برادرم، این سرزمین غم کجاست؟ زمزمه شب دوم محرم (ورودیه) برادرم، این سرزمین غم کجاست؟ این بوی سیب که میرسه چه آشناست چشام سیاهی میره ایهاالغریب خیره شدی چرا به گودالی عجیب؟ چقدر نگات، شبیه مادره دلم میگه، منزل آخره ترسم اینه، بعد داداش حسن سایه ت از سرم بره (كربلا،موضع كرب و بلا) زینب من، اینجا زمین کربلاست منای قربونیای راه خداست آروم میگم خودت تا آخرش بخون اصغرهم اینجا میکشن به خاک و خون گر ميگيره، يكي يكي خيام ما سیلی میشه، مرهم درد بچه ها شام دهم، میای تو قتلگاه میبینی جسمی سر جدا (میخونی، هذا حسین بالعرا) خیمه زدیم کنار ساحل فرات همین روزاست که خون میشه دل فرات همین روزاست که می برن گهواره رو همین روزاست که میکشن گوشواره رو تنها میشی میون کوچه ها امون از این مردم بی حیا

باباجونم، چه طول کشید نبودنت باباجونم، چه طول کشید نبودنت بیا که باز سر بذارم به دامنت نگام نکن حیفه دل تو بشکنه که جای سیلیا رو صورت منه دوری بسه، کجایی بابایی؟ بخون برام، دوباره لالایی بذا بابا، منم فدات بشم عمه می گفت که تنهایی (بابا جون، رقیه رو تنها نذار) عمه بیا، بیا که اومده بابا خوش اومدی مهمون سرزده بابا از عطر و نور تو شناختمت بابا چی با تو کرده جای تیغ دشمنا دلم می خواست، بازم ببینمت دیدم تو رو، بمیرم از غمت تو صورتت، نمونده جای سالمی بگو چطور ببوسمت ( بابا جون، غم تو می کشه منو) بابا جونم، به من بگو عمو کجاس شاید عمو هنوز تو راه خیمه هاس صداش چرا از روی نی ها میومد انگاری داشت بچه ها رو صدا می زد غم سفر، هنوز تو این دله به پام چقدر، نشسته آبله بگو به من، که ماجراش چیه سه شعبه های حرمله شاعر: میلاد عرفان پور

مولا حسین، ما با توییم تا پای جون مولا حسین، ما با توییم تا پای جون مبادا زینبت بشه دل نگرون صد بار اگر بمیریم و زنده بشیم محاله از یاری تو دست بکشیم یکی یکی، فدا می شیم به پات فدای زینبت، فدای بچه هات نمی ذاریم نگاه دشمنات بیفته سمت خیمه هات (یا مولا بنفسی انت یا حسین) فدای اون، دقیقه های آخِرت فدای اون ندای هل من ناصِرت غریبونه تکیه به شمشیرت دادی اصحابتو یکی یکی صدا زدی کو مسلم و کو هانی و زهیر کو عابس و کو وهب و بریر یکی یکی شدن فدای تو یارای عاقبت به خیر (یا حسین غریب دشت نینوا) قربون اون، لبای خشک پر تَرَک مظلوم آقا یا لیتنا کنّا معک ای کاشُ بودم کربلا همراه تو می شد سرم از تن جدا در راه تو کاشکی منم، بیام به سوی تو کاشکی بشم، شهید کوی تو تا بذارم، تا آخرین نفس سرمو رو زانوی تو (یا حسین یا لیتنا کنّا معک) شاعر: محمد مهدی سیار و میلاد عرفان پور

یا حسن، غریب آقا غریب آقا تو مدینه یه قبر بی نام و نشون چلچراغش ستاره های کهکشون تو شهر جدش از همه غریبتره یادآور غربت تلخ مادره یادآور، غم دلای خون غصه های خواهری مهربون خیره مونده به تشت روبرو به لخته های خون (یا حسن، غریب آقا غریب آقا) شاعر: محمد مهدی سیار

شب پنجم محرم عمه جان دارن عمو رو می کشن عمه زینب، شلوغه دور ذوالجناح چرا نمیزنه به قلب اون سپاه گرد و غبار خوابید، ببین خالیه زین تو شیب گودال عموم افتاد رو زمین بذار برم، رها کن دست من جمع شدنو، عمومو میزنن چطور آخه، فردا نگا کنم تو چشمای بابام حسن!؟ (عمه جان دارن عمو رو میکشن) آخر شدم، رزمنده سپاه تو دست منم، قلم شده تو راه تو دست منم جدا شده مث عمو منم میگم والله ان قطعتموا شکر خدا، رها شدم ز غم پیش بابا، چه رو سفید شدم چه خوبه که، منم شبیه اصغرت تو آغوشت شهید شدم (عموجان، منم فدایی توام)

