رفیقش‌میگفت:
گاهی‌مـیرفت‌یه‌گوشه‌یِ‌خلوت ،
چفیه‌اش‌‌رومیکشید‌رویِ‌سـرش
توحالت ِ سـجده‌مـیموند...!
به‌قولِ‌معروف‌یه‌گوشـه‌ای
خداروگیرمی‌آورد..♥️(:
-شھیدمصطفی‌صدرزاده
#عید_رمضان
#ماه_رمضان
🗒روز شمار ، تا وقایع مهم
🟡چهار‌روز تا ولادت امام حسن مجتبی
⚫️هفت‌روز تا روز اول شب قدر
⚫️هشت روز تا ضربت خوردن امام علی
⚫️نه‌تا دومین روز شب قدر
👉@maktabe_shohada1
- مکتب‌شهدا ؛
_____________💙
اگرپَرَستش‌غیرازخدامجازبود،
علی‌رامی‌پرستیدم.':)
- شهیدچمران
#ماه_رمضان | #عید_رمضان
و‌گمان‌می‌کنی‌که‌پایان‌است،
سپس‌خداوند‌همه‌چیز‌را‌درست‌میکند:)
#ماه_رمضان | #عید_رمضان
اونایی‌کہ‌امام‌حسین‌روشهیدکردن
شیعھ‌مسلک‌بودن؛بعضیاشونم
تورکـٰاب‌امام‌علی‌جنگیدھ‌بودن
اینکہ‌اهـل‌دل‌باشی‌درسته،وگرنه
مذهبـوهمه‌دارن!
-گرفتی‌مطلبو؟🚶♂
#ماه_رمضان | #عید_رمضان
راستی دیروز گوشی زیاد دستم نبود مشغول کار های گروه جهادی بودم رحلت ام‌المومنین حضرت خدیجه جان تسلیت باد مادر برای ما زیاد دعا کن 🖤.
🗒روز شمار ، تا وقایع مهم
🟡سه‌روز تا ولادت امام حسن مجتبی
⚫️شش‌روز تا روز اول شب قدر
⚫️هفت‌روز تا ضربت خوردن امام علی
⚫️هشت‌روزتا دومین روز شب قدر
👉@maktabe_shohada1
وقتـی‌درگناه‌زندگی‌می‌کنی
شیطان‌کاری‌باتونـدارد؛
اماوقتی‌تلاش‌می‌کنی
تاازاسارت‌گناه‌بیرون‌بیایی
اذیتت‌خواهدکرد🚶🏻♂!'
#حاج‌اسماعیل‌دولابی
#عید_رمضان | #ماه_رمضان
- مکتب‌شهدا ؛
__________🦋
هدف‌بالا‌نگهداشتنِ‌علم‌اسلامه‌حالا‌اگرتواین‌راه‌شهید‌م‌شدیم‌فدای‌سراسلام
_ شهید‌مصطفی‌صدرزاده
#ماه_رمضان | #عید_رمضان
🗒روز شمار ، تا وقایع مهم
🟡دوروز تا ولادت امام حسن مجتبی
⚫️پنج‌روز تا روز اول شب قدر
⚫️شش‌روز تا ضربت خوردن امام علی
⚫️هفت روزتا دومین روز شب قدر
👉@maktabe_shohada1
✫⇠ #دختر_شینا
✫⇠قسمت :5⃣3⃣
عاقبت پدرش از دستش عصبانی شد و گفت: «چرا. بیا بنشین. تو را کم داریم.»
دیزی ها را که آوردند، مانده بودم چطور پیش صمد و پدرش غذا بخورم. از طرفی هم، خیلی گرسنه بودم. چاره ای نداشتم. وقتی همه مشغول غذا خوردن شدند، چادرم را روی صورتم کشیدم و بدون اینکه سرم را بالا بگیرم، غذا را تا آخر خوردم. آبگوشت خوشمزه ای بود. بعد از ناهار سوار مینی بوس شدیم تا به روستا برگردیم. صمد به من اشاره کرد بروم کنارش بنشینم. آهسته به پدرم گفتم: «حاج آقا من می خواهم پیش شما بنشینم.»
رفتم کنار پنجره نشستم. پدرم هم کنارم نشست. می دانستم صمد از دستم ناراحت شده، به همین خاطر تا به روستا برسیم، یک بار هم برنگشتم به او، که هم ردیف ما نشسته بود، نگاه کنم.
به قایش که رسیدیم، همه منتظرمان بودند. خواهرها، زن برادرها و فامیل به خانه ما آمده بودند. تا من را دیدند، به طرفم دویدند. تبریک می گفتند و دیده بوسی می کردند. صمد و پدرش تا جلوی در خانه با ما آمدند. از آنجا خداحافظی کردند و رفتند.
با رفتن صمد، تازه فهمیدم در این یک روزی که با هم بودیم چقدر به او دل بسته ام. دوست داشتم بود و کنارم می ماند. تا شب چشمم به در بود. منتظر بودم تا هر لحظه در باز شود و او به خانه ما بیاید، اما نیامد.
