🔸خواص عاشورایی: عَبدُالله بْن عَفیف اَزْدی ♦️عَبدُالله بْن عَفیف از یاران امام علی(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) بود. او در جنگ‌های جمل و صفین چشمانش را در رکاب علی(علیه السلام) از دست داده بود. او نخستین شیعه‌ای است که پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) به شهادت رسید. 🔺پس از شهادت امام حسین(علیه السلام)، عبیدالله بن زیاد در کوفه به منبر رفت و با اشاره به امام حسین(علیه السلام) گفت: خدای را سپاس که ... دروغگو پسر دروغگو را کشت. هنوز سخن ابن زیاد تمام نشده بود که عبدالله بن عفیف گفت: اى پسر مرجانه! دروغگو پسر دروغگو، تو و پدرت هستيد و نيز كسى است كه به تو حكومت داد و پدرش. کجایند فرزندان مهاجر و انصار که از این ناپاک، انتقام بگیرند. 🔻ابن زیاد برافروخت و دستور داد او را دستگیر کنند. او با سردادن شعار طایفه‌اش (یا مبرور)، آنها را به کمک فراخواند، طایفه‌اش او را از مجلس بیرون بردند. ولی شب هنگام ماموران ابن زیاد خانه‌اش را محاصره کردند. وی نابینا بود اما دخترش صفیه او را به جنگ راهنمایی می‌کرد. بالاخره او را دستگیر کرده و به دستور ابن زیاد گردنش را زدند و بدنش را در کناسه کوفه به‌دار آویختند. #تقویم_محرم #امام_حسین_علیه_السلام #سیزدهم_محرم #خواص_عاشورایی

#عبدالله_بن_عفیف #خواص_عاشورایی #بصیرت #شیدایی_ها

#هفهاف #خواص_عاشورایی #بصیرت #شیدایی_ها

🔸خواص عاشورایی: سعید بن عبد اللّه حَنَفى 🔹سعید (سعد) بن عبد اللّه از افراد نامدار حاضر در واقعه كربلاست. او يكى از دعوت كنندگان امام حسين عليه السلام به كوفه بود و همراه دومين گروهى كه نامه كوفيان را براى امام ع آوردند، به حضور ايشان آمد. 🔺شب عاشورا او اینگونه به اباعبدالله ع اظهار ارادت و وفادارى كرد : اگر مى‌دانستم كه كشته مى‌شوم و بار ديگر زنده مى‌شوم و زنده زنده، سوزانده و تكّه تكّه مى‌شوم و هفتاد بار با من، چنين مى‌كنند، باز از تو جدا نمى‌شدم تا در راه تو بميرم. 🔻ظهر عاشورا که امام با جمعی از اصحاب، نماز خوف خواندند، سعيد بن عبد اللّه حنفى، جلوى امام ع ايستاد و با جانش از او محافظت كرد و اجازه نداد تیرهایی که از چپ و راست می‌باریدند، به امام اصابت کند. ♦️پس از اتمام نماز، او بر اثرِ تيرهايى كه خورده بود، به زمين افتاد، در حالى كه مى‌گفت: خدايا ! دشمنان را همچون عاد و ثمود ، لعنت كن. افزون بر جاى ضربه‌هاى شمشير و زخم نيزه‌ها، سيزده تير در بدن او يافتند. #امام_حسین_علیه_السلام #خواص_عاشورایی #امام_حسین_علیه_السلام

#سیف_و_مالک_جابری #خواص_عاشورایی #بصیرت #شیدایی_ها

⭕️معجزات سر مقدس امام، از کوفه تا شام ♦️ابن زیاد در روز ۱۵ (یا ۱۹) محرم سر مقدس امام حسین (علیه السلام) و دیگر شهدا را به همراه کودکان و زنان ، با شمربن ذی الجوشن به شام فرستاد و به دست و پا و گردن مبارک امام سجاد (علیه السلام) زنجیر انداخت و اسراء را سوار بر شتر بی‌ جهاز نمود. آن شقى، اهل بیت عصمت و طهارت را مانند اسیران کفار، شهر به شهر با ذلت راهی شام کرد به گونه ای که مردم به تماشاى آن ها مى‌آمدند. 🔹یکی از حوادث خارق‌العاده‌ای که گزارش آن در بسیاری از منابع هست، دست یا قلمی آهنین است که در برابر مامورانی که در حال عیش و نوش در اولین شب بعد از حرکت داشتند بود که از دیوار برآمد و شعر زیر را در نکوهش قاتلان امام حسین (ع)، با خون بر روی دیوار نوشت: 🔻«اَتَرْجُو اُمَّةٌ قَتَلَتْ حُسَیْنًا ••• شَفَاعَةَ جَدِّهِ یَوْمَ الْحِسَابِ» «آیا امتی که حسین را به قتل رساند، به شفاعت جدش در روز حساب امیدوار است؟»... چون ماموران ابن زیاد چنین معجزه‌ای را از سر امام (ع) دیدند، سر را رها کرده، پا به فرار گذاشتند ، ولی دوباره برگشتند. 🔹همچنین حارث بن وُکَیدَه میگوید: من از حاملان سر حسین (ع) بودم که شنیدم سر بر روی نیزه، سوره کهف را می‌خواند. در خود شک کردم که من صدای ابی عبدالله را می‌شنوم. دوباره شنیدم: ‌ای پسر وکیده آیا دانستی که همه ما ائمه زنده‌ایم و نزد پروردگارمان روزی می‌خوریم؟ با خود‌ اندیشیدم که سر را سرقت کنم. فرمود: ‌ای پسر وکیده، این کار برای تو ممکن نیست. این گروه را رهایشان کن. #تقویم_محرم #امام_حسین_علیه_السلام #پانزدهم_محرم #خواص_عاشورایی @vetralmotor

#وهب_بن_وهب #خواص_عاشورایی #بصیرت #شیدایی_ها

اسلام آوردن یک مسیحی با معجزه سر امام حسین (ع) کاروان اسرای کربلا را از کوفه تا شام، از شهری به شهری و از منزلی به منزلی حرکت دادند. حاملان سرها در اولین منزل برای استراحت توقف کردند. آنان جسارت را به حدی رسانده بودند که حتی با سر مقدس به بازی و تفریح مشغول می شدند. آنان مقداری از شب را به عیش و نوش گذراندند که ناگهان دستی از دیوار بیرون آمد و با قلمی آهنین این شعر را با خون نوشت: اَتَرْجُو اُمَّةٌ قَتَلَتْ حُسَیْنا /شَفاعَةَ جَدِّهِ یَوْمَ الْحِسابِ آیا گروهی که امام حسین (ع) را کشتند در روز قیامت امید شفاعت جدش را دارند؟ حاملان سرها بسیار ترسیدند، برخی از آن ها برخاستند تا آن دست و قلم را بگیرند که ناگهان ناپدید شد. وقتی برگشتند دوباره آن دست با جوهری از خون آشکار شد و این شعر را نوشت: فَلا وَ الله لَیْسَ لَهُم شَفیع وَ هُمْ یَومَ القیامَة فی الْعَذاب به خدا سوگند شفاعت کننده ای برای آن ها نخواهد بود و آن ها روز قیامت در عذاب خواهند بود. دوباره عده ای خواستند آن دست را بگیرند که باز ناپدید شد. برای بار سوم که برگشتند آن دست با همان شرایط این شعر را نوشت: وَ قَد قتلُو الحُسینَ بحکم جَور وَ خالف خَلفَهُم حکم الکِتاب امام حسین (ع) را از روی ظلم و ستم شهید کردند و با این کارشان مخالف قرآن عمل کردند. حاملان سر، از غذا خوردن پشیمان شدند و با ترس بسیار آن شب را نخوابیدند. در نیمه شب صدایی به گوش راهب دیر رسید که در آنجا زندگی می کرد. راهب خوب گوش داد تا اینکه ذکر تسبیح الهی را شنید. راهب برخاست و سر خود را از پنجره بیرون کرد. متوجه شد از نیزه ای که کنار دیوار دیر گذاشته اند، نوری عظیم به سوی آسمان می رود و فرشتگان از آسمان گروه گروه فرود می آیند و می گویند: السلام علیک یابن رسول الله السلام علیک یا ابا عبدالله راهب از دیدن این حالات، متعجب شد و ترس او را فرا گرفت. از صومعه خارج شد و میان یاران ابن زیاد رفت و پرسید: بزرگ شما کیست؟ گفتند: خولی. به نزد خولی رفت و پرسید: این سر کیست؟ گفت: سر مرد خارجی است (نعوذبالله) که در سرزمین عراق خروج کرد و ابن زیاد او را کُشت. راهب گفت: نامش چیست؟ خولی جواب داد: حسین بن علی بن ابیطالب (ع). باز پرسید: نام مادرش چیست؟ خولی گفت: فاطمه بنت محمد مصطفی (ص). راهب با تعجب پرسید: همان محمدی که پیغمبر خودتان است؟ خولی گفت: آری. راهب فریاد زد که وای برای شما به خاطر کاری که کردید! بعد از آن ها خواست سر مبارک حسین (ع) را تا صبح نزد او بگذارند. خولی گفت: نمی توانیم، باید نزد یزید بن معاویه ببریم و از او جایزه بگیریم. راهب گفت: جایزه تو چقدر است؟ خولی پاسخ داد: ۱۰ هزار درهم. راهب گفت که من ۱۰ هزار درهم به تو می دهم. خولی هم پذیرفت، درهم را گرفت و سر مطهر را به راهب سپرد. راهب سر مطهر را با مُشک خوشبو کرد و آن را روی سجاده اش گذاشت و تمام شب را گریه کرد. وقتی صبح شد به سر منور عرض کرد: ای سر! من جز خویشتن، چیزی ندارم ولی شهادت می دهم که معبودی جز خدا نیست. جد تو محمد (ص) پیامبر خداست و گواهی می دهم که من غلام و بنده تو هستم. سپس عرض کرد: ای اباعبدالله! به خدا سوگند، بر من سخت است که در کربلا نبودم و جان خود را فدای تو نکردم. ای اباعبدالله! هنگامی که جدت را دیدار می کنی، گواهی دِه که من شهادتین گفتم و در خدمت تو اسلام آوردم. آنگاه گفت: اشهد ان لا اله الا الله. .. صبح سر را به آن ها تحویل داد، پس از این دیدار از صومعه خارج و خود را خدمتکار اهل بیت (ع) کرد.

