🔻چندجمله درباره خطاهای پیاپی در شورای شهر عرف نیست رسانه مدیریت شهری در نقد عملکرد مدیران شهر بنویسد؛ اما برخی موارد پای حق بزرگتری در میان است که سکوت در قبال آن اگرچه عرف است اما خلاف شرع مسلم است. مگر ممکن است رسانه ای وابسته به انقلاب و مردم باشد و در بزنگاه ها سکوت کند؟ رسانه ای که بخاطر وابستگی تشکیلاتی و یا سیاسی و اداری مقابل حق سکوت کند در دنیا مقابل مردم و در قیامت باید به امام امت پاسخگو باشد. سخن برسر خطاهای مکرر در شورای شهرست. روز یک شنبه صحن شورای شهر شاهد حوادث تلخی بود، اما متاسفانه باید گفت این اولین بار نیست. پیشبینی می کردیم با تذکر پدرانه و دلسوزانه رئیس شورای شهر و یا تغییر شرایط سیاسی کشور و ضرورت همبستگی بیشتر بین نیروی های انقلاب،این قبیل رفتارها اصلاح و جبران شود اما ماجرا بازهم به نحو دیگری رقم خورد. سوال اینست که با کدامین حجت؟ با کدام حجت بعد از جشن مشارکت مردمی در انتخابات اینطور کام مردم را تلخ می کنیم؟ از این بالاتر هنوز چند صباحی از تذکر صریح و شفاف رهبرانقلاب درباره رعایت اخلاق و تقوا به مجلس شورای اسلامی نگذشته است؛ با کدامین حجت اعتنا نمی کنیم؟ وظیفه شورای شهر نظارت است، نقد است، گلایه است، تذکر و حسابرسی است. حق هم همین است. مردم نیز همین را انتظار دارند. اما نظارت با مچ گیری فرق دارد، نقد با تخریب متفاوت است؛ تذکر، حرف گوشه دار و تندی و طعنه نیست، گلایه حرف غیرمنصفانه و خلاف واقع نیست. این تفاوت ها را نمی بینیم؟ اگرچه ایندست رفتارها برای انگشت شمار و معدودی از نماینده های محترم است اما مردم این بداخلاقی را به کلیت شورای انقلابی منتسب می کنند. اگر واقعا تفاوت نقد مشفقانه و تذکر دلسوزانه و گلایه مسوولانه با بداخلاقی و بی انصافی روشن نیست به اثر رفتارها توجه کنیم. ببینیم چرا ضدانقلاب انقدر خوشحال می شود؟ ببینیم چرا سوت و کف می زند؟ چرا تشویق می کند؟ رفتار ما چه آورده ای برای دشمنان خبیث انقلاب داشته است؟ تنها برای نمونه، روز یک شنبه گفته شد طی سه سال گذشته مدیریت شهری هیچ دستاورد مهمی نداشته است؛ واقعا نداشته است؟ این نقد است؟ نظارت است؟ و یا تکیه کردن به دروغ آشکار مجازی که از بیخ و بن تکذیب شده است و آنرا نشانه ضعف مدیریت شهری دانستن، اخلاق است؟ تقواست؟ در شرایطی که مردم انتظار وحدت و همدلی برای کارآمدی بیشتر دارند، انشقاق و اختلاف افکنی خطای فاحش و نابخشودنی است. هیچ امری مهمتر از وفاق میان مسوولین نیست. آنچه رئیسی را شهید رئیسی کرد همین خلق و منش بزرگوارانه است. همین تبعیت آشکار از حرف ولی جامعه است. همان اخلاق سیاسی که بارها از سوی رهبرانقلاب مورد اعتنا و تفقد قرار گرفته است. از عاشورا درس بگیریم؛ هیچ امری مهمتر از حرف ولی نیست که نباید روی زمین بماند. نگاه کنیم ببینیم کدام کلام رهبری بیشترین بسامد را در تذکرات پیاپی ایشان به مسوولین داشته است. خودمان را مخاطب اصلی آن بدانیم. حفظ وحدت و رعایت اخلاق