🌺 2 واحد «زن در اسلام» .
.
.
🌱تنها مکتبی که زن را جنس دوم نمیداند نگاه اسلام انقلابی ست. باید برای نگاه اسلام انقلابی به زن ، همین جلسه ی ساده، صمیمی و دبش را مثال آورد. این جا بیت نیست. همین جا که بین زن و مرد حتی دیوار نکشیده اند، بیت نیست. اینجا #سنگر است. مجاهدان اسلام پس از عملیات به جلسه ی «خسته نباشید» #فرمانده رفته اند. اینجا جنسیت در لایه ی دوم معنا و فهم می شود. آنچه مهم است هویت انسانی ست؛ به واسطه ی آن که خدا انسان را از نفس واحد آفریده و این انسان فارغ از جنسیت، رابطه ای دارد با خدا، با وضعیت امروز اسلام، و ولایت. .
.
.
🌱این تفکر اسلام انقلابی ست که هم، زن را از پستوهای محافظه کارانه ی ظاهراً مقدس بیرون آورد و هم از آن طرف، از دستاویز هوس آلود اندیشه غربی دور نگاه داشت. نه قبول کرد که زن باید در خانه بماند و فقط به فرزندداری و شوهرداری بپردازد. چه اگر این را هم اصل بدانیم ، بدون نگاه تمدنی و جبهه ای به اسلام، زن حتی در تربیت فرزند هم موفق نخواهد بود. یعنی اصلا معلوم نیست فرزندش را به چه جهت و به چه قصدی دارد تربیت میکند. تربیت مقصد دارد هدف دارد جهت دارد. و معلوم نیست شوهرداری اش به نفع کجا تمام خواهد شد. از سویی دیگر، نه زیر بار آن رفت که به بهانه های دروغین آزادی و حقوق برابر، زن را به عرصه های مردانه بکشاند و از زن، مردواره های دیگری بسازد. .
.
.
.
🌱اسلام انقلابی چیز عجیب و غریبی نیست. دارم در مورد تقریر متعالی انقلاب اسلامی از اسلام صحبت میکنم. اسلام حقیقی که انقلاب اسلامی به دنبال آن ست. که نه نگاه سنتی مخلوط با شرع را به زن برای زن می پذیرد و نه نگاه مسموم مدرن را. حقیقت جایگاه زن در اسلام همین است. زن و مرد ، مساوی در تکالیف اجتماعی اسلام، اما نا متشابه. مساوی در رابطه با حکم جهاد اما نامتشابه ( و جاهدو فی الله حق جهاده ). مساوی در نسبت با ولی اما نامتشابه. دوشادوش با مردها در مبارزه در همه عرصه ها اما نامتشابه. هم عرض با مردها در تکالیف اجتماعی اما نامتشابه. .
.
.
.
🌱زن در اسلام همین است که در این جلسه ی ساده می بینیم. بدون هیچ حرف اضافه. زن و مرد هر دو مسئول در پیش برد جبهه اسلام که کمال حقیقی بشر از این مجرا تامین می شود. خواه در عرصه ورزش. خواه عرصه های دیگر
#زن #زن_در_اسلام #رهبر #سیدعلی_خامنه_ای #فمینیسم #حقوق_زنان #آزادی
#سگرمه
囧 @segerme
درباره ی «چپ اسلامی»! ✊🏻
🔹مفهوم #چپ_اسلامی هر قدر هم که مبدع اش اصرار کند که التقاطی نیست، برعکس التقاطی ست. اساساً از پشت عینک اندیشه های مدرن (به معنای اصطلاحی اش) به اسلام نگاه کردن التقاط است. وارد شدن به دوگانه ی چپ - راست یا مارکسیسم -لیبرالیسم مستلزم تکیه بر مبنای فلسفی این دوست و فهمیدن اسلام در مقیاسهای این دوگانه التقاط بلکه ظلم به اسلام است. به یک نحو بهتر است چپ اسلامی را همان اسلام اندود کردن چپ تلقی کرد.
چرا که اسلام فرم نیست ، اسلام لباس نیست که تن دیگران کنیم. اسلام خودش محتواست. هم محتوای منحصر به فرد دارد هم فرم خودش را.
🔹اسلام یعنی لا اله الا الله و این یعنی نفی طواغیت در تمام ابعاد. کوچک یا بزرگ، درونی، داخلی یا خارجی. و به این معنا اسلام خودش انقلاب است؛ انقلاب هر لحظه ای. و تلبّس به لباس اسلامی یعنی انقلابی گری. انقلابی گری اصلا پایان ندارد که بخواهد به محافظه کاری دچار شود. محافظه کاری اگر به معنای استحاله شدن توحید و رجعت به شرک باشد دیگر از دایره اسلام خارج است. اصلا اسلام نیست. لذا اسلام به اندیشه چپ هم نیاز ندارد. مسلمانان یا حقیقتاً اسلامی هستند که اگر چنین است یعنی علیه پایین انقلاب کرده اند و به بالا می روند، و یا از حقیقت اسلام تهی هستند که باید علیه خود انقلاب کنند چرا که گرفتار طاغوت اند. به تبع انقلاب اسلامی 57 هم از این رهگذر مستثنی نیست.
⚠️شاید اگر خالق مفهوم « چپ اسلامی » دغدغه هایش را در عبارت « مسلمان چپ » معرفی میکرد راحت تر می شد کنار آمد.
🔹علاوه بر این به نظر میرسد باید از التقاط در معنای « انقلاب » هم جلوگیری کرد. انقلاب اتفاق نیست. برهه ای از تاریخ یک جامعه نیست. انقلاب فرآیند قیام گروه مقاومت علیه گروه محافظه کار نیست. انقلاب یک روح و یک روحیه است که جریان دارد و در حال سیروریت است. مادامی که علیه طاغوت و کفر و استکبار در حال قیام هستیم انقلابی و مسلمان هستیم. مادامی که به طاغوت تن داده ایم اصلا مسلمان نیستیم. انقلابی را نباید به معنای رادیکالش فهم و به شورش و براندازی تصویر کرد.
🔹در برابر قوانین بد چه کنیم؟
قوانین یا مستقیماً شرعی هستند یا اگر جعل شده اند به واسطه و به اعتبار حکومت اسلامی مشروعیت می یابند و شرعی می شوند (مثل حکم فقهی قوانین راهنمایی و رانندگی). پس شورش (آنارشیسم) علیه قوانین بد یعنی شورش علیه شرع! و شورش علیه شرع با التزام به شرع یکجا جمع نمی شود. و این جا به مفهوم تناقضی و التقاطی #چپ_اسلامی بهتر پی می بریم.
⭕️قوانین بد را باید در چارچوب التزام به قانون و نه آنارشیسم اصلاح کرد. اینگونه نیست که تنها راه تغییر قوانین بد ، شورش باشد. چه اگر که اصلاح قانون را در فقط هرج و مرج ببینیم، این قرائت از اسلام و انقلاب، آری توجیه محافظه کاری خواهد بود. لیکن چنین نیست.
⚠️عدالت خواهی (در حکومت اسلامی) هم اگر از جاده قانون خارج شود، در غایت به تضعیف عدالت منجر خواهد شد. چرا که انقلاب اسلامی خودش بزرگترین عدالت خواه است. و تضعیف بزرگترین عدالت خواه و یاری ندادنش یعنی تضعیف عدالت.
囧 @segerme
💰 اقتصادی اسلامی، وصله ی ناجور زوری یا چی؟
➕شهید صدر در کتاب اقتصادنا میان علم و مکتب تفاوت و تمایز قائل می شود. علم اقتصاد دانشی ناظر به تببین روابط میان پدیده ها و رویدادهای اقتصادی است و مکتب اقتصادی، اصول اساسی و نظریات کلان راهبردی در زندگی اقتصادی جامعه به تعبیر شهید صدر قلمداد می شود.
➕علم اقتصاد فارغ از ارزش ها و آرمان ها قواعد درون اقتصادی را کشف و تببین میکند و از هر گونه دخالت ارزشها به دور است. اما مکتب اقتصادی چارچوب کلانی است که نظام ارزشی اش را بر علم اقتصاد سیاسی حاکم میکند. به یک معنا علم اقتصاد دغدغه اش اقتصاد بما هو اقتصاد است و فارغ از هر گونه ارزش گذاری و آرمان خواهی به دنبال تنظیم روابط میان مؤلفه های اقتصادی ست. حال آن که، مکتب اقتصادی بی آنکه سودای دخالت در این روابط علمی ِدرون اقتصادی را داشته باشد، از اقتصاد و نقش آن در زندگی اجتماعی – اقتصادی به مثابه یک ابزار صحبت میکند.
➕به عبارتی علم اقتصاد دانشی ناظر به درون اقتصاد است؛ انگار که روی اقتصاد بایستید و بی توجه به هرچه بیرون از اقتصاد است، فقط به درون آن بنگرید. اما مکتب اقتصادی روی جامعه می ایستد و به تمام جامعه می نگرد و سپس احوالات اقتصادی جامعه و این که در بستر آرمان ها و ارزش های جامعه، چه مسائلی به دوش علم اقتصاد قرار گرفته و چه ملاحظاتی شامل حالش می شود را تعیین میکند. مکتب اقتصادی بن مایه های فرهنگی- اجتماعی دارد و لذا بی جهت و بی طرف نیست. ارزشهای اخلاقی را در صدر می نشاند و سایر نظام ها را به خدمت آن نقاط هدف می گمارد.
➕به جهت مثال، عدالت یکی از اساسی ترین دغدغه های مکتب اقتصادی اسلام است. علم اقتصاد نفیاً و اثباتاً نظری در مورد عدالت به دست نمی دهد. از طرفی دیگر مکتب اقتصادی هم در باب قواعد و قوانین دخالت نکرده و برای مثال طرحی درباره نسبت سرمایه و سود، عرضه و تقاضا، قیمت و تقاضا و ... ادعا نمیکند. مکتب اقتصادی از طرفی وجوه اقتصادی اهداف کلان و ارزش های اخلاقی و آرمانی جامعه را تشریح میکند و از طرف دیگر، روشن می سازد که چه سبک قوانین اقتصادی نافی ارزش ها و علیه آرمان ها خواهد بود، پس به کار گرفته نشود؛ و چه دست قواعد علم اقتصاد آن ها را مقتضی می نماید، پس استفاده شود. علم اقتصاد، اقتصاد است برای اقتصاد و مکتب اقتصادی، هنجارها، ارزشها، ضرورت ها و اهداف جامعه است با تمرکز بر اقتصاد و با نگاه از دریچه اقتصاد. و از این منظر علم و مکتب رابطه عموم و خصوص مطلق دارند.
➕ در پایان شاید این تمثیل خالی از فایده نباشد. که مکتب اقتصادی بیشتر به یک نقشه کلان می ماند که مقاصد را می نمایاند. قوانین مدنی اقتصاد در نقش علائم راهنمایی و رانندگی به بایدها و نبایدهای حقوقی مبادرت می ورزد و علم اقتصاد در این میانه شیوه حرکت خودرو را بی هیچ ارزش گذاری تشریح میکند.
囧 @segerme
🏴هیات! که چی؟
بیاید تصور کنیم ما از بچگی تو هیات بزرگ نشدیم و چیزی به اسم هیات برامون عادی نشده باشه
اصلا بیاید تصور کنیم چیزی به اسم هیات وجود نداشته و ایده ی تشکیل هیات تازه به ذهن ما رسیده.
اون وقت دیگه باید هدف از هیات رو توضیح بدیم و بگیم غرض از هیات چیه و اساسا با هیات می‌خوایم چیکار کنیم و کدوم خلأ رو می‌خوایم با ایده ی «هیات» پر کنیم.
🏴 اما چرا باید هدف از هیات رو بازخوانی کنیم؟
اگر شما به راننده ببینید که فقط رانندگی میکنه بدون اینکه مشخص کنه مقصدش کجاست ، ما به بی عقلی محکومش میکنیم. اگر اون راننده بگه من مقصد برام مهم نیست فقط میخام از جاده لذت ببرم، این بار ما اون رو به هواپرستی متهمش میکنیم.
ما هم اگر ندونیم هیات برای جلو بردن چه کاری می‌خوایم عملاً داریم همین برخورد رو با هیات میکنیم.
العامل علی غیر معرفة ، کالسائر علی غیر طریق، لن یزید السرعة السیر الا بعداً
عمل کننده بدون معرفت مثل رونده ی خارج از مسیره که هر چقدر تند تر حرکت کنه دورتر میشه.
🏴خب چطور مشخص کنیم هدف از هیات چیه؟
برای این کار باید به نظر من باید به خود امام حسین علیه السلام رجوع کنیم.
«هر هدفی که امام حسین برای اون هدف مهم به شهادت رسید ، امتداد و پیگیری اون هدف ، می‌تونه غرض از تشکیل هیات باشه»
نمیشه امام حسین واسه یه چیزی جنگیده و شهید شده باشه و ما برای یه چیز دیگه ای گریه کنیم. اگر هیات نزدیک ترین تشکیلات شیعی به مکتب اهل بیت باشه پس باید بیشترین قرابت رو هم با اهداف اهل بیت داشته باشه.
اگر امام حسین برای نفی حکومت هر چیزی جز الله شهید شد، پس هدف از گریه و روضه و هیات هم نمیتونه چیزی جز مبارزه دایمی با طواغیت زمان باشه.
و اگر علت تامه تشکیل هیات رو مشخص کردیم، حالا میتونیم ویژگی های هیات هم احصا کنیم.
با این تفاسیر اساسا در و دیوار باید یک فلش بیشتر نداشته باشه. هر چیزی جز اون هدف اگر برای هیات موضوعیت پیدا کنه داره هیات رو از #هیات بودن درمیاره؛ اگر مقصد شد قیام علیه حکومت ما سوا الله، بنابرین تزیینات، مداحی، تبلیغات و تمام ارکان هیات باید به سمت مقتضی کردن این هدف حرکت کنه.
🏴نسبت هیات و انقلاب ۵۷ چطور میشه؟
اگر انقلاب امام خمینی ره به قصد نفی طواغیت و برپایی حکومت الله بوده باشه، پس هیات یکی از اصلی ترین بازوهای انقلاب اسلامی می‌تونه باشه.
با این تقریر هیات اگر هیات باشه در همون لحظه انقلابی هم هست، و اگر هیاتی انقلابی به این معنا نباشه اساسا دیگه هیات نیست. معلوم نیست چیه!!
با این تقریر اصلا راه نداره که هیات سیاسی نباشه. هیات خودش نوعی درگیری سیاسیه. «هیات امام حسین سکولار ما نداریم» که آقا میگن به نظرم همین مطلب رو بیان میکنه.
با این اوصاف شاید بهتر باشه یه بار دیگه مرور کنیم : «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است»
#هیات_تمدن_ساز
#گریه_سیاسی
#گریه_یاری
囧 @segerme
🔰 عصر قدیم #علیخانی
♨️تیزر برنامه ی «عصر جدید» را که می دیدم، از این که صدا و سیما برایش مساله ی #استعدادیابی موضوعیت پیدا کرده خوشحال و به تبع منتظر بودم.
♨️اما اولین قسمت پخش شده عصر جدید، کافی بود برای آن که به خوش خیالی ام پوزخند بزنم. عصر جدید، تکرار بدون واو «تلنت» آمریکایی هاست. از میز داوری و داوری کردن هایش گرفته تا دکور و آن ملیجکی که سمت راست استیج یک دوربین سر دست را به خود اختصاص داده است همه و همه شعبه ایرانی همان است. کپی برداری های همراه با خونسردی و جمهوری اسلامیزه شده ی این چنینی، که البته خودش هم دیگر پدیده ای جدید نیست.
♨️اما این #کپی برداری را بهانه ای کنم برای پرونده مظلوم «استعدادیابی». عصر جدید هم مانند نسخه اورجینال خود و برخلاف ادعایش مبنی بر کشف استعدادها، به دنبال #سوژه هایی است که خرق عادت کرده باشند. قهرمان های برنامه های این چنینی، انسان های عجیب، متفاوت و فاصله دار از زندگی روزمره مردم هستند. هر چه سوژه شاذتر، برای علیخانی و همکارانش مناسب تر. در این شرایط به نظر می رسد به کار بردن واژه ی استعداد، جفای در حق این مفهوم باشد. عصر جدید، #کاریکاتور‌ها را پیدا میکند و به شبکه خانگی می آورد. فقط قرار است مخاطب، به هر قیمتی که شده پای جعبه جادویی بنشیند. و این همان مسخ فرهنگی دنیای مدرن است که آگاهی کاذب خلق میکند. دردی هم از جریان زندگی اجتماعی دوا نمیکند.
♨️این برنامه در بهترین حالت #سلبریتی می پروراند و این چهره های هایلایت شده هم به مدد این حضور در شبکه های اجتماعی، فالوور به جیب میزنند و پس از این باید شاهد تبلیغات های مکرر اینترنتی در صفحات آنها باشیم. بازی کامپیوتری، کافه، رستوران، یا آرایشگاه تخصصی زنان و... .#عصرجدید حداکثر یک شوی تلویزیونی سرگرم کننده ست و استعدادیابی لقمه بزرگتری از دهان عوامل این برنامه ست. اصلا علیخانی هم به همین علت موضوعیت دارد. دقیقاً مثل #برنده_باش گلزار.
♨️استعدادها در کشور ما متعدد و متکثرند، به تبع استعدادیابی پروسه ای تخصصی و موضوعی می طلبد. نه البته گونه های شاذ انسانی. بلکه استعدادهای رایج متناسب با زندگی اجتماعی. همانی که ادبیات عامه آن را به دکتر و مهندس و معلم و ... تقسیم میکند. و باز باید به حال استعدادیابی واقعی مردم که در نظام آموزشی استعدادکُش و در پشت سد کنکور به خاموشی می رود افسوس خورد.
囧 @segerme
#جامعه_شناسی #مدیریت_فرهنگی #سیاستگذاری_فرهنگی
👤 ما خودمان ابن خلدون مذگان داریم
🔸فرهنگ غرب حقیقتاً مهاجم است، هر چند که این تهاجم نرم و خزنده باشد. در توضیح ، باید بگویم فرهنگ غرب، زمینه های ذهنی و مفاد اندیشه را نه تنها دستکاری بلکه از نو تعریف میکند. نیازی به تصاحب اندیشه ها نیست. همین که طریقه کسب معرفت و چگونگی اندیشیدن را در دست بگیرد کافیست. این گونه تو در زمین بازی او توپ میزنی. چگونه توپ زدنت مهم نیست، مهم این است که درگیر قواعد او هستی.
🔸جامعه شناسی به معنای رایج علمی و مکتبی اش، مولود غرب است. تبعاً این دانش، مسائل اختصاصی خودش را دارد، روش های خودش را امضا زده و طریقه اندیشیدن آن هم منحصر بفرد است. بنابراین، در مقابل هر اندیشه ای در هر مرحله ای با جامعه شناسی غرب امتزاج یابد، متهم به #انفعال است، هر قدر هم سودای مخالفت، نقادی یا عبور از تمدن غرب داشته باشد.
🔸طرفداران جامعه شناسی اسلامی امروز درگیر همین انفعال هستند. چه آنها که اصل را بر جامعه شناسی غرب گذاشته و با حدیث و آیه تزیین کرده اند. چه آنها که درگیر مسائل اختصاصی جامعه غرب شده اند و برای آنها به دنبال پاسخ های اسلامی میگردند و چه آنها که مشغول به «ما خودمان ابن خلدون مذگان داریم» شده اند. این هم خود نوعی انفعال است.
🔸دسته آخر را بیشتر توضیح بدهم. نوعی مقابله به مثل، و رجزخوانی در نهاد این نوع انفعال مشهود است. این گونه که غرب اگر مارکس و وبر دارد ما هم ابن خلدون و فارابی داریم. اگر دورکیم و پارسونز دارد ما هم خواجه و ابن سینا داریم. این دعوای خاله زنکی و چشم و هم چشمی و تفاخر بر سر اندیشمندان غرب و شرق هم خودش نوعی انفعال و وادادگی در برابر غرب است؛ اینجاتقابل اندیشه خیلی موضوعیت ندارد. بازار تقابل اندیشمند داغ است. دغدغه هم این است که بگویند متفکران مسلمان #زودتر از اروپایی ها به فلان نظریات رسیده اند. و یا این که از لسان متفکران مسلمان به مسائل جامعه شناسی غرب پاسخ بدهند.
🔸باید ابن خلدون را خواند، باید فارابی را بلد بود، اما نه در اولویت بالا؛ اینها جامعه شناسی اسلام را به دست ما نمیدهد. به جز این که نمیتوان ادعا کرد اندیشه های اجتماعی اندیشمندان مسلمان، الزاما منطبق بر سنت حکمی-فلسفی اسلامی و منبعث از اسلام است، مع الاسف باید اعتراف کرد که با عصبیت و نظریه دوری و چه و چه نمیتوان مسائل امروز بشریت و جهان اسلام را مرتفع نمود. و این غمناک ترین قسمت ماجراست: «دانش اجتماعی مسلمین و نه دانش اجتماعی اسلام»
🔸باید به سراغ اسلام رفت. اسلام را آنگونه که هست باید فهمید. باید آجرهای جامعه شناسی اسلام را کم کم پیدا کرد و روی هم چید. برای این هم نباید غرب گریزی کرد و هم نباید مواریث گذشتگان را کنار گذاشت. اما هیچ کدام مقصود و مقصد نیستند.
囧 @segerme
#جامعه_شناسی #جامعه_شناسی_اسلامی #دانش_اجتماعی_مسلمین
👊🏻 عدالتخواهی سوپرمنی!
👥 اقامه و احیای عدالت در قاموس اسلام، امری مردمی است و عدالت آنگاه حقیقتاً محقَّق میشود که اسم فاعل آن مردم باشد. لیقوم الناس بالقسط اجرای عدالت را غیرمردمی و غیرفرهنگی نمی پذیرد. سرنوشت یک جامعه به دست خودشان سپرده شده و باید مطالبه عدالت از اجزای فرهنگ یک جامعه باشد. عدالت آمپولی و تحمیلی، مقصود اسلام در سیر تربیتی-سلوکی یک جامعه نیست. اگر هم امکان وقوعی داشته باشد، دوام ندارد و ماندنی نیست. جامعه ای که گوهر عدالت را حقاً درنیافته است نمیتواند از آن نگهداری کند.
👥 فلهذا، از شروط اساسی عدالت خواهی همراه کردن جریان های مردمی ست. عدالت طلبان باید «عَدل حَسَن است» ِمفطور انسان ها را بیدار کنند تا عدل و قسط به ید جامعه برپا شود.
👥 برای این کار باید از فساد شروع کرد نه از مُفسد. در فسادستیزی حتما سراغ مفسدین هم خواهیم آمد، اما مسأله نقطه آغاز است. از درمان بیمار به بیماری می رسیم یا از بیمار میخواهیم بیماری عمومی را مرتفع کنیم؟
مُفسدستیزی آنهم به سیاق صدرالساداتی‌گونه که از لوازم و بایسته هایش، برخورداری از رانت اطلاعاتی ست، مردم را همراه نمیکند. مردم دستشان به اسرار مگو و محرمانه های این آقازاده و آن مسئول و امام جمعه نمیرسد. مفسدستیزی آنهم با نفوذها و امتیازات اختصاصی و غیرعمومی تازه اگر بتواند تمام جوانب یک فساد را در نظر بگیرد، حداکثر می تواند دل برخی را خُنَک کند. اما مردم را پا به رکاب نمیکند... مردم کناری ایستاده اند و برای قهرمان ماجرا سوت و کف میزنند. عدالت خواهی سوپرمنی!
👥 انقلاب روح الله این گونه نبود. امام به تنهایی با شاه مبارزه نکرد. مردم خواستند. رهبری هم جلوی مذاکرات را نگرفت. باید مردم آمریکا را نخواهند.
👥 اشکال دیگر این عدالتخواهی، اِشکال معرفت شناسانه است. عدالت در ادبیات اسلامی معنایی موسّع دارد، دقیقاً مثل استکبارستیزی، که رهبری فرمودند «بزرگترین مرگ بر آمریکا، خدمت به مردم است». دقیقاً مثل امر به معروف و نهی از منکر که رهبری فرمودند. «معروفی بالاتر از ایجاد نظام اسلامی و حفظ نظام اسلامی نداریم؛ هر کسی که در این راه تلاش کند، آمر به معروف است».
👥 پس حتماً باید عدالت را به معنای عامش به خوبی تعریف کرد. کاهلی یا عجله در ساحت علمی عدالت، منجر به خطای راهبردی در ساحت عمل میشود. خطای این سبک از عدالتخواهی این است که تعریف نازک و غیرعمیقی از عدالت را بنا میکند. اینگونه مجرد و بسیط دیدن عدالت، ما را به تنگ نظری و فروگذاری از جنبه های اصیل عدالت می رساند و سر آخر، عدالت آنگونه که باید در روح یک جامعه بارور شود، نخواهد شد.
囧 @segerme
#عدالت #عدالتخواهی #صدرالساداتی #فسادستیزی
〽️عدالتخواهی در خلا
〽️برخی از اطبای سنتی به طب کل نگر یا بهتر بگویم کلان نگر معتقدند. می گویند برای بهبود عملکرد یک عضو یا دستگاه، تنها نباید برای همان نسخه پیچید و دارو تجویز کرد. بلکه اعضای بدن و عملکردشان متناظر و ملازم یکدیگر است. برای درمان یکی باید هم جزئی نگریست و هم کلان نگاه کرد. و در مجموع نسخه ای که از نگاه کلان حاصل میشود، نسخه ایست ناظر به وضعیت کلان بدن، برای تمام بدن. این یعنی دیدن #انسجام اجزا. اینگونه وقتی میخواهند ابرو را درست کنند چشم را کور نمی کنند.
〽️فهم نظام اندیشه ای از اسلام و جامعه اسلامی و درک انسجام اجزای آن ضرورت امروز ماست. اسلام را باید به تمامش دید. و مواجهه های کوته بینانه، کم عمق و در خلا، ما را به خطا در مرتبه دچار میکند. مضافا که خطا در سازمان اجتماعی یک جامعه براحتی قابل جبران نیست.
〽️عدالت بخشی از اسلام و جزئی از جامعه است که حکما نمی شود قطع نظر از سایر عناصر، دستکاری شود. نمی توان عدالت را در لوله های آزمایش از صافی عبور داد و بعد تنظیمش کرد. عدالت زمانی محقق میشود که حقیقت اسلام به طور کلی دایر گردد. نمی شود از اسلام فقط عدالتش را پی گرفت و باقی را رها کرد. ذکر ده ها آیه و روایت و ده ها نقل قول از امام و رهبری، برای توجیه این نگاه خشک و جزئی خودش نوعی اخباری گری ست.
〽️ نمی شود بگویی من کارم عدالتخواهی ست و همزمان عرصه های سیاست، اقتصاد، راهبردهای کلان بین المللی، فرهنگ، مردم و شرایط زمانه، موقعیت و شرایط قبلی و فعلی و خیلی موارد دیگر را کنار بگذاری.
〽️عدالتخواهی در خلا، شاید به نتایجی عاجل هم دست پیدا کند اما این چهره ی کاریکاتوری از این جامعه ی نامتوازن، دیر یا زود پوشالی بودنش لو رفته و باز به حالت پیشین برمیگردد. عدالت زمانی اقامه می شود که مردم اقامه کننده اش باشند. پس باید سراغ مردم رفت، باید سراغ فرهنگ رفت، این مردم دشمن دارند، باید تحرکات دشمن را دید، مشکلات مراتب دارند، پس باید اولویت سنجی کرد و الخ...
囧 @segerme
#عدالت #عدالتخواهی #نظام_اندیشه
🔸بهانه...
🔹چه وقتی که در علم و صنعت بودم، چه الان که دانشگاه تهرانی حساب می شوم، کمتر محافل علمی و جلسات آزاداندیشی درست و درمان دیدم.
مناظره ها نوعاً به رجزخوانی و طعنه پراکنی میگذرد تا تبادل حرف حساب. دقیقاً مثل مناظره های ریاست جمهوری. پیروز میدان آن گروه است که بیشتر روی طرف مقابل، نقاشی کند. گاهی هم این میدان، به نبرد فیزیکی مبدل میشود.
🔹این جوزدگی و هوچی گری ها نشان میدهد، دانشجوی امروز، بیشتر از آن که دست اندر کار دانش و معرفت باشد، کنشگر و عمله ی سیاسی است. فقط به درد آن میخورد که شعار بدهد و کادر منوتو و آمدنیوز و مصیح را پر کند. دانشجو اینجا ابزار است، #بهانه است. از خود بیگانه است.
🔹اما از آن مهم تر، ماجرای دیروز #دانشگاه_تهران، بار دیگر نشان داد، #حجاب هم بهانه و ابزار است. قرار نیست حول حجاب، مباحثه شکل بگیرد. بوقچی ها نانشان در هیاهوست. اما هر چه در آتش امر اجتماعی بیشتر بدمند و هر چه پیاز داغ امنیتی بودن آن را بیشتر کنند، جمع بندی یا اجماع سخت تر خواهد بود. هر چه جلوتر برود، حل مسأله هم سخت تر خواهد شد. اینجا قانون پوشش هم به خودی خود موضوعیت ندارد. مسأله توفّق و فتح سنگر به سنگرهای جمهوری اسلامی است.
🔹پس بهانه ها تمام نشده. غرض از همه ی اینها، براندازی ست. غایت همه جهتگیری ها نفی جمهوری اسلامی است و اینجا #زن هم ابزار است و بهانه... بار دیگر ثابت شد آنها وقتی می گویند #حقوق_زنان، منظورشان برخی زنان است، و بخش دیگر زنان شایسته مشت و #لگد هستند. #آزادی یعنی آزادی خودشان و حتی برای حفظ ظاهر هم حاضر نیستند اعتراضشان را مسالمت آمیز نشان بدهند.
🔹دانشجو، چپی یا راستی، لیبرال یا حزب اللهی در محیط آرامش بلدند مباحثه کنند و سنگهایشان را از هم وا کنند. اما در شرایط التهاب و گرد و غبار، محصول یک چیز است: تحریک گسست های اجتماعی و زمینه چینی برای جنگ و تقابل داخلی. چه فیزیکی و چه روانی، یعنی تولید هر چه بیشتر نفرت...
囧 @segerme
[ما همه با همیم]
حوالی سال 87، وقتی که علی اکبر #رائفی_پور تازه سخنرانی هایش گل کرده بود، نوجوان بودم و من هم جذب حرفهایش شدم. علاقه مند بودم و پیگیر. در همان ایام دبیرستان هم همکاری هایی با مصاف داشتم.
یکی دو سالی بیشتر نگذشت که رائفی با جمیع صفات مثبتی که در سخنرانی های تیزش دارد، دیگر پاسخگوی عطشی که داشتم نبود و لذا از وی عبور کردم . اما مذهبی شدنم و از همه مهم تر دغدغه مند شدنم را مرهون هیچ کسی نمیدانم جز او.
اما امروز به بهانه یک دیزی خوران، و هجمه های دوستان حزب اللهی چیزی بگویم.
کمیت ما لنگ است برادران. اصرار عجیبی داریم تا جایی که میشود به بهانه کوچکترین ضعف ها یکدیگر را از دایره انقلاب بیرون کنیم. نمیدانم چقدر از این ها از روی دلسوزی برای جبهه انقلاب است و چقدرش برای اثبات خودمان. اما هر چه هست به این حسرت فکر میکنم که چطور در طرف مقابل از همجنسگرا گرفته تا مفتی وهابی، از سلطنت طلب گرفته تا لائیک، از طیف شیرازی گرفته تا اپوزوسیون خارج نشین و ... همه و همه سر یک سفره نشسته اند و نان دشمنی با انقلاب را میخورند. بعد ما این جا نکیر و منکر شده ایم و یک دیگر را از سفره انقلاب میخواهیم بلند کنیم.
من امروز رائفی پوری نیستم، صحبت هایش را گوش نمیکنم، انتقاداتی هم ممکن است داشته باشم و خیلی چیزها را هم نپسندم. اما دلیل این همه دشمنی و خودزنی چیست؟ گیرم انتقادی هست، راهش رسوا کردن و از دایره بیرون کردن است؟
اکبر رائفی پور البته کله شق تر از این حرفهاست که بگذارد به حساب انقلاب و از انقلاب برگردد. اما ما با خوی ملاغلط گیری مان، این بلا را سر خیلی ها آورده ایم...
طرف زنش را کشته اما هنوز مورد حمایت است و دارند از او قهرمان می سازند. اما ما استاد ندیدن نقاط قوت و استاد اتحاد نکردنیم. یاد این خطبه مولا که : «سوگند به خدا می دانستم که مردم شام به زودی بر شما غلبه خواهند کرد, زیرا آنها در یاری کردن باطل خود, وحدت دارند و شما در دفاع از حق متفرقید»
این تازه در مورد قضاوت های دقیق است.. قضاوت های #آبگوشتی و غیر دقیق و از روی چهار تا کلیپ اینترنتی که بماند.
به قول خودش: #خدایا_بسه_دیگه
囧 @segerme
✂️محبوبیت یا اقتدار
برخی #پلیس را مقتدر می پسندند و برخی #محبوبیت را در صفات پلیس اصل می دانند. اما به نظر می رسد خود این دوگانه هم چندان اصالت نداشته باشد. در حقیقت نیروی انتظامی در کشاکش این دوگانگی از خودبیگانه می شود و در بازی های رسانه ای دور می خورد.
مثل کسی که سعی میکند برای رضایت دیگران زندگی کند، این دوگانه پلیس را از عمل به وظایفش باز میدارد. گاهی برای حفظ اقتدار از نیروی خود حمایت و قدردانی میکند. و گاهی هم برای جلب نظر ها آن طرفی غش میکند.
مثل چند ماجرای اخیر که در همین آخری اش پلیس با شتابزدگی (و برای حفظ محبوبیت) با دو مامور خود برخورد کرده و در برخی نقل ها خبر از عزل آن دو مامور شنیده شد. و پس از ساعاتی، باز هم با شتابزدگی (برای حفظ #اقتدار) گفتند که روند برخورد با دو مامور متوقف (یا تکذیب) شد.
این دهان بینی تصمیم گیری را برای بدنه ی گسترده ی نیروی انتظامی سخت تر میکند. مخصوصا در شرایطی که سایر دستگاه ها از انجام تکالیف خود در مسائل اجتماعی سر باز زده اند و تمام تقصیرات به گردن پلیس به مثابه دفاع آخر می افتند.
اما چه باید کرد؟ به نظرم پلیس به ویژه در برخورد با مفاسد اجتماعی دو چیز را باید در نظر بگیرد:
1- آن چیزی که ضرورت دارد فراغت از دعوای اقتدار و محبوبیت است و توجه به #وظیفه که همان تامین امنیت جانی، مالی و #اخلاقی در جامعه است. یا به تعبیری حفظ حدود و احکام اسلامی.
