eitaa logo
"شوق‌رویش"
878 دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
1.2هزار ویدیو
246 فایل
" تفاوت ها زیباست " کانال شخصی سیدجعفرحسینی... "خوش آمدید"...🌱 @Zaheb313 :ارتباط با ادمین
مشاهده در ایتا
دانلود
در ایام کربلا و آن ابتلاء عجیب، چند چیز بود که موجب ازدیاد مصیبتهای اباعبدالله می‌شد؛ از همه بالاتر بعضی دنائتها و سخنان ناروا و بی‌ادبی‌‏ها و وحشی‌گری‏هایی بود که از کوفیان می‌دید. ولی دو چیز بود که چشم اباعبدالله را روشن و دلش را خرّم می‌داشت. آندو، اصحاب و اهل بیتش بودند. وفاداری‏ها و جان نثاری‏ها و بی‏‌مضایقه خدمت کردن‌‏ها و به عبارت دیگر صفاها و وفاها و همگامی‌ها و هماهنگی نشان دادن‏‌های آنها دل حضرت را شاد و خرّم می‌داشت.
تشیع مکتب محبت و عشق ...
"شوق‌رویش"
تشیع مکتب محبت و عشق ... #شهیدمطهری #کتاب‌جاذبه‌و‌دافعه
: 🔻تو قسمت‌های قبلی گفتیم انسان کامل اونه که هم جاذبه داره هم دافعه؛ مثل خود امیرالمؤمنین (ع). یعنی چی؟ یعنی هم می‌تونه آدم‌ها رو جذب کنه، دل‌ها رو به سمت خودش بیاره و هم وقتی لازمه، قاطع باشه و خط‌کشی کنه. حالا هرکسی که دنبال کماله باید کم‌کم توی خودش این جاذبه و دافعه رو بسازه. 👌ولی یه نکته‌ی مهم این وسط هست: جاذبه مقدم بر دافعه‌ست. یعنی اول باید دل‌ها رو به دست بیاری، محبت ایجاد کنی، بعد وقتی لازم شد مرز بذاری و نهی کنی. اینجاست که شهید مطهری یه حرف طلایی می‌زنه: محبت، پایه‌ی مکتب تشیعه؛ نه یه چیز حاشیه‌ای، بلکه یه اصل اصیل. یعنی ریشه‌ی تشیع با محبت گره خورده. شهید مطهری می‌گه محبت علی (ع) ریشه توی فطرت سالم داره. یعنی چی؟ یعنی آدم‌ها می‌تونن با همین میزان محبت و ارادتی که به علی دارن، خودشونو بزنن؛ ببینن فطرتشون سالمه یا نه. هرچی محبت و کشش بیشتر، یعنی فطرت پاک‌تر؛ هرچی بی‌میلی و فاصله، یعنی یه جایی مشکل داره. بنا بر همین قاعده س که خود امیرالمؤمنین میگه : «من اگه بینی مؤمن رو با شمشیر بزنم، باز دست از محبتم برنمی‌داره؛ ولی اگه به یه منافق همه‌ی دنیا رو هم بدم، باز منو دوست نداره.» یعنی محبت به علی، نشونه‌ی سلامته؛ دشمنی با علی، نشونه‌ی انحراف. 💌یه نمونه‌ی عجیبی هم تاریخ داره: یه مرد باایمان خطایی کرده بود و حضرت طبق حکم خدا دستش رو برید. اما چی شد؟ همون مرد وقتی می‌رفت، دست بریده‌شو گرفته بود و می‌گفت: «دستمو برید سید جانشینای پیامبرا، پیشوای اهل بهشت، علی بن ابی‌طالب، امام هدایت… و به حق برید؛ چون حکم خدا بود.» اصلاً کینه نداشت، چون می‌دونست یدالله داره حکم الله رو‌اجرا میکنه. ✅این یعنی محبت توی مکتب علی (ع) یه چیز احساساتی و گذرا نیست؛ یه قاعده‌ست، یه نشونه‌ست، یه شاخص برای فهمیدن حال فطرتِ. https://eitaa.com/maharatha313
: 🔻تا اینجا گفتیم که انسان کامل، مثل امیرالمؤمنین (ع)، هم جاذبه داره و هم دافعه؛ و تأکید کردیم که جاذبه مقدم بر دافعه‌ست. 🔹حالا می‌خوایم یک پله جلوتر بریم و ببینیم این جاذبه که مهم‌ترین جلوه‌ش محبته، توی مکتب تشیع چه نقشی داره و چه اثرهایی می‌گذاره. | فهم این مبنا در کارهای تربیتی، فرهنگی و سیر و سلوک خیلی مهمه| 🔹شهید مطهری یه حرف خیلی قشنگ داره: می‌گه محبت، پایه مکتب تشیعه؛ نه یه احساس گذرا یا فرعی، بلکه یه اصل اصیل. محبت به امیرالمؤمنین (ع) فقط یه علاقه شخصی نیست؛ ریشه در فطرت سالم آدم‌ها داره. این یعنی چی؟ یعنی آدم‌ها می‌تونن با همین محبت و ارادتی که به حضرت (ع) دارن خودشونو محک بزنن؛ ببینن فطرتشون سالمه یا آلوده. یا برای تربیت و سیر و‌سلوک الی الله یا تبدیل رذائل به فضائل کار کردن روی محبت به حضرت خیلی موثره. ✅پس محبت به امیرالمومنین، یه معیار و قاعده‌ست برای سنجش درون آدم‌ها . 🔰بعد به گفته وقتی سراغ آثار این محبت می‌ریم، تازه می‌بینیم چه تحولی ایجاد می‌کنه: محبت نیروی آدم رو چند برابر می‌کنه، آدم ترسو رو شجاع، بخیل رو بخشنده، تنبل رو پرتحرک و پراکنده‌حال رو متمرکز می‌کنه و‌ده ها اثر دیگه..‌ پس حالا وقتشه دقیق‌تر ببینیم این محبت – که تجلی جاذبه‌ست – چه کارکردهایی توی مکتب تشیع داره و چطور روح و رفتار آدم رو عوض می‌کنه... ادامه دارد... https://eitaa.com/maharatha313
: 🔻شاعرای فارسی‌زبون وقتی از عشق حرف می‌زنن، معمولاً بهش می‌گن «اکسیر» یا «کیمیا». حالا این «اکسیر» چیه؟ توی قدیما، کیمیاگرها فکر می‌کردن یه ماده‌ای تو دنیا هست که اگه به فلزای معمولی مثل سرب یا مس بخوره، اونا رو می‌کنه به طلا! اسم اون ماده‌ی جادویی رو گذاشته بودن «اکسیر» یا «کیمیا». کلی هم دنبال پیدا کردنش بودن. 🔸اما شاعرا اومدن از این اصطلاح استفاده کردن، یه جور بازی قشنگ با کلمه‌ها. گفتن اون چیزی که واقعاً می‌تونه "ماهیت یه چیزو عوض کنه" ، . یعنی عشق مثل کیمیاست، آدمو از این رو به اون رو می‌کنه. یه آدم معمولی رو می‌تونه کنه به یه آدم والا، عاشق، فداکار، حتی یه عارف.👌 ✨بعد یه حدیث هم داریم از پیامبر (ص) که می‌فرماید: «مردم مثل معادن‌ان، همون‌طور که معادن طلا و نقره با هم فرق دارن، آدمام با هم فرق دارن.» ✅یعنی بعضیاشون طلاشون خالص‌تره، بعضیا باید بیشتر روشون کار بشه، بعضیا تو دلشون کلی دارن ولی هنوز کشف نشدن. 🔹حالا این عشق ــ که همون اکسیر واقعیه ــ می‌تونه بیاد و این ظرفیتا رو روشن کنه. خلاصه عشق، یه کیمیای واقعی برای دل آدم‌هاست. 💛 https://eitaa.com/maharatha313
