🎙 #کلیپ_صوتی | امام باقر(ع)؛ رهبر فکری و فرمانده انقلابی شیعیان ◾️ رهبر انقلاب : این بزرگوار در دوران بیست سال امامت پُربار خود دانشِ دین را گسترش داد، حکمت و درس قرآن و احکام را به همه جا رساند، داعیه‌ی تشیّع را که داعیه‌ی حکومت اسلامی و تشکیل ولایت علوی است به همه جا فرستاد و نفوذ داد، مردم زیادی را به خود متوجّه کرد، دشمنان خودش را سرشکسته و منکوب کرد، دوستان خودش را متشکّل کرد و سنگ بنایی در اسلام نهاد که مبنای بسیاری از کارهای بعدی و تلاشها و فعّالیّتها و خدمات عظیم و گران‌بهای بعدی بر همان سنگ زاویه قرار گرفت و زمینه را آماده کرد برای دوران امامت امام صادق (علیه السّلام). بالاخره هم هشام طاقت نیاورد و این بزرگوار را با زهر به شهادت رساند. ۱۳۶۱/۰۷/۰۲ ▪️ رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت سالروز شهادت حضرت امام باقر علیه‌السلام کلیپ صوتی «امام باقر(ع)؛ رهبر فکری و فرمانده انقلابی شیعیان» را منتشر میکند.

 [ما منتظریم : خورشید مهدویت در منظومه فکری امام خامنه ای - گفتار دوّم. جایگاه امامت و ولایت و منزلت امام - صفحه ۹۴]  دو آفت، هم دینداری را تهدید میکند و هم سیاست را. یکی از آفتهای دینداری این است که دینداری یک جامعه یا یک شخص، با انحراف یا بی مبالاتی یا تحجّر و جمود یا فراموش کردن نقش عقل یا التقاط و از این چیزها همراه شود. آفت دیگر دینداری این است که دین به زندگی شخصی محدود شود؛ عرصه ی وسیع زندگی جمعی انسانها و جامعه را فراموش یا درباره ی آن سکوت کند و از آن کناره بگیرد. دو خطر هم سیاست را تهدید میکند: یکی این است که سیاست از اخلاق فاصله بگیرد و از معنویت و فضیلت خالی شود؛ یعنی شیطنتها بر سیاست غلبه پیدا کند؛ هواهای نفسانی اشخاص، سیاست را قبضه کند؛ منافع طبقات زورگو و زرسالاران جوامع، سیاست را به دست گیرد و به این سمت و آن سمت بکشاند. اگر این آفت به سیاست خورد، آن گاه همه ی صحنه ی اجتماعی انسانها دچار عیب و آفت میشود. آفت دیگرِ سیاست این است که انسانهای کوته بین، کودک منش و ضعیف، سیاست را در دست گیرند و زمام سیاست از دستهای پُرقدرت خارج شود و به دست انسانهای بی کفایت بیافتد.

 [ما منتظریم : خورشید مهدویت در منظومه فکری امام خامنه ای - گفتار دوّم. جایگاه امامت و ولایت و منزلت امام - صفحه ۹۴]  راهِ کار(دوری ازآفتهای دینداری وسیاست) چیست؟بهترین شکل و راهِ کار این است که در رأس سیاست و اداره ی امور جوامع، کسانی قرار گیرند که دینداری و سیاستگذاری آنها این دو آفت را نداشته باشد؛ یعنی کسانی اداره ی امور جوامع را برعهده گیرند که دیندار و دارای معنویت باشند؛ فکر دینی آنها بلند باشد؛ از انحراف، خطا، التقاط و کج بینی در دین مصون باشند؛ از تحجّر، جمود و متوقّف ماندن در فهم دین برکنار باشند؛ دین را ملعبه ی دست زندگی خود نکنند؛ از لحاظ سیاست، انسانهای باکفایت و باتدبیر و شجاعی باشند و سیاست را از معنویت، اخلاق و فضیلت جدا نکنند. چنین کسانی اگر زمام امور یک جامعه را به دست گرفتند، آن گاه جامعه از بیشترین خطراتی که ممکن است برای آن پیش آید، محفوظ خواهد ماند. اوج چنین وضعیتی کجاست؟ آنجاست که یک انسان معصوم از خطا و اشتباه در رأس قدرت سیاسی و دینی قرار گیرد. امام یعنی این. [۱] ---------- [۱]: . بیانات در اجتماع بزرگ زائران حضرت علی بن موسی الرّضا در روز عید سعید غدیر خم، ۱۲/۱۲/۱۳۸۰.