شب ششم محرم قاسم بن الحسن قاسم جان پاهاتو رو زمین نکش انْ تَنْکُرونى فَانَا فرعُ الْحَسَن اگر مرا نمی شناسید من پسر حسنم سِبْطُ النَّبِىِّ الْمُصْطَفَى و الْمُؤْتَمَن نواده پیامبر برگزیده و امین‏ هذَا حُسَیْنٌ کَالاسیرِ الْمُرْتَهَن این عموی من حسین است که مثل اسیر دربندی گرفتار شده بَیْنَ اُناسٍ لاسُقوا صوبَ الْمُزَن بین مردمی که خداکند از آب باران ننوشند عموی من، مظلوم عالمه حکایتش، قیامت غمه فداش کنم، اگه تو این نبرد هزار تا جون بازم کمه (عمو جان، بذار که قربونیت بشم) من قاسمم، من یادگار مجتبام منم که از سلاله ی شیرخدام خدا از اشتیاق من با خبره شهادت از عسل برام شیرین تره عزیز من، گل برادرم اگه بری، غوغا میشه حرم به داغ تو، شبیه مجتبا نذار که خون شه جگرم (قاسم جان، عمو فدای غیرتت) گفته بودم، لباس جنگی ندارم به قامتت مث علی اکبره شهامتت با قد خم به بالین تو اومدم پاهاتو رو زمین نکش تا جون ندم صدا زدی، عمو حسین بیا فدای تو؛ فدای اون صدا تازه شده ، کنار پیکرت دوباره داغ مجتبا (قاسم جان پاهاتو رو زمین نکش) شاعر: میلاد عرفان پور

شب هفتم محرم علی اصغر لالا لالا یکم دیگه دووم بیار یه کم دیگه دندون روی جگر بذار مشکو یکی بُرده که بر می گرده زود وقتی می رفت همش به فکر خیمه بود مده با اشک، زندگی مو به باد آب می رسه، اگه خدا بخواد عمو رسید، کنار علقمه صدای تکبیرش میاد (لالائی، عموش رفته آب بیاره) لا لا لا لا، منو نکن خونه خراب چیزی نمونده عمو جون بیاره آب بابات رفته به یاری آب آورش داره میاد! چرا خمیده کمرش؟ علی م داره، میزنه دست و پا بچم داره، میمیره ای خدا ببین هنوز به سمت علقمه ست نگاه مضطر بابا (لالائی، الهی بارون بباره) لالا لالا، مادر تو بشه فدات خون می بارن فرشته ها با گریه هات سوخته دلم رو نفسای داغ تو آهی بکش شاید که بارون بگیره خدا تو رو، نمی بره ز یاد خونده برات، بابا "و إن یکاد" الهی که، سپیدی گلوت به چشم حرمله نیاد (لالایی الهی بارون بباره)

شب هشتم محرم علی اکبر چی شد علی؟ فقطّعوه بالسیوف علی جانم، مصحف پرپر بابا شرح تو داده آیه آیه کربلا خلیلم و ذبح منای من تویی خوب رو سپید کردی بابا رو مرحبا می برمت، به سوی خیمه ها می بوسمت، ولی جدا جدا خدای من، پهلوون حسین چطور جا شد تو این عبا (الوداع گل محمدی علی) چی شد علی؟ فقطّعوه بالسیوف از کینه ها مقطعه شد اون حروف چی شد علیّ اکبرِ حسین مگه؟ که شعله ور شده ورق های لهوف کرببلا، چی کردی با حسین؟ قدش خمید تو این عزا حسین کفن شده عبات برا علی وای از دل تو یا حسین (الوداع گل محمدی علی) شاعر: میلاد عرفان پور

🩸 نماهنگ هزار و چهارصد ساله🩸 🎤 مداح و تنظیم: ذبیح‌ الله ابراهیمی 🏴🏴🏴🏴🏴 السلام السلام؛ ساکن کربلا السلام السلام؛ روح قالوا بلی ادخلوها، بسلام آمنین اومدم باز؛ اشکِ چشممو ببین وعده ی ما؛ ظهرِ روز اربعین 2 هزار و چهارصد ساله؛ میاد صدای ناله2 هنوزم انگار زهرا، کنار اون گوداله حبیبی یا ثارالله… حبیبی یا ثارالله 🏴🏴🏴🏴🏴 ┄┅┅٭❅💠❅٭┅┅┄ "الّلهُــــــمَّ‌عَجِّــــــل‌لِوَلِیِّکَـــــ‌ الْفَـــــــــرَجْ" ‌ سارِعُوا إِلى المهدی صاحب هذا الأمر الشريدُ الطريدُ الفريدُ الوحيد: بشتابید بسوی صاحب این امر، همان رانده شده دور شده یگانه و تنهاست. 💠 مهدویت وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ ↙️به مابپیوندید↙️ @vetralmotor 🏴کانال مداح امام زمان🏴 👇 https://eitaa.com/maddahe_emame_zaman

