بیاد شهدای عملیات آزادسازی خرمشهر فرماندهان شهید لشگر(تیپ) پرافتخار ۲۷محمدرسول الله ﷺ در عملیات تاریخی بیت المقدس (اردیبهشت و خرداد ۶۱) #شهید_محسن_وزوایی = فرمانده محور محرم #شهید_حسین_تقوی_منش = معاون محور محرم #شهید_محمود_شهبازی = فرمانده محور سلمان #شهید_عباس_شعف = فرمانده #گردان_میثم #شهید_احمد_بابایی = فرمانده #گردان_مالک_اشتر #شهید_احسان_قاسمیه = فرمانده گردان حضرت امیرالمؤمنین {علیه السلام} #شهید_ابوالفضل_فراهانی_پور = معاون گردان حضرت امیرالمؤمنین(ع) #شهید_احمد_ملاسلیمانی = فرمانده #گردان_فتح #شهید_حسین_قجه ای = فرمانده #گردان_سلمان #شهید_محمدرضا_موحددانش = معاون گردان سلمان #شهید_علی_اصغر_بشکیده = فرمانده #گردان_عمار #شهید_حسین_اسلامیت = معاون #گردان_حبیب_ابن_مظاهر #شهید_ناصر_صالحی = معاون #گردان_بلال_حبشی هدیه به ارواح مطهر و ملکوتی تمام شهدای عملیات جاودانه بیت المقدس الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِین

🎥کلیپی نادر از شهید محسن وزوایی، فرمانده ‌گردان ‌خط ‌شکن حبیب ‌بن ‌مظاهر تیپ‌ محمدرسول‌الله-ص (با بازوبند مخصوص سبزرنگ) در حال توجیه نیروهای ‌خود —عملیات ‌غرورآفرین فتح ‌المب @mahman11

داستان«ماه آفتاب سوخته» #قسمت_پنجاه_سوم 🎬: امام با رنگی زرد از بیماری و روی کبود از تازیانه، رو به مردم می کند و از انها میخواهد آرام باشند و گریه نکنند، اکنون علی دیگری می خواهد علی وار سخن بگوید و اینگونه میفرماید:«خدای بزرگ را ستایش می کنم و بر پیامبرش درود میفرستم. ای مردم کوفه! هر کس مرا می شناسد که می شناسد و آنکه نمی شناسد بداند من علی پسر حسین هستم. من فرزند آن کسی هستم که کنار نهر فرات با لب تشنه شهید شد، من فرزند آن کسی هستم که خانواده اش اسیر شد ای مردم کوفه! آیا شما نبودید که به پدرم نامه نوشتید و از او خواستید تا به شهر شما بیاید؟ آیا شما نبودید که برای یاری او پیمان بستید اما وقتی او به سوی شما آمد، پیمان شکستید و به جای یاری، به جنگ با او رفتید و او را شهید کردید؟ وای بر شما! که مرگ و نابودی را برای خود خریدید. در روز قیامت چه جوابی خواهید داشت، آن هنگام که پیامبر به شما بگوید: شما از امت من نیستید چرا که فرزند مرا کشتید» بار دیگر صدای گریه مردم اوج گرفت، آنها به راستی سخن این جوان بیمار اعتقاد داشتند چرا که خود نامه دعوت نوشتند و خود به جنگ حسین رفتند. این خطبه خوانی ها غیرت کوفیان را به جوش آورده و این کوفیان هزار رنگ شعار سر میدهند، از همان شعارهایی که برای فرستاده حسین، مسلم بن عقیل سر دادند، همه خواهان کمک به علی بن حسین هستند. از هر طرف صدا برمی خیزد: امر بفرمایید هم اینک این قصر را نابود سازیم ناگهان صدای امام در فضا می پیچد:«آیا می خواهید همان گونه که با پدرم رفتار کردید با من رفتار کنید؟مطمئن باشید که فریب سخنان و شعارهای شما را نمی خورم، به خدا قسم که هنوز آتش داغ پدر در جانم شعله ور است» مردم با شنیدن این سخنان خجالت زده و سرافکنده اند، به راستی که او حقیقت را می گوید چرا که پدران اینان عهد با علی را شکستند و او را تنها گذاشتند و بعد اینان مسلم را به بالای دارالاماره فرستاند و شهیدش کردند و اینک هم که سر حسین را بالای نی زده اند، پس به کدامین امید،علی بن حسین به آنها اعتماد کند؟! یکی با صدای لرزان از جا بلند میشود و میگوید: ای عزیز، ای امام ما! اکنون شما چه خواسته ای از ما دارید که روی چشم نهیم و با تمام قلب و جان آن را انجام دهیم؟ امام بغض گلویش را فرو میدهد و می فرماید:«ای مردم کوفه!خواستهٔ من از شما این است نه دیگر نه از ما طرفداری کنید و نه با ما بجنگید» و با این کلام عمق طینت کوفیان را بر ملا می سازد. مردی گریان از میان جمع بلند می شود و میگوید: ای مردم! براستی که شما امتحانتان را در میدان عمل پس داده اید و قومی بی وفاتر از شما در تمام دنیا پیدا نخواهد شد، بروید به خانه هایتان و خاک بر سرهایتان کنید که خاندان پیامبر را تا قیام قیامت عزادار کردید، بدانید که اسارت برای اولاد حسبن بسی گواراتر از دل بستن به مردم هزار رنگ کوفه است. با این سخن امام مردم آرام آرام متفرق میشوند و اسیران را به سمت قصر کوفه میبرند مجلس ابن زیاد را آذین بسته اند تا اسیران وارد شوند و مردم سرشناس و متمولین کوفه هم به این مجلس دعوت شده اند. ادامه دارد... به قلم :ط_حسینی @mahman11