⁉️ چطور همسرمو نقد کنم 👌🏻 تکنیک جالب برای #نقد_کردن همسر #دنیای_پاسخ با من همراه باش👇 https://eitaa.com/kulbeye_aramesh ═══‌‌‌‌♥️ℒℴνℯ♥️═══

😔😭

الله در آیه کریمه ۱۸۶ سوره مبارکه بقره می‌فرماید: «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أجیب دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبوا لی وَ لْیؤْمِنوا بی لَعَلَّهمْ یَرْشدون» «و هنگامى که بندگان من، از تو در باره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعاى دعا کننده را، به هنگامى که مرا مى خواند، پاسخ مى گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند).»

این آیه را می‌توان منحصر به فردترین آیه قرآن از جهت افاده مضمون (دعا) دانست که نشان می‌دهد خداوند نسبت به بنده‌ای که به درگاه حضرتش دست به دعا برداشته، نهایت توجه و عنایت را دارد: ۱. مطلب به صورت تکلّم (نه غیبت) آن هم با آوردن هفت بار ضمیر متکلّم وحده بیان شده است. این ساختار، آیه را در قرآن منحصر به فرد ساخته و نشان کمال عنایتِ خداوند به موضوع آیه، یعنی دعاست. ۲. تعبیر زیبا و سرشار از عطوفت (عِبادی) به جای «ناس» و مشابه آن، که توجه خاص به دعا را دو چندان می‌کند، همانطور که اضافه کعبه به خداوند در تعبیر (بَیْتی) [سوره بقره، آیه ۱۲۵]مایه شرافت بیت است، اضافه بندگان به خداوند نیز مایه مباهات آنان خواهد بود. ۳. حذف واسطه در جواب که فرمود: «پس تحقیقاً من نزدیکم» و نفرمود «بگو او نزدیک است». ۴. تأکید بر نزدیک بودن خداوند با حرف «إنّ». ۵. آوردن صفت (قَریب) به جای فعل که بیان کننده ثبوت و دوام قربِ خداست. ۶. ذکر فعل مضارع (اجیب) که تجدّد اجابت و استمرار آن را می‌رساند. ۷. تقیید (اجیب دَعوَةَ الدّاع) به (إذا دَعان). این دو جمله مضمون مشترک دارند که نشان می‌دهد دعای واقعی، مستجاب است.

فردی از رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سؤال کرد: «آیا پروردگارمان به ما نزدیک است که آرام با او نجوا کنیم یا دور است و باید با صدای بلند او را صدا زنیم؟ پس سخن خداوند نازل شد وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ ... تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۷۲ عوالی اللآلی، ج۲، ص۸۲

امام حسن (علیه السلام) فرمود: با کثرت ذکر، مواظب [ایمانتان به] خدا باشید [که از دستش ندهید] و با تقوی از خدا بترسید و به‌وسیله‌ی اطاعت و بندگی، به خدا نزدیک شوید که [به بندگان خود] نزدیک، و اجابت‌کننده‌ی [خواسته‌های آنها] است! (هود/۶۱) تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۷۲ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۱۰۴/ بحارالأنوار، ج۷۴، ص۳۷۰/ الکافی، ج۸، ص۳۸۹/ نورالثقلین

امام رضا (علیه السلام) از بزنطی نقل شده است: به امام رضا (علیه السلام) عرض کردم: «فدایتان شوم! من چندین سال است که از خداوند متعال درخواستی دارم و از تأخیرافتادن آن در قلبم چیزی (شکّی) پدیدار گشته است». امام رضا (علیه السلام) فرمود: «ای احمد! از شیطان بر حذر باش! نکند که راهی به‌سوی تو پیدا کرده و خود را به تو عرضه کند ... به من بگو بدانم اگر به تو کلامی گفتم، آیا تو به سخن من اطمینان داری»؟ گفتم: «فدایتان شوم! اگر به کلام شما که حجّت خدا بر بندگانش هستید یقین نداشته‌باشم، پس به چه کسی یقین داشته‌باشم»؟ پس فرمود: «بر خداوند مطمئن‌تر باش که او به تو وعده داده است. آیا خداوند متعال نفرمود: وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ و فرمود: لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللهِ و فرمود: وَ اللهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَ فَضْلًا پس شما باید به خداوند عزّوجلّ بیش از دیگران یقین داشته‌باشید و در وجودتان جز خیر قرار ندهید که [در این صورت] مورد بخشش الهی قرار می‌گیرید. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۷۲  بحارالأنوار، ج۹۰، ص۳۶۷۰/ قرب الإسناد، ص۱۷۱؛ فیه: «حتی یغیضک» بدلٌ «یعرضک»/ نورالثقلین؛ فیه: «قلت للرضا جعلت فداک ... حتی یعرضک» محذوفٌ