مصطفی لبخند بر لب داشت و من خیلی جا خوردم. فکر میکردم کسی را که اسمش با جنگ گره خورده و همه از او می ترسند باید آدم قسی القلبی باشد. حتی از او می ترسیدم اما لبخند او و آرامشش مرا غافلگیر کرد.مصطفی تقویمی آورد گفتم آن را دیده ام. گفت：از کدام تصویر آن
خوشتان می آمد؟ پاسخ دادم شمع.شمع خیلی مرا متأثر کرد.
با تأکید پرسید："شمع؟ چرا شمع" اشکم بی اختیار بر روی
گونه هایم لغزید. گفتم："نمی دانم این شمع، این نور، انگار در وجود من هست. من فکر نمی کردم کسی بتواند معنای شمع و از خود گذشتگی را به این زیبایی بفهمد و نشان بدهد"
دلم می خواست بدانم آن را چه کسی کشیده و مصطفی گفت： ""من کشیده ام"".
ادامه دادم ：شما که در جنگ و خون زندگی می کنید، مگر می شود؟ فکر نمی کنم شما بتوانید این قدر احساس داشته باشید.
مصطفی چمران شروع کرد به خواندن نوشته های من و گفت： هر چه نوشته اید خوانده ام و دورادور با روحتان پرواز کرده ام و اشکهایش سرازیر شد.
✔️راوی:غاده همسر شهید
🌹شهید مصطفی چمران🌹
♥️➣
@loveshq
〇عاشقانه‌های‌پاڪ⇧