✍چه کنــــــیم یک زندگی با برکــــــــــت داشـــــته باشیم... 🎙حجت الاسلام استاد عالی 👈مهدویّـــت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌ 👌پیشنهاد دانـــــــلود ➖➖➖➖➖➖ 🎴 حتماً به کانال نشر آثار اساتید انقلابی بپیوندید: 📡 eitaa.com/joinchat/3138322748Ccf3df826a3 حتماًعضوشوید👆

🔺 اینجا عربستان سعودی کنار خانه ی خدا و این صدای رسا، توجه ها را به روز موعود جلب می کند او خواهد آمد و با صدایی حیدری خواهد گفت: ای اهل عالم من همان وعده داده شده هستم... اللهم عجل لولیک الفرج

 [ما منتظریم : خورشید مهدویت در منظومه فکری امام خامنه ای - گفتار دوّم. جایگاه امامت و ولایت و منزلت امام - صفحه ۹۵]  امام، قدرت متمرکز برای حرکت جامعه ی اسلامی اینی که ما ارتباط با امام را این قدر مهم دانسته ایم، اینی که ما فرمان امام را در همه ی شئون زندگی جامعه نافذ دانستیم، این برای چیست؟ از کجا در می‌آید؟ اینجا که قرآن با ما حرف میزند- آن نکته، همینی است که دارم میگویم- اگر بخواهد یک جامعه ای و یک امّتی که ولایت قرآنی را به این معنا داشته باشد؛ یعنی بخواهد تمام نیروهای داخلی اش در یک جهت به سوی یک هدف در یک خط به راه بیافتد و بخواهد تمام نیروهای داخلی اش علیه قدرتهای ضدّ اسلامی در خارج بسیج بشود، احتیاج به یک نقطه ی قدرت متمرکز در متن جامعه ی اسلام، به یک نقطه ای احتیاج دارد که تمام نیروهای داخلی به آن نقطه بپیوندند، همه از آنجا الهام بگیرند و همه از او حرف بشنوند و حرف گوش کنند و او تمام جوانب مصالح و مفاسد را بداند تا بتواند مثل یک دیده بان نیرومند قوی دستی و قوی چشمی هر کسی را در جبهه جنگ به کار مخصوص خودش بگمارد. لازم است یک رهبری، یک فرمانده ای، یک قدرت متمرکزی در جامعه اسلامی وجود داشته باشد که این قدرت بداند از شما چه بر می‌آید، از من چه بر می‌آید، از انسانهای دیگر چه بر می‌آید تا به هر کسی آن کاری را که برای او لازم است بگوید عمل بکن. مثلاً در مقام تشبیه اگر بخواهم تشبیه کنم؛ این کارگاه‌های قالی بافی را دیده اید؟ یک عدّه نشسته اند قالی می‌بافند هرکسی دارد کاری میکند، هر بچّه ای یا هر بزرگی که نشسته است، دارد نخی میبافد تا دم غروب دو سه تومان بگیرد. هر کدام دارند نشاطی و کاری را اینجا به خرج میدهند. اگر چنانچه این کارها هماهنگ نباشد، اگر یک فکر و چشم و قدرت بالاتری نباشد که مدام بنا کند، آن متن قالی را بر طبق آن دستورهای خاص خواندن تا اینها بدانند چه نخی را به کار ببرند و چطور بزنند و چه جور ببُرند، اگر یک چنین قدرت متمرکزی وجود نداشته باشد، این قالی چه جوری در می‌آید؟ میبینید که طرف راستش حکایت از شرق میکند، طرف چپش حکایت از غرب میکند، آن طرفش صحبت از قالی کردی میکند، آن طرف صحبت از قالی ترکمنی میکند، نقشها بی ترتیب، اصلاً یک چیز هجوی از کار در می‌آید.... در جامعه اگر بخواهد، همه ی نیروها به کار بیفتد و همه در یک جهت به کار بیفتد و هیچ یک از نیروهایش هرز نرود و همه ی نیروهای جامعه به صورت یک قدرت متراکمی، به مصالح جمعی بشریت به کار بیاید و جامعه بتواند مثل مشت واحدی باشد در مقابل جناح‌ها و صفها و قدرتهای متخاصم؛ احتیاج دارد به یک قدرت متمرکز، به یک دلی احتیاج دارد، به یک قلبی احتیاج دارد این جامعه و این پیکر عمومی امت اسلام. البتّه شرایطی هم دارد، باید خیلی آگاه باشد، باید خیلی بداند، باید خیلی باتصمیم باشد، باید چشمش دارای یک دید دیگری باشد، بایستی از هیچ چیزی در راه خدا نهراسد، بایستی اگر لازم شد، خودش را هم فدا کند، ما اسم یک چنین موجودی را چه می‌گذاریم؟ امام. [۱] ---------- [۱]: . طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص ۵۴۳-۵۴۴.

