eitaa logo
مکتب البکاءلسیده الرقیه سلام الله علیهاکاشان
123 دنبال‌کننده
338 عکس
23 ویدیو
25 فایل
مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة
مشاهده در ایتا
دانلود
فضيلت گريستن بر امام حسين علیه السلام الإمامُ الرِّضا عليه السلام : يَا بنَ شَبيبٍ ، إن كُنتَ باكِيا لِشَيءٍ فَابكِ لