eitaa logo
لبیک یاسیدعلی لبیک یا مهدی است.
78 دنبال‌کننده
10.3هزار عکس
7.8هزار ویدیو
25 فایل
ان شاءالله به لطف امام زمان عج الله تعالی فرجه و همراهی شما عزیزان ، کانالی بامحوریت آماده سازی فرهنگ ظهور داشته باشیم. درضمن باماباشید ازچندین کانال خبری ومذهبی وسیاسی بی نیازمی شوید. ارتباط با ادمین https://eitaa.com/Lbik313
مشاهده در ایتا
دانلود
🍁🍂❤ ❤ 🍂 ﻫﯿﭻ ﺯن یا مردی ذاتا خیانتکار نیست.. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ اتهام زدن به طرف مقابل ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪ جمله ﺧﻮﺏ ﻓﮑﺮ کنید؛ ﺍﮔر ﺑﻪ همسرت ﻣﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. 🔹ﺍﮔر با همسرت ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ. 🔹ﺍﮔر با همسرت ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻧﮑﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ. 🔹ﺍﮔﺮ همسرت ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺴﯽ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﮑﻨﯽ، ﺩﯾﮕﺮﯼ راضی‌اش ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ‏(ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺧﯿﺎﻧﺖ نمی‌کند ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﺁﺑﺮﻭست ﻧﻪ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﻮ‏) 🔹ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﯼ همسرت ﻫﺪﯾﻪ ﻧﺨﺮﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﺮﯾﺪ. 🔹ﺍﮔﺮ همسرت ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻧﮑﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭﮐﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. 🔹ﺍﮔﺮ همسرت ﺭﺍ ﻭﻝ ﮐﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﺴﺒﯿﺪ 🔹ﺍﮔﺮ همسرت ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ✅هیچ گاه خود را استثناء ندانید؛ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ تمام افراد ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ ﻧﻪ ﻣــــﺮﺩ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺧﻮﺍهد کرد و نه زن. ❤ 🍂 🍁 ❤🍁🍂
و گفتن ممنوع 👈تو هیچ وقت سروقت نیستی! 👈من همیشه باید پشت سرت راه بروم و تمیزکاری کنم 👈من همیشه در مهمانی های کاری تو شرکت می کنم اما تو هیچ وقت با من نمی آیی 👈«همیشه» و «هیچ وقت» به ندرت واقعی هستند. وقتی از عباراتی استفاده می کنید که در آنها «همیشه» یا «هیچ وقت» وجود دارد، درواقع به همسرتان می گویید که او هرگز نمی تواند کاری را درست انجام دهد یا باورتان نمی شود که او بتواند تغییر کند. ❌این موضوع منجر به تسلیم شدن و دست از تلاش برداشتن او می شود. چرا همسرتان نباید در تمیزکاری به شما کمک کند. وقتی با جای اینکه بگویید: «لطفا زباله ها را بیرون ببر» می گویید: ❌«خیلی دوست داشتم تو زباله ها را بیرون می بردی اما می دانم که نمی بری!»؟ نمی توانید از همسرتان انتظار داشته باشید که با حالت «ثابت می کنم اشتباه می کنی» سازگار شود! ❌«هیچ وقت» و «همیشه» را از دایره لغات زناشویی تان حذف کنید. به جایش بگویید: «گاهی» یا «بعضی وقت ها»، سعی کنید بر زمان حال متمرکز بمانید و دقیق بگویید: «ناراحت شدم که امروز دیر کردی.» اجازه دهید همسرتان بداند ایمان دارید که تغییر می کند.
🍁🍂❤ ❤ 🍂 رابطه هایی که برای رفع تنهایی و به نام عشق پایه گذاری میشوند نهایتا به تنهایی بزرگ تری ختم خواهند شد با آسیب های روانی بیشتر و زخم های عمیق تر.چه بسا وابستگی هایی هم به بار می آورند که به اشتباه گاه دلبستگی نامیده میشوند. اینکه آدمیزاد برای فراموشی رابطه ای به شخص دیگری پناه میبرد و بدنبالش این چرخه دایره وار تکرار میشود فرصتی برای تجربه ی عشقی واقعی باقی نمیگذارد جز اندوه و ناامیدی.دردناک است که آدمی با اختیار خودش ته مانده ای از بدبینی و خشم را در تکه ای از وجودش جای میدهد و مدام به عشقی نافرجام فکر میکند و شکست میخورد. باید بپذیریم عشق اغلب بی موقع بسراغ آدم می آید در بی خبری بی آنکه به انتظارش نشسته باشیم.بخصوص آن زمان که یاد گرفته ایم چگونه از تنهایی هایمان لذت ببریم. پاییز را با عشقی وصف ناپذیر به تماشای جفت های عاشق بنشینیم و زمستانی را با یک فنجان کوچک در دست،گرم نگه داشته باشیم. ❤ 🍂 🍁 ❤🍁🍂
🍁🍂❤ ❤ 🍂 در جهانی که ما زندگی می کنیم؛ هیچ چیز، غیر ممکن نیست! کسی که تا دیروز تو را دوست داشته، امروز می تواند دوستت نداشته باشد، آسمانی که تا دیروز، صاف بوده، امروز می تواند ابری باشد، کهکشانی که تا دیروز، تنها بوده، امروز می تواند، در محاصره ی میلیاردها کهکشان باشد، جدولی که امروز صد و هجده عنصر دارد، فردا می‌تواند بیش از صد و بیست عنصر داشته باشد و کسی که امروز عقیده ای شبیه به تو دارد، فردا می‌تواند عقیده ی دیگری داشته باشد! جهان، دائما در حالِ ارتقا و تغییر است و نمی توان انتظار داشت آدم ها و تفکر و احساساتشان همیشه بر یک قرار بماند... اینجا هیچ چیز، همیشگی و ثابت نیست! من این را پذیرفتم و بعد از آن از هیچکس هیچ انتظاری ندارم! نه انتظارِ تا همیشه ماندن و نه انتظارِ تا همیشه یک جور ماندن! من این را پذیرفتم و به آرامش رسیدم... ❤ 🍂 🍁 ❤🍁🍂 ❤️ @Hamsar ❤️
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔻مشکل اصلی جامعۀ ما که باید ریشه‌اش را در مدارس حل کنیم، چیست؟ 🔻چرا نوجوان‌ها در ابتدای سن تکلیف و آغاز دینداری، گروه‌گرا می‌شوند؟ 🔻«مردمی‌شدن اقتصاد» در گروِ کار جمعی و فرهنگ زندگی جمعی است 🔻بسیج و خانواده‌ها، دنبال تربیت انسان‌های «جمع‌گرا» باشند 👈🏼 همایش ملی بسیج دانش آموزی ما امروز در بخش‌های مختلف کشورمان مشکلات زیادی داریم؛ در اقتصاد، در مسألۀ خانواده، بالارفتن سن ازدواج، افزایش آمار طلاق، کاهش فرزندآوری و... آیا ریشۀ همۀ این مشکلات، در اعتقادات یا اخلاقیات مردم یا در توانایی‌های دشمن است؟ نه؛ نقطۀ کانونی مشکلات ما این است که «ما زندگی و کار جمعی بلد نیستیم و نمی‌خواهیم جمعی زندگی و فعالیت کنیم.» ناتوانی در زندگی جمعی و قوی بودن فردیت در جامعه باعث شده که آمار طلاق بالا برود. نمی‌توانیم با هم و در کنار هم زندگی کنیم لذا در زندگی خانوادگی هم دچار ضعف هستیم. دلایل بسیاری در دین وجود دارد که بر زندگی جمعی دلالت دارد. حکمت اصرار دین بر نماز جماعت و عبادت جمعی چیست؟ زندگی دینی، اقتصاد هم دارد. در کدام مسجد، کار اقتصادیِ جمعی انجام می‌شود؟ چرا ما به‌هم اعتماد نمی‌کنیم و به‌جای اینکه پول‌مان را در بانک بگذاریم، با هم، یک کارگاه تولیدی راه نمی‌اندازیم؟ چرا تعاونی در کشور ما ضعیف است؟ چون در زندگی جمعی ضعف داریم. چرا نوجوان‌ها در ابتدای سن تکلیف و آغاز دینداری، گروه‌گرا می‌شوند؟ حتماً یک طراحی حکیمانه پشت سر آن هست. هدف خدا از خلقت انسان و رشد و سعادت او، در زندگی جمعی است نه زندگی فردی. همۀ نهادهایی که در تعلیم و تربیت نوجوانان و دانش‌آموزان دخیل هستند باید به جمع‌گرایی نوجوانان توجه کنند و آنها را برای زندگی جمعی تربیت کنند و زمینه‌های لازم را در جهت رشد مهارت‌های زندگی جمعی بچه‌ها فراهم کنند. مدارس باید محل تجربۀ زندگی جمعی باشد. امروز مدارس ما کارمندپرور هستند و دانش‌آموزانی تربیت می‌کنند که یک دانش یا مهارتی را بیاموزند تا بتوانند در جایی استخدام بشوند. درست است که یک کارمند خوب، وظایف خودش را انجام می‌دهد اما اکثرا نسبت به جمع، احساس مسئولیت ندارد. بسیج، نهادی است که باید به دنبال تربیت افراد جمع‌گرا باشد. خانواده هم در جمع‌گرایی بچه‌ها بسیار مؤثر است، ولی معمولاً در خانواده‌ها به زندگی جمعی اهمیت داده نمی‌شود بلکه دائماً از بچه‌ها انتظاراتی دارند که بیشتر فردگرایی را در آنها تقویت می‌کند. اگر به دانش‌آموز و نوجوان، مهارت‌ها و آداب زندگی جمعی یاد داده نشود فرهنگ کار جمعی در جامعۀ ما ایجاد نمی‌شود. یک کار موفق از طریق گروه انجام می‌شود و گروه بدون ارتباط، شکل نمی‌گیرد. امروز اقتصاد بحث اول کشور است و تنها راه حل مشکلات اقتصادی این است که اقتصاد مقاومتی اجرا شود، اقتصاد مقاومتی هم یعنی اقتصاد مردمی. برای مردمی شدن اقتصاد هم غیر از کار جمعی و فرهنگ زندگی جمعی، راهی وجود ندارد. با تکی کار کردن، جامعه نجات پیدا نمی‌کند، باید خود را برای جامعه‌سازی آماده کنیم. بر سر افراد جدا از هم، هر بلایی می‌شود آورد ولی اگر با هم متحد باشیم و به هم کمک کنیم قدرتی خواهیم داشت که زور هیچ کسی به ما نمی‌رسد. 👤علیرضا پناهیان - ۱۴۰۰.۰۸.۳۰ 👈🏼 متن کامل: Panahian.ir/post/7085
12.66M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💭 من چیکار کنم غیبت نکنم؟ چیکار کنم نمازم به تاخیر نیفته؟ چیکار کنم گناه نکنم؟ 👈🏻 این سوال‌ها غلطه! 🔻یه سوال دیگه‌ای رو باید هر شب از خودت بپرسی ...
💌 ناامیدی بعد از گناه