ما خستگانیم و تویی صد مرهم بیمار ما ما بس خرابیم و تویی هم از کرم معمار ما من دوش گفتم عشق را ای خسرو عیار ما سر درمکش منکر مشو تو برده‌ای دستار ما #حضرت_مولانا 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

تیر بلا تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد آنقدر دانم که از شعر ترش خون می چکد 🌹❤️تیری که عاشق را می کشد، یعنی اورا مال خود می کند.[من َطَلَبنی َوَجَدنی، و َمن َوَجدنی َعَرَفنی، و َمن َعَرَفنی اَحّبنی و َمن اَحّبنی َعشقنی، و َمن َعشقنی َعشْقُتُه و َمن َعشْقُتُه َقَتْلُتُه و من َقَتْلُتُه َفَعَلی ِدیُتُه و َمن علی دیُته فانا ِدیُته ]این حدیث قدسی است.یعنی کلام خداوندکه درقرآن نیامده است.می فرماید: کسی را که دوست داشته باشم می کشم از برای خود. این تیر اول است که روانه دل سالک وطالب حقیقت می کند. سالک اگر هّمت عالی داشته باشد و به واقع سالک باشد اجازه می دهد این تیر روانه قلب او شود، چرا که این تیر بلا، تیر مصیبت نیست، تیر کرامت است، تیر کمال است. همان تیری است که قلب قابل را می خواهد فاعل خودکند. ❤️🌹حجاب دوم انانیت و خودیت است. تیر دوم روانه می شود به قصد ازبین بردن حجاب دوم که خودیت است . تیر دوم معشوق که روانه می شود  به سوی قلب سالک، هدف خودیت عاشق است و معشوق می خواهد منّیت عاشق را از او بگیرد. در واقع همان است که حافظ می فرماید: در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی عاشق دنبال مرهم نیست، دنبال بلای معشوق است، بلا امن و آسایش را از بین می برد . تیر دوم که بر قلب سالک عاشق وارد آمد و حجاب کنار رفت عاشق *کالمیت فی ید الغسال میشود.یعنی مرده ای در دست مرده شور . به مقام تسلیم و رضا می رسد.کسیکه اختیار را واگذاشته است به مرحله فقر می رسد، که همان مرکب انسان است برای اتصال وملاقات حق. چنانکه شیخ عبدالقادرگیلانی می فرماید: فقر مرکب انسان است برای وصول به منزل . و در مرحله حقیقت درکتاب فیوضات ربانی شیخ عبدالقادرگیلانی می فرماید: کسی به مرحله حقیقت می رسد و یگانه می شود و به حقیقت موّحد می شود که با حقیقت فقر که سًر ولایت است یگانه شود . یعنی به فقرکامل برسد، درویش بیچاره شود، تهی از خود، خودش را از اوگرفته اند. آنجاست که وقتی ندا می آید: ای غوث بزرگ، ای عبد من، بنده ندا را می شنود و لبیک میگوید . هرقدر این حجابها کنار رود قابلیت بیشتر میشود. شیخ عبدالقادرگیلانی می فرماید: هر مقدار تطّور قلب ایجاد شود در این عالم ماده، ملکوت ظهور میکند در دل. این تازه مرحلٔە شریعت سالک است و عبدیت و بندگی را به سالک یاد می دهند. ولی از حجاب خودیت در مرحله دوم با تیر دوم معشوق بر قلب عاشق، قلب می چرخد از ملکوت خود به سوی جبروت عقل که طریقت است. طریقت طریق عشقبازی و ناکامی خود است،عاشق  هرچه پیشتر می رود، از دنیا ناکام تر می شود. سالک در دنیا ناکام و نامراد است. البته مراد اصلی او دوست است. تیر بلا  دنیا را برای عاشق مثال سجن وزندان مؤمن می کند. زمانی که خداوند می فرماید :همان سجدهایی که بر من می کنید بر آدم هم بکنید. حال قلب تطّور پیدا می کند و با روح یگانه می شود. در قرب با هستی قرار می گیرد که وجودی جز وجود خداوند نمی بیند . 🌹تیر سوم که معشوق رها می کند تیری است که معشوق آدرس دقیق به سالک می دهد و او را به سوی حقیقت عشق و حقیقت ذات و حقیقت وجود هدایت می کند ، درحالی که خود در این میان واسطه ای برای هدایت عاشق است. در مرحله حقیقت از جهت قابلیت سالک به واسطه تیر معشوق ، وجود خود را نمی بیند و وجود خداوند را در آدم می بیند که عین ظهور خداوند است و مظهر خداوند است. خداوند در مرحله احدیت ذات است و برای موجودات اصل قابل درک هم نیست. اما آن وجودی که ما از خداوند درک می کنیم یعنی ظهور پیداکردن خداوند برای شناخته شدن و وجود ظهوری خداوند در آدم است. در حقیقت انسان کامل وجود ظهوری خداوند است. جایگاهی که خداوند می خواهد تحقق خارجی پیداکند و قیام کند ؛در آدمی است. کجا خداوند ظهورکرده و قیام کرده و عالم را به او برپا می کند تا تقدیس و تسبیحش کنند؟  اینکه می گویند خداکجاست سؤال مهمی است. انسان وجود ظهوری خداوند است، یعنی در دل انسان کامل او ظهورکرده است. پس آنجا که حضرت شاه می فرماید: حضرت الله  به واسطه رّب العالمین ظهور می یابد که تمام موجودات از ارض و سماوات تمام کمالات را به واسطٔە او می یابند. عشق جنبه عاملیت امر الهی را دارد و فعل سالک و نفس سالک و کلام سالک که فعل و نفس و کلام حق است خالق است و خلق می کند چون سالک از اختیار خودگذشته است. انسان تا زماینکه در اختیار خود و در اختیار نفس خود است نیمتواند خلق کند و مخلوقی بیچاره است. دکتر محمد علی صابری 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

