#نوحه واحدو سنگین شهادت امام کاظم (ع) بسبک: شبای فاطمیه وشبای غربت وغمه آی عاشقا گریه کنید شاخه ز گل جدا شده غریب شهر کاظمین از تو قفس رها شده ببین دل شکسته ام اسیر بُغض و نالته صاحب عزای تو آقا مادر هجده سالته امام کاظم ،شد دیگه آزاد آقام غریبه ، ای داد بیداد آه و واویلا (۴) امشب اگه خدا بخواد کبوتر حرم می شم سرمیزنم به کاظمین مهمون ذوالکرم می شم کاشکی منم برا اَبد زندونیِ تو می شدم پای ضریح باصفات قربونیِ تو می شدم این دل زارم ، داره بهونه از غربت تو ، داره می خونه آه و واویلا دشمن بی حیای تو شد باعث آزار تو سیلی و تازیانه ها بوده همش افطار تو آروم آروم بارونِ خون می چکه ازستاره ها آروم آروم داره می ره تنی رو تخته پاره ها چه غریبونه ، جون می دی آقا می رسه از دور ، ناله ی زهرا آه و واویلا #کربلایی_مرتضی_شاهمندی

مانند تو کسی تک و تنها نمی شود زندانی مصیبت و غم ها نمی شود   جسمت اسیر ضربه شلاق و ناسزاست این زخم های کینه مداوا نمی شود   این رسم میزبانی یک روزه دار نیست افطار او به مشت ولگد وا نمی شود   زنجیرها رسانده سرت را به زانویت کاغذهم این چنین که تویی تا نمی شود   اعضای پیکر تو زهم منفصل شده این پا دگر برای شما پا نمی شود   این سرفه های خشک تو یعنی که تشنه ای آبی نصیب حضرت دریا نمی شود   آری تو هم به جد غریبت کشیده ای ننویسم از مصیبت عظما نمی شود   شکرخدا که دختر تو جای دیگری ست با پیکر نهیف تو تنها نمی شود   اما دلم گرفته ز اندوه دختری طشت وسر و سه ساله و بابا نمی شود   شکرخدا که دست تو انگشتری نبود بر روی دستهای تو دعوا نمی شود   هنگام حمل پیکرتان بین کوچه ها شادی و صوت و هلهله برپا نمی شود شاعر : محمود یوسفی

متن روضه شهادت امام موسی کاظم (ع)   کنج زندان بلا به غم اسیری زیر لب دعا میکردی که بمیری دست و پای تو ، بسته به زنجیره مادرت روضه ، برا تو میگیره زخمی شده چرا ، آقا بال و پرت بی تاب تو شده ، معصومه دخترت روحی لک الفدا   بسته دستای تو رو دشمن کافر  تن پاک تو شده نحیف و لاغر نه توون داری ، بی کس و بی یاری  تو قفس ذکر ، خدا به لب داری بارون می باره از ، گوشه ی چشم ترت بی تاب تو شده ، معصومه دخترت روحی لک الفدا   اگه آقا به شما شده جسارت بخدا دختر تو نرفت اسارت  واسه ی زینب ، دل تو می سوزه ولی راس تو ، نرفته بر نیزه  با یاد کربلا ، تو گریه میکنی شب تا سحر شده ، کارت سینه زنی روحی لک الفدا شاعر : هاشم محمدی آرا

اشعار شهادت موسی بن جعفر (ع) - علی اکبر لطیفیان مثل یک تکه عبا روی زمین است تنش آن قدر حال ندارد که نیفتد بدنش جا به جا گر نشود سلسه بد می چسبد آن چنانی که محال است دگر وا شدنش نفسش وقت مناجات چه اعجازی داشت زن بدکاره به یک باره عوض شد سخنش آه مانند گلیمی چقدر پا خورده بی سبب نیست اگر پاره شده پیرهنش از کلیم اللهی حضرت ما کم نشود گر چه هر دفعه بیاید بزند بر دهنش به رگ غیرت این مرد فقط دست مزن بعد از آن هر چه که خواهی بزنی اش، بزنش بستنش نیز برایش به خدا فایده داشت مدد سلسله ها بود نمی ریختنش با چنین وضع کفن کردن او پس سخت است آه آه از پسرش آه به وقت کفنش *علی اکبر لطیفیان*

من که جلد بام شاه مشهدم دست بر دامان پر مهرش زدم نان خوبان‌ میخورم گرچه بدم (مَن اَراد الله) خواندم آمدم سفره دار ما گدایان السلام کاظمین الغیظ قرآن السلام هرکجا سخت آمده دنیا به ما گوشه‌ چشمی کردی ای آقا به ما یک علی دادی و‌یک‌ زهرا به ما جور شد پس فیض دق الباب ما گرچه دورم ای خدای کاظمین طوس و قم‌ دارد هوای کاظمین گریه آوردم‌ که خوشحالم کنی میشود آیا سبک بالم کنی.. گر نشد صفوان‌ جمالم کنی.. راضیم براینکه حمالم‌ کنی  دلخوشم‌ حمال کوی دلبرم بار زوار شما را میبرم تا نظر سمت کلافی میکنی بر گلیمت عرش بافی میکنی خوش بدیها را تلافی میکنی بشر مطرب را تو حافی میکنی کاش ای آقا که ذره پروری یک سحر از کوچه ما بگذری بنده نفسیم ایمانی بده نسخه فوری درمانی بده یاد ما رسم مسلمانی بده سفره را وا کن به ما نانی بده انیبیا هم مثل ما پشت درند نان خشکت را تبرک میبرند ای فدای اشکهای‌ جاریت داغ بر دل شد شب از بیداریت بین‌ آن بیتوته ی اجباریت داد زندانبان عجب دلداریت یا مخلص گفتی و دل‌زار شد مادرت بالا سرت تبدار شد هرکس آمد رد شد از روی عبا وای من ماندی به زیر دست و پا زیر لب گفتی امان از کربلا ذبح شد جد غریبم بی هوا تا سواران بین خیمه تاختند عمه جانم‌ را زمین انداختند سید پوریا هاشمی #مدح

#پروفایل⏫