سلام علیکم خود را قلم حافظ اگر فرض کنیم صد واژه‌ی ناب از این و آن قرض کنیم هرگز نتوانیم که حتی یک بیت از طول کرامات علی عرض کنیم عید سعید غدیر، عید ولایت بر شما مبارک

"لیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتى و رضیت لکم الاسلام دینا معناى تمام و کمال و فرق آن دو کلمه (اکمال ) و کلمه (اتمام ) معنائى نزدیک به هم دارند، راغب مى گوید کمال هر چیزى عبارت است از اینکه غرض از آن چیز حاصل بشود و در معناى کلمه (تمام ) گفته تمام بودن هر چیز منتهى شدن آن به حدى است که دیگر احتیاج به چیزى خارج از خود نباشد ، به خلاف ناقص که محتاج به چیزى خارج از ذات خودش است تا او را تمام کند. و شما خواننده محترم مى توانید از راهى دیگر معناى این دو کلمه را تشخیص دهید، و آن این است که بدانید که آثار موجودات دو نوع است . یک نوع از موجودات وقتى اثر خود را مى بخشند که همه اجزاى آن جمع باشد، (مثلا اگر مانند معجون اجزائى دارد، همه آن اجزاء موجود باشد، که اگر یکى از آن اجزاء نباشد معجون و دار و اثر خود را نمى بخشد)، و مانند روزه که مرکب است از امورى که اگر یکى از آنها نباشد روزه روزه نمى شود، مثلا اگر کسى در همه اجزاى روز از خوردن و سایر محرمات امساک بکند ولى در وسط روز در یک ثانیه دست از امساک بر دارد، و جرعه اى آب فرو ببرد، روزه اش روزه نیست 0 از جمع شدن اجزاء اینگونه امور تعبیر مى کنند به تمامیت و در قرآن کریم مى فرماید: (ثم اتمواالصیام الى اللیل ) و یا مى فرماید: (و تمت کلمة ربک صدقا و عدلا). و نوع دیگر قسمتى از اشیاء هستند که اثر بخشیدن آنها نیازمند به آن نیست که همه اجزاى آن جمع باشد، بلکه اثر مجموع اجزاء مانند مجموع آثار اجزاء است ، هر یک جزئى که موجود بشود اثرش هم مترتب مى شود (البته اثرى به مقدار خود آن جزء) و اگر همه اجزاء جمع شود همه اثر مطلوب حاصل مى شود، مانند روزه که اگر یک روز روزه بگیرى ، اثر یک روز را دارد، و اگر سى روز بگیرى اثرسى روز را دارد، تمامیت را در این قسم (کمال ) مى گویند و در قرآن کریم فرموده : (فمن لم یجد فصیام ثلاثه ایام فى الحج و سبعه اذا رجعتم تلک عشره کامله ). و نیز فرموده : (و لتکملوا العده )، که در اینگونه امور اثرهم بر بعض مترتب مى شود و هم بر کل ، و در گفتگوهاى روزانه خود مى گوئیم امر فلانى تمام و عقل او کامل شد و عکس این را نمى گوئیم یعنى نمى گوئیم عقل فلانى تمام و امر او کامل شد. و اما فرق بین دو واژه (اکمال ) و (تکمیل ) و همچنین (اتمام ) و (تتمیم ) همان فرقى است که بین دو باب افعال و تفعیل است ، باب افعال در اصل و به حسب اصل لغت دلالت بر دفعه یکبارگى و باب تفعیل دلالت بر تدریج دارد، هر چند که در اثر تحولها که واژه عرب دیده بسیار مى شود که در این دو باب دخل و تصرف شده ، آن دو را به معنائى دور از مجراى مجردش و یا از معناى اصلیش برگرداندند، همچنانکه این برگشت از معناى اصلى دو باب افعال و تفعیل را در کلماتى از قبیل : (احسان تحسین ) (اصداق تصدیق ) (امداد تمدید) (افراط تفریط) و غیر اینها مشاهده مى کنیم ، که چگونه معناى اصلى کلمه برگشته ، و معناى الفاظ مذکور چنین مى شود0 (احسان نیکى کردن تحسین نیکى دیگران را ستودن ) (اصداق مهریه دادن تصدیق گفتار دیگران راتصدیق کردن ) (امداد کمک کردن تمدید مدت مقرر را تمدید کردن )، (افراط زیاده روى کردن - تفریط کوتاه آمدن ) علت این تحول این بوده که معناى اصلى کلمه را با خصوصیات مورد آن آمیخته اند، و به تدریج الفاظ در همان خصوصیات استعمال شده و آن معانى را به خود گرفته است .

یک نفرمانده ازاین که برمیگردد

♦️ «ضرورت شناخت امام در عصر غیبت» 🔸 الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَم:: مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ قَائِمٌ مَعَ اَلْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ . 🔸امام باقر علیه السلام می فرماید: «هر کس با شناخت امامش بمیرد، پیش افتادن این امر (ظهور) یا به عقب افتادن آن به او ضرری نرساند؛ کسی که به معرفت امامش بمیرد مانند کسی است که با حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف در خیمه اش باشد» 🌐 الکافي , جلد۱ , صفحه۳۷۱ #شهادت_امام_باقر_علیه_السلام ┅══❉💠❉══┅ #کانال_مهدویت_و_انتظار https://eitaa.com/ammar_3132