ، در عبارت ديگرى در اين زيارت ، زائر از خدا مى خواهد كه او را جزء كسانى قرار دهد كه پس از مرگ ، در دوران رجعت ، همراه با اهل بيت عليهم السلام زنده مى شوند و در دولت اهل بيت عليهم السلام ، حضورى فعّال دارند .  🌲همان طور كه اشاره شد ، موضوع «رجعت» ، يكى از اسرار علمى اهل بيت عليهم السلام است كه شيعيان ، بدون چون و چرا ، از خاندان رسالت پذيرفته اند ؛ امّا اهل سنّت ، نه تنها به اين عقيده باور ندارند ؛ بلكه شمارى از علماى اهل سنّت ، به شدّت آن را رد كرده اند . لذا لازم است در اين جا ، اجمالاً به چند نكته اشاره كنيم : ۱ . امكان عقلى رجعت نخستين مطلب در باره رجعت كه در برابر منكران آن مى توان بدان استناد جُست ، اين است كه رجعت مُردگان به اين جهان ، از نظر عقلى ، محال نيست . بديهى است اگر اين امر محال باشد ، زنده شدن آنان در قيامت نيز محال خواهد بود . بهترين دليل بر امكان چيزى ، وقوع آن است . ۲ . رجعت ، در امّت هاى پيشين قرآن كريم ، در آيات متعدّدى ، تصريح مى فرمايد كه شُمارى از مُردگان در امّت هاى گذشته ، در همين جهان ، زنده شده اند ؛ مانند زنده شدن شُمارى از بنى اسرائيل در زمان موسى عليه السلام : «وَ إِذْ قُلْتُمْ يَـمُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّـعِقَةُ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ ثُمَّ بَعَثْنَـكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ .  و هنگامى كه گفتيد : «اى موسى ! هرگز به تو باور نداريم تا خداوند را آشكارا ببينيم» ، پس صاعقه ، شما را در گرفت ، در حالى كه شما مى نگريستيد . سپس ، شما را از پسِ مردنتان برانگيختيم تا مگر سپاس بگزاريد » . و نيز زنده شدن شمارى از قوم حِزقيل عليه السلام : «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَـرِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْيَـهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ . آيا ننگريستى به آن هزاران تن كه از بيم مرگ از خانه هاى خود ، بيرون رفتند ؟ پس خداوند به آنان گفت : «بميريد !» ، سپس زنده شان كرد . هر آينه ، خداوند ، داراى نيكويى و افزون دهى [نعمت ]بر مردم است ؛ ولى بيشتر مردم ، سپاس نمى گزارند» . 🍂و نيز زنده شدن عُزَير عليه السلام پس از يكصد سال : «أَوْ كَالَّذِى مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَهِىَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّى يُحْيى هَـذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِاْئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِاْئَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَى طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَانظُرْ إِلَى حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ ءَايَةً لِّلنَّاسِ وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَىْ ءٍ قَدِيرٌ . يا مانند آن كس (عُزَير) كه بر دهكده اى گذر كرد كه ديوارها و سقف هايش ، فرو ريخته بود . گفت : خداوند ، چگونه اين ها (اهل ده) را پس از مُردن ، زنده مى كند ؟ خداوند ، او را يكصد سال ميرانْد و باز او را برانگيخت . گفت : «چند درنگ كرده اى ؟» . گفت : روزى يا قسمتى از روز را درنگ كردم . گفت : بلكه صد سال است كه درنگ كرده اى . به خورِش و آشاميدنى ات بنگر كه ديگرگون ، نشده است ؛ و به درازگوش خود بنگر [كه استخوان هايش پوسيده شده ، تا پاسخ خود را بيابى] ، و تا تو را براى مردم ، نشانه اى [بر رستاخيز] كنيم ؛ و به استخوان ها بنگر كه چگونه آن را مى جنبانيم و به هم مى آوريم و سپس ، گوشت بر آن مى پوشانيم . پس چون [توانايى خداوند در زنده كردن مُردگان ]براى او روشن شد ، گفت : مى دانم كه خداوند بر هر كارى ، تواناست» . https://eitaa.com/kookchaharom1

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۶ . دليل رجعت دليل بر عقيده به رجعت ، رواياتى است كه به طور متواتر و قطعى ، از اهل بيت عليهم السلام نقل شده اند  و محدّثان بزرگ شيعه ، بر متواتر بودن آنها تصريح كرده اند . علّامه مجلسى ، در اين باره مى گويد : برادرم ! بدان ... به يقين ، گمان نمى كنم كه پس از آنچه برايت آماده كردم و در باره رجعت توضيح دادم ، در آن ترديد كنى ؛ چرا كه همه شيعيان در همه دوره ها بر آن هم داستان اند و چون خورشيدى درخشان ، آن قدر در ميان ايشان مشهور است كه در شعرهايشان آورده اند و در همه شهرها ، به واسطه رجعت ، بر مخالفان ، حجّت آورده اند و مخالفان در اين موضوع ، بر ايشان ، طعنه زده اند و در كتاب ها و نوشته هايشان درج كرده اند ... و چنانچه از به درازا كشيدن بيهوده نمى ترسيدم ، بسيارى از سخنان آنان را مى آوردم ؛ و چگونه مؤمن ، به حقّانيت ائمّه اطهار در آنچه از ايشان متواتر است و نزديك به دويست حديث صريح آمده كه چهل و اندى از آنها ، از بزرگان مورد اعتماد و عالمان بزرگ در بيش از پنجاه تأليف ، روايت شده ، شك مى كند ؟ ... و هر گاه در مانند رجعت ، متواتر نباشد ، پس در چه چيزى ادّعاى تواتر ممكن است ، با اين كه همه شيعيان ، آن را از پيشينيان نقل كرده اند ؟!  ۴ . زمان رجعت عبارت ياد شده از «زيارت جامعه» ، اشاره دارد كه رجعت ، هم زمان با ظهور مهدى عليه السلام تحقّق مى يابد . روايات ديگر هم اين معنا را تأييد كرده اند . ابن برّاج ، در كتاب جواهر الفقه ، در اين باره مى گويد : يَرجِعُ نَبِيُّنَا واَئمَّتُنَا المَعصُومُونَ في زَمانِ المَهدي عليه السلام مَعَ جَمَاعَةٍ مِنَ الاُمَمِ السابِقَةِ واللّاحِقَةِ لِاظهارِ دَولَتِهِم وَحَقّهِم وَبِهِ قطعت المتواترات مِنَ الروايات والآياتِ لقوله تعالى : «وَيَومَ نَحشُرُ مِنْ كُلِّ اُمَّةٍ فَوْجا » پيامبر و امامان معصوم ما در روزگار مهدى عليه السلام ، همراه گروهى از امّت هاى پيشين و پسين ، رجعت مى كنند تا دولت و حقّ خويش را فراز آورند . روايات متواتر و آيات متعدّدى بر اين مطلب ، دلالت دارند ، مانند آيه «و روزگارى كه گروهى را از هر اُمّتى ، محشور مى كنيم» . ۵ . چه كسانى رجعت مى كنند ؟ از مجموع روايات رسيده از اهل بيت عليهم السلام ، اجمالاً استفاده مى شود كه اهل بيت عليهم السلام و شمارى از مؤمنانِ مطلق و شمارى از كافرانِ مطلق ، هم زمان با ظهور امام مهدى عليه السلام زنده مى شوند . امّا در مورد جزئيات مربوط به رجعت ، نمى توان اظهار نظر قطعى كرد و در ايمان به رجعت ، همين عقيده اجمالى ، كافى است . شايان ذكر است كه توضيح كامل مباحث مربوط به رجعت ، فرصت ديگرى مى طلبد . https://eitaa.com/kookchaharom1

♦♥♦♥♦♥ 🌼توجه توجه🌼 سوال هفته سوم از جامعه کبیره 👈طبق شرحی که از ابتدا تا کنون مطرح شده کدامین فراز به امامت حضرت مهدی عج اشاره شده👉 *جواب به ایدی زیرارسال کنید @Wesal0 *مهلت ارسال تا ۲۴جمعه *برای یافتن پاسخ سوالات به لینک زیر مراجعه کنید #جامعه_کبیره #عید_سعید_غدیر https://eitaa.com/kookchahar۱

🌺🌺🌺🌺🌺 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۷ منتظر لامرکم مرتقب لدولتکم "مُرْتَقِب» از «رقبة» به معنی گردن، گرفته شده است و از آنجا که افرادی که منتظر چیزی هستند، پیوسته گردن می‏کشند، به معنی انتظار و مراقبت از چیزی آمده است. پس «مُرْتَقِب» کسی است که منتظر است و مراقبت می‏نماید که خود را آماده و گوش به فرمان نگاه دارد.  این فراز اشاره به برپایی حکومت و دولت ائمّه اطهار علیهم السلام و اینکه پیروان آنان انتظار چنین رخ‏دادی را دارند، می‏نماید. یعنی منتظر هستند پس از رجعت ائمّه معصومین علیهم السلام و قیام حضرت قائم - عجل اللّه تعالی فرجه -، حکومت و دولت حقّه و صالحه امامان برپا گردد. چنین انتظاری و آماده سازی خود برای شرکت در برپا نمودن چنین حکومتی بهترین عبادت‏ها است. قال رسول اللّه صلی الله علیه وآله: «اَفْضَل أعمال اُمَّتی إنتظار الفَرَج مِنْ اللّه عزّ و جلّ».  پیامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: بالاترین اعمال امّت من، در انتظار فرج و گشایش از سوی خداوند بودن است. برای چنین منتظری که بالاترین اعمال را انجام داده، منزلتی رفیع است. همانند کسی که از پیامبر صلی الله علیه وآله دفاع نموده باشد.  قال ابو عبداللّه علیه السلام: «المنتظر لِلثّانی عَشَر کَالشاهر سیفه بَین یدی رسول اللّه صلی الله علیه وآله یذُبُّ عنه».  امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که منتظر و چشم به راه دوازدهمین امام باشد، همانند کسی است که با شمشیر آخته از پیامبر خدا صلی الله علیه وآله دفاع کند.  شخصِ منتظرِ حضرت بقیة اللّه - عجل اللّه تعالی فرجه -، همچون یاور آن حضرت است که در خیمه‏گاه حضرت به سر می‏برد.  قال الصادق علیه السلام: «مَن مات مُنْتظراً لهذا الأمر کان کَمَن کان مَعْ القائم فی فُسْطاطِه».

