#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨«[الْقُرْآن] .. لاَ يَخْلَقُ عَلَى الْأَزْمِنَةِ، وَ لاَ يَغِثُّ عَلَى الْأَلْسِنَةِ، لِأَنَّهُ لَمْ يُجْعَلْ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ » (۱) ✔️عدم کهنگی و فرسودگی در طول زمان ➖کلام الله عزوجل محدود به زمان و دورانی خاص و نیز برای مردمانی خاص نمی باشد ؛ «کلّ علم هستی» در بواطن قرآن قرار دارد. لذا گذر ایّام و زمان و گذشت اعصار، نه تنها سبب کهنگی و فرسودگی و قدیمی شدن قرآن نمی گردد، بلکه سبب به بروز و ظهور رسیدن بطنی از بطون، علمی از علوم و حقیقتی از حقائق نامنتهای آن می شود. از آنجا که حضرت قرآن «تبیانا لکلّ‌شیء» می باشد، با تکرار شدن آیاتش بر زبان های مختلف، و نیز گذشت زمان، همواره بر طروات و تازگی آن افزوده می گردد و الی یوم القیامة نزد هر قومی از مردم و در هر دورانی از زمان تازه و جدید است؛ چنانکه حضرت ابالحسن علی بن موسی الرضا (علیه السلام) در حدیثی دیگر بر این موضوع تصریح فرموده اند: عَنِ الرِّضَا عَنْ أَبِيهِ علیهماالسلام أَنَّ رَجُلًا سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَا بَالُ الْقُرْآنِ لَا يَزْدَادُ عَلَى النَّشْرِ وَ الدَّرْسِ إِلَّا غَضَاضَةً ؟ فَقَالَ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَجْعَلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لَا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِي كُلِّ زَمَانٍ جَدِيدٌ وَ عِنْدَ كُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ (۲) و نیز حضرت صادق آل محمد (علیهم السلام) از وجهی دیگر این موضوع را تبیین نموده و اشاره نمودند که چنانچه قرآن برای زمان خاصی قرار داده می‌شد، مستلزم آن بود که قبل از فناء این عالَم از میان برود: «.. قَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَكَيْفَ كَانَ اَلْقُرْآنُ جَدِيداً أَبَداً ؟ قَالَ لِأَنَّهُ لَمْ يُجْعَلْ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ فَتُخْلِقَهُ اَلْأَيَّامُ وَ لَوْ كَانَ كَذَلِكَ لَفَنِيَ اَلْقُرْآنُ قَبْلَ فَنَاءِ اَلْعَالَمِ» (۳) 📔 منابع 📔 (۱). البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۶۵؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ ۲ ص۱۳۰؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ (۲). الأمالي (للطوسي)، النص، ص: ۵۸۰؛ البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۱ ؛ ص۶۶؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص: ۱۵ حضرت امام رضا (علیه السلام) از پدر بزرگوارشان نقل می نمایند که شخصی از حضرت امام صادق (علیه السلام) سوال کرد: چرا قرآن با وجود گذشت زمان و خوانده شدنِ فراوان، جز بر تازگى اش نمى‌افزايد؟ حضرت فرمودند: زيرا خداوند متعال، آن را براى يک دوره و يک (گروهی خاص از) مردم قرار نداده است؛ قرآن در هر زمان جديد و نزد هر مردمى تا روز قيامت تازه است. (۳). «.. عرض کردم قربانت شوم چگونه قرآن پيوسته تازه است؟ حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: زيرا براى يك زمان مخصوص قرار داده نشده كه مرور ایام موجب كهنگى آن شود، که اگر چنين بود قرآن قبل از فناى عالَم از میان می رفت». تفسير کنز الدقائق و بحر الغرائب ج ۱۴، ص ۴۲۶؛ البرهان في تفسير القرآن ج ۵، ص ۷۴۹؛ عوالم العلوم و المعارف ج ۲۰، ص ۴۹۹ @Lowhon_Mahfooz