🔉 نجوا | بگذار به عشق تو گرفتار بمیرم 🎙 با نوای #حاج_ابوذر_بیوکافی ✨ #امام_حسین #امام_زمان بگذار به عشق تو گرفتار بمیرم          مگذار که از دوری تو خوار بمیرم          بگذار دمی پای نگاهت بنشینم          مگذار که در حسرت دیدار بمیرم          مگذار زعشقت سرسالم ببرم گور         بگذار که من هم به سردار بمیرم         بی مایه ترینم به خریداری یوسف         بگذار در این گوشه ی بازار بمیرم         مگذار عجل جای دگر دیدنم آید          دل سینه زنی یار بمیرم       من هم به اباالفضل قسم هست امیدم

#زمزمه #احساسی #اسارت 🎤کربلایی مصطفی گل محمدی #ااشعار حساسی_اسارت #سبک.شمرجلوتربود #شعر_آرمین غلامی_مجنون مگه یادم میره،کناره توبودم توبودی وزینب،من زاره توبودم آوردنت کوفه،بایه سره،پرخون تورو همش کردن،باسنگاشون مهمون آوردنت کوفه،جلوچشای ما به صورتت میخورد،سنگ ازلب، بوما سره توبازیچه،بدست کوفیه بود ببین تن خواهر،دربین کوچه بود سره تو رودیدم،برقصر ابن زیاد که میکشیدملعون ،برسرمافریاد سره تورودیدم ،به زیرپاهابود به دست شمرپلید،میون راهابو د گاهی سرت برنی،گاهی به روی درخت خوابیده در بزمی،گاهی کناره تخت گاهی به بزم شراب،گاهی به کوچه سرت گهی شکسته تراست،شکسته تر زپرت مگه یادم میره،رفتی توی گودال به سینه شمرلعین،تورفته ای ازحال مگه یادم میره،اون لحظه های عجیب دروسط گودال،تنهاشپی وغریب مگه یادم میره،زمین تومیخوردی توشیبا این گودال،توکوهی ازدردی فتنه بپاکرده،شمرلعین اینجا باچکمه هاش کرده،روسینت آقا پا مگه یادم میره،چن ضربه زدملعون سروجداکردو،تن توشد،بی جون مگه یادم میره،این کوفه وبازار نامحرما دادن،به خواهرت آزار روی سرزینب،جای کبودی بود به پیشونیت داداش ،سنگ یهودی بود مگه یادم میره،بزم شراب وسر دربزم نامحرم،مواظب معجر ➖➖➖➖➖➖➖

زمزمه روضه اسارت بند اول: چشما پراز اشک و دلا پر از خون آواره ایم میون این بیابون نامحرما دور ما رو گرفتن دیگه نمونده محرمی برامون نجمه یه گوشه رو خاکا میشینه با یاد قاسم میزنه به سینه این نوعروس هر دفعه میره از هوش تا روی نیزه قاسمو می بینه میون قافله/ به اشکامون میخنده حرمله زجرو بیا ببین/ بسته رقیه رو با سلسله جسمش کبوده و/ پاهاش پرآبله بند دوم: از ما پریشونتر دل ربابه گهواره خالی براش عذابه معجر میخوام برای دختری که آستین پاره رو سرش حجابه دیگه نمازامون شده نشسته مثل سر تو ، سر من شکسته خار از پای رقیه در میارم با چشم گریون با دو دست بسته به ما نظاره کن/ نگاه به این لباس پاره کن سکینه رو ببین/ نگاه به گوش بی گوشواره کن ببین اسیر شدیم/ بیا یه چاره کن مرتضی کربلایی