محبوبم وابستگی اینطوریه که یکی دیگه اسباب‌کشی کرده؛ بعد تو موقع ظرف شستن، یاد سینک ظرفشویی خونه‌ی قبلیِ طرف که رو به پنجره بود و ویوی خفنی داشت، میوفتی و بغض می‌کنی🙂 نه به خاطر اینکه رو به پنجره بود و ویوی خفنی داشت، بلکه چون صرفا "خونه طرف" بود! این دلتنگی باعث شد تامل بیشتری روی این موضوع بکنم؛ حتما شنیدی که انسان‌ها به مکان وابسته می‌شن؛ اما شاید تا حالا از این دید نگاه نکرده‌باشی که مکان‌ها هم به انسان‌ها وابسته می‌شن! به‌این شکل که شاید الان بری توی اون خونه خالی، که دیگه صاحبش ازش اسباب‌کشی کرده و رفته؛ اما صدایی توی گوشِت می‌پیچه: صدای خنده‌های بلندی که تو این خونه پیچیده، صدای روضه‌های خونگی‌ای که تو این خونه برگزار شده، صدای بچه‌ی صاحبخونه، صدای دعواهایی که اونجا شده... تو نسبت به اون مکان حسی داری. چون آدمی توش زندگی کرده که عزیز تو بوده. پس اونجا هم برای تو عزیزه. در مواردی انقدر شدیده که اساسا برای تو اون مکان هویتی مستقل از اون فرد نداره! چون همونطور که آدم‌ها از خاطرات و گذشته‌شون جدا نیستن، مکان‌ها هم از خاطراتشون جدا نیستن! هر مکانی حتما برای هر فردی یه کارت حافظه داره. چه به ازای یک عمر زندگی چه به ازای یک لحظه گذر کردن از اونجا. اگه دوباره به اونجا برگردی، یا اگه یه لحظه به دقت بایستی و به جزئیاتش نگاه کنی، تمام خاطرات برات مرور می‌شه. اگر حافظه‌ی خوبی داشته‌باشی که با مگاپیکسل و کیفیت بالاتر، اگه هم نداشته‌باشی که حداقلش اینه که بوی خوشی از گذشته به مشامت می‌خوره که ملقمه‌ای از تلخی‌ها و شیرینی‌هاست. محبوبم ما همه‌مون به خاطرات وابستگی داریم. با شدت و ضعف کم و زیاد. به‌نظر می‌رسه هرکسی که ما الان می‌بینیم شاخ و برگ خودشه و ریشه‌اش در گذشته‌اس! بله خاطرات همینقدر در زندگی انسان موثرند. کارت حافظه‌ای که بشر برای موبایل ساخته و اختراع کرده، یه کپی بی‌ارزش از اون کارت‌حافظه‌ی شاهکاریه که برای ما آدم‌ها خلق شده. ما آدم‌ها با مزه‌ی یک غذا، با رایحه‌ای نزدیک به ادکلن عزیزی، با موسیقی‌ای که پشتش ماجرایی داشته ‌و هرچیز دیگه‌ای، به سمت گذشته می‌ریم. حتی اگه آلزایمر داشته باشیم هم باز می‌دونیم که یاد "یه چیزی" افتادیم، حتی اگه یادمون نیاد اون چیه. این اهمیت گذشته‌اس؛ حتی اگه هم بعضی منکرش بشن واقعیت اینه که ما آدما شیفت دیلیت نداریم، حتی اگه بخوایم فراموش کنیم هم باز توی سطل آشغال یه چیز‌هایی هست! نمی‌دونم این متن راجع‌به وابستگی بود یا راجع‌به رابطه‌ی دوسویه انسان و مکان یا راجع‌به خاطره؛ اما برای جمع‌بندی باید بگم من حتی به مکان‌های خاطره‌انگیز هم وابسته‌ام! به‌تاریخ: سه‌شنبه‌بیستِ‌آذرِصفرسه #نامه_ای_به_محبوب

#پلی‌لیستِ_محبوب صدایی خاطره‌انگیز از حدود ده‌سال پیش

- هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق... •شهیدحسین‌همدانی

در تلاش برای توصیف دلتنگی آخر شبی‌...

- أَيْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الْكِذْبِ وَالافْتِراءِ؟ •کجاست قطع‌کنندهٔ دام‌های دروغ و بهتان؟ #دعای‌ندبه

- به گل نرگس توی تصویر نگاه ‌می‌کنم. دلم می‌خواهد امروز چنددسته نرگس بخرم و بروم جمکران؛ این عکس را چاپ کنم و با کنف به آن‌ها گره بزنم؛ به هر رهگذری یک‌دسته بدهم و بگویم "امروز جمعه است و تولد شهیدرئیسی، یک‌صفحه قرآنی، دورکعت نمازی تقدیمش کنید"، او حتما تلنگری که باید بخورد را خواهد خورد. خواه مخالف تو باشد، خواه دل‌سوختهٔ رفتن تو! باز به عکس نگاه می‌کنم و یاد حدیث حضرت رسول میفتم: المَوتُ رَیحانةُ المؤمن؛ مرگ براى مؤمن، همانند يك دسته گل خوشبوى است. آنقدر راحت که گویی دسته‌گلی را بو می‌کنی. باز یاد آن‌روز میفتم و قلبم می‌سوزد، یاد آن آتش می‌افتم و قلبم می‌سوزد سیدابراهیم! می‌سوزد... زندگی‌ِ شصت‌ُ‌سه‌ساله‌ی پرسعادتِ تو پر از استعاره بود سید! تولد شصتُ‌چهارسالگی مبارک؛ برای ما در این روزهای ابری و مه‌آلود، دعا کن. بیستُ‌سه‌ی‌آذر

- لا تَدعوِنِّی وَیکِ امَّ الْبَنِینَ تُذَکِّرینی بِلِیُوثِ العَرینِ...

- دیگر مرا امّ‌البنین نخوانید! مرا دگر به این سمت ندانید...

کَانَتْ بَنونٌ لي أُدْعىٰ بِهِم و اليَوم أصبَحتُ ولا مِن بَنين ..

- أربَعَةٌ مِثلُ نُسُورِ الرُّبَى قَد وَاصَلُوا المَوْتَ بِقَطعِ الوَتِینِ...