به نصیحت نیازی نداریم گاهی فقط نیاز داریم‌ بشنویم که در تحمل رنج زندگی تنها نیستیم... 👤متیو مک کانهی

من و فشار امتحانات پایانترم: @labpar

هوا یه جوری گرمه که حس می‌کنم اخلاقم داره تبخیر میشه. اگه دیدید دارم فحاشی می‌کنم، پای زوال اخلاقی ناشی از تغییر اقلیم بذارید، نه تربیت خانوادگیم. :)))

من و مرغی که مامانم گفته بود راس ساعت ۱۲ زیرشو خاموش کن:

ارزو دارم یه بار دیگه این مرحله را بازی کنم❤️‍🩹 آخرین باری که این را بازی کردم مهدی درست پشت سرم ایستاده بود و داشت راهنماییم میکرد. گاهی دستش را روی دستم می‌گذاشت و موس را تکان میداد تا سریع تر و حرفه ای تر بتوانم آدم بکشم. کاش دوباره با مهدی میتونستم از شروع همین مرحله داد و بیداد کنم و هی که مُردم، مهدی استپ میزد. توی صورتش نگاه میکردم. با همان چشمان بسته از بین دندان هایش می‌گفت: درست بازی کن. و من به التماس که: ایندفرو درست میرم، تو فقط بگو اونی که منو می‌کشه کجاست؟ مهدی: خودت باید پیداش کنی... قشنگ دوروبرت رو نگاه کن. دوباره از اول. با بچه ها تا آن وسط مسط ها می‌رفتیم و بعد که برای باز ششم هفتم مُردم، درست همانجایی که از ناکجا آباد می‌خوردم و دوباره از اول... اینبار مهدی موس را از من گرفت صندلی ام را هل داد به کناری. ایستاد پشت لبتاب و بازی را شروع کرد. همه را کشت و آن بیشرفی که صدبار مرا کشت را هم به درک واصل کرد. قبل از اینکه به آن قسمت برسد گفت نگاه کن رو زمین توی جسدا یکی زندست. رفت داخل سالن؛ و بنگ. کشتش. بقیه اش را با التماس های من که آویزان شده بودم به ساق دستش و دست دیگرم روی صورتش بود و نوازشش میکردم داد که من بازی کنم. و چقدر خوب بود. چقدر خوب بود. صورتش را به خاطر آوردم. وقتی بوسش میکردم. یا سیبیل های بلندش که روی لب هایش می‌آمد. و خنده هایش. حتی عصبانیتش. و بازی اش که مهارت بالایی در آن داشت. و من شنیدم که در جنگ هم به خوبی می‌جنگید و می‌کشت. سلام خدا بر تو میرزا مهدی❤️‍🔥

❤️

اما مراقب #دنیا باش! • که پس از رسیدن به "هر چیزی" در دنیا شادی و خوشحالی در آن وجود ندارد! _در نامه‌ای به معاویه فرموده بود. شرح‌نهج‌البلاغه،ج۲،ص۲۲۵

منو رفیقم: @labpar

من و تو

اره😁😁😁 منظورم از رفیق خود تو بودی، مای لاو😎