امیرالمؤمنین عليه السلام: ما اشتَدَّ ضِيقٌ إلاّ قَرَّبَ اللّهُ فَرَجَهُ هيچ سختى و مشكلى شدّت نگرفت، مگر اين كه خداوند گشايش آن را نزديك ساخت غررالحكم حدیث9566

🔴 تقوا از نگاه بهلول ♻️ به بهلول گفتند تقوا را توصیف کن. گفت: اگر در زمینی که پُر از خار و خاشاک بود مجـبور به گذر شوید چه می‌کنید؟ گفتند: پیوسته مواظب‌ هستیم و با احتیاط راه می‌رویم تا خود را حفظ کنیم... بهلول گفت در دنیا نیز چنین کنید. تقوا همین است: از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کنید و هیچ گناهی را کوچک مشمارید. کوه‌ها با آن عظمت و بزرگی، از سنگ‌های کوچک درست شده‌اند.

✍️امام علی عليه السلام : #ايمان هيچ بنده اى راستين نباشد مگر زمانى كه اطمينان او به آنچه نزد خداست بيشتر باشد از آنچه در دست خويش دارد. 📚ميزان الحكمه جلد 1 صفحه 416

استاد رائفی پور - معراج پیامبر و نظریه انیشتین

یاری خداوند

نکاتی از مستند صوتی شنود - 1 الی 6

نکاتی از مستند صوتی #شنود - 7 الی 16

برخی از عملکرد های #شیطان

🔰 بهترین آدم امروز... ✨ امام صادق علیه السلام فرمودند: ✨ منْ قَالَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مِائَةَ مَرَّةٍ كَانَ أَفْضَلَ اَلنَّاسِ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ عَمَلاً إِلاَّ مَنْ زَادَ ✨ هر كس صد بار لا اله الا اللّٰه بگويد، در آن روز برترين مردم است، مگر اين كه كسى از او بيشتر اين ذكر را بگويد. 📚 خصال ج۲ ص۵۹۴

✅ چه با خودت آوردی ؟ ✍️ حضرت آیت الله جوادی آملی : خداوند در قرآن می‌فرماید : «من جاء بالحسنة فله عشر أمثالها»، نفرمود : کسی که در دنیا کار خوب بکند یا کسی که در دنیا ایمان بیاورد اهل نجات است، در هیچ جای قرآن نداریم که فرموده باشد «من فعل الحسنة» بلکه فرمود: «من جاء بالحسنة». این یعنی انسان باید یک قدرتی داشته باشد که بتواند این اعمال حسنه را با خود ببرد. یعنی اعمالش در دستش نقد باشد. این‌طور نباشد که در دستش کار خیر بگذارد بعد گناه کند، غیبت کند و... که با این کارها افعال خیرش بریزد. این مصداق همان «من فعل الحسنة» است که مورد نظر قرآن نیست، بلکه انسان باید آن‌طور باشد که بتواند همه‌ی افعال نیک و خوب خودش را به همراه خود ببرد. لذا در صحنه‌ء قیامت نمی‌گویند : تو در دنیا چه کردی؟ بلکه می‌گویند : چه با خودت آوردی؟

👈#اراده تکوینی و تشریعی اراده تکوینی در مقابل اراده تشریعی قرار دارد. متعلق اراده تکوینی، فعل شخص اراده کننده بدون واسطه است؛ اما متعلق اراده تشریعی فعل شخص دیگر است. در اراده تکوینی خدا، هر آنچه اراده شود، حتماً به وقوع می‌پیوندد؛ اما در اراده تشریعی، امکان تخلف وجود دارد. اراده تشریعی برخلاف اراده تکوینی فقط به افعال اختیاری تعلق می‌گیرد.