دیروز متوجه رای صنفی معلمان کشور به جلیلی شدم. دلیلش ادامه راه رئیسی بود. می دانید چرا؟ چون اقدامات شهید_رئیسی در سفره معلمان خودش را نشان داد. اگر فکر می کنیم مشکل مردم با جلیلی عدم نسبیت او به مقوله آزادی و رواداری فرهنگی است سخت در اشتباهیم. آنجا که اقدامات شهید رئیسی در اقتصاد خرد نمایان شد بدون نگاه به تفکرات فرهنگی جلیلی رای مثبت برایش به همراه آورد. معلمانی که بدون هیچ سهم خواهی از قدرت و کار ستادی و مطالبه دستمزد های انتخاباتی به دنبال افزایش رای کاندیدای خود بوده اند و بسیار اندوهگین از نتیجه . نمایندگانی که وی توان به درستی و به راستی آنها را نماینده طبقه متوسط و بدون رسانه جامعه دانست. آری برادران! متاسفانه ما خیلی سرگرم اقتصاد کلان بودیم. یادمان رفت برای بهره صفر و اقتصاد اسلامی نیاز به قدرت سیاسی داریم. اقتصاد کلان ما را از سفره های مردم غافل کرد . ناترازی ها و موضوعات کلان بحث ما بود در این ۳ سال و غافل از سفره کوچک شده کارگر ایرانی! در کنار همین جمع معلمان کارگرانی هم در اعتراض به وضعیت معیشت خود گفتند ما رای ندادیم. همان کارگرانی که نماینده آنها جلسه شورای حقوق و دستمزد را به اعتراض ترک کرد و آقایان با وقاحت بدون حضور نماینده آنها حقوق و دستمزد را صورتجلسه کردند. بله برادران عزیز مشکل را باید در اینجا جستجو کرد . وحدت اصولگرایی آدرس غلط است. اصولا چه لزومی دارد اصولگرایان عدالت خواه با اصولگرایان لیبرال وحدتی داشته باشند! وحدت بر سر چه موضوعی؟ بر سر تامین منافع طبقات بالا و سرمایه دار؟ این وحدت هیچ سرانجام جز نام امیدی مردم و طبقه مستضعف ، محروم و درد کشیده ندارد. کارمندانی که به واسطه بی عدالتی ها در پرداخت های دولتی به ضعف کشیده شده اند و روزگاری را در تحقیر به سر می برند را دیگر امیدی به حضورشان نباید داشت. ادامه جمهوریت نظام و حضور مردم یک مسیر بیشتر ندارد و آن هم مسیر عدالت است. مسیر مردمی سازی اقتصاد است. اگر این مسیر را نادیده بگیریم باید از این به بعد منتظر حضور طبقات ثروتمند پای صندوق های رای بود چرا که ظاهراً آنها هستند که منافعشان از طریق رای تامین می شود نه کارگر و کارمند و طبقه مستضعف جامعه. و اما نکته پایانی . برای ادامه مسیر نیاز به یک راه جدید است. راهی که نه از سوسیالیست می گذرد و نه لیبرالیسم. راهی منطبق بر آرمان های عدالت خواه همه انبیای الهی. راهی که انقلاب اسلامی در سال ۵۷ ایجاد کرد . مسیر عدالت خواهی از بازگشت به اصل می گذرد. باید به دنبال تحقق آرمان های انقلاب و قانون اساسی باشیم. راه ما همان گام دوم انقلاب است. در مسیر تمدن سازی و عدالت خواهی گام بر می داریم و پر قدرت تر و امیدوار تر از همیشه ناامیدی به دل راه نمی دهیم. برادر جان مسیر مسیر خستگی نیست. مسیر مبارزه است برای احیای عدالت تا سر حد شهادت. مسیر مسیر هموار کردن ظهور است. از همین اکنون آغازی دوباره 🖋️ مهدی گمرکی 🆔 @mahdi_gomroki