به اطلاع مخاطبین بزرگوار می‌رسد، برای پاسخگویی به مباحثی غیر از محتوای علمی درسی، می‌توانید با ادمین کانال در ارتباط باشید. التماس دعا. @admin_tarbiaty

صوت جلسه اول

صوت جلسه دوم

صوت جلسه سوم

صوت جلسه چهارم

صوت جلسه پنجم

صوت جلسه ششم

صوت جلسه هفتم

صوت جلسه هشتم

صوت جلسه نهم

صوت جلسه دهم

صوت جلسه یازدهم

صوت جلسه دوازدهم

صوت جلسه سیزدهم

صوت جلسه چهاردهم

صوت جلسه پانزدهم

صوت جلسه شانزدهم

خلاصۀ جلسۀ هفدهم: 12/12/1398 _ همان طور که گفتیم قرآن روی مسئلۀ علم الهی و این که هیچ چیزی در عالَم نیست که از علم الهی پنهان مانده باشد، تأکید زیادی دارد. ما بیش از آن که تا امروز در بارۀ این آیات تدبّر کرده‌ایم، باید تدبّر کنیم. _ قرآن حسّاس است که این حقیقت را به شکل‌های مختلف به ما گوشزد کند: هیچ چیز حتی به اندازۀ سنگینی یه ذرّه از علم الهی پنهان باشد (سورۀ یونس (10)، آیۀ 61. _ چرا این قدر قرآن حسّاس است که این وسعت علم الهی را به رخ انسان‌ها بکشد؟ شاید یکی از دلایل آن، این باشد که می‌خواهد این حقیقت را به ما گوشزد کند: ای انسان! تو در برابر این خدا با این اندازه از وسعت علم، چه ادّعایی داری؟ _ در دعای پنجاه و دوم صحیفۀ سجّادیه، امام زین العابدین علیه السلام این گونه مناجات می‌کنند: يَا اللَّهُ الَّذِي‏ لا يَخْفى‏ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ وَ كَيْفَ يَخْفىٰ عَلَيْكَ _ يَا إِلَهِي‏ _ مَا أَنْتَ‏ خَلَقْتَهُ‏ وَ كَيْفَ لَا تُحْصِی مَا أَنْتَ صَنَعْتَهُ أَوْ كَيْفَ يَغِيبُ عَنْكَ مَا أَنْتَ تُدَبِّرُهُ أَوْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَهْرُبَ مِنْكَ مَنْ لَا حَيَاةَ لَهُ إِلَّا بِرِزْقِكَ أَوْ كَيْفَ يَنْجُو مِنْكَ مَنْ لَا مَذْهَبَ لَهُ فِي غيْرِ مُلْكِكَ. ای خدایی که نه در زمین چیزی از تو پوشیده می‌ماند و نه در آسمان، و چگونه چیزی که خود، آن را آفریده‌ای، می‌تواند از تو پنهان باشد ای معبود من!؟ یا چگونه چیزی را که خود پدید آورده‌ای، شماره نتوانی کرد؟ یا چگونه چیزی که تدبیر کارش به دست توست، از چشمت پنهان شود؟ یا چگونه می‌تواند از تو بگریزید کسی که بی‌رزق و روزی تو زنده نخواهد بود؟ و یا چگونه از عذاب تو رهایی یابَد آن که جز در قلمرو فرمانروایی‌ات راهی برایش نیست. _ از کنار این جمله رد نشویم: «كَيْفَ يَغِيبُ عَنْكَ مَا أَنْتَ تُدَبِّرُهُ» کسی که ادعای تدبیر دارد،‌ نباید از دید او چیزی از آن کسی که می‌خواهد تدبیرش را بکند،‌ پنهان باشد؛ وگرنه نمی‌تواند او را تدبیر کند. _ یکی از وجوه علم الهی، علم به غیب است. این که در عالم، غیر از آن چه که ما می‌بینم، حقایقی وجود دارد قابل تردید نیست. در این که ما با آن حقایق در ارتباطیم هم شکی وجود ندارد. کسی می‌تواند تدبیر زندگی مرا به دست بگیرد که به این امور غیبی آگاه باشد. _ تنها کسی که از غیب آگاه است،‌ خداست. قُلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللَّهُ (سورۀ نمل (27)، آیۀ 65) بگو: «كسانى كه در آسمانها و زمين هستند غيب نمى‏دانند جز خدا». _ خدا هر کسی را که خودش بخواهد، عالم به غیب می‌کند. عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلى‏ غَيْبِهِ أَحَداً * إِلَّا مَنِ ارْتَضى‏ مِن رَّسُولٍ ... (سورۀ جن (72)،‌ آیۀ 26_ 27). داناى غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمى‏سازد، مگر رسولانى كه آنان را برگزيده... _ کار این رسولان هم یاد دادن همان چیزهایی که است که ما نمی‌توانیم بدانیم، مگر این که با واسطه‌ای که خدا معلوم کرده،‌ به عالم وحی متصل شویم. _ کسی که علم و حکمتش را از طریق واسطۀ خدا دریافت نکند،‌ نمی‌تواند به نقشۀ تربیت دست پیدا کند، چون هر چیزی که از غیرِ این راه به دست بیاید گمراهی است. (سورۀ آل عمران (3)، آیۀ 164) _ عالَم غیب برگ برندۀ ما در برابر مکاتب مادی است. ما با استفاده از عالَم غیب باید به دنیای مادی حمله کنیم. نه این که دچار خودباختگی شویم و آن راپنهان کنیم.