رئیس جمهور به مثابه کاپیتان تیم دولت یا سرمربی؟! 🖌 مهدی عبداللهی ┄┅═✧☫🇮🇷☫✧═┅┄ بسیاری از مردم که دل در گرو آرمانهای انقلاب دارند و بی‌تردید از میان نامزدهای موجود در عرصه انتخابات به یکی از 4 نامزد پایبند به اصول انقلاب و آرمانهای جمهوری اسلامی رأی خواهند داد دچار تردید در دوگانه «برنامه یا اجرا» هستند. بی‌تردید هر 4 نامزد رویکرد انقلابی دارای #کارنامه_اجرایی و #برنامه_مدیریت کشورند، اما از آنجا که هیچ یک در هر دو محور از دیگران برتر نیست، نخبگان و جوانان انقلابی در این تردیدند که در دوگانه «برنامه یا اجرا» کدام جهت برای ریاست جمهوری وزن بیشتری دارند. بدون شک الف) یک رئیس جمهور باید برنامه مشخصی برای امور کشور داشته باشد و نمی‌تواند مثل برخی همه امور را به نظر کارشناسان مختلف و گاه متضاد ارجاع دهد. یک رئیس جمهور موفق باید نسبت به مسائل کلان (نه جزئیات) فرهنگی، سیاسی و اقتصادی کشور اشراف و در خصوص آنها موضع داشته باشد، و در مسائل جزئی و مصداقی از کارشناسان خبره و قابل اعتماد بهره بگیرد. اما هیچ تردیدی نیست که ب) یک رئیس جمهور باید توان مدیریت اجرابی داشته باشد. رئیس جمهور سکان‌دار اداره امور جامعه است، نه یک نظریه‌پرداز یا استاد دانشگاه. همگی به خوبی واقفیم که از مقام نظرورزی تا مرتبه اقدام و کنش عینی فاصله‌های بسیار وجود دارد. چه نظریه‌پردازانی که توان پیاده کردن و عینیت بخشیدن یک درصد نظریات خود را نیز ندارند. 🔻 اما پرسش اصلی این است که کدام یک از این دو ویژگی برای ریاست جمهوری اولویت دارند. بله اگر فردی یافت شود که هر دو جهت را در مرتبه بالایی دارا باشد، قطعا او ترجیح دارد، البته این «اگر» نیز به جهت گستره و تنوع امور تحت مدیریت رئیس جمهور تا حدود زیادی رؤیایی و آرمانی است. خلاصه اینکه، رئیس جمهور باید یک مجری توانمند و خستگی‌ناپذیر باشد یا یک برنامه‌ر‌یز و طراح دقیق؟ ✅ به نظر می‌رسد از میان 1) برنامه‌ریزی و طراحی برای اداره کشور و 2) توان‌مندی در اجرا، ویژگی نخست برای ریاست جمهوری اولویت دارد. رئیس جمهور باید فردی باشد که ظرفیت‌های متعدد انسانی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، سرزمینی کشور، مسائل، مشکلات و تنگناهای بالفعل و بالقوه را به درستی بشناسد و با تنظیم و تدوین برنامه‌ای نظام‌مند و جامعه برای حل مسائل و مشکلات، آن ظرفیت‌های موجود را به صحنه آورد. رئیس جمهور لازم نیست خود درگیر جزئیات اجرا باشد، هر چند گاه برای شناخت دقیق میدان و نظارت بر اجرای درست برنامه باید درصحنه باشد. رئیس جمهور باید طراح و صحنه‌گردان توانایی باشد که بیشترین ظرفیت‌های موجود و توان‌مندترین افراد را در قالب برنامه‌ای دقیق و همه‌جانبه به خدمت پیش‌برد امور کشور بگیرد. ⚽️ یک تیم فوتبال وقتی پیروز می‌شود، اغلب تماشاچی‌های روی سکوها و مردم فوتبال‌دوست، فقط گلزن و بقیه بازیکن‌ها را می‌بینند و برای او هورا می‌کشند، اما روشن است که پشت سر این تیم موفق درصحنه، یک تیم بزرگتر دیگر در پشت صحنه وجود دارد اعم از سرمربی، مربی بدن‌سازی، مربی تغذیه، روان‌شناس، تحلیل‌گر و... این تیم بزرگتر تنها هنگام مراسم دریافت جوایز در صحنه حاضر می‌شوند، اما عدم حضور آنها در مستطیل فوتبال مساوی با عدم وجودشان نیست. موفقیت آن «تیم درصحنه» ناشی از برنامه‌ریزی دقیق «تیم پشت‌صحنه» است و اتفاقا نقش برخی از آنها به‌ویژه سرمربی از بسیاری از بازیکنان گسترده‌تر و عمیق‌تر است. رئیس جمهور نباید دروازه‌بان، گلزن یا حتی کاپیتان تیم دولت باشد. رئیس جمهور سرمربی تیم دولت است که بازیکنان خود، توانایی‌ها و ضعف‌هایشان را می‌شناسد، به کمک تحلیل‌گران، تیم حریف را ارزیابی و تحلیل کرده، یعنی نقاط قوت و ضعف آن را شناسایی کرده، در نتیجه برای پیروزی بر حریف با برنامه از پیش تدوین‌شده پای به میدان می‌گذارد. از بازیکنان خود انتظار دارد هر کس به وظیفه ویژه خود در چارچوب برنامه تیمی (تاکتیک) عمل کند، به توانایی فردی (تکنیک) خود بسنده و تک‌روی نکند، بلکه تمام توان‌مندی خویش را در خدمت برنامه جمعی به‌کار گیرد؛ به هنگام حمله، حضور مؤثر در حمله داشته باشد، حتی اگر نقش اصلی وی سنگربانی است، و به هنگام حفظ دستاوردها، در دفاع از آنها وارد عمل شود، حتی اگر پست اصلی وی، نوک حمله باشد و... بچه‌ها از فوتبال فقط گلزن‌ها را می‌شناسند، اما کارشناسان فوتبال اول از همه سراغ سرمربی تیم را می‌گیرند. #اصلح #برنامه_یا_کارنامه #جلیلی ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ 🆔 @MAbdullahi