و انصاف در مواجهه سیاسی اصل اول است و از شورای شهر انقلابی جز رعایت آن انتظار نیست. این مردم با امید به حفظ حریم این ارزش ها اعتماد کردند و رای دادند. اجازه ندهیم این سالها به عنوان خاطره تلخ در اذهان مردم و تاریخ بماند. شورای شهر اول پیش روی ماست. آنچه برای همه ما می ماند تبعیت از امر ولی و دلسوزی حقیقی برای مردم با کار و تلاش مشفقانه است ولاغیر. برای مردم انقلابی بمانیم. همشهری @mahdian_mohsen

🔻لایک و ریشیر در کربلا 🔻قدرت لایک و ریشیر چیست؟ تا حالا فکر کرده‌اید چرا در ایام اغتشاشات، رسانه‌های دشمن به سمت تولید ربات و صفحات فیک رفتند؟ سی ان ان گزارش داد ظرف یک ماه 13 هزار پیج غیرواقعی ساخته شده است. گزارش وزارت اطلاعات این رقم را 50 هزار صفحه دانست. اما این همه ماجرا نبود. باید تعداد فیو و لایک پیج خناسی مثل علی کریمی از 500 تا به 50 هزار تا می‌رسید. این همه ماجرا نبود. رسانه‌های دشمن همه را به‌خط کردند. از کنسرت ابی و گوگوش تا پیج آنجلینا جولی و صفحات آشپزی و آرایشگری و صدف بیوتی و غیره. همه باید اسم رمز اغتشاش را تکرار می‌کردند. چرا؟ اثرش چیست؟ تا باور کنید. همین. وقتی پیامی زیاد تکرار می‌شود و زیاد تأیید می‌گیرد، تبدیل به «پیام پرقدرت» می‌شود. پیام پرقدرت پیامی است که «چشم» را «پُر» می‌کند و «مغز» را «میخکوب» می‌کند و شما «ناخواسته» می پذیرید. حتی اگر خلاف اعتقادات شما باشد، باور می‌کنید در اقلیت هستید. مگر بر خودتان مسلط و آگاه باشید. در غیر اینصورت و در بهترین حالت گرفتار پدیده «مارپیچ سکوت» و منفعل می‌شوید و بدتر اینکه گرفتار «تحریف ترجیح» می‌شوید و وانمود می‌کنید با اکثریت همراهید و از این بدتر آنکه در دام «ناهماهنگی شناختی» بیفتید و با عقیده اکثریت همراه شوید. عجیب پدیده وحشتناک و دردناکی است. در اغتشاش هم نمانید؛ با این فرآیند هر روز در رسانه قربانی می‌دهیم. این بازی گمراه‌کننده، قدرت سیاسی جابه‌جا می‌کند؛ بماند. 🔻حالا برویم کربلا. شاید تصور کنید این ماجرا برای عصر رسانه‌های دیجیتال است. البته این فناوری در عصر پلتفرم، قدرت مضاعف گرفته است، اما ابدا پدیده جدیدی نیست. در پس عاشورا و در شام و کوفه سپاهیان یزید با همین روش تلاش کردند حقانیت خود را ثابت کنند. اساسا جمله «ما رایت الا جمیلا» باطل السحر همین مکر روانی بود. در مجلس ابن زیاد آن ملعون با نیش و زخم‌زبان به حضرت طعنه زد که «کار خدا را با برادر و خانواده‌ات چطور دیدی؟» و خواست آن مصائب را به خدا نسبت دهد که آن پاسخ کوبنده را شنید که «جز زیبایی ندیدم». در کربلا با آتش‌زدن خیمه‌ها و کشتار بی‌رحمانه و سبعانه و چرخاندن سرها در شهر اولا ترس ایجاد کردند تا مارپیچ سکوت ایجاد کنند و بعد هم با بیان اینکه ما پیروزیم، چشم‌ها را پر کنند و این تلقی روانی را ایجاد کنند که آنکه در ظاهر قدرت دارد و پیروز است، حق است؛ همان پیام پرقدرت. اما خطبه‌های غرای حضرت زینب رسانه شد و این نقشه شوم را برملا ساخت تا آنجاکه «کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود». 🔻این روزها مفتون قدرت شبکه‌سازی دنباله‌های آن جریان ملعون و یا جریانات جاهلی داخلی نشویم. هرکس هرجا هست هرچه حق دید به دست بگیرد، خواهید دید حق کما و کیفا مسلط است. همشهری @mahdian_mohsen