2- مطلب دیگری که ضرورت دارد افزایش آمادگی پلیس برای مقابله با معضلاتی مثل #دختر_تهرانپارس است که برای کشور از کاه کوه می سازد. این یعنی بخشی از بدنه نیروی انتظامی باید دوره های تخصصی روانشناسی برخورد با مفاسد اجتماعی را ببینند و با مشورت از متخصصان تدبیرهای لازم برای به حداقل رساندن آسیب های را اخذ کنند. یعنی پلیسی با تخصص برخورد با ناامنی های اخلاقی.
囧 @segerme
#بازنشر به مناسبت برنامه های روز دختر
انتقام👊
میخواستم قبل از رسیدن هفته #عفاف و #حجاب، در مورد برنامه های مناسبتی این ایام مطلبی را بنویسم، فرصت نکردم؛ اما با گذشت این روزها سوژه های مناسبتری برای این موضوع جفت و جور شد.
سالهاست که موضوع #حجاب از سبد مسائل اجتماعی - فرهنگی خارج و به یک موضوع سیاسی بلکه امنیتی بدل شده است. به طور خلاصه میتوانم، دستپاچگی مدیران فرهنگی (اعم از مردم و مسئولین) و عطف جریان مهاجم فرهنگی به #حجاب_اجباری را به عنوان دلایل عمده فهرست کنم.
اما به نظر می رسد، موضوع #حجاب در این سالها بیشتر از این که خودش اصل باشد، قرار است پازل مبارزه علیه #حکومت را تکمیل کند. وگرنه اجبارِ حداقل میزان حجاب در یک حکومت اسلامی بدیهی ست. کما این که حکومت اسلامی در مورد سایر مفاسد اجتماعی ملزم به واکنش است. پس معلوم می شود، مبارزه علیه حجاب اجباری همان مبارزه با جمهوری اسلامی ست در بسته بندی جدید.
لذا وقتی جمهوری اسلامی نشانه باشد، حکماً هر گونه انشقاق و افتراق و #گسست میان مردم، از آن جایی که موجب تضعیف #جمهوریت نظام خواهد شد میتواند خودش هم یک هدف باشد. تحریک #گسل های اجتماعی در دستور کار است. مبارزه #مدنی یا رسانه ای علیه حجاب اجباری که این روزها پرچمش را #معصومه_علینژاد با دلارهای آمریکایی به دست گرفته از همین قبیل است. قرار است جامعه زنان و مردان را به ورطه دو قطبی دیگری بکشانند. قرار است مخالفین و موافق حجاب ( ِ اجباری) مانند تقابل استقلال و پرسپولیس به جان هم بیفتند. رقص دختر کشف حجاب کرده در شب شهادت امام صادق (ع) جلوی درب مسجد را در این بستر و از این عینک معنا کنید.
هر چه مساله ی حجاب بیشتر به #معرکه ی حجاب تبدیل شود و هر چه در آتش این ماجرا ، هیزم #نفرت بیشتری ریخته شود، به نفع جریان معاند است. هر چه بیشتر بدحجاب و باحجاب در وضعیت تقابل و نفرت قرار بگیرند، هر چه بیشتر این دوگانه شدت بگیرد و تلقی دشمن انگاریانه طرفین از یکدیگر جدی تر شود، اتفاقاً حل مساله ی #حجاب هم مشکل تر می شود.
حال مع الاسف اقدامات مدیران و دست اندرکاران فرهنگی هم در همین زمین بازی رقم میخورد. اقدامات علیه فحشا را در مبارزه با مسیح علینژاد خلاصه میکنند و برای اثبات پوچی نظر وی، دنبال سند و مدرک برای ابتذال او می گردند. انگار اگر معلوم شود او قبل از ازدواج تجربه بارداری داشته یا فلان سال با فلان نماینده مجلس صیغه بوده، استدلال های (مغالطه های) او هم پاسخ داده خواهد شد. حاشا که بعد از این باید منتظر #مظلوم_نمایی او جذبش جدیدش باشند.
فلذا طبیعی ست که این دست اندرکاران فرهنگی #دستپاچه، برای هفته حجاب و عفاف، منتظر باشند تا همایش بگیرند بلکه با این کار اردوکشی کرده و تعداد چادری ها و مذهبی ها را به رخ بکشانند! سالن همایش هم اگر کوچک باشد تا عده ی زیادی بیرون بمانند چه بهتر!
این بزرگواران هم ناخواسته بازیچه شده اند و عرصه خطیر #فرهنگ را با میدان جنگ و عرصه ی #رجزخوانی اشتباه گرفته اند. این اردوکشی ها و لشکرکشی ها ضمن این که به نظر میرسد بیشتر به جهت تخلیه عصبانیت باشد، در آتش نفرت این دوقطبی بیشتر می دمد. چند خانم که شاید حجاب مناسبی هم نداشته باشند در این #همایش ها حضور پیدا میکنند؟ در راهپیماییهای حجاب که انگار میخواهند سر به تن دیگر زنان نباشند چند دختر اصطلاحاً بدحجاب شرکت میکند؟
جریان حزب اللهی تصور می کند تمام آنچه که باید با آن مبارزه کند، از تمامی مفاسد فقط حجاب است و آن را هم در مبارزه با اشخاص خلاصه میکند. برای همین فکر میکند اگر خواهر علینژاد را بیاورد و رجز بخواند انتقام خودش را گرفته و حساب بدحجاب ها را کف دستشان گذاشته است. و با دست خود تمام بدحجاب ها را در صف مخالفین جمهوری اسلامی معنا میکند.
حال آن که پرداختن به مساله ی حجاب بماهو حجاب بزرگترین اشتباه راهبردی این سی و خرده ای سال ماست. حجاب انعکاس سبک زندگی و نظام عقاید و منظومه ی گرایشهای زن است. برای نجات مردم از آتش سوزی دود را از پنجره بیرون نمیکنند! باید آتش را خاموش کرد.