: 🔻وقتی وارد بحث "محبت" و "عشق" می‌شیم، یعنی داریم درباره قوی‌ترین نیرویی حرف می‌زنیم که می‌تونه آدمو از این رو به اون رو کنه. شهید مطهری قشنگ گفت که عشق خاصیت «تبدیل‌گری» داره. یعنی چی؟ یعنی عشق یه کیمیای واقعیه. همون‌طور که کیمیا تو افسانه‌ها می‌خواست مس رو طلا کنه، عشق واقعاً دلِ خسته رو پر از نیرو می‌کنه، ترس رو به شجاعت تبدیل می‌کنه، بخیل رو بخشنده می‌کنه، تنبل رو پرکار می‌کنه. 🔻یه چیز جالب دیگه‌م اینه که عشق باعث می‌شه. کسی که عاشقه، همه حواس و انرژیشو می‌ریزه روی اون چیزی که دوستش داره. دیگه پخش و پلا نیست. به قول شهید مطهری، تشتت و پراکندگی از بین می‌ره، یه جور وحدت درونی پیدا می‌کنی. و تازه اینا فقط بخش از آثارشه. 👌 از کجا بفهمیم به مقام محب یا عاشق رسیدیم؟ از همین . اگه دیدی بخیل نیستی، راحت می‌بخشی، حتی با سختی‌ها می‌سازی، حتی حاضری برای کسی از خودت بگذری، اگه تنبلی رو کنار گذاشتی، با جون و دل کار می‌کنی، اگه غم و شادی کسی دیگه برات مهم شده، معلومه داری وارد فضای عشق می‌شی. البته عشق و محبت به چیزی صفر و صدی نیست. یه طیفه. از صفر تا صد. مهم اینه که رو به جلو باشی. ✅و یه نکته خیلی قشنگ آخرش: عشق الهام‌بخشه. باعث می‌شه چیزایی بگی و بفهمی که قبلش بلد نبودی. شاعر می‌گه: بلبل از فیض گل آموخت سخن، ورنه نبود یعنی بلبل بلد نبود بخونه، گل باعث شد بخونه. ما هم وقتی عاشق شدیم، خیلی چیزا تو دل‌مون جوش می‌زنه که قبلاً اصلاً تو ذهن‌مون نبود. پس... محبت یه چیز ساده نیست، یه نیروی عظیمه، یه انقلاب درونی‌ه. یه دگرگونیه از درون به بیرون. هرجا عشق هست، حرکت هست، رشد هست، معنا هست. https://eitaa.com/maharatha313
: 🍃... داریم یه تابلوی دقیق از «معجزه عشق» ترسیم می‌کنیم؛ عشقی که مثل یه انفجار هسته‌ایه، مثل همون شکافتن اتم که نیروهای پنهون و بسته رو آزاد می‌کنه. 💌ببینین، عشق فقط یه احساس خوشگل و رمانتیک نیست؛ یه نیروی واقعاً انقلابی تو وجود آدمه. مثلاً همون‌طور که وقتی اتم رو می‌شکافن، یه انرژی خیلی زیاد آزاد می‌شه، عشق هم می‌تونه انرژی‌های درونی ما که خوابیده‌ن یا گیر افتادن، رو آزاد کنه.💕 🔻خیلی از هنرمندا، فیلسوفا، شاعرها اصلاً محصول یه عشقی‌ن که تو وجودشون جرقه زده. یه نفر رو دیدن، یا یه حقیقت رو، یا یه هدف مقدس رو؛ دلشون روشن شده و خودشون شدن یه خورشید. 🔹 ، درِ قفل‌شده‌ی خیلی از استعدادهای باطنی رو باز می‌کنه. •ذهنو تیز می‌کنه، •دل رو رقیق می‌کنه، •همت رو قوی می‌کنه. •از یه آدم بی‌انرژی، یه قهرمان می‌سازه. 📈وقتی عشق بالا بره، یعنی جهتش آسمونی بشه، می‌تونه آدمو به و حتی برسونه. دیگه فقط بحث محبت ساده نیست، بحث یه روحیه الهیه که تو رو از خودت بیرون می‌بره، از تعلقات، از خودخواهی، از عجب و کبر و بخل... پاکِت می‌کنه. .. ❤️عشق تصفیه‌گره، رقیق‌ کننده‌ ست، حقد و کینه‌ها رو از بین می‌بره.، مثل یه آتش که زنگارها رو می‌سوزونه، طلا رو خالص می‌کنه. 👈البته باید واقع‌بین بود، همون‌طور که گفتیم: اگه عشق ناکام بمونه، یا آدم به درستی ازش استفاده نکنه، می‌تونه کج‌راهه هم بشه. گاهی از دل محرومیت، عقده و کینه در میاد. پس مهمه که عشق به چی بسته می‌شه و چطور هدایت می‌شه. ✅یه نکته خیلی لطیف هم هست: اثر عشق روی «روح» و «بدن» برعکسه. روحو می‌سازه، آباد می‌کنه، جلا می‌ده. بدنو می‌سوزونه، رنگ و رو رو می‌بره، ضعف میاره. اما اونم باز بسته به نوع عشقه. اگه عشق زمینی باشه، آدمو می‌پوسونه. ولی اگه عشق آسمونی و خدایی باشه، حتی تنِ آدم هم قوت می‌گیره. ✨تهش اینه که: عشق، نیرویی‌ه که انسانِ معمولی رو به انسانی فوق‌العاده تبدیل می‌کنه. هم قوی‌تر، هم لطیف‌تر، هم خالص‌تر مثل شهدا... 👌و شاید راه تشخیص اینکه واقعاً عاشق شدیم یا نه، همین آثاره: آیا تنبلی‌هامون ریخته؟ آیا زنگارهای نفسمون شسته شده؟ آیا بخشنده شدیم؟ آیا تحمل‌مون بیشتر شده؟ آیا... اگه آره... داریم به اون مقام محبّین نزدیک می‌شیم. https://eitaa.com/maharatha313
: 💥 عشق، حصار می‌شکنه... ما آدما تا وقتی تو لاک خودمونیم، کوچیکیم. نه به این معنی که کم‌ارزشیم، نه؛ ولی محدودیم. به‌خودمون چسبیدیم. هرچی هست فقط برای خودمونه: «من باشم»، «من سود کنم»، «من دیده شم»... 😈این «من منِ» دائمی یه جور دیواره. یه حصار دور روحمون کشیده. اسمش؟ خودپرستیِ. ❗️تا وقتی تو این حصاریم، معمولاً چی هستیم؟ ضعیف، ترسو، بخیل، حسود، کم‌تحمل، خودپسند، خاموش و بی‌نشاط. چون کل زندگی‌مون خلاصه شده تو یه نفر: خودمون. اما... 🌀 عشق که میاد، دیوارا میریزه. وقتی عاشق می‌شی – هر عشقی؛ از عشق مادر به بچه بگیر تا عشق به انسان، تا عشق به خدا – دیگه فقط خودت برات مهم نیستی. مرکز زندگی‌ت می‌ره بیرون از خودت.🍃 از توی این دایره کوچیکِ من‌محور می‌زنی بیرون.✨ و دقیقاً از همین جاست که شروع می‌کنی به کردن.❤️•° شهید مطهری قشنگ می‌گه: 🔅«عشق انسان را از خود و خودپرستی بیرون می‌برد.» این یعنی چی؟ یعنی تو دیگه درگیر فقط خودت نیستی، افق‌هات باز می‌شه. شروع می‌کنی به دوست داشتن، به گذشت، به همدلی، به مهربونی. تو دیگه خودتو فقط یه فرد نمی‌بینی، تو خودتو یه پیکر می‌بینی که با عالم وصله. ☀️ خودپرستی یعنی محدود بودن. و عشق یعنی بیرون رفتن از این محدودیت. 👌اما یه نکته خیلی مهم هست: این‌که بعضیا فکر می‌کنن برای رسیدن به پاکی باید «خوددوستی» رو از بین ببرن، اشتباهه. اصلاً علاقه به خود، چیز بدی نیست. خدا گذاشته تو ما. 🔰مشکل اینه که ما خودمون رو فقط تو یه قالب کوچیک می‌بینیم. خودمون رو توسعه نمی‌دیم. در حالی که باید کاری کنیم که «خودمون» وسیع بشه. جوری که درد دیگران، شادی دیگران، و حتی سرنوشت کل خلقت برامون مهم بشه. اون وقته که خودمون واقعاً بزرگ شدیم.😊 🌀 پس خودپرستی رو نباید با خوددوستی قاطی کنیم. یکی تنگ‌نظرانه‌ست، اون یکی طبیعیه. 👌ما نباید خودمون رو حذف کنیم، باید توسعه بدیم.باید از "من" برسیم به "ما"، از "خودم" برسیم به "جهان"، به "خدا". ✨ و این کار رو عشق انجام می‌ده. عشق باعث می‌شه که مرکز توجه‌مون جابه‌جا بشه. به‌جای اینکه دور خودمون بچرخیم، می‌ریم سمت دیگران. و همینه که رو تبدیل می‌کنه به یه "عامل تربیتی" عظیم.👏 https://eitaa.com/maharatha313
رهبر معظم انقلاب : جوانهای عزیز ! این دیدگاه را -آثارشهیدمطهری- پایه ای قرار بدهید برای حرکت خودتان. ✅ سعی کنید در محیط پیرامونی اثر بگذارید. ✅ سعی کنید این تعمق را بیشتر کنید . ✅ سعی کنید آگاهی های اسلامی عمیق را در حوزه ی کاری خودتان گسترش دهید. ↩️ امروز خوشبختانه وسائل این کارها هم فراهم است. همین نوشته های شهید مطهری... 🔹چیزهای خوبی است.. 🔸معارف خوبی است.. 🔹مطالب خوبی است.. در آنها ✨معنویت هست ، ✨عقلانیت هست ، ✨دقت هست ، ✨ آینده نگری هست . 👈ذهن خودتان را به این معارف تبدیل کنید و این را در محیط پیرامون خودتان گسترش بدهید. ۱۳۹۰/۷/۲۲ 🌱 https://eitaa.com/maharatha313
: 🔻این نقل‌قول از برتراند راسل – که خودش از فیلسوفای مادی‌گرای مشهوره – به‌خوبی نشون می‌ده که حتی فیلسوفای مادی هم در برابر عمق معنوی عشق و تاثیر اون بر روح انسان، نتونستن چشم بپوشونن. راسل در واقع داره می‌گه : 🔰| اگر کسی کاری را فقط برای پول انجام دهد، آن کار به رشد درونی یا اخلاقی انسان کمکی نمی‌کند. 🔸 عشق هم اگر فقط برای رسیدن به لذت یا وصال ظاهری باشد، همانند کاری است که برای پول انجام می‌دهیم؛ تأثیر عمیقی در شخصیت ما نخواهد داشت. 🔸 اما اگر در عشق، محبوب را چنان بپنداریم که گویی وجودش با وجود ما یکی است، احساسات و نیت‌های او را از آنِ خود بدانیم، آن وقت عشق ما را به کمال می‌رساند. | 👌اگه بخوایم این حرفارو عمیق‌تر بحث کنیم یعنی حتی فیلسوفای مادی‌گرا هم نتونستن منکر این بُعد معنوی عشق بشن. بنظر اینکه راسل میگه اگه کاری رو فقط واسه پول انجام بدی، آخرش چیز خاصی عایدت نمی‌شه. فقط پول درمیاری، ولی تهش حس رضایت عمیق یا رشد شخصی نمی‌کنی حرف مهمیه اگرچه مخالف مبنای مادی گرایانه ی خودشه. راسل میگه عشق هم همینه؛ اگه فقط دنبال وصال باشی و بخوای صرفاً به معشوق برسی و تموم، این عشق باعث رشد شخصیتت نمی‌شه. اما اگه عاشق جوری باشی که «محبوبت رو از خودت بدونی»، یعنی حس کنی وجودش با وجود تو یکیه، نیّات و احساساتش برات مهم باشه، اون وقت عشق تبدیل می‌شه به یه عامل رشد و کمال واقعی. ✅یعنی چی؟ یعنی حتی کسی مثل راسل هم که دنبال چیزای محسوس و علمی بود، وقتی می‌رسه به بحث عشق، یه‌جوری عرفانی حرف می‌زنه! اون‌قدری که می‌گه باید به جایی برسی که تو و محبوبت جدا نباشین…تو هم‌فنا بشین... تو عرفان ما هم دقیقاً همچین حرفی هست. همون چیزی که شاعر می‌گه: من تو شدم، تو من شدی، من تن شدم تو جان شدی تا کس نگوید بعد از این، من دیگرم تو دیگری ✨حالا ببینین چقد مهمه ادم عاشق چی باشه و خودشو تو چی فنا کنه. 🔻پس چی شد؟ حتی اگه یه نفر هم عشقو از زاویه مادی نگاه کنه، تهش می‌فهمه که عشق یه چیزی فراتر از ماده‌ست. یه نیروی عمیق و درونی که می‌تونه آدمو متحول کنه، بزرگش کنه، ببرتش به یه مرحله بالاتر از خودش. https://eitaa.com/maharatha313
: 🔻یه سوال:آیا عشق‌های شهوانی هم می‌تونه مفید باشه برای ادم؟! بله شهیدمطهری اشاره میکنن حتی عشق‌های زمینی و شهوانی هم ممکنه گاهی آثار مثبتی داشته باشه، البته به یه شرط مهم: این‌که همراه با تقوا و عفاف باشن.🌱 👌یعنی چی؟ یعنی اگه کسی دچار عشق زمینی شد ولی اهل گناه نبود، خودش رو کنترل کرد، اهل نجابت و حیا بود، و رسیدن به معشوق برایش ممکن نبود (یعنی در حالت فراق بود)، اون‌وقت این فشار روحی، دلتنگی، سوز دل و رنجی که می‌کشه، ممکنه باعث رشد درونی، پاک شدن نفس، و پختگی روحی بشه. روایت معروف عاشقِ پاک‌دامنِ شهید رو شنیدین؟ خیلی فوق العادست. در روایت داریم: ✨«مَنْ عَشِقَ وَ کتَمَ وَ عَفَّ وَ ماتَ ماتَ شَهیداً»✨ یعنی: اگه کسی عاشق شد، ولی عشقش رو پنهان کرد، عفاف به خرج داد، و در همون حال از دنیا رفت، محسوب می‌شه! 🕹پس نشون می‌ده که عشقِ کنترل‌شده و پاک حتی می‌تونه آدمو به مقام والایی برسونه. ولی... نکته مهم اینه این عشق "قابل توصیه نیست"⛔️ 👈 این "عشق زمینی" با اینکه بعضی وقتا مفید واقع می‌شه، اصلاً قابل توصیه نیست. مثل چیه؟ مثل مصیبت. مصیبت هم وقتی سر آدم میاد و اون آدم با صبر و ایمان باهاش کنار میاد، باعث رشد و پاکی روح می‌شه. ولی هیچ‌کس نمی‌گه "بیا برای رشد روحی ات مصیبت بساز!" این اصلاً منطقی نیست. ❌همین‌طور هم کسی نمی‌تونه بگه: "برو عاشق شو که رشد کنی!" چون عشق زمینی یه وادی خیلی خطرناکه؛ ممکنه آدمو بسازه، ممکن هم هست از هم بپاشونه. 🔰پس نتیجه این شد: رنج، عشق، مصیبت و... می‌تونن سازنده باشن، ولی نباید عمداً دنبال اینا رفت. 🔸عشق و عقل؛ دو رقیب آخر متن هم به یه بحث خیلی معروف توی ادبیات عرفانی اشاره می‌شه: رقابت بین عقل و عشق. 🔻عشق اگه بیاد وسط، عقل رو می‌ذاره کنار. یه نیروی خیره‌سر و بی‌منطقه که گاهی واقعاً آدمو می‌بره به سمت تعالی، ولی گاهی هم با خودش می‌کشه به سقوط. ❇️جمع‌بندی: 1⃣عشق شهوانی گاهی می‌تونه مفید باشه، اگه با تقوا و عفاف همراه بشه. 2⃣این نوع عشق شبیه مصیبته؛ ممکنه آدمو بسازه، ولی توصیه‌ شدنی نیست. 3⃣عشق نیرویی پرقدرته؛ گاهی بالابرنده‌ست، گاهی هم کوبنده. 4⃣نباید عاشق شدن رو تجویز کرد، چون تضمینی نیست آدم از دلش سالم بیرون بیاد. ↔️عرفا و فیلسوفا این‌جا با هم یه اختلاف جدی دارن: عقل یا عشق؟ کدوم راه رو باید رفت؟ https://eitaa.com/maharatha313
