📹 عدم فهم محاسبات و سنتهای الهی، علت ناامیدی و ناکامی دشمن 🔺 گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب در دیدار اخیر رئیس و مسئولان قوه قضائیه 🏷 #دیدار_قوه_قضائیه 📥سایر کیفیتها👇 https://khl.ink/f/50546

🔰با برهم‌زنندگان امنیّت روانی مردم برخورد کنید 🔻 رهبر انقلاب: امنیّت روانی یعنی هر روز یک شایعه‌ای، یک دروغی، یک حرف هراس‌افکننده‌ای در ذهنها پخش نشود. حالا تا دیروز فقط روزنامه‌ها بودند که این کارها را میکردند، حالا #فضای_مجازی هم اضافه شده... یک شایعه‌ای، یک دروغی، یک حرفی را یک آدم مشخّصی یا نامشخّصی در فضای مجازی منتشر میکند... یکی از وظایف قوّه‌ی قضائیّه برخورد با این مسئله است.۱۴۰۱/۴/۷ 🏷 #دیدار_قوه_قضائیه 📥 نسخه قابل چاپ👇 https://khl.ink/f/50552

📹 انطباق با مصداق #سنت_الهی، عامل پیروزی 🔺 گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب در دیدار اخیر رئیس و مسئولان قوه قضائیه 🏷 #دیدار_قوه_قضائیه 📥سایر کیفیتها👇 https://khl.ink/f/50546

📹 معنای #سنت_الهی 🔺 گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب در دیدار اخیر رئیس و مسئولان قوه قضائیه 🏷 #دیدار_قوه_قضائیه 📥سایر کیفیتها👇 https://khl.ink/f/50546

📹 نماهنگ | کار محکم، کالای با کیفیت 🔻 رهبر انقلاب: «یکی از وظایف مهمّ کارگران «اتقان کار» است. بنده این حدیث را مکرّر عرض کرده‌ام ــ ظاهراً از پیغمبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) است یا یکی از ائمّه (علیهم السّلام) ــ که فرمودند: رَحِمَ اللهُ امرَأً عَمِلَ عَمَلاً فَاَتقَنَه؛ رحمت خدا بر آن کسی که کاری را انجام بدهد، آن کار را متقن انجام بدهد، محکم انجام بدهد. یکی از کارهای کارگر این است: اتقان کار. یکی تأمین «زیبایی کار» است؛ کار را زیبا از آب دربیاورند؛ این خیلی مهم است.» ۱۴۰۱/۰۲/۱۹ 🔺 رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب، نماهنگ «کار محکم، کالای با کیفیت» را منتشر میکند. 🌷 بازخوانی روزانه‌ی توصیه‌ها و تدابیر رهبر انقلاب در موضوعات مختلف | #تولید_دانش_بنیان_اشتغال_آفرین 💻 @Khamenei_ir

#نهج_البلاغه | #حکمت ۱۰۴ 🏷️ ارزش زهد و سحرخيزى ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ ❁• وَ عَنْ نَوْفٍ اَلْبِكَالِيِّ قَالَ رَأَيْتُ أَمِيرَاَلْمُؤْمِنِينَ عليه‌السلام ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِي اَلنُّجُومِ فَقَالَ لِي يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ قَالَ يَا نَوْفُ طُوبَى لِلزَّاهِدِينَ فِي اَلدُّنْيَا اَلرَّاغِبِينَ فِي اَلْآخِرَةِ أُولَئِكَ قَوْمٌ اِتَّخَذُوا اَلْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ اَلْقُرْآنَ شِعَاراً وَ اَلدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ قَرَضُوا اَلدُّنْيَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ اَلْمَسِيحِ يَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ عليه‌السلام قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ اَلسَّاعَةِ مِنَ اَللَّيْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لاَ يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلاَّ اُسْتُجِيبَ لَهُ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ [ وَ هِيَ اَلطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ وَ هِيَ اَلطَّبْلُ وَ قَدْ قِيلَ أَيْضاً إِنَّ اَلْعَرْطَبَةَ اَلطَّبْلُ وَ اَلْكَوْبَةَ اَلطُّنْبُورُ ] 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳

┅───────────────┅ ☜ و درود خدا بر او، فرمود: (از نوف بكّالى نقل شده، كه در يكى از شب‌ها، امام على عليه السّلام را ديدم براى عبادت از بستر برخاست، نگاهى به ستارگان افكند و به من فرمود: خوابى! يا بيدار؟ گفتم: بيدارم. فرمود: اى نوف! خوشا به حال آنان كه از دنياى حرام چشم پوشيدند، و دل به آخرت بستند، آنان مردمى هستند كه زمين را تخت، خاك را بستر، آب را عطر، و قرآن را پوشش زيرين، و دعا را لباس روئين خود قرار دادند، و با روش عيساى مسيح با دنيا بر خورد كردند. اى نوف! همانا داوود پيامبر (كه درود خدا بر او باد) در چنين ساعتى از شب بر مى‌خاست، و مى‌گفت: «اين ساعتى است كه دعاى هر بنده‌اى به اجابت مى‌رسد، جز باج گيران، جاسوسان، شبگردان و نيروهاى انتظامىِ حكومت ستمگر، يا نوازندۀ طنبور و طبل ─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─ ♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: از نوف (ابن فضالۀ) بكالىّ‌ (كه از خواصّ‌ اصحاب امام عليه السّلام مى‌باشد روايت شده) است كه گفته: شبى #اميرالمؤمنين عليه السّلام را ديدم كه از بستر خويش بيرون آمد و بسوى ستاره‌ها🌌 نگاه كرد و فرمود: اى نوف خوابيده‌اى يا بيدارى‌؟ گفتم: يا اميرالمؤمنين بيدارم، فرمود اى نوف خوشا حال پارسايان در دنيا كه بآخرت دل بسته‌اند، ايشان گروهى هستند كه زمين را فرش و خاك آنرا بستر و آب آنرا شربت گوارا قرار داده‌اند (بلوازم زندگى بى‌اعتنا هستند) و قرآن را پيراهن (زينت و آرايش دل) و دعا و درخواست را جامۀ رو (جلوگير از حوادث و پيشآمدها) گردانيده‌اند؛ پس به روش (حضرت) مسيح (كه بدنيا دلبستگى نداشت) دنيا را از خود جدا كردند. اى نوف، داوود عليه السّلام در اين ساعت از شب (نزديك #سحر، براى راز و نياز با حقّ‌ تعالى) برخاست و گفت: اين ساعتى است كه دعا و درخواست نمى‌كند در آن بنده‌اى مگر آنكه روا مى‌گردد مگر اينكه ده يك گير (باج گير و گمركچى و راهدار) يا كسيكه مردم را به ستمكاران بشناساند و اسرارشان را نزد آنها فاش نمايد، يا گزمه و همكاران داروغه يا نوازندۀ ساز يا نقّاره‌چى و دُهل زن باشد (زيرا #گناه ايشان مانع است از اينكه در خواستشان روا گردد. 💡 سيّد رضىّ‌ «عليه الرّحمة» فرمايد:) عرطبه بمعنى طنبور (ساز) و كوبه بمعنى طبل (دهل و نقّاره) است، و نيز گفته شده: عرطبه يعنى طبل 🥁 و كوبه يعنى طنبور .

