7.87M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
بچه های قرن١۵هجری....
صوت شهیدآوینی
هدایت شده از 💖تنها مسیری های استان خراسان رضوی
970304-Panahian-Ofogh-RamezanMaheOmidBarayeZohoor-09-128k.mp3
14.66M
🤲📿🤲📿
#رمضان
#ماه_امید_برای_ظهور
📌شرحی بر #دعای_افتتاح
نکات کلیدی فایل صوتی #قسمت_نهم
⬇️
📌معنویت انسان رو به جایی میرسونه که مسئله اول زندگیش اولیاء خدا خواهد شد.
📌در دعای فرج میخوانیم که دعا میکنیم که فرج اتفاق بیوفته نه بخاطر آوردن عدالت برای ما بلکه بخاطر بهرمندی امام من، امام زمان برای حکومت((یعنی به فکر مولاست که از پشت پرده غیبت بیرون بیاد))
📌در دل عالم حادثه ای و حقیقتی مهمتر از اتفاقاتی که برای اولیاء خدا میوفته نیست.
📌کسانی که برای غیبت امام زمان اشک میریزند کار خاصی نکردن، چون دارن برای قلبی که پر از عاطفه است و اون قلبی که شکسته اشک میریزن.
📌در روایت داریم خدا محبت رو ۱۰۰ قسمت کرده و ۹۹ تاش رو برای خودش برداشت و یکی رو برای اهل عالم و اون یکی رو هم ۱۰۰ قسمت کرده و ۹۹ رو به اولیاء خودش داد و یکی از اون رو به باقیه اهل عالم داد.اگر حادثه ای در گوشه ای عالم اتفاق میوفته آیا برای قلب مهربان(امام زمان) یک اتفاق باعظمت نیست؟؟
📌در عالم غمی بالاتر از غم سیدالشهدا نیست که اتفاق بیوفته.
📌مهمتر از همه مسائل ما در زندگیمون داریم مسائل اوست(امام زمان ارواحنا فداه) و حتی مهمترین عبادت ها، عبادت اوست که در زیارت آل یاسین به زیبایی به آن اشاره شده.
📌حق ماست که بین اخبار انتخاب کنیم کدوم خبر مهمتره، شکسته شدن دل حضرت ولیعصر ارواحنافداه آیا مهمترین خبر عالم امکان نیست؟؟ و اگر همین مقدار فهم رو پیدا کنیم یک قدم نزدیکتر شدیم.
#سخنرانی_حاج_آقا_پناهیان
🧡 http://eitaa.com/joinchat/976158752C6f56f25893
#بسم_الله_الرحمن_الرحیم 💌
خدا اصرار دارد ما به مهربانی او دائماً توجه کنیم و آن را عمیقاً باور کنیم؛ به همین دلیل باید دائماً «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» بگوییم و هر کاری را با نام موصوف با رحمانیت پروردگار آغاز کنیم.
#استاد_پناهیان
.
#ابتدای_هرکاری_رضایت_وعدم
#رضایت_امام_زمان_رادر_نظربگیریم
✅حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
چقدر سخت است، اگر برای ما این امر ملکه نشود که در هر کاری که میخواهیم اقدام کنیم و انجام دهیم، ابتدا رضایت و عدم رضایت امام زمان عجلاللهتعالیفرجهالشریف را در نظر نگیریم و رضایت و خوشنودی او را جلب ننماییم!
📚 در محضر بهجت، ج١، ص٨٩