11.17M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🍀کلیپی قابل تأمل👌👌
قدر عزیزانمون رو تا زنده هستن بدونیم
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
برای خودت یک دایره اعتماد درست کن ...
آنهایی که مهم هستند را بگذار درون دایره
کم اهمیت ترها را روی خط
و باقی را بیرون از این دایره
فرضی تصور کن.
هر وقت کسی حرفی به تو زد
که خاطرت رنجید ببین کجای دایره ات هستند؟؟
جزو افراد مهمند ؟ یا نه فقط هستند
آیا براستی ارزش دارد از کسانی
که برایمان اهمیتی ندارند برنجیم !؟
چرا بگذاریم آدمهای کم اهمیت
زندگیمان ، ما را ناراحت کنند
حتی برای ثانیه ای!؟
یادمان باشد وقتی دیگران بدانند
که نمیتوانند ناراحتتان کنند،
دیگر تلاشی هم برای ناراحت
کردن شما نمی کنند
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
كلمات را با دقت خرج كنيم:)😇
کلمه میتواند تو را مشتاق کند مثل:
"دوستت دارم"❤️
تو را ویران کند مثل: "از تو بیزارم"
تو را تلخ کند مثل: "خسته ام"
تو را سبز کند مثل: "خوشحالم"
تو را زیبا کند مثل: "سپاسگزارم"
تو را سست کند مثل: "نمیتوانم"
تو را پیش ببرد مثل: "ایمان دارم"🍀
تو را خاموش کند مثل: "شانس ندارم"🍂
کلمه میتواند تو را آغاز کند مثل:
از همین لحظه شروع میکنم🥰
از همین نقطه تغییر میکنم 😍
از همین دم یک طرح نو میزنم 🤩
می توانم می خواهم می شود😎
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
17.07M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
تنهایی در بهشت
تقدیم به همه شما عزیزانی که به انسان و انسانیت عشق می ورزید
نظر شما درباره این باره چیست ⁉️
#تنهایی_در_بهشت
#امیر_مهرداد_خسروی
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی
💫
فریدالدین عطار در آخر منطقالطیر حکایتی دارد که قابل تأمل است.
این حکایت داستان دلاکی است در گرمابه که بر تن ابوسعید ابوالخیر این عارف شوریده کیسه میکشید و شوخِ (چرک) بدنش را از پشت او گرد میآورد و بر بازوانش توده میکرد و پیش چشمانش قرار میداد.
در همین اثنا دلاک از شیخِ شوخ (زندهدل) پرسید:
«جوانمردی چیست؟»
و شیخ به طنز پاسخ داد:
جوانمردی «شوخ پنهانکردن است»:
چون جوانمردی، خلق عالمی
هست از دریای فضلت شبنمی
شوخی و بیشرمیِ ما در گذار
شوخِ ما، با پیشِ چشمِ ما میار
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی
1_4981160545706050621.mp3
7.15M
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی
شما وقتی از عقل کل به روح کلی می آیید و از روح کلی به عالم محسوسات می آیید، به این نیم دایره هبوط می گویند. این از منطق های ابن عربی است. حالا زمانی که بر می گردی و می روی به سمت ذات به آن دایره ذات می گویند. دایره ذات زمانی است که شما شدید یک ستاره درخشان. زمانی است که از معنا، از خاموشی و سکوت از تمام اینها دیگر گذشتید. در جای دیگری دارید حرکت می کنید. کشتی شکسته ولی شما دیگر غرق نمی شوید. شما دیگر ماهی هستید.
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی
1_4981160545706050604.mp3
5.05M
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی
آگاهی انسان، خرد انسان یک توانایی درونی انسان هست. این خرد چیزی نیست که دیگران به انسان بدهند. شما سواد و دانش را می توانید از دیگران عاریه بگیرید اما خرد در وجود شماست. اگر به این موضوع توجهی بکنیم شکوفایی خرد را می بینیم. دخالت ندادن تمایلات درونی در درک یک واقعیت اولین قدم برای شکوفایی خرد است. یعنی اگر من بتوانم آن قدم را بردارم که آن طوری نبینم که می خواهم و دوست دارم ببینم، اینجاها خرد شکوفا می شود. آغاز خرد هست. این آگاهی بعد وسعت بیشتری پیدا می کند. یکی از چیزهایی که در هستی عریان بسیار تکیه شده که ما نمی توانیم خرد خود را در اختیار جمع بگذاریم و بگوییم هر چه که جمع می گوید همان درست است. این مهمترین مسأله ما بوده است که بسیاری جاها می شود که آدم ها اشتباه بگویند و چون ندانسته به خاطر اینکه ما حق را همیشه به جمع می دهیم و می گوییم جمع، مردم چون می گویند درست است، می شود داستان خر برفت و خر برفت. من نمی دانم که چی دارم می گویم چون می گویم که مردم دارند می گویند پس حتما درست است و حتما باید ادامه دهم. همچنین تکیه کردن بر اطلاعاتی که به صحت و سقم آن هیچ اطلاعی نداریم. یعنی من الان چیزی را در تلویزیون می بینم یا مطلبی را در جایی می خوانم نه نویسنده شاید اطلاع از داستان داشته و من به طور کامل خودم را دارم در اختیار او می گذارم و متوجه این نیستم که گرفتن اطلاعاتی و انباشته شدن حافظه من از یک سری اطلاعات، قدرت خرد مرا دارد ضعیف می کند. من چطور می توانم مطمئن باشم که این صحبتی که در رابطه با مولانا دارد گفته می شود چون در این کتاب نوشته شده حتما درست است . شکوفایی خرد انسان را به جایی می رساند که انسان مثل چراغی می تواند در بستر زندگی از این استفاده کند.
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی
فرض کنید با یک آدمی برخورد می کنیم، این آدم به ما بدی می کند یا ما خیال می کنیم که به ما بدی کرده است. بعد به کس دیگری می رسیم و می پرسیم نظرت راجع به فلانی چی هست؟ می گوید این آدم به من خیلی خوبی کرده است. می گویی نمی شود به من ولی بدی کرده است. اگر تو این را می شناسی، برای خودت خوب می شناسی، همین آدمی که برای تو بد است برای یک کس دیگر می تواند خوب باشد، بدی که مطلق نیست! این بلای فرهنگی که در جان ما افتاده است و اصلا هم نمی فهمیم و فقط می گوییم. نه هیچ کس بد مطلق است و نه هیچ کس خوب مطلق. هر چیزی همین است. عرفان ما هم همین است.
🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11
🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی