eitaa logo
‹ مَحــٰـاءْ ›
1.1هزار دنبال‌کننده
73 عکس
17 ویدیو
0 فایل
- بسم‌نامَش‌ودرپَناهش🤍 - - دیگران را خِرَد آموخت مرا مجنون کرد ؛ مهرت افتاد به قلبم ضربان شکل گرفت :) -‌ میشنویم؛🌱 https://harfeto.timefriend.net/17332326197694
مشاهده در ایتا
دانلود
نوشته بود: قدرِ دلاتون رو بدونید ؛ هر دلی برای ارباب نمیشکنه :)!
- رویایِ یه بوسه ؛ به جای جایِ شیش‌گوش :)
آقای امام رضا ؛ تصدّقتان ..
انگاری اون شعرا مکالمه بین زائر و امام رضاست که، تا زائر میرسه حرم؛ میخواد سفره دلشُ وا کنه. با دلِ پُر غصّه‌ش میگه هعی امام رضا.. : «مَرا باریست از غم ها که سنگین است بر دوشَم.»
بعد ؛ "زائر"خیلی سریع یه نوای امید بخشی رو دمِ گوشش احساس میکنه : «رسیدم تا حرم، گویی کسی میگفت در گوشم بیا ای خسته از دنیا، که من بازست آغوشم.»
یعنی میخوام بهتون بگم که امام رضا، به زائرِ خسته‌دل و زخم خورده‌ش با مفهومِ: "تا من هستم غصه‌ی چیو میخوری؟! بیا بغلم اصن.‌" دلِ آدمو با یه چشم به هم زدن آروم میکنه و مرهم میشه رو زخمای عمیق :)) از بس که انیس‌النفوسِ خب.🤍
یه سر رفتم تو لیست ممبرای کانال دیدم چند نفرتون ، عکس همون که نوشته : +ارباب! -جانم؟! +خسته‌م. رو گذاشتید . هیچی فقط خواستم بگم آقای امام حسین ببین هممون خسته ایم ببین هممون درمونده ایم، ببین هممون کشته‌مُرده‌ی یه نیم نگاهتیم ..
خدایا ! مارو واسطۀ خوب شدن حالِ دلِ ؛ بنده‌هات قرار بده :)🤍..
فَلِذا ؛ به من همه میزنن پشتِ پا ، الّا حسین !
همه‌ی ائمه‌ی معصومین رئوف‌اند، اما رأفتِ امام رضا، حس شدنی‌ست. - علّامه طباطبایی
کُلُّ الخَیر؟! - في بابِ الحُسَین
امام حسین تو زندگیِ من اون کوهیِ که هرچقدر بهش تکیه بدم نمیریزه، اون پناهِ عظیم، اونیه که همیشه پشتم بهش گرمه، همونی که هیچکس نباشه، اون هست :)! پناهِ دلم .."🤍
- اونجایی که مداح میگه: هرکس یه شبِ جمعه، بین‌الحرمین باشه باید همه عمرش هم، دلتنگِ حسین باشه .. -دقیقاً همونجا .
چُنان پُر شد فضایِ سینه از دوست ؛ که فکرِ خویش گم شد از ضمیرم .
دلتنگی اشکال مختلفی دارد و تو زیباترینِ آنهایی . . .
این گوشه از جهان ، که بی‌خبرم میکند.
نوشته بود : وَ اِنَّ مَعَ العُسرِ یُسریٰ یعنی اگه سختي داده همراهش ، امام حسین هم داده .
دلم به مهر تو و آستان تو بند است ...
منم مجنونِ آن ليلا ؛ كه صد ليلاست مجنونش . . .
«أَحِبَّکَ حُبَینِ،حُبُ الهَویٰ و حُبٌّ لِأَنَّکَ أَهلَ لِذاکاً» دو گونه دوست می‌دارمت؛ یکی از روی محبت و دیگری آن که تو خود سزاوارِ دوست داشتنی(: