ای دار و ندار من چشماتو به روم نبند
بازم مثل اون قدیم حرفی بزن و بخند

چرا تو خونه از من علی رو میگیری
بال و پرت شکسته دست به پهلو میگیری
بمیره حیدرت که دست به بازو میگیری

نامردا پیش نگاه من تو رو شکستنت
با بی رحمی تمام میزدنت
افتادی پیش نگاه حسنت

پشتم رو زدن زمین تو کوچه حرومیا
پهلوت رو شکستن و کشتن منو بی صدا

دستامو بستن و تو کوچه ها کشوندنم
تو رو با تازیونه ها زدن سوزوندنم
ازم گرفتنت منو به غم نشوندنم

سوخته تو شعله و دود فاطمه جان بال و پرت
جای پا مونده به روی چادرت
بین تب داره میسوزه پیکرت

علی وای علی وای ...

یاد نمیره چه جور افتادی جلو چشمام
بازوت رو شکستن و این غصه بسه برام

یه عده نانجیب به غربتم میخندیدن
غرورمو شکستن و منو غریب دیدن
با گریه بچه ها کنار قبر میلرزیدن

لحظه به لحظه داری آب میشی روبروی من
پاشو از جا همه آبروی من
بغض سنگینی داره گلوی من

زهرا وای زهرا وای ...

آروم جونم تب کردی خانم خونم
من هم مثل تو دلتنگم دل پریشونم

دست تو سرده
رنگ صورت تو زرده
بمیرم خانم زیر گونه ات ورم کرده

سوخت تنت گل داره رنگ پیراهنت
جلو چشم حسن کشتنت

آه نرو از این شب های بی ماه نرو
با پهلوی زخمی راه نرو

ما رو میبینی کار دنیا رو میبینی
دور و بر من نیزه دارها رو میبینی

سالار زینب بعد از تو بیچاره زینب
چه جوری از تو آخه دست برداره زینب

دل پره کشته زینبت رو دلهره
خنجرش داره بد میبره

بستمه گریه کار قلب خستمه
پیراهن کهنه ات دستمه

ای عشق مجنون
کردی عالم رو پریشون
ای شیب سرخ غلتان در بین خاک و خون

ای داد و بی داد زلف تو دست شمر افتاد
عطرت پیچیده ای مشک افتاده در باد

حسین ناز نکن بدون زینب پرواز نکن
پامو به قتلگاه باز نکن

آه بیا با قلب زینبت راه بیا
دست و پا نزن کوتاه بیا