🌐 آیینه فیض الهی ▫️ کدام آیه را می‌ توانیم پیدا بکنیم که خدا در آن آیه نشان داده نشده باشد؛ مثل عالم طبیعت، شما کدام بخش از عالم طبیعت را، صحرا را، دریا را، کوه را، دشت را، آسمان را، زمین را، خاک را، آب را کدام موجود را می‌ توانید ببینید که #نشانه پروردگار عالم نباشد. جهان #آیینه_فیض_الهی است؛ لذا خدای عالم همه اینها را به عنوان آیه؛ آیه یعنی چه؟ یعنی نشانه؛ نشانه چه چیزی؟ نشانه خدا. الآن تمام سوره‌ های قرآنی مشتمل بر آیات هستند. آیات یعنی چه؟ یعنی نشانه‌ ها. این نشانه‌ ها چه چیزی را نشان می‌ دهند؟ اینها #جلوه‌_های_خدا، قدرت خدا، علم خدا، عزت خدا، اراده خدا، این اسماء و اوصاف را دارند نشان می ‌دهند، به همان میزانی که شما به جهان طبیعت مراجعه می‌کنید و در طبیعت شگفتی‌ها فقط و فقط می‌توانند به یک حقیقت ما را رهنمون باشند، آن هم خداست. ▫️ آب، خاک، هوا آن شگفتی‌های فوق ‌العاده ‌ای که دارند. خدای عالم وقتی می ‌خواهد اینها را نشان بدهد، گاهی اوقات می ‌فرماید که، ﴿أَ فَلاَ ینظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ كَیفَ خُلِقَتْ ٭ وَ إِلَی السَّماءِ كَیفَ رُفِعَتْ﴾؛[1] این رفعت آسمان را نمی ‌بینید، این مستوی بودن زمین را نمی ‌بینید؟ اینها شما را به خدای عالم دلالت نمی ‌کند، راهنمایی نمی ‌کند؟ آیا کسی هست که منکر این آیات و نشانه ‌های الهی شود؟ ▫️بنابرای همان ‌گونه که خدا در طبیعت به تمام معنا تجلی کرده؛ تجلی کرده یعنی چه؟ یعنی آشکار شده است. تجلی یک واژه عرفانی است؛ یعنی ظاهر شده و خود را نشان داده، خدا اگر بخواهد خود را به ما نشان بدهد، از چه راهی باید نشان بدهد؟ ـ معاذالله ـ خدا که جسم نیست، جسد که ندارد، دست و پا که ـ معاذالله ـ ندارد؛ مثل یک انسان یا یک کوه. وقتی حضرت موسیٰ در پیشگاه الهی در کوه طور آمد و گفت: ﴿رَبِّ أَرِنی‏ أَنْظُرْ إِلَیكَ﴾ به من خودت را نشان بده؟ خدای عالم فرمود که من دیدنی نیستم: ﴿لَنْ تَرانی﴾؛ هرگز قابل این نیست که تو مرا بخواهی ببینی. حالا اگر می ‌خواهی مرا ببینی، من وقتی در کوه تجلی می ‌کنم؛ نگاه کن! اگر کوه ماند تو می ‌توانی، ادعا داشته باشی؛ ولی وقتی خدای عالم تجلی کرد بر کوه، کوه نماند: ﴿وَ خَرَّ مُوسی‏ صَعِقاً﴾؛[2] موسی مدهوشانه افتاد، یک تجلی مختصر به این کوه کرد: یار گو بالغدو و الآصال ٭٭٭ یار جو بالعشی و الإبکار صد رهت لن ترانی ار گویند ٭٭٭ بازمی‌دار دیده بر دیدار[3] یعنی همیشه انسان باید بگوید خدایا کجایی؟ چگونه هستی؟ و خدا را با جلوه ‌هایش، با حضورش ببیند و در دل و جانش مشاهده کند. «غدوّ و آصال»؛ یعنی هر صبحگاه و شامگاه؛ «عشی و إبکار»؛ یعنی هر صبحگاه و هر شامگاه. یار گو بالغدو و الآصال ٭٭٭ یار جو بالعشی و الإبکار صد رهت لن ترانی ار گویند ٭٭٭ بازمی‌دار دیده بر دیدار اگر صد بار گفته که تو نمی‌ توانی مرا ببینی، بگو خدایا من می ‌خواهم تو را ببینم. خدا دیدنی نیست؛ اما این #شوق، این اشتیاق، این علاقه به اینکه خدا را در این جلوه‌ هایش تماشا کند، این خود خیلی عزیز است، خیلی دوست داشتنی است! [1]. سوره غاشیة، آیات17 و 18. [2]. سوره أعراف، آیه143. [3]. هاتف اصفهانی، دیوان اشعار، ترجیع بند ـ که یکی هست و هیچ نیست جز او. #استاد_مرتضی_جوادی_آملی ◀️ سخنرانی در ماه مبارک رمضان تاریخ: 1398/02/28 🆔 @m_vaezjavadi