#مهدیة ا❁﷽❁ا ✨«لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ» {که به حالی بعد از حال دیگر تحوّل خواهید یافت} (سوره مبارکه انشقاق آيه ۱۹) 📜مطابق فرمایش حضرت امام جعفر الصادق (علیه السلام)، آیه شریفه فوق در یکی از بطون، حامل این معناست که سنّت پیامبران پیشین در زمان هایی که از أمتشان غائب بودند، بر این أمت نیز در زمان غیبت حضرت مولانا بقیة الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، یکی پس از دیگری ساری و جاری میشود: «لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ». 📓المحجة فیما نزل فی القائم الحجة علیه السلام ص۲۴۶؛ كمال الدين و تمام النعمة ج۲ ص ۴۸۱‌؛ البرهان في تفسير القرآن ج ۵ ص ۶۱۹ @Lowhon_Mahfooz

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨«[الْقُرْآن]... جُعِلَ دَلِيلَ الْبُرْهَانِ» (۱) ✔️دلیل ➖«دلیل» [دالّ (فاعل دلالت)] به معنای هادی، راهنما و ارشاد کننده است. حضرت قرآن بندگان را به «خیر سبیل» (بهترین راه) دلالت و راهنمایی می نماید: «فَعَلَيْكُمْ بِالْقُرْآنِ..هُوَ الدَّلِيلُ يَدُلُّ عَلَى خَيْرِ سَبِيلٍ» (۲) که مقصود از آن در بطن معنا ، وجود مقدس حضرات سبیل الله،‌ ائمه الاطهار (علیهم الصلوة والسلام) هستند(۳)؛ لذا فرموده اند که قرآن راهنمای معرفت است برای آنکس که صفاتش را بشناسد: «.. دَلِيلٌ عَلَى الْمَعْرِفَةِ لِمَنْ عَرَفَ الصِّفَةَ » (۴) ✔️برهان ➖«برهان» به معنای حجّتِ واضح و دلیلِ روشن، نامی است که خداوند عزوجل، قرآن را بدان مسمیّ نموده: «يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَكُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ نُوراً مُبيناً» (سوره مبارکه نساء،‌آیه ۱۷۴) و دلالت دارد بر اینکه حضرت قرآن، اتّم و اکمل برهان است. بنابراین برای آنکس که بدان تکلّم نماید [به عبارت دیگر، به جهت اتمام حجّت با مخالفین و اثبات حق و حقیقت، بدان استناد نماید] برهان و تمام البرهان می باشد: «ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْهِ اَلْكِتَابَ.. بُرْهَاناً لِمَنْ تَكَلَّمَ بِهِ» (۵). مطابق کلام نورانی حضرت أم الکتاب صديقة الکبری (سلام الله علیها)، قرآن، برهانِ ذات اقدس اله است که تنها ظواهر آن بر خلق متجلّی گشته است: «کِتَابُ اَللَّهِ.. بُرْهَانٌ مُتَجَلِّيَةٌ ظَوَاهِرُهُ» (۶). 📔 منابع 📔 (۱). البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۶۵؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ ۲ ص۱۳۰؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ (۲). حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمودند: «فَإِذَا الْتَبَسَتْ عَلَيْكُمُ الْفِتَنُ كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَيْكُمْ بِالْقُرْآنِ.. هُوَ الدَّلِيلُ يَدُلُّ عَلَى خَيْرِ سَبِيلٍ... وَ دَلِيلٌ عَلَى الْمَعْرُوفِ لِمَنْ عَرَفَهُ»: هرگاه فتنه ها همچون پاره های شب تار بر شما رو آورد، بر شما باد به قرآن متمسک شوید.. که او راهنمایی است که شما را به بهترین راه دلالت می نماید .. و راهنمای معرفت است برای آنکس که او را بشناسد». تفسير العياشي ج‏۱ ص۲؛ البرهان فی تفسیر القرآن ج ۱ ص۱۵؛ بحار الأنوار ج‏۸۹ ص ۱۷؛ الصافي ج ۱ ص۱۵ (۳). «و الله نحن‏ السبيل‏ الذي أمركم الله باتباعه» [تفسير نور الثقلين ج‏۳ ص۴۱۱؛ تفسير كنز الدقائق ج‏۷ ص۲۹۱] «نحن‏ السبيل‏ فيما بين الله و خلقه» [تفسير العياشي ج‏۱ ص۲۱۲] (۴).