دنیا راهی بهشت منزلگاهی این هر دو به نزد اهل معنی کاهی گر عاشق صادقی زهر دو بگذر تا دوست ترا به خود نماید راهی #ابوسعید_البوالخیر - رباعی شمارهٔ ۷۱۳ 🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

در عشق جانان جان بده بی‌عشق نگشاید گره... #مولانا 🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

کسی که روز به شب آرد و مومنی نیازرده بود، آن روز تا شب با پیغامبر «صلی الله علیه و آله» زندگانی کرده بود و اگر مؤمن بیازارد آن روز خدای طاعتش نپذیرد. ابوالحسن خرقانی 🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

🔊 فایل صوتی 💬 آتش افتادن در شهر 📗 پیمانه و دانه ✍ دکتر مهدی سیاح زاده 🎙صدای فرناد 🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

شرحِ غزل «هله نومید نباشی که تو را یار برانَد» 🌱🌸🌱🌸🌱 🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

🌷کش کش کشمکش و گیرو دار اگر گذارد کج کج کجروی روزگار اگر گذارد  بانگ  موذن مرا کشد به مسجد ناله جانسوز تار اگر گذارد   جانم اگر گذارد ما همه مستیم فدای چشم مستت 💚🌹@maarefat11 معرفت و خودشناسی 🌸🌸🌸🌸

﷽ حضرت‌داود (ع): اُف بر روزگاری که می‌کوشیم پرهیزگاران را گرد آوریم و هیچ پرهیزگار نمی‌یابیم! جز اینکه کسی در کشتزاری جستجوی خرمن گندم بکند و تنها یک خوشه بیابد، یا در باغی در جستجوی انگور باشد و فقط یک خوشه انگور بیابد! «حِلیَةُ الاَولیاء» 💜🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

در طریقه مولوی و شخصیت نهایی او بهترین و کم‌خطرترین راه برای رسیدن بشر به منزل کمال انسانی و مقام انسان کامل همانا عشق است نه عقل؛ و بدین سبب همه جا جنون عشق و شور و حال را برعقل ترجیح می‌دهد و می‌گوید: عقل سر تیزست لیکن پای سست زانکه دل ویران شده است و تن درست بحث عقلی گر در و مرجان بود آن دگر باشد که بحث جان بود بحث جان اندر مقامی دیگرست باده جان را قوامی دیگرست مولوی نامه جلال الدین همایی 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

