#حکایت زیبایی از عنایات امام حسین علیه‌السلام به یک بانوی کربلا نرفته
🎧 این حکایت زیبا و جذّاب را اینجا بشنوید
#زیارت
#زیارت_عاشورا
در روايات آمده است که شجرۀ طوبی شاخ‌وبرگش را در ماه شعبان فرو می‌فرستد و هرکس که به او چنگ بزند را آسمانی می‌کند.
در غير ماه شعبان ما بايد به آسمان برويم تا از ميوه‌های درخت توحيد منتفع شويم ولی در این ماه درخت طوبی شاخ‌وبرگش را نازل می‌کند تا ما را به آسمان ببرد. ماه شعبان ماه سير با شجرۀ طوبی است.
#استاد_میرباقری
هرچند همه ایام به خداوند تعلق دارد، اما برخی چنان شکوهمندند که در میان ایام تعلق خاص به توحید پیدا می‌کنند؛ چنانکه در بیت‌الله و یدالله و روح‌الله چنین است.
در بیانات اهل بیت(ع) یوم‌الله بر روز قیام قائم آل محمد(ع) و نیز روز قیامت و همچنین لحظه ارتحال انسان به عالم برزخ تطبیق داده شده؛
اما مرحوم علامه طباطبایی(ره) در ذیل آیه شریفه «وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ» (ابراهیم، ۵)، با تنقیح مناط از این موارد می‌فرماید که یوم‌الله روزی است که کلمه توحید بروز بیشتری دارد و قدرت و سطوت و عزت الهی در عالم نمایان می‌شود و قدرت‌های طاغوتی را از بین می‌برد؛ چنانکه با ظهور امام عصر(عج) و یا قیامت و مرگ این امر محقق می‌گردد.
همچنین مراد از ایام‌الله روزگاری است که نعمت‌های مادی و معنوی پروردگار به برکت استقرار ولایت الهی بر امت جاری می‌گردد.
بنابراین اگر امام امت روز ۲۲ بهمن ۵۷ را یوم‌الله امت اسلام بیان فرمود، اشاره به این نکات دقیق دارد که انقلاب اسلامی ایران ماهیتاً نهضتی توحیدی در طول نهضت‌های انبیاء الهی(ع) است، که روح حاکم بر آن کلمه توحید و مسیر جریان آن صراط مستقیم ولایت و قله قصوای آن رسانیدن آحاد امت به عالیترین درجه انسانیت و حیات طیبه در سایه ولایت است. این البته راهی پرفراز و نشیب است که تنها انسان‌های صبّار و شکور با تحمل ابتلائات فراوان قادر به طی آن هستند.
📚 بریده‌ای از کتابچه #معنای_جمهوری_اسلامی
فطرسِ ملَک...
آمدنت را زمین از نخستین صبح آفرینش، با تمام لهجه‌هایش سروده است! وقتی که توبهٔ آدم به برکت نامت پذیرفته شد و فطرسِ ملَک، انکسار بال‌هایش را به یمن تبرک قنداقه‌ات، عافیت بخشید. آمدی و چون پلک گشودی، جام‌های عالم از شرابی ناب لبریز شد.
به راستی پیش از آمدنت، خورشید به تماشای کدام صبح دل‌انگیز امید بسته بود، در هر طلوعش؟! و خون خدا پیش از تو، چگونه در رگ‌های زمین جاری می‌شد؟
آمدنت، تمام حس باریدن بود بر تشنگی دیرین زمین و چشمان نافذت، تمام دلیل عاشق‌شدن!
و خون تو ای قامت تمام‌نمای حقیقت، سرنوشت فصل آخر هستی را بر جریدهٔ عالم رقم خواهد زد، وقتی که منجی، با پرچمی از نام تو بر دوش، باز‌می‌گردد و نجوای «انا المنتقم» او، اهل زمین را فراخواهد خواند!