تفسير العياشي ج‏۱ ص۲؛ البرهان فی تفسیر القرآن ج ۱ ص۱۵؛ بحار الأنوار ج‏۸۹ ص ۱۷؛ الصافي ج ۱ ص۱۵ (۵). نهج البلاغة ج ۱، ص ۳۱؛ بحار الأنوار ج ۸۹، ص ۲۱ (۶).عوالم العلوم و المعارف ج ۱۱ ص ۹۱۰؛ علل الشرایع ج ۱ ص ۲۴۸؛ بحارالانوار ج ۸۹ ص ۱۳ @Lowhon_Mahfooz

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨« [الْقُرْآن] جُعِلَ..الْحُجَّةَ عَلَى كُلِّ إِنْسَانٍ» (۱) ✔️حجة اللّه ➖حجّت به معنای دلیل روشن کننده ی مقصود است (۲) و نیز برهانی که به وسیله آن پیروزى در مقابل خصم حاصل می گردد (۳). قرآن، حجّت خداوند است بر تمامی خلقش؛ چنانکه در احادیث تصریح شده: «فالْقُرْآنُ آمِرُ زَاجِرٌ وَ صَامِتٌ نَاطِقٌ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ» (۴). لذا در روز قیامت که حضرت قرآن به صورت و هیئت شخصی متمثل گردیده و از صفوف مسلمانان، شهداء، انبیاء و رسولان گذر می نماید، حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله و سلم) او را «حجت خداوند بر خلق» معرفی می نمایند: «فيَقُولُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و اله): هَذَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ فَيُسَلِّمُ ثُمَّ يُجَاوِزُ ..» (۵) و چون حضرت قرآن به درگاه ربّ العزة رسد و در پای عرش به سجده افتد، خداوند متعال او را ندا دهد که: «يَا حُجَّتِي فِي اَلْأَرْضِ وَ كَلاَمِيَ اَلصَّادِقَ اَلنَّاطِقَ اِرْفَعْ رَأْسَكَ وَ سَلْ تُعْطَ وَ اِشْفَعْ تُشَفَّعْ» (۶): ای حجت من در زمین و اى سخن راست و گويايم ! سربردار و بخواه تا به تو داده شود، و شفاعت كن تا شفاعتت پذيرفته شود! بنابراين حضرت قرآن ، حجت خداوند و حجت رسول خدا و حجّت ولّی خداست، در تام ترین وجه. همانطور که پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در حدیثی دیگر اشاره نمودند: « أَلاَ إِنِّي قَدْ خَلَّفْتُ فِيكُمْ كِتَابَ اللَّهِ .. حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ حُجَّتِي وَ حُجَّةُ وَلِيِّي» (۷). 📔 منابع 📔 (۱). البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۶۵؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ ۲ ص۱۳۰؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ (۲). قاموس قرآن ج۲، ص۱۰۶ (۳). ترجمه مفردات الفاظ قرآن، ج۱ ص۴۵۱ (۴).امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: قرآن امر کننده و نهی کننده، خاموشِ گویا و حجت خداوند است بر خلقش. نهج البلاغه،‌خطبه ۱۸۱؛ بحار الأنوار ، ج۸۹، ص: ۲۰ (۵).البرهان في تفسير القرآن ج ۵، ص ۲۱؛ الکافي ج ۲، ص ۵۹۶؛ وسائل الشیعة ج ۶، ص ۱۶۵؛ بحار الأنوار ج ۷، ص ۳۱۹ (۶).البرهان في تفسير القرآن ج ۵، ص ۲۱؛ الکافي ج ۲، ص ۵۹۶؛ وسائل الشیعة ج ۶، ص ۱۶۵؛ بحار الأنوار ج ۷، ص ۳۱۹ (۷).«آگاه باشيد، من كتاب خدا را در ميان شما به ارث گذاردم .. كه آن حجّت خدا، و حجّت من و حجّتِ ولّیِ من [أميرالمؤمنين علي عليه السلام] بر شما است» البرهان في تفسير القرآن ج۱ ص۶۷۱؛ بحار الأنوار ج ۳۶، ص ۱۹ @Lowhon_Mahfooz