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۸ ویژگی‏های دولتِ ائمّه معصومین علیهم السلام عبارتند از:  1 - جهانی شدن حکومت و دولت. به عبارت دیگر حکومت امام زمان دولت یکپارچه و جهانی است. زیرا آن حکومت به همه جهان گسترش خواهد یافت و بندگان صالح الهی در پرتو آن دولت و حکومت بر تمامی زمین حکمرانی خواهند کرد. «وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ». ما پس از ذکر (و نازل کردن تمام کتاب‏های آسمانی) در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد.  2 - جهانی شدن اعتقادات اسلامی. چون دولتْ یکپارچه خواهد شد، اعتقادات صحیح در همه جا گسترش یابد و هیچ مخالفتی با آن صورت نگیرد.  قال ابو عبداللّه علیه السلام: «إذا قام القائم لا یبْقی أرض إلّا نودی فیها بِشَهادَة ان لا اله إلّا اللّه و ان محمّداً رسول اللّه». امام صادق علیه السلام فرمودند: زمانی که قائم قیام کند، سرزمینی باقی نمی‏ماند که در آن ندای لا اله الا اللّه و محمّداً رسول اللّه، بلند نشود.  3 - آمادگی مادی و معنوی. در آن زمان همه امور به حد کمال می‏رسد. به گونه‏ای که زمین آباد شود، عدالت فراگیر گردد و قرآن و احادیث اجرا شود.  قال علی علیه السلام: «تخرج لَه الأرْض اَقالید کبدها و تُلقی الیه سِلماً مَقالیدها فَیریکُم کَیفَ عدل السَیرَة و یحیی مَیتَ الکتابِ و السُنَّةِ».  امام علی علیه السلام فرمودند: زمین گنجواره‏های خود را برای حضرت مهدی بیرون اندازد و کلیدهای خویش را تسلیم او کند. پس او روش عادلانه را به شما نشان دهد و کتاب و سنّت مرده را جان دهد.  4 - قاطعیت در اجرای احکام الهی. چرا که برای اجرای احکام در تمامی جهان و فرونشاندن سرکشی گردن‏کشان نیاز به قاطعیت است.  قال ابوجعفر علیه السلام: «یقوم القائم بِاَمْر جَدید و کِتاب جَدید و قَضاءٍ جَدید علی العَرَب شَدید». امام باقر علیه السلام فرمودند: قائم فرمانی جدید و کتابی تازه و قضاوتی تازه می‏آورد و بر عرب‏ها سخت‏گیری می‏کند. 

🌼♥🌼♥🌼♥🌼♥🌼 #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #جامعه_کبیره #قسمت_۲۹ 🌷مُوءْمِنٌ بِسِرِّکُمْ وَ عَلَانِیَتِکُمْ وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ أَوَّلِکُمْ وَ آخِرِکُم؛🌷 خبر از غیبت امام زمان علیه السلام  در سخت ترین دورانی که اختناق همه جا را فرا گرفته بود و امامان معصوم علیهم السلام تحت نظر بودند و به شدّت حرکات و رفتار و گفتار آنها کنترل می شد، حضرت هادی علیه السلام از دعا و زیارت بیشترین استفاده را برد و مسائل مهم امامت را بیان کرد و مسئله غیبت امام زمان علیه السلام را گوشزد نمود تا شیعیان را برای چنین دوران سخت و غمباری آماده سازد و لذا فرمود: «مُوءْمِنٌ بِسِرِّکُمْ وَ عَلَانِیَتِکُمْ وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ أَوَّلِکُمْ وَ آخِرِکُم؛ ایمان آورنده به نهان و آشکار شما و حاضر و غائب شما و اوّل و آخر شما.» مراد از شاهد، امامی است که مردم او را مشاهده کنند و او مردم را مشاهده نماید و مراد از غایب، حضرت قائم علیه السلام است که در هستی و جامعه حضور دارد، ولی ظهور ندارد؛ یعنی او مردم را می بیند و می شناسد، امّا مردم یا او را نمی بینند و یا می بینند، ولی نمی شناسند. تا کی به انتظار تو شب را سحر کنم/شب تا سحر به یاد رُخَت ناله سر کنم ای غائب از نظر نظری کن به حال من/تا چند سیل اشک روان از بصر کنم بگذشت عمر و راه وصال تو طی نشد/آیا شود که بر رخ خوبت نظر کنم؟