‮اين كلام نورانى هنگامى از امام عليه السلام صادر شد كه «نوف بكالى مى‌گويد: امير مؤمنان عليه السلام را در يكى از شب‌ها ديدم براى عبادت از بستر خود خارج شده بود. نگاهى به ستارگان آسمان افكند سپس به من فرمود: اى نوف! خوابى يا بيدار؟ عرض كردم: بيدارم» (آن‌گاه اين سخن نورانى كه نهايت زهد در دنيا را در عباراتى كوتاه شرح مى‌دهد بيان فرمود)؛ (وَ عَنْ‌ نَوْفٍ‌ الْبَكَالِيِّ‌ قَالَ‌: رَأَيْتُ‌ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ‌ عليه السلام ذَاتَ‌ لَيْلَةٍ‌، وَ قَدْ خَرَجَ‌ مِنْ‌ فِرَاشِهِ‌، فَنَظَرَ فِي النُّجُومِ‌ فَقَالَ‌ لِي: يَا نَوْفُ‌، أَ رَاقِدٌ أَنْتَ‌ أَمْ‌ رَامِقٌ؟ فَقُلْتُ‌: بَلْ‌ رَامِقٌ‌) . نوف چنانچه خواهد آمد از دوستان نزديك يا خادمان امير مؤمنان بوده كه حتى شب‌ها در خدمتش به سر مى‌برده است «فرمود: اى نوف! خوشا به حال زاهدان در دنيا كه راغبان در آخرتند، همان‌ها كه زمين را فرش و خاك آن را بستر و آبش را نوشيدنى گواراى خود قرار دادند. قرآن را همچون لباس زيرين و دعا را همچون لباس رويين خويش ساختند سپس دنيا را بر روش مسيح سپرى كردند»؛ (قَالَ‌ يَا نَوْفُ‌ طُوبىٰ‌ لِلزَّاهِدِينَ‌ فِي الدُّنْيَا، الرَّاغِبِينَ‌ فِي الْآخِرَةِ‌، أُولَئِكَ‌ قَوْمٌ‌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ‌ بِسَاطاً، وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً، وَ مَاءَهَا طِيباً، وَ الْقُرْآنَ‌ شِعَاراً، وَ الدُّعَاءَ‌ دِثَاراً، ثُمَّ‌ قَرَضُوا الدُّنْيَا قَرْضاً عَلىٰ‌ مِنْهَاجِ‌ الْمَسِيحِ‌) . تعبير زمين را فرش و خاك را بستر و... كنايه از ساده زيستن در حد اعلى است. تعبير به قرآن را لباس زيرين و دعا را لباس رويين قرار دادند، كنايه از اين است كه دستورات قرآن در درون دل و جان و روحشان قرار دارد و دعا ورد زبانشان است همواره به هنگام قيام و قعود و هرگونه حركت فردى و اجتماعى از خدا يارى مى‌طلبند و براى توفيق بيشتر دعا مى‌كنند و از اين طريق هرگز خدا را از ياد نمى‌برند. افزون بر اين، بدن انسان در حال عادى بسيار آسيب‌پذير است و لباس، او را از بسيارى آسيب‌ها حفظ مى‌كند، پس دعا را لباس رويين قرار دادن اشاره به اين است كه آنها در سايۀ دعا، خود را از خطرات مختلف و عذاب‌هاى دنيا و آخرت و انحرافات اخلاقى حفظ مى‌كنند. تعبير به «قَرَضُوا الدُّنْيٰا..» . اشاره به پيمودن و طى كردن دنيا بر روش بسيار زاهدانۀ حضرت مسيح است (قرض هم به معناى قطع كردن و بريدن آمده و هم به معناى گذشتن و عبور كردن). اشاره امام در اينجا به زندگى زاهدانۀ حضرت عيسى به طور مشروح‌تر در خطبۀ 160 آمده است كه فرمود: «و اگر بخواهى (براى نمونۀ ديگرى) زندگى عيسى بن مريم - كه درود خدا بر او باد - را برايت بازگو مى‌كنم؛ او سنگ را بالش خود قرار مى‌داد، لباس خشن مى‌پوشيد، غذاى ناگوار (مانند نان خشك) مى‌خورد، نان خورش او گرسنگى، چراغ شب‌هايش ماه، سر پناه او در زمستان مشرق و مغرب زمين بود (صبح‌ها در طرف غرب و عصرها در طرف شرق رو به آفتاب قرار مى‌گرفت) ميوه و گل او گياهانى بود كه زمين براى چهارپايان مى‌روياند.

