. این زخم خورده را به ترحم نیاز نیست خیر شما رسیده به ما، مرحمت زیاد فاضل نظری ݪَبْݒَࢪ

. خط:طاها. حتما باید در مورد طاها بنویسم. اون یه دبستانی تیپیکاله یه عشق 🍫

سلام بر حجاج. خب خب خب داستان قطار تموم شد. از امشب یه داستان دیگه میزارم. همون طور پارت پارت . میدونم اعصابتون خورد میشه اما مزش به اینه منتظر بمونی بقیش چی میشه🔫😂 پیویم به روتون بازه برای تخلیه خشمتون😂 خلاصه که اره.🕶

.

برف

. پدرم وقتی مادرم را زد برف بند آمد. چهره ی آقای مرادی را دیدم که از بالای عینک گردش نگاهم کرد. در دفترش چیزی نوشت. حتم دارم که نوشته است چگونه میشود که با یک سیلی برف بند بیاید. زیر جمله را درحالی که لبش را بین دندان گرفته خطی محکم میکشد. لحظاتی به خط نگاه میکند‌. سرش را بالا نیاورده میگوید: زد و برف بند اومد؟ مگه میشه! آب دهانم را قورت میدهم. باید جواب خوبی برایش داشته باشم: سیلی نبود اقا، با استکان هایی که روز مادر پارسال خریده بودیم صورت مادرم رو هل داد. قرنیه های سبزش را روی بچه ها فکوس میکند. ۱۰ نفر را با سر تکان دادنی رد میکند: هل دادن که زدن محسوب نمیشه. این بار نمی خواهم جوابش را بدهم اما با هومی که میکشد چشمان ریز شده اش را رویم نشانه میگیرد. کاغذ را تایی میزنم: خب شما پدرت مادرتو زده اقا؟ حسمو درک نمیکنید که. عینکش را در میآورد و همان طور که با دسته اش در هوا هلی کوپتر درست میکند میگوید: صد بار زده. بدم زده. اتفاقا وقتی مرد خوشحال شدم. دهانم باز می‌ماند. کاش پایم را در این کلاس نویسندگی مزخرف مدرسه نمیگذاشتم‌. دستی روی تیغ های سرم میکشم. باید این بار بگویم برایم با پنج بزند. حداقل مویی داخل دست بیاید. + آقا نمی‌خواستم ناراحتتون کنم. انگار که عینک هیلیکوپتری اش درحال نشستن روی دماغش است: دیگه شعر تحویل من نده. +چشم آقا. میخواهم به سمت نیمکت ها بروم. لم بدهم و محمودی به این شانس بدم لعنت بفرستد. محمودی را میبینم که خمیازه ای میکشد. برگه ی مچاله شده ای را از خانی میگیرد. بعد از خواندنش آن را در دهانش میگذارد. چشمکی حواله ی من میکند و به جویدنش ادامه میدهد. ادامه دارد... #داستانک ݪَبْݒَࢪ 🗡️

. بازنویسی یه داستان . به بابا گفتم: بابا منم یه پرتقال میخوام😎 و بابا دو تا پرتقال پوست کندن . . نزدیک بود زبونم با چاقو بریده بشه😂 لعنت به جوگیری پرتقالی . خوندن کتاب_کمیک بعد از مدتی طولانی. . رانندگی رو دنده چهار توی یه کوچه ی باریک و پر از ماشین😎 . کمک به لاو❤️ یادم نمیاد بقیشو😂 ۲

. 🍰 ای جود تو دریا نه که اقیانوس است خورشید به مقدم شما پابوس است از یمن قدوم تو جوادابن رضا شادان دل حضرت رضا در توس است 🍰 ݪَبْݒَࢪ

باران که هیچ با تو مرگ هم عاشقانه است❣ @labpar

. ادامه... لب پایینش را داخل دهانش برد و با لحن همیشگی اش وقتی که نامه های یواشکی محمودی و خانی را میخواند گفت: پدرم وقتی مادرم را زد برف بند آمد. خب د بچه یه زری بزن آدم حظ کنه، من ده بار توی برف ننمو دیدم. که پاهاش یخ‌زده بود و اون لامصب میزدش. اما برف بند نیومد. آقای مرادی کاغذ روی میزش را مچاله کرد: شاید برف با شما فامیله. جعفر زاده که سس انبه از تک سبیل بالای لبش می‌چکید گفت: آقا ناموسا شاهکار بود. رسول میگوید: تو جلوی اون نکبت و باید می‌گرفتی. آقای مرادی خودکارش را پرت می‌کند. در بین راه جاذبه پایین میکشدش و به مقصد که بین دو ابروی رسول بود نمی رسد. - د احمق اگه جلوشو می‌گرفت که برف بند نمی اومد. دست هایم را مشت میکنم تا از دور پرتشان کنم توی صورت آقای مرادی. گلابی خم میشود. خودکار را از روی زمین برمیدارد و با دو قدم بلند روی میز میگذاردش. در راه برگشت به نیمکتش از روی پای عبدالهی می‌پرد که خودکار پس کله اش نیزه میشود. کاغذ را توی جیبم میگذارم. آقای مرادی سرش را روی میز میگذارد: یه بار دیگه از اول بخون . انگار که ناراحت است، درکش میکنم من هم زندگی آقای مرادی را در روبرویم میبینم. نیازم به فحش های محمودی بیشتر و بیشتر میشود: آقا گذاشتمش توی جیبم بیخیال. بوی سس فلافل همه جا را گرفته است. مرادی عینکش را روی میز میکوبد. صدای رادمهر بلند میشود:بروسلییییی‌. مرادی فحشی نثار پدربزرگ رادمهر میکند: بخون نفله. برگه را از داخل جیبم با دو انگشت در میآورم. ادامه دارد... #داستانک ݪَبْݒَࢪ 🗡️

بارون و همه چی ۳

. میریزم ریز ریز ریز چون برف که هرگز هیچ کس ندانست تکه های خودکشی یک ابر است... گروس عبدالملکیان ݪَبْݒَࢪ 🗡️