⬅️ صفحه‌های همشهری جمعه 29 تیر ماه ۱۴۰۳ 🔺کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود 🔺همشهری جمعه هر هفته در قالب «روزنامه دیواری» منتشر می‌شود و قابل نصب در جاهای مورد نظر شماست. 🔺برای دریافت نسخه چاپ شده و آماده نصب این روزنامه دیواری عدد ۷ را به ۳۰۰۰۳۳ پیامک کنید 🔺نسخه با کیفیت این روزنامه دیواری را از اینجا دانلود کنید: https://B2n.ir/q49362 🆔 @hamshahrinews

🔸ما هم مخاطب تذکر رهبری هستیم 🔸لوازم چهارگانه وحدت 🔻رهبرانقلاب در دیدار با نماینده ها تاکید کردند "مجلس باید آرامش بخش باشد"."باید از دولت و مجلس صدای واحد شنیده شود". "مجلس نباید منشا تشنج در افکار عمومی باشد." مفهوم "وحدت" در سخنان رهبری انقلاب در چند ماه گذشته بدون شک ازپربسامدترین تعابیر است. ضرورت مساله روشن است و کسی مخالف آن نیست. اما متاسفانه در عمل ماجرا به نحو دیگری رقم می خورد. این مساله نیز تنها منحصر به مجلس نیست. یک نمونه همین روزهای شورای شهر که پیش روی ماست. بداخلاقی ها و تفرقه افکنی هایی که وبال مردم شده است. در فضای مجازی و رسانه نیز به طریق دیگر. 🔻این متن توضیح مختصری است مبنی بر اینکه چه کسانی می توانند منشا وحدت باشند و برای وفاق و همدلی چه لوازمی باید مهیا شود تا از حرف به عمل برسیم. واقعیت این است که وحدت نیازمند شخصیتی است که 4 ویژگی را در خود ایجاد و رشد و ارتقا بخشیده است. 1⃣یکم وحدت از منظر اعتقادی است. این فهم باید ایجاد شود که وحدت یک تاکتیک و یا یک خصلت صرف اخلاقی نیست. وحدت یکی از ارکان کلیدی و از ارزش های پایه ای انقلاب اسلامی است. وحدت روی دیگر مردمسالاری دینی است. وحدت ثمره یک نگاه توحیدی به سیاست و توده مردم است. خلاصه فردی که به جهت اعتقادی مساله وحدت برایش حل و فصل نشده است، نمی تواند منشا وحدت باشد. 2⃣دوم وحدت از منظر اخلاقی است. وحدت و همدلی و مدارا و وفاق و اجماع و غیره هرچند بار معنایی مجزا دارند اما همگی نیازمند یک منش و فضیلت اخلاقی اند. نیازمند یک ملکه روحی. افرادی می توانند در سیاست وحدت ساز باشند و منشا قرابت ذهن ها و دل ها شوند که به جهت فردی نیز اهل تهذیب نفس و در تعامل با دیگران اهل مدارا و خلق حسنه باشند. خیلی وقت ها تکبر و تفرعن و نخوت های فردی است که اجازه بروز و ظهور همدلی و وفاق اجتماعی نمی دهد. 3⃣سوم وحدت از منظر عقلانیت است. فارغ از اینکه همدلی و وحدت یک منش اخلاقی و یک رویکرد عالی اعتقادی است، وحدت از منظر عقلانیت نیز اهمیت دارد. به جهت دستگاه محاسباتی نیز وحدت کارآمد و محل رجوع است. کسانی که اهل تدبیر و منطق و عقلانیت در سیاست نیستند نمی توانند وحدت ساز باشند. بسیاری از اهل تحجر به همین دلیل عامل تفرقه اند. آنها که روحیه تکفیری و خوارج گونه دارند و از هرگونه تعامل منطقی و گفت وگویی فراری و گرفتار خودحق پنداری هستند نمی توانند عامل وحدت باشند. 4⃣چهارم وحدت از منظر هنر است. عاملان به وحدت باید اهل هنر باشند. اهمیت هنر روشن است، اما هنر در سیاست از این منظر اهمیت دارد که در تخاطب با مردم است. مسوولی می تواند در ارتباط با مردم عامل به وحدت باشد که بتواند هنرمندانه وفاق را با مطالبه و نقد و پرسشگری جمع کند. در غیراینصورت به اسم وحدت عده ای محکوم به انفعال و سکوت می شوند و از سوی دیگر عده ای به اسم عدالتخواهی و مطالبه گری و نظارت و انتقاد پا بر اخلاق و معنویت و وحدت می گذارند. جمع ایندو به جز اعتقاد و اخلاق و عقلانیت، هنر می خواهد. 🔻حرف تمام است. اگر می خواهیم عامل به تذکر مکرر رهبرانقلاب باشیم، اول از همه هرجا هستیم خود را مخاطب این سخنان بدانیم و در مرتبه بعد این چهار ویژگی را در خودمان تقویت کنیم. همشهری @mahdian_mohsen

❤️عاشقانه های جاهلی در سیاست این متن سیاسی است. اصلا انتخاباتی است. حالا که انتخابات گذشت باید حرف های جدی تر زد. شاید هم سوادرسانه ایست. اما ابتدا یک مقدمه کوتاه؛ ما خیلی وقت ها با جهل مان زندگی می کنیم. چه بسا از آگاهی و علم فرار کنیم و به دامان جهل پناه ببریم. این چه زمانی است؟ زمانیکه دانستن هزینه دارد. حالا هر هزینه ای. حداقل هزینه، انرژی صرف کردن است. حداکثرش هم فهمیدن چیزی که داشته های قبلی ما رو نفی کند. صبح ها چشم در چشم گربه سیاه شوید تا شب بد می بینید. صدای دسته کلاغ ها یعنی خبر بد. عدد سیزده یعنی بدشانسی. همین سه تا کافیست. حالا فرض کنید یکی بخواهد با استدلال توضیح دهد که این گزاره های ذهن شما باورهای خرافی است. اهمیت می دهید؟ اصلا گوش می دهید؟ اگر هم گوش دهید یعنی از فردا با صدای قارقار دسته کلاغ ها دیگر استرس نمی گیرید؟ این مثال های ساده و دم دستی چیست که می زنیم؟ پس اجازه دهید یک مثال عمیق تر والبته بامزه بزنم. به دوستی گفتم مطابق پژوهش های پزشکی قلیان باعث میشود عمر کم شود. فورا گفت خوشی هم باعث میشود عمر زیاد شود. این به آن در و پک بعدی را به قلیان زد. اینجا که پای مرگ و زندگی در میان بود. مساله ای مهمتر از حیات؟ چرا به ساحت علم پزشکی بی اعتنا بود؟ چون پذیرفتن نتایج علمی برایش هزینه داشت. هزینه عبور از لذت و بالاتر از آن تغییر عادت. سالها پیش دوستی می خواست ماشین بخرد. آگهی 206 را در همشهری خرید و زنگ زد. قیمت بالاتر از عرف بود. اما الحق زیبا بود. فروشنده خودرو را اسپرت کرده بود. یکی پیشنهاد کرد قبل از خرید به کارشناس هم نشان دهد. ابتدا نپذیرفت اما در نهایت با اصرار قبول کرد. کارشناس آمد و گفت این خودرو تصادفی است. چپ کرده است. نصف قیمت می ارزد. اما نپذیرفت و خرید. چرا؟ چشمش را گرفته بود. فهمید. دانست. اما عبور کرد. چرا؟ حس خوش خودروی اسپرت. ما در زندگی همینیم. در تصمیمات مهم نیز. بخشی از آمار طلاق از همین جنبه است. خیلی وقت ها چشم و ابرو و جیب یک نفر دلمان را می برد و تلاش می کنیم و اصرار داریم درباره شخصیت و هویتش ندانیم. بدانیم هم عبور می کنیم. گوئی چشم و ابرو بر سبک زندگی و فرهنگش می چربد، بی آنکه بفهمیم از دانستن فرار می کنیم.  حالا این کلاغ و گربه و قلیان و 206 و چشم و ابرو چه ربطی به سیاست و انتخابات داشت؟ آنجا هم خیلی ها همینیم. ما در رسانه و در سیاست و پای صندوق رای به سمت چیزی می رویم که ما را تائید کند. به سمت دانسته های قبلی مان. از اینرو هر آنچه ولو به اسم علم و آگاهی مارا نفی کند علیه ماست. ضدهویت ماست. با او دشمنی می کنیم ولو پیک حقیقت باشد.  ما دو نوع جهل داریم. یا نمی دانیم. یا تصمیم می گیریم ندانیم. تلاش می کنیم توجه نکنیم. غرض این متن دومی است. بی میلی به ندانستن بدتر از ندانستن است. اینجاست که از علم به جهل پناه می بریم. ترجیح می دهیم با جهل مان عاشقانه های سیاسی داشته باشیم تا با حقایق جدید با هویت قبلی مان کلنجار رویم.   اینجاست که یکی برای مان فرشته می شود و دیگری عین اهریمن. هر چه از شیطانی اهریمن بگویند باور می کنیم ولو خناس ها و مکاران و کاسبان ببافند و هرچه از ملاحت و لطافت پرنیان سیاسی مان کم کند مقابلش بی تابی می کنیم و کینه اش را به دل می گیریم.  اینجاست که در سیاست به سمت کسانی می رویم که درباره آنها کمتر بدانیم. هر میزان کمتر بدانیم بیشتر می توانیم خیال ببافیم و قصه بسازیم و به او عشق بورزیم. ما بیشتر دوست داریم تا ندانیم تا جاهای خالی ذهن را خودمان پر کنیم. هندوانه های دربسته سیاست، خوش ترین خوراک این جماعت است. خدا هم نکند در حلقه کسانی قرار گیریم که مثل ما فکر می کنند. اینجاست که فرقه مان کامل می شود. اینجاست که خوشی عشق ورزی و دشمنی با رقیب مضاعف می شود.    اینجاست که توجه به حقیقت سراسر هزینه است. هزینه جدا شدن از فرقه و منکوب شدن و تحقیر شدن و اقلیت شدن و رهاشدن از هویت گذشته مان. اینجاست که تا پای مرگ حاضریم جاهل بمانیم اما لایک رفیقانه های قبیله مان را از کف ندهیم. خودمان را مرور کنیم. اینطور نیست؟ اگر اینطور نیست هوشیاریم. اگر در مباحثه های مجازی مقابل انتقاد دیگران، بجز عصبانیت و کلافگی حس خوش فهمیدن و رشد آگاهی داشتیم یعنی آمدیم تا با چشم باز انتخاب کنیم. چنین کاربری گوهرست. باید در اینباره بیشتر نوشت. برای مطالعه بیشتر چهار کتاب "توهم آگاهی" و "تفکر بی درنگ و بادرنگ" و "اشتیاق به جهل" و "تفکر جانبی" را پیشنهاد می کنم. همشهری @mahdian_mohsen

حاج قاسم: دوصدایی مقابل دشمن خیانت است فرقی هم نمی کند اصلاح طلبی که آمریکا را تبرئه کند یا با خوش خیالی بگوید خواستند مانع مذاکره شوند یا به اسم انقلابی سیستم امنیتی را تحقیر کند یا باخفت حادثه اردیبهشت را به تروریستها نسبت دهد یا خیال کند هنوز دوران رقابت است و پزشکیان را بزند @mahdian_mohsen

🔻تفاوت عین الاسد و وعده صادق 1⃣یکم. رهبرانقلاب ضربه موثر نظامی در عین الاسد را یوم الله دانستند. برای اینکه روشن شود این عنوان چه میزان اهمیت دارد توجه کنیم حضرت امام خمینی 12 فروردین را یوم الله دانستند. اما چرا؟ رهبری انقلاب توضیح دادند که ضربه عین الاسد بروز هویت و اراده ملی مردم بود. همین تعبیر را نیز بلافاصله بعد از وعده صادق داشتند. 2⃣دوم. کاریل فون کلاوزِویتس به عنوان استراتژیست نظامی و نظریه پرداز جنگ‌های نوین معتقد است ما با سه ضلع در جنگ های امروز مواجهیم. نقش دولت ها و نقش ارتش ها و نقش مردم. وی در توضیح ضلع سوم معتقد است این مردم و افکار عمومی است که برنده و بازنده جنگ را تعیین می کنند. این ضلع سوم متکی به جنگ های شناختی و شبکه ای است که نه تنها در خدمت جنگ نظامی قرار می گیرد بلکه فراتر از آن بر جنگ های نظامی سایه انداخته و آنرا به خدمت می گیرند. با این توضیح نسل جدید جنگ ها نمادین و در بافت فرهنگی-اجتماعی پنهان است. 🔻سخن نهایی از مقدمه اول؛ مهمتر از نقش ادوات نظامی، اراده مردم است. اگر اراده نهائی مردم بر مقابله با قدرتهای ظالم جهانی باشد در نهایت شکست نخواهیم داشت و پیروزیم. 🔻سخن نهائی از مقدمه دوم؛ مردم در جنگ های نسل جدید سهم دارند. سهم مردم جنگ در ساحت روایت هاست. به همین دلیل جنگ ها نمادین می شوند تا در خدمت جنگ روایت ها قرار گیرند. ترور اسماعیل هنیه در قلب تهران نماد می شود در خدمت جنگ روایت ها. 🔻با این مقدمه بین عین الاسد و وعده صادق تفاوت است. چه تفاوتی؟ عملیات وعده صادق نسبت به عملیات عین الاسد در ساحت جنگ روایت ها جلوتر بود؛ به چند دلیل. این دلائل مرور می شود تا در خونخواهی مقدس تقویت شود. 1⃣یکم. روایت جنگ یک روایت فانتزی وجود دارد که صحنه را نادرست می فهمد. گوئی جمهوری اسلامی بی اعتنا به ظلم جهانی به کار خود مشغول بوده است و رژیم جعلی اسرائیل به دلیل عدم بازدارندگی موثر تعرض کرده و رفته است. اما ماجرا اینطور نیست. روایت دقیق صحنه اینست: ما با رژیم صهیونیستی از سالها قبل 7 اکتبر در جنگیم. اسرائیل به جهت راهبردی از جمهوری اسلامی پیاپی ضربه دیده است. یک نمونه اش قدرت کمی و کیفی جبهه مقاومت. حالا در مسیر این جنگ سابقه دار به ایران تعرض کرده است که البته باید پاسخش را ببینید. اگر این روایت درست تبیین نشود مخاطب از خشونت های جنایتکارانه دچار انفعال می شود و حس شکست می کند نه حس مبارزه. روایت جنگ راهبردی و قدرت نرم ایران کمک کند که اقدام ذلیلانه دشمن منفعلانه و واکنشی و در نهایت دقیق فهم شود. 2⃣دوم. روایت مسوولین در عملیات وعده صادق با دولتی مواجه بودیم که اعتماد مردم بدان ها بیش از اعتماد به دولت در زمان عملیات عین الاسد بود. حال آنکه اساسا جنگ در این ابعاد و ساحت فراتر از نقش دولت هاست. با این حال اعتماد به مسوولین منجر به باورپذیری روایت پیروزی می شود. با این توضیح و مختصرا هر نوع روایتی از صحنه که منجر به سلب اعتماد از مسوولین نظامی و امنیتی و اطلاعاتی و حتی اجرایی شود باعث شکست در روایت واقع بینانه از صحنه می شود. 3⃣سوم. روایت مردم عملیات عین الاسد قرین با حادثه هواپیمای اوکراینی بود که بطور طبیعی گرفتار یک پریشانی اجتماعی بودیم و همین مساله نوعی تفرق اجتماعی ایجاد کرده بود. این حال اجتماعی در عملیات وعده صادق به یک وفاق اجتماعی تبدیل شد. همین حس اجتماعی که امروز در خونخواهی شاهد آن هستیم. صیانت از این وحدت اجتماعی بسیار بااهمیت است. چپ و راست و انقلابی و غیرانقلابی امروز خونخواه مهمان عزیزی چون اسماعیل هنیه اند. از این وفاق اجتماعی باید صیانت کرد. 🔻حرف تمام است و اما؛ خلاصه اینکه روایت جنگ از اصل جنگ مهمتر است. جنگ روایت ها نیز منحصر به رسانه های مرجع نیست. مبدا جنگ روایت ها نیز برخلاف جنگ نظامی از لحظه شلیک نیست و از همین ساعت است. همه مردم نیز در آن سهم و نقش دارند؛ روایتی جبهه ای و شبکه ای. خلاصه اینکه برای خونخواهی همگی آرایش جنگی بگیریم. همشهری @mahdian_mohsen

🎥 تحلیل فانتزی خودتحقیرهای داخلی تکمیل کننده پروژه ترور است 🆔 @hamshahrinews

🔻دست مریزاد به رئیس جمهور 1⃣یکم. بین مناظره ها یک صحنه بود که حال پزشکیان تغییر کرد و به شکل حیرت آوری عصبانی شد. آنجاکه نامزد رقیب از رفتار حزبی پزشکیان گفت. اینجا بود که رئیس جمهور منتخب از کوره در رفت و مکرر اظهار گلایه کرد. پاسخ قانع کننده ای نداشت. فقط می گفت چرا اتهام حزبی زدید؟ آن زمان به این فکر می کردم این میزان دلخوری برای چیست؟ آنچنان هم اتهام سختی نیست که این واکنش را داشته باشد. تا اینکه کار به اسم دولت رسید. 2⃣دوم. پزشکیان نام دولتش را وفاق گذاشت. معاون اول را هم فردی انتخاب کرد که علیرغم انتساب حزبی به یک جریان خاص اما در بین مخالفین و منتقدینش به انصاف شهره است. اما هنوز از ترکیب کابینه خبری نیست. هرچه هست گمانه زنی است. درباره برخی انتصابات رئیس جمهور البته انتقادهایی شکل گرفته که طبیعی است. عمدتا بخاطر سن وسال منصوبین است تا گرایش های حزبی. تا اینجا آنچه گذشت. 3⃣اما سوم. پزشکیان در نشست با خبرنگاران گفت در جلسه تنفیذ و تحلیف برای من نوشته بودند که وضع موجود کشور را نقد کنم. اما صلاح ندانستم مقابل خارجی ها چنین کنم و ادامه داد که باید از پیشرفت ها گفت. دیگر اینکه تصریح کرد "امروز باید ترویج دهنده وحدت، انسجام و یک‌دلی باشیم. اگر قرار باشد دولت‌های پیشین را نقد کنیم جز نفاق چیز دیگری برداشت نخواهیم کرد." روح شهید رئیسی شاد. آن عزیز هم همین خط را برخلاف روسای جمهور گذشته رفت. 🔻این اقدام پزشکیان قابل تقدیر است. مقاومت مقابل کسانی که دنبال فرصت اند با نام رئیس جمهور حاشیه بسازند و بهانه دست غیر دهند حتما امتیاز محسوب میشود. رئیس جمهور منتخب نشان داد شروع وفاق آمیزی داشته است. به تعبیر رهبری انقلاب پزشکیان "صادق" است و انشالله این صداقت می تواند دولت را عاقبت به خیر کند. همشهری @mahdian_mohsen