کو قطره اشکى که به پاى تو بریزم که بمانى؟ بى‌اسلحه در جنگ نبودى که بدانى چه کشیدم

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم.

گفت یادت بماند در هوای نامساعد آدمها‌ی کمتری در تشییع جنازه‌ات شرکت خواهند کرد. می‌گویند اگر باران ‌نبود یا برف یا هوا اینقدر گرم نبود می‌رفتیم. همان آدم‌ها که تو عمری ‌نگران نگاهشان یا بود و‌ نبودشان بودی ..

اره چاووشیِ عزیز منم نمیدونم قلبم واسه چی ول کن نیست ..

اگر قسمت شما نباشد ، او را در یک کوچه‌ی بمبست هم نمی‌توانید ملاقات کنید.

دل من پیش ِکسی نیست، خیالت راحت.

یادش بخیر گرچه دلم نیست شاد از او ..

بیچاره دل که غارت عشقش به باد داد، ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست.

نمی‌دانم رسیدن چیست اما بی‌گمان مقصدی هست که همه وجودم به سوی آن جاری می‌شود .

به قول جناب محمود درویش : اگر خواستید بروید ، بروید و هرگز بازنگردید لااقل به رفتن وفادار باشید ، تا ما هم به فراموش شدنتان عادت کنیم.

گفته بودی که چرا خوب به پایان نرسید؟ راستش زور منِ خسته به طوفان نرسید

گر چه گفتند بهاران برسد مالِ منی قصه آخر شد و پایانِ زمستان نرسید