: 🧡 محبت به خدا و اولیائش؛ یعنی اصل دین! معمولاً وقتی از عشق حرف می‌زنیم، ذهن خیلیا می‌ره سراغ عشق‌های زمینی، عشقی که از روی ظاهر یا زیبایی ظاهریه. اما یه جور عشق هم هست که خیلی بالاتره؛ یه عشق پاک، روحانی، انسانی و آسمونی. این همون عشقیه که به خدا، پیامبر، اهل بیت، و خوبی‌ها و فضیلت‌ها داریم. 💖 عشق واقعی یعنی دوست داشتن خوبی‌ها ما انسان‌ها یه نیرویی تو وجودمون داریم که حیوونا ندارن. اونم همینه: دوست داشتن خوبی‌ها، حقیقت، عدالت، پاکی، معرفت، و آدم‌های بزرگ و بزرگوار. 👌این محبت، یه چیزی فراتر از غریزه است. عشقیه که می‌تونه آدمو ببره بالا، تربیتش کنه و به خدا نزدیکش کنه. 📖 قرآن چی می‌گه درباره محبت؟ توی قرآن، خدا بارها درباره محبت حرف زده. مثلاً: «الَّذینَ آمنوا أشدّ حُبّاً لِلّه» مؤمن‌ها واقعی عاشق خدا هستن و از همه بیشتر دوستش دارن. . خدا هم عاشق بنده‌هاشه! خدا توبه‌کننده‌ها رو "دوست داره" . خدا پاک‌سرشت‌ها رو "دوست داره". خدا نیکوکارها، اهل انصاف و تقوا رو "دوست داره" . «فَسَوفَ یَأتی اللهُ بِقَومٍ یُحبُّهم و یُحبّونَه» خدا می‌گه من یه قومی رو میارم که هم من دوستشون دارم، هم اونا منو. این یعنی محبت دوطرفه ست. 🤍 توی یه روایت جالب، یه مرد از خراسان میاد پیش امام باقر (ع). راه خیلی دوری رو پیاده اومده. به امام می‌گه: به خدا قسم چیزی منو نکشوند این راه رو بیام، جز محبت شما اهل‌بیت. حضرت در جواب، یه جمله عمیق می‌فرمایند: هَلِ الدّینُ الّا الحُب؟ یعنی: «مگه دین غیر از محبته؟» همین جمله رو امام صادق (ع) هم تو جواب کسی که بچه‌هاشو به اسم اهل‌بیت نام‌ گذاری کرده بود و می‌پرسید آیا این کار سودی داره یا نه فرمودند. ببینین امام وقتی می‌فرماید «هَلِ الدّینُ إلّا الحُب؟» در واقع دارد به یک حقیقت بنیادین اشاره می‌کند: 🔰دین فقط یک مجموعه قانون خشک یا مجموعه‌ای از باید و نبایدها نیست؛ دین یک رابطه‌ی عاشقانه بین بنده و خداست. احکام دین رو هم باید با زاویه محبت دید و بیان کرد. اگر این عشق نباشد، احکام دین به‌جای اینکه ما را بالا ببرد، تبدیل به عادت یا حتی بار سنگین می‌شود. ❤️ اونی که دوست داره، اطاعت هم می‌کنه. 🔰یه نکته قشنگ اینه که محبت واقعی، خودش آدمو مطیع می‌کنه. تو واقعاً اگه عاشق کسی باشی، نمی‌تونی خواسته‌شو نادیده بگیری. 🌹جمع بندی : 🔹دین یعنی دوست داشتن خدا و اولیاء خدا. 🔹محبت، پایه‌ی اطاعته؛ کسی که عاشقه، دنبال گناه نمی‌ره. 🔹عشق زمینی یه روز تموم می‌شه، ولی عشق الهی موندگار و رشددهنده‌ست. 🔹خدا هم عاشق بنده‌هاشه؛ مخصوصاً بنده‌هایی که توبه می‌کنن، پاک می‌مونن و نیکی می‌کنن. 🔹محبت، معجزه می‌کنه؛ اگه کسی سنگم دوست داشته باشه خدا با همون محشورش می‌کنه... https://eitaa.com/maharatha313