و تو هروقت به ستاره ها نگاه کنی، می‌فهمی یک جایی از دنیا یک کسی هست که وقتی به تو فکر می‌کند ته قلبش گرم می‌شود.

من بی‌قاعده‌ام، هیچی نیستم. هیچوقت صدای من رو نمی‌شنوی، اما من گوشاتو کر می‌کنم. من خالی از هر حرفیم، اما اگه یه شب کنار من بشینی، تا طلوع صبح برای تو حرف میزنم. من در مهمونی ها بی‌ رنگم، اما روحم و لباسام همیشه رنگی‌ان. من از زود بیدار شدن بدم میاد، اما هر شب دیر می‌خوابم. من همینم، به چشمام نگاه کن، همه چیز رو می‌بینی.

دوست دارم، از اینجا تا ستاره ها.

به من سفارش کن گاهی از خانه بیرون بروم و بگو که این‌ قدر خودم را اذیت نکنم. من حرف تو را گوش می‌کنم. می‌دانی که؟

وقتی از بیلی الیوت پرسیدن که موقع رقصیدن چه حسی داره، جواب داد: « خوبه. اولش یه کم سخته ولی وقتی شروع می‌کنم، همه چیز رو از یاد می‌برم و انگار ناپدید میشم. احساس می‌کنم که تمام بدنم تغییر کرده و یه آتش توی وجودم روشن شده. توی اون لحظه فقط اونجا هستم. مثل پرنده پرواز می‌کنم. حسش شبیه به الکتریسیته‌س. آره دقیقا شبیه به برق و الکتریسیته. » و الان مدام دارم به این فکر می‌کنم که موقع انجام دادن چه کاری حس الکتریسیته بهم دست میده و ناپدید میشم؟

قدم میزنم با خیالت زیر نور ماه آبی.

آهنگا می‌مونن ولی فرستنده‌هاشون نه.

« عیبی نداره اگه گم شدیم. انقدر راه رو اشتباه میریم و گم میشیم تا یهو از یه جای درست سر در بیاریم و پیدا بشیم »

کاش پیام بده بهم