دیروز جلسه‌ی آخر این دوره‌ی طنزنویسی‌مان بود. هنرجوهای عزیزم پیشرفت چشمگیری داشتند. مثل مادری که از تماشای قدکشیدن فرزندش لذت می‌برد از خواندن و شنیدن متن‌های جذاب و بانمکشان کِیف می‌کردم. یکی از هنرجوها دکتر داروساز است و دیروز درباره‌ی اولین شیفت شبش نوشته‌بود: «ساعت سه نصف شب یک خانم وحشتناک وارد داروخانه شده که به لنزهایش حساسیت داشته و چشم‌هایش ورقلمبیده و قرمز بوده.» یکی از تکنیک‌های طنز‌نویسی، استفاده از تشبیهات عجیب و غریب و دور از ذهن است. فکر می‌کنید خانم‌دکتر طنزنویس ما، آن مراجع وحشتناک را به چه چیزی تشبیه کرده‌بود؟ مادرِ لبوبو! و بعد، مادرِ لبوبو را با جزییات کاملِ خیلی خنده‌دار توصیف کرده‌بود. زین پس می‌توانیم مادرِ لبوبو را هم به‌عنوان فحش به کار ببریم. :))) https://eitaa.com/mahbubeman

در برنامه‌رادیویی امشب درباره‌ی سِیر شعر فاطمی صحبت کردم و مجموعه‌ی از شرابه‌های روسری مادرم، سروده‌ی سید حسن حسینی رو معرفی کردم و این قسمت رو خوندم: و تاریخِ گُل عطر غریبی داشت وقتی مادرم ایستاده بود و با زخم پلک‌های کبودش شهید می‌شد! https://eitaa.com/mahbubeman

💠معاونت فرهنگی‌دانشجویی دانشگاه طلوع‌‌مهر، در راستای توانمندسازی انجمن‌های علمی برگزار می‌نماید: 🔸فرصتی برای ارتقای توانمندی دانشجویان 🔹کارگاه نویسندگی در شبکه های اجتماعی 🔸با حضور سرکار خانم دکتر منصوره رضایی ⏰دوشنبه (۱۹ آبان)_ساعت ۹:۰۰الی ۱۳:۰۰ 📍دفتر مهارت‌افزایی 🔻ثبت نام از طریق: https://forms.tolouemehr.ac.ir/900-2 ⚜گواهی معتبر شرکت در دوره، فقط برای کسانی صادر میشود که در لینک ثبت نام ، اطلاعات خود را وارد نمایند. 🌺منتظر دیدار شما هستیم! 🔷 ارتباط با دانشگاه #طلوع_مهر واحدخواهران|قم‌پژوهی|کانون‌نویسندگان مرکز مشاوره |مهارت‌افزایی|قرارگاه‌فرهنگی|معاونت پژوهش

صرفاً جهت شوآف وگرنه متاسفانه ظرفیت جلسه تکمیل است. 😅

در برنامه رادیویی امشب درباره‌ی کتاب‌خری مفرط ما کتابخوان‌ها حرف زدم. درباره‌ی کتاب‌هایی که به امید خواندن، می‌خریم و روی هم جمع می‌کنیم و مدام عذاب‌وجدان نخواندنشان را داریم و همیشه به خودمان قول می‌دهیم که تا کتاب‌های نخوانده‌مان را نخواندیم دیگر کتاب نمی‌خریم اما باز هم می‌خریم و چرخه‌ی مازوخیسم‌گونه‌ی عذاب‌وجدان را تکرار می‌کنیم. گفتم: این حال و احوال، مختص ما کتابخوان‌های معمولی نیست و حتی استاد اسلامی ندوشن هم در کتاب روزها نوشته‌اند: «خود را در آغاز عمر و کسی می‌دیدم که هنوز وقت بسیار در برابر خویش دارد و همه‌ی آنها را در فرصت مناسب خواهد خواند. نشان به آن نشان که بعضی از کتابهایی را که در آن زمان خریدم هنوز نخوانده‌ام...» این را هم گفتم که یکی از نویسندگان بزرگ جهان، که اسمش را یادم نیست، می‌گوید: اگر کسی پرسید: همه‌ی کتاب‌های کتابخانه‌ات را خوانده‌ای؟ بگو: مگر تو در تک‌تک ظرف‌های کابینت‌ها و کمدهایت غذا خورد‌ه‌ای؟ کمی هم درباره‌ی مفهوم ضد کتابخانه، صحبت کردم. یعنی حضور کتابهایی که نخوانده‌ایم سبب فروتنی و اشتیاقمان برای کسب دانش بیشتر می‌شود. در پایان هم، سی ویژگی افرادی که کتاب نمی‌خوانند را برشمردم؛ صفاتی مثل نقدناپذیری، توجه به شایعات و تبلیغات، اظهارنظر درباره‌ی همه‌چیز، عدم احساس نیاز به رشد شخصیتی و... https://eitaa.com/mahbubeman