برخورد ناصواب جریان فرهنگی مذهبی کشور که عملاً بازیچه ی جریان مقابل شده را یک طرف بگذارید. اما برخورد رهبری با پدیده #بدحجابی دقیقا عکس چنین برخوردی ست . یعنی تقلیل موضوع به یک موضوع ساده ی فرهنگی. رهبری پرداختن به این مسائل رو بنایی را #حقیر و فرعی میداند و ظاهر نامناسب زن را در کنار همه ی نقایص ظاهر و باطن انسان تصویر میکند.
囧 @segerme
🔶 حل مساله #حجاب، به آرامش احتیاج دارد.
راه حل مساله حجاب در ایران امروز هر چه باشد، برای شروع به #آرامش احتیاج دارد. مسائل تبیینی که آرامش حوصله می طلبد را نباید به عرصه های هیستریک رجزخوانی و میدان رزم و عرصه ی رو کم کنی مبدل کرد.
در فضای #تنش، لشگرکشی و مجادله، حق طلبی، انصاف و تعقل و #آزاداندیشی شکل نمیگیرد. من خودم را روبروی تو و تو را دشمن خودم می بینم. مثل دعواهای خیابانی که بی آن که معلوم باشد حق با کیست، یا حتی اگر سوء تفاهم هم شده باشد، هر کس از بچه محلش دفاع میکند. انتقام عده ای خاص بلکه حتی اجیر شده را نمیشود از بدحجاب کوچه و خیابان گرفت. آن هم زنان و دخترانی که در این میانه بلاتکلیفند. نه لزوما طرفدار آنطرفی ها هستند و نه حاضرند ظاهر این طرفی ها انتخاب کنند.
وضعیت استقلال پرسپولیسی همان چیزی است که مصیح #علینژاد‌ها پی میگیرند. ایجاد #تنفر و شورش مردم علیه مردم. وضعیتی که در آن دو قطب بیشتر نداریم. یا بدحجاب و معاند و مخالف #اسلام و نظام یا #محجبه و چادری طرفدار #نظام . شرایطی که بدحجاب ها را همه در یک دسته می بینیم، همه را پول گرفته از سرویس های اطلاعاتی بیگانه تصور میکنیم و یک دایره محدود دور خودمان میکشیم و شعار می دهیم. و این گونه حجاب را جناحی میکنیم. حال آن که صورت بندی ها و برشهای اجتماعی ما در واقعیت چنین نیست. با این همایش ها فقط رگهای ورم کرده خالی را می توان آرام کرد. و گرنه دردی درمان نمیشود.
جناجی کردن حجاب به این صورت، یعنی ندید گرفتن جنبه های عقلانی و انسانی آن که موجب عمومی شدن آن می شود. در این نگاه حجاب در اختیار عده ای خاص با مشخصات خاص است که دور هم در یک ورزشگاه و یک همایش جمع می شوند و هر کس بیرون است را بیگانه تصور میکنند. یعنی دستی دستی تمام خانم های بدپوشش را به جناح روبرو هل میدهد.
اما خصوصی کردن حجاب اینجا پایان نمی یابد. ایراد دیگر این همایشها این است که با تقلیل روز بزرگ دختر به روز حجاب، ظرفیت فوق العاده هم نشینی و هم زیستی محجبه ها و غیرمحجبه ها را می سوزاند. می شد این احساس #دیگری که بدحجابها به محجبه ها دارند را در این مناسبت ها کاهش داد. می شد دایره مذهبی ها را تنگ نکرد و فرصت مراوده و مکالمه را از بین نبرد.
البته نه انفعال را توجیه نظری میکنم نه موافق مفهوم فانتزی #حجاب_اختیاری هستم. اما تمام حرف در این است. حجاب عرصه لشگرکشی نیست. چهل سال است که فرصت نشده در کمال آرامش از حجاب صحبت کرد و امروز از غیرعقلانی کردن مفاهیم رنج می بریم در حالی که انقلاب واقعا نیازمند مردم است و با بیرون کردن بدحجاب ها از کشور مشکل حجاب حل نمیشود.
囧 @segerme
👁 بختک معیوب نگری
مبارزه با تفکر ِ « جدایی دین از سیاست » و یا به تعبیری بی اعتنایی دین به عرصه زندگی دنیایی آسان نیست. جدایی دین از ساحت زندگی دنیایی، یک شبهه ی جدلی صرف نیست که بتوان با دو کلام مباحثه به راحتی پرونده اش را بست و کنار گذاشت.
برخورد نامتعادل و ناصواب با خلقت (توحید) و به تبع آن، زندگی دنیا #بیماری چند صد ساله ی بشر است. بشریت در این سالیان دراز، خارج از چارچوب نظام اندیشه ای امام هیچ گاه نتوانسته میان دنیا و آخرت جمع کند. گروهی به دنیا تاختند و دریدند و چشم از آخرت فروبستند و برخی توانشان را بی نگاه به دنیا، روانه ی آخرت کردند. هر دو گروه هم گرفتار...
این بیماری اما در تار و پود زندگی جوامع به مثابه ی یک #بختک ، بی صدا رخنه کرده و به این سادگی دست بردار نمی شود. آن چنان که برخی معتقدین به تلازم دین و دنیا هم خود گرفتار تنافی دین و دنیا هستند و نمیتوانند حضور توحید را در جای جای زندگی فردی و جمعی شان ببینند.
توحید به تقریر مکتب امام تمام عالم را پر میکند و پشت در دنیا نمی ماند. در مکتب امام دنیا مسیر آخرت است. بدون دنیا امر اخروی معنا پیدا نمیکند. دنیا در اندیشه امام مهم است. باید توحید را در دنیا محقق کرد و این توحید همچنان مظلوم است. پس، مبارزه اصلی مکتب امام که انقلاب 57 را در پی داشت با همین تفکر معیوب ادامه دارد.
囧 @segerme