:: یادِ این مطلب افتادم... ::

🥀بسم الله الرحمن الرحیم🥀

::. سلام و ارادت خدمت اعضای جدید و سلام به مهدی‌یاری‌های عزیز. ::.

🥀 چند دقیقه‌ای از امشب رو قرار گذاشتیم از کسی بگیم که کمتر ازشون گفته میشه و به گفته خودِ اهل بیت، گریه کن زیاد ندارن... 🥀

::. اما قرار نیست اینجا روضه بخونیم و گریه کنیم، میخوایم از خودِ این بزرگوار بگیم تا رزقِ اشک با معرفت و توفیق برپایی روضه رو بهمون بدن ::.

🥀حکایت شهادت حضرت حمزه علیه السلام... ●━━━━━━─────── ⇆ㅤ       ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ  ↻

::. یه نکته‌ای که می‌خواستم امشب در موردش بگم رو اینجا شنیدم و اون نکته این بود که حضرت حمزه، سیدالشهدا و علمدارِ زمانِ خودشون بودن.خب حالا چرا و به چه معنیِ؟ ::.

🥀 اول اینکه تا زمانی که حضرت حمزه بودن کسی جرئت توهین و تحقیر به پیامبر و خاندان‌شون رو نداشت و ایشون با هرکسی که توهین میکرد سریع و قاطع برخورد می‌کردن. 🥀

::. یه نمونه برخورد ایشون با ابوجهل بود و نمونه دیگه اونجایی بود که عده‌ای به سمت پیامبر شکمبه شتری رو انداختند. (اینجا بخونید.) ::.

🥀 اینکه چرا سید و سرور شهدای زمانِ خودشون بودن به دلیل اینه که؛ ۱.چشمِ حقیقت بین داشتن ۲. خودشون رو وقف ولیِ زمان کرده بودن چرا نقشِ علمدار رو داشتن؟ با شهادت ایشون، بازو و عمودی از دست رفت که اگر بودن اجازه آسیب و غصب رو نمی‌دادن. 🥀

::. درسته دشمن خوب میدونه کدوم ستون رو بزنه ولی چون حدودِ نگاهش در همین حدِ، نمی‌دونه عقیده درست از بین رفتنی نیست و این مجاهدت و انسانیتِ که باقی میونه. بعد شهادت حضرت حمزه، عده زیادی اسمِ بچه‌هاشون رو حمزه گذاشتن و یا بعد گفته پیامبر صلوات الله که "حمزه گریه کن نداره" مراسمات برای ایشون بیشتر شد. ::.