«ما تو را از دست دادیم مانند سرزمینی که از باران محروم گردد.» حضرت زهرا خطاب به پیامبر فرمودند؛ در پایان خطبه‌ی فدکیه. https://eitaa.com/mahbubeman

امیدوارم خودِ سارا و نیکا هم در این کارگاه شرکت کنن! https://eitaa.com/mahbubeman

متأسفانه من هم مشتری خیلی از این برندها، مخصوصاً لوازم آرایشی و بهداشتی، هستم لکن تصمیم گرفتم دیگر نباشم. امیدوارم بتوانم. https://eitaa.com/mahbubeman

حافظا مِی خور و رندی کن و خوش باش ولی دامِ تزویر مکن چون دگران خطّت* را *اشاره‌ی جناب حافظ به خط آزاد و سیم‌کارت سفید. البته در اکثر، یعنی در تمام نسخه‌ها، به‌جای خط، قرآن درج شده‌است. https://eitaa.com/mahbubeman

حقیقتاً من و دوستام خیلی خُلیم. (می‌خواستم بگم بانمکیم، دیدم تعریف از خود می‌شه.) دوستم یه سؤال خیلی جدی ازم پرسید که: «بین همزه و ه‌ی کدوم بهتره؟» گفتم: «هردوتاش درسته. الآن در کتب درسی ه‌ی نوشته می‌شه اما طبق قواعد فرهنگستان، همزه درسته.» کلی هم مثال و دلیل و استناد براش برشمردم. بعدش گفتم: «یاد اون جوک بی‌نمک افتادم که دختره اسم پسره رو می‌پرسه. پسره می‌گه حمزه هستم ولی شما می‌تونی شیش کوچیک، صِدام کنی. یعنی ء» دوستم گفت: «می‌دونی اسم کوچیک اکسم چی بود؟» نمی‌دونستم. چون ما به اکس نمی‌گیم اکس، می‌گیم خدا بیامرز یا اون مرحوم و شادروان و این چیزا. دوستم گفت: «اسمش کیومرث بود و با کلی منت‌گذاشتن به من اجازه داد کیو صداش کنم.» گفتم: «ولی کیوم بهتر بودا. ایهام داشت: هم مخفف کیومرث بود؛ هم میمِ کیوم، میم مالکیت حساب می‌شد و رمانتیک بود.» دوستم گفت: «آره ولی در هر صورت، اصالتش رو از دست می‌داد. چون از زمان خودِ کیومرث، دیگه اسم کسی کیومرث نبوده و یکی از افتخارات رزومه‌ی من رابطه‌داشتن با یه شخصیت تاریخیه.» یاد روایت یکی‌شون ملی‌گراستِ‌ کتاب فاخرم افتادم که پسره به شاهنامه تفأل زده‌بود و می‌خواست اسم بچه‌شون رو «ایدون» بذاره. ایدونِ خالی. هرچی هم دختره می‌گفت ایدون یعنی این‌چنین و نمی‌شه اسم آدمیزاد باشه، پسره نمی‌پذیرفت و می‌گفت تو وطن‌پرست نیستی. https://eitaa.com/mahbubeman

همیشه یکی از ترسهام این بود که به‌جای «عرض کردم» بگم: «فرمودم» خدا رو شکر امروز با این ترسم مواجه شدم. کجا؟ در صداوسیمای مرکز استان. در حضور چه کسانی؟ معاون صدا و تمام نویسندگان و ویراستاران رادیو! با چه عنوانی؟ خانم دکتر رضایی، نویسنده و استاد زبان و ادبیات فارسی. البته با شوخی و طنز و مسخره‌بازی جمعش کردم لکن حقیقتاً عالی شد.🥲 https://eitaa.com/mahbubeman

رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی معمای ادب را با همین ابیات حل کردی رباعی گفتی و مصراعی از آن را تو ای بانو میان اهل عالم در وفا ضرب‌المثل کردی فرستادی به قربانگاه، اسماعیل‌هایت را همان کاری که هاجر وعده کرد و تو عمل کردی کشیدی با سرانگشتت به خاک مُرده، خطی چند تمام شهر یثرب را به خاک طف بدل کردی چه شیری داده‌ای شیران خود را که شهادت را درون کامشان شیرین‌تر از شهد و عسل کردی رباعی تو بانو! گرچه تقطیع هجایی شد به تیغ اشک خود، اِعرابشان را بی‌محل کردی  «محسن رضوانی» #روضه_کلمه : گرچه رباعی با دوبیتی تفاوت‌هایی دارد اما نام دیگر دوبیتی پیوسته، چهارپاره است. مثل چهار پسر مادر بی‌پسرشده‌ای... چه نام مرثیه‌واری‌ست مادر پسران/ برای مادر تنهای بی‌پسرشده‌ای https://eitaa.com/mahbubeman