✫⇠ #دختر_شینا
✫⇠قسمت :6⃣3⃣
فردا صبح موقع خوردن صبحانه، حس بدی داشتم. از پدرم خجالت می کشیدم. منی که از بچگی روی پای او یا کنار او نشسته و صبحانه خورده بودم، حالا حس می کردم فاصله ای عمیق بین من و او ایجاد شده. پدرم توی فکر بود، سرش را پایین انداخته و بدون اینکه چیزی بگوید، مشغول خوردن صبحانه اش بود.
کمی بعد پدرم از خانه بیرون رفت. هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که صدای مادرم را شنیدم. از توی حیاط صدایم می کرد: «قدم! بیا آقا صمد آمده.»
نفهمیدم چطور پله ها را دو تا یکی کردم و با دمپایی لنگه به لنگه خودم را به حیاط رساندم. صمد لباس سربازی پوشیده بود. ساکش هم دستش بود. برای اولین بار زودتر از او سلام دادم. خنده اش گرفت.
گفت: «خوبی؟!»
خوب نبودم. دلم به همین زودی برایش تنگ شده بود. گفت: «من دارم می روم پایگاه. مرخصی هایم تمام شده. فکر کنم تا عروسی دیگر همدیگر را نبینیم. مواظب خودت باش.»
گریه ام گرفته بود. وقتی که رفت، تازه متوجه دانه های اشکی شدم که بی اختیار سُر می خورد روی گونه هایم. صورتم خیس شده بود. بغض ته گلویم را چنگ می زد. دلم نمی خواست کسی من را با آن حال و روز ببیند.
ادامه دارد...✒️
- مکتب‌شهدا ؛
#رمان‌دختر‌شینا خاطرات قدم خیر کنعانی همسر شهید حاج ستار ابراهیمی هژیر . #ماه_رمضان | #عید_رمضان
✫⇠ #دختر_شینا
✫⇠قسمت :7⃣3⃣
دویدم توی باغچه. زیر همان درختی که اولین بار بعد از نامزدی دیده بودمش، نشستم و گریه کردم.
از فردای آن روز، مراسم ویژه قبل از عروسی یکی پس از دیگری شروع شد؛ مراسم رخت بران، اصلاح عروس و جهازبران.
پدرم جهیزیه ام را آماده کرده بود. بنده خدا سنگ تمام گذاشته بود. سرویس شش نفره چینی خریده بود، دو دست رختخواب، فرش، چراغ خوراک پزی، چرخ خیاطی و وسایل آشپزخانه.
یک روز فامیل جمع شدند و با شادی جهیزیه ام را بار وانت کردند و به خانه پدرشوهرم بردند. جهیزیه ام را داخل یک اتاق چیدند. آن اتاق شد اتاق من و صمد.
شبی که قرار بود فردایش جشن عروسی برگزار شود، صمد از پایگاه برگشت و تا نیمه های شب چند بار به بهانه های مختلف به خانه ما آمد.
فردای آن روز برادرم، ایمان، سراغم آمد. به تازگی وانت قرمز رنگی خریده بود. من را سوار ماشینش کرد. زن برادرم، خدیجه، کنارم نشست. سرم را پایین انداخته بودم، اما از زیر چادر و تور قرمزی که روی صورتم انداخته بودند، می توانستم بیرون را ببینم.
✫⇠ #دختر_شینا
✫⇠قسمت :8⃣3⃣
بچه های روستا با داد و هوار و شادی به طرف ماشین می دویدند عده ای هم پشت ماشین سوار شده بودند. از صدای پاهای بچه ها و بالا و پایین پریدنشان، ماشین تکان تکان می خورد. انگار تمام بچه های روستا ریخته بودند آن پشت. برادرم دلش برای ماشین تازه اش می سوخت. می گفت: «الان کف ماشین پایین می آید.» خانه صمد چند کوچه با ما فاصله داشت.
شیرین جان که متوجه نشده بود من کی سوار ماشین شده ام، سراسیمه دنبالم آمد. همان طور که قربان صدقه ام می رفت، از ماشین پیاده ام کرد و خودش با سلام و صلوات از زیر قرآن ردم کرد. از پدرم خبری نبود. هر چند توی روستا رسم نیست پدر عروس در مراسم عروسی دخترش شرکت کند، اما دلم می خواست در آن لحظاتِ آخر پدرم را ببینم. به کمک زن برادرم، خدیجه، سوار ماشین شدم. در حالی که من و شیرین جان یک ریز گریه می کردیم و نمی خواستیم از هم جدا شویم. خدیجه هم وقتی گریه های من و مادرم را دید، شروع کرد به گریه کردن. بالاخره ماشین راه افتاد و من شیرین جان از هم جدا شدیم. تا خانه صمد من گریه می کردم و خدیجه گریه می کرد.
وقتی رسیدیم، فامیل های داماد که منتظرمان بودند، به طرف ماشین آمدند. در را باز کردند و دستم را گرفتند تا پیاده شوم. بوی دود اسپند کوچه را پر کرده بود.
ادامه دارد...✒️