هر کس در زندگی‌اش لحظاتی را برای خودش میتواند خلق کند که در آن، شادیِ آرامی را تجربه کند. شادیِ ساکت و ساکنی را که فقط خودش میتواند آن‌را به وجود آورد. این نوع شادی را هیچکس نمیتواند از آدمی بگیرد، حتی زندگی! 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

بی‌کلام‌ها پُرحرف‌ترین‌ها هستند! 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

#استوری 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

مثل آدمی شده‌ام که آتش گرفته! اگر بایستد، می‌سوزد اگر بدود، بیشتر می‌سوزد ... 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

آمین‌شود‌، هرآنچه‌ می‌پنداری… 🌙 #استوری 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

دیگران منتظر شب، که به‌ بستر بروند ما به امید طلوع شب ظلمانی خود دیگران خانه خرابان ره حرص و هوس ما خرابیم هنوز از غم ویرانی خود هر کسی شرح دهد قصه شادی هایش ما نگوییم به جز شرح پریشانی خود همه در خانه آرامش و این قلب حزین کلبه ای ساخته در ساحل طوفانی خود 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

سر میزی بشین که درباره دغدغه‌ و ایده‌ و انگیزه‌ و رشدتون صحبت کنن نه دیگران 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

«سلام بر آنها که حتی زمانی که در تاریک‌ترین حالِ خود بودند، راهی یافتند تا "نور" زندگی ما باشند.» 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

#نور 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

یک روزی بالاخره این زبان عربی رو فقط برای این موزیک هاش یاد میگیرم... 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد، بیشتر تنهاست چون نمیتواند به هیچکس جز به همان آدم بگوید چه احساسی دارد و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق میکند تنهایی تو کامل میشود… ‌ 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

وقتی غمگینی و حالت خوب نیست، خودت می‌دانی که چقدر دوست داشتنی نیستی! خودت می‌دانی حضورت برای آدم‌ها خوشایند نیست و چیز ارزشمندی برای ارائه نداری. این است که فاصله می‌گیری و دور می‌ایستی و سکوت می‌کنی و دلت می‌خواهد برای مدتی نامرئی شوی و هیچ‌کس حضور تو را حس نکند و هیچ‌کس سراغ تو را نگیرد و هیچ‌کس تو را در آن حالتِ از هم پاشیده و ضعیف و بی‌پناه نبیند! 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

تو داستانت با همه فرق داره دل همه ما گرفته میشه بغلمون کنی آقای من... 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

شنیدید میگن هر چیزی به وقتش قشنگه؟ این سکانس معنی همین جمله بالاست :) 🆔️👈نوای دلتنگی🕯🥀

به تو فکر کردن …

ماشین جلویی خیلی آهسته پیش می‌رفت و با اینکه مدام بوق می‌زدم، به من راه نمی‌داد. داشتم خونسردیم را از دست می‌دادم که ناگهان چشمم به‌‌ نوشته کوچکی روی شیشه‌ عقبش افتاد:   «راننده ناشنواست، لطفا صبور باشید..» مشاهده این نوشته همه چیز را تغییر داد. بلافاصله آرام گرفتم، سرعتم را کم کرده و چند دقیقه با تأخیر به خانه رسیدم اما مشکلی نبود ناگهان با خودم زمزمه کردم: آیا اگر آن نوشته پشت شیشه نبود، من صبوری به خرج می‌دادم؟ راستی چرا برای بردباری در برابر مردم به یک نوشته نیاز داریم!؟ اگر مردم، نوشته‌هایی به پیشانی خود بچسبانند، با آنها صبورتر و مهربان خواهیم بود؟ نوشته‌هایی همچون: "در حال مبارزه با سرطان هستم" "در مراحل طلاق، گیر افتاده‌ام" "عزیزی را از دست داده‌ام" "احساس بی ارزشی و حقارت می‌کنم" "در شرایط بد مالی و ورشکستگی قرار دارم" “بعد از سال‌ها درس خواندن، هنوز بیکارم” “مریضی در خانه دارم” و صدها نوشته دیگر.. اصلا کاش روی پیشونی آدمایی که دارن زیر بار غصه‌هاشون له می‌شن یه چیزی نوشته بود تا بقیه کمی مراعاتشون رو می‌کردن. مثلا نوشته بود: این آقا دارد از صدمین جایی که فرم پر کرده و استخدام نشده برمیگردد، این آقا را دارند می‌گذارند خانه سالمندان، این خانم مادرش مریضی صعب‌العلاج دارد، این آقا قول داده تابستان برای پسرش دوچرخه بخرد ولی پول ندارد، این خانم تا حالا کسی عاشقش نشده، این آقا خیلی حالش بد است و اگر یقه‌اش را بگیرید امشب خودش را می‌کشد! این آدم شکستنی‌ست.. + دوست عزیزم؛ این روزها ‌‌‌بیاییم نوشته های نامرئی همدیگر را خوب درک کرده و با مهربانی به یکدیگر احترام بگذاریم، چون همه چیز را نمی شود فریاد زد.. #ناشناس

يا مُرْتاحُ يا مُفَرِّجُ ای فرح‌بخشِ دل‌ها، ای غم‌زُدا

بهتر است بجای لگد كوبيدن به در انرژیتان را صرف پيدا كردن کلید کنید 👋

صبح است پنجره را باز کن زندگی بدمد.. 🌱

من ساخته شدم؛ از هر اشتباهی که انجام دادم