آنگاه امام عليه السلام در ادامۀ اين سخن در بيان اهميت بيدار ماندن در آن ساعت شب و راز و نياز به درگاه خداوند سخن مى‌گويد، مى‌فرمايد: «اى نوف! داود (پيامبر) عليه السلام در چنين ساعتى از خواب برخاست و گفت اين همان ساعتى است كه هيچ بنده‌اى در آن دعا نمى‌كند جز اين‌كه به اجابت مى‌رسد مگر آنكه مأمور جمع ماليات (براى حاكم ظالم) يا جاسوس گزارشگر، يا مأمور انتظامى‌اش و يا نوازندۀ طنبور و يا طبل باشد»؛ (يَا نَوْفُ‌ إِنَّ‌ دَاوُدَ عليه السلام قَامَ‌ فِي مِثْلِ‌ هَذِهِ‌ السَّاعَةِ‌ مِنَ‌ اللَّيْلِ‌ فَقَالَ‌ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ‌ لَا يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِيبَ‌ لَهُ‌ إِلَّا أَنْ‌ يَكُونَ‌ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ‌ عَرْطَبَةٍ‌ وَ هِيَ‌ الطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ‌ كَوْبَةٍ‌ وَ هِيَ‌ الطَّبْلُ‌) . مرحوم سيّد رضى «عَرْطَبه» را به «طنبور» و «كوبه» را به «طبل» تفسير كرده و مى‌افزايد بعضى به عكس گفته‌اند: «عرطبه» «طبل» است و «كوبه» «طنبور»؛ (وَ قَدْ قِيلَ‌ أَيْضاً: إِنَّ‌ الْعَرْطَبَةَ‌ الطَّبْلُ‌ وَ الْكَوْبَةَ‌ الطُّنْبُورُ) ذكر نام داود در اينجا شايد از اين رو باشد كه او حكومت گسترده‌اى داشت و چنين كسى مى‌بايست قاعدتاً از مناجات با خداوند در چنين ساعت از شب بر اثر گرفتارى‌ها غافل بماند. علاوه بر اين، داود به سبب صداى بسيار خوبى كه داشت در مناجات با پروردگار به آن صوت دل‌نشين بسيار علاقه‌مند بود؛ همان صوتى كه قرآن دربارۀ آن مى‌گويد: «وَ سَخَّرْنٰا مَعَ‌ دٰاوُدَ اَلْجِبٰالَ‌ يُسَبِّحْنَ‌ وَ اَلطَّيْرَ». در اين‌كه ساعتى كه امام عليه السلام به آن اشاره كرده چه ساعتى از شب بوده ممكن است همان باشد كه امام صادق عليه السلام در حديثى كه در كتاب الدعاى كافى نقل شده به آن اشاره كرده است مى‌فرمايد: «إِنَّ‌ فِي اللَّيْلِ‌ لَسَاعَةً‌ مَا يُوَافِقُهَا عَبْدٌ مُسْلِمٌ‌ ثُمَّ‌ يُصَلِّي وَ يَدْعُو اللَّهَ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ فِيهَا إِلَّا اسْتَجَابَ‌ لَهُ‌ فِي كُلِّ‌ لَيْلَةٍ‌ قُلْتُ‌ أَصْلَحَكَ‌ اللَّهُ‌ وَأَيُّ‌ سَاعَةِ‌ هِيَ‌ مِنَ‌ اللَّيْلِ‌ قَالَ‌ إِذَا مَضَى نِصْفُ‌ اللَّيْلِ‌ وَ هِيَ‌ السُّدُسُ‌ الْأَوَّلُ‌ مِنْ‌ أَوَّلِ‌ النِّصْفِ‌؛ در شب ساعتى است كه هر بندۀ مسلمانى با آن هماهنگ شود سپس نماز بخواند و به درگاه خداوند دعا كند دعايش در هر شب مستجاب مى‌شود.