زمزمه شب تاسوعا علمدارم، برادرت شرمنده شد حسین با دیدن تو مُرد و زنده شد خونِ چشاتو پس زدم با گریه هام هنوز اسیر اون نگاه باحیام حرفی بزن، این دم آخری بگو چی شد، دستای حیدری؟ خوب می دونم الی الابد نیاد شبیه تو برادری (ابالفضل سقای تشنه ی حسین) مولا حسین، دیر اومدم منو ببخش رفیق نیمه راه شدم منو ببخش شرمنده ی لبای خشک اصغرم تو رو خدا به سوی خیمه نبرم از خواهرم، نگو که مضطره چشام هنوز، غم تو رو داره داداش ببین نگاه حرمله در انتظار اصغره (یا اخا ادرک اخاک یا حسین) داداش حسین، عباس به آرزوش رسید نمرد و آخر حضرت مادر و دید گفت بگو: به حسین من با اشک و آه منتظرم باشه تو خاک قتلگاه راستی چرا، قامت خمیده بود؟ رو صورتش، جای کشیده بود؟ خوب فهمیدم، چرا داداش حسن جون به لبش رسیده بود (یا اخا ادرک اخاک یا حسین) شاعر: میلاد عرفان پور

زمزمه شب عاشورا برادرم، شب وداع زینبه چیزی بگو که خواهرت جون به لبه اون همه غم برای خواهرت بسه کاشکی بمیره و به فردا نرسه شده شبِ، نیایش و دعا برام بخواه، شهادت از خدا نمی دونی، چه سخته دیدنت فردا به روی نیزه ها (برادر، وای اگه فردا برسه) برادرم، روضه مادرو بخون قوّت قلبی به دل من برسون این همه صبر برای داغ تو کمه بگو که فردا مادرم کنارمه بگو میاد با سوز اشک و آه میاد پیش زینب بی پناه به من بگو که فاطمه با من میاد میون قتلگاه (برادر، روضه مادرو بخون) حسین من، دلم آروم می شد یه کم صدای تکبیر تو رو که می شنیدم حالا فقط صدای های و هو میاد لشکر بی حیا چی از جونت می خواد؟ این کیه که، میاد خنجر به دست؟ چی می بینم؟ روی سینت نشست تا نانجیب، خنجرو بالا برد انگار تو قلب من نشست (واویلا فدای تو خواهر تو) شاعر: میلاد عرفان پور

زمزمه شام غریبان السَّلامُ عَلَي المُضامِ المُستَباح سلام بر ستم دیده حق بُرده شده ای که حقش را حلال شمردند عَلَي المُجَرَّعِ بِكَأساتِ الرِّماح سلام بر اون کسی که از کاسه نیزه ها نوشیده به آیه های بسملِ بریده سر به سوز و آهِ خیمه های شعله ور سلام ما عَلَي الشَّيبِ الخَضيب سلام بر آن موی سفید خضاب شده با خون سلام ما عَلَي الخَدِّ التَّريب سلام بر آن گونه خاک آلوده در قتلگاه نمانده پیرهن بر تن مولای غریب (آمده، شام غریبان حسین) السَّلامُ عَلَي الدِّماءِ السّائِلات سلام بر خون های ریخته شده و روان سلامُنا عَلَي الجُسومِ الشّاحِبات سلام ما بر آن بدنهای رنگ پریده به او که غسل و کفنش به خون شده به کودکان از حرم برون شده لهوف سید بن طاووس :أخرَجُوا النِّساءَ مِنَ الخَيمَةِ وأشعَلوا فيهَا النّارَ ، فَخَرَجنَ حَواسِرَ مُسَلَّباتٍ حافِياتٍ باكِياتٍ ، يَمشينَ سَبايا في أسرِ الذِّلَّةِ زنان را از خيمه ها بيرون كردند و خيمه ها را به آتش كشيدند زنان ، سرْبرهنه و بى چادر و پابرهنه و گريان بيرون دويدند و به سانِ اسيران در بند و خوار ، راه مى رفتند به آن که شد، غریب کربلا به آن سرِ، بُریده از قفا ببین هنوز، به سوی خیمه هاست نگاه روی نیزه ها (آمده، شام غریبان حسین) شاعر: میلاد عرفان پور