_تو از چی من خوشت اومده؟ +حرف می‌زدم، حرفامو میفهمیدی!

یا باید زندگی کرد یا فکر؛ هر دوتایی با هم نمیشه.

اونجا که جناب سعدی میگه : که گرچه رنج به جان می‌رسد امید دواست . + تو دقیقاً همون امید منی واسه زندگی

نوشته بود: «دلم می‌خواد برات بجنگم ولی نمی‌دونم چجوری و اینکه این جنگ خیلی قبل‌تر از شروع شدنش، شکست خورده بود.»

تو که از جنسِ نماندن بودی پس چرا سنگ زدی برکه‌ی آرامِ مرا ؟

.دلت‌ جای دگر بود و غمت‌ کنج دل ما - جامی

بعضی وقتا فکر میکنی اون بی احترامی یا حال بدی که داری تحمل میکنی عادیه تا اینکه اون قضیه رو برای یه نفر دیگه تعریف میکنی و اون طرف اینجوریه که: شوخی میکنی دیگه ؟!

تا یکیو با اسم قشنگ سیو میکنی گند میزنه تا یکیو پین میکنی گند میزنه تا یکیو بهش احترام میزاری گند میزنه تا یکیو توی دلت از بقیه جدا میکنی گند میزنه تا یکیو به قلبت قول میدی گند میزنه تا يكيو از خط قرمزات عبور میدی گند میزنه تا یکیو از رو عشق بغل میکنی گند میزنه یه طوری شده که فقط کافیه بفهمن دوسشون داری ! يهو صدو هشتاد درجه عوض میشن و گند میزنن به همه چی :) میشن یکی عین همه....

اما تو جبران تمام زخم هایم بودی...

«أهواك ، أهواك بلا أمل...» دوستَت دارم ، نا امیدانه دوستَت دارم :)

_