شب پنجم..

«پایِ درد و دلِ دخترت بشین..»

داشتم به این فکر می کردم،‌که ما یه حسِ مشترکی به امام حسین داریم؛‌ازدلتنگی گرفته تاشوقِ زیارت وسختیِ دوربودن از کربلایِ ایشون؛‌‌میدونستی آرامشِ حقیقی واصیل را همه ی آدم ها حس می کنند؟

کاش میتونستم به پدرومادر دانش آموزا بگم که زندگی رو همونطور که دیدند،‌به بچه های خودشون تحمیل نکنند،‌هرچی دارم می بینم بچه هاصورتِ کوچک شده ی پدر ومادرشون هستند همون نگاه وهمون افکار وهمون حرف ها..

گاهی هم بیایید از خودمون بپرسیم دنیایِ درونی مون رو چه کسی داره اداره میکنه؟‌یه وقت توهمات نباشه..

«قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَي اللّهِ» ناله های آشکار وآه های عمیق وپنهان رو فقط به تو میگم.. ٨٦یوسف

«میگن تو مراحلِ نسبتاً بالای توبه وقتی از خدا عذر میطلبی،‌بهت میگه کی،‌کجـا،‌کدوم؟‌یعنـی یه جوری برخورد میکنه که خودتم حس میکنی انگار اتفاقی نیفتاده؛‌یه جور نعمت ولطفشو سرازیر میکنه که انگار اطاعتش میکردی نه معصیت...توبین آدم ها هم کسایی که میدونن کی وکجا خودشون رو به نفهمی بزنن خیلی آدمای فهمیده ای هستن»

کسایی که میدونن کی وکجا نگاه نکنن تاطرف مقابلشون شرمنده نشه..

برعکس کسایی که خودنمایی میکنن چقدر اونایی که سعی میکنن جلب توجه نکنن،‌توجهم رو به خودشون جلب میکنن..