در طریقه مولوی و شخصیت نهایی او بهترین و کم‌خطرترین راه برای رسیدن بشر به منزل کمال انسانی و مقام انسان کامل همانا عشق است نه عقل؛ و بدین سبب همه جا جنون عشق و شور و حال را برعقل ترجیح می‌دهد و می‌گوید: عقل سر تیزست لیکن پای سست زانکه دل ویران شده است و تن درست بحث عقلی گر در و مرجان بود آن دگر باشد که بحث جان بود بحث جان اندر مقامی دیگرست باده جان را قوامی دیگرست 📗 مولوی نامه از جلال‌الدین همایی 🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸

به نام حق #چهار_پیمان_اخلاقی_برای_تقویت_آرامش_روان ۴. در برابر تعهداتی که بر عهده می گیریم، و وعده هایی که به دیگران می سپاریم پایبند باشیم: حضرت علی در وصف عزیزترین یاران خود می فرماید: آنها در بیشتر مواقع خاموش و در سکوت هستند و هنگام سخن گفتن، هم زیبا سخن می گویند و هم سخنان زیبا به زبان می آورند. در ادامه می فرمایند: این انسان های شریف در ظاهر ضعیف و بی ادعا به نظر می رسند، ولی هنگامی که وظیفه ای را بر عهده می گیرند، همچون شیری که از بیشه برون آمده و چون مار در بیابان، سخت و پر صلابت هستند. مراد امام از این تمثیل، معرفی شخصیت های ارجمندی است که یا وظیفه ای بر عهده نمی گیرند و یا اگر زیر بار عهدی و وظیفه ای از روی اختیار و اشتیاق می روند، با نهایت صداقت، در جهت تحقق آن حداکثر تلاش خود را به کار می گیرند و بیشترین سعی خود را برای انجام وظایف بر عهده گرفته شده به کار می بندند چنین انسانهایی، شخصیت های گرانقیمت و محترمی هستند که امام از آنها به عنوان برادران بزرگ خود یاد می کند و همواره دلتنگ آنان می باشد. مراد از برادران، تمامی انسان های نیکو صفتی هست که نسبت به احساس و حقوق دیگران سخت متعهد بوده و با وعدهای دروغین و پوچ عمر مردم را در انتظاری بیهوده تلف نمی کنند و بذر ناامیدی و یاس را در ذهن و روح دیگران نمی کارند. دریغ از دل های کوچکی که به راحتی هر سخنی را بر زبان می آورند و هر وظیفه ای را بر دوش می گیرند و پس از دقایقی هر آنچه که بدان تعهد سپرده اند را به راحتی فراموش می کنند. این رفتار بارز ترین نمونه ضعف شخصیت و آشکار ترین شکل آزار مردم و گسترده ترین صورت فرهنگ بی اعتمادی در یک جامعه است. قلب های قیمتی و نفس های باشکوه و نفیس را در کثرت عبادات یا سنگینی مدارک علمی و جاه و منصب نمی توان شناخت، که آنان را با تلاش جدی و همت والایشان ؛ برای اجرای تعهدات خویش نسبت به سایر انسان ها می توان شناخت. یکی از مهمترین پرسشهای صحنه قیامت این خواهد بود که، چرا به قولی که دادید عمل نکردید و در برابر وظایفی که نسبت به سایر انسان ها داشتید متعهد و مسئول نبوده اید. والبته کسانی آغوش گرم و پر شور خداوند را تجربه خواهند کرد که همواره با درک دیگران ؛ حداکثر تلاش خود را برای تحقق وعده هایی که به سایر انسان ها سپرده اند به کار بسته باشند . عزیز، اگر پیمانی با کسی بسته ای و یا وظیفه ای بر عهده گرفته ای و قولی به کسی سپرده ای، برای حفظ حرمت خودت و زنده کردن اعتماد و دلسوزی لطفا حداکثر تلاشت و نهایت سعی خود را به کار ببر تا احترام و امید باقی بماند و دوستی و رفاقت به جای دلسردی مهمان خانه دل هایمان گردد. دوست دارد یار این آشفتگی، کوشش بیهوده به از خفتگی... ناصر مهدوی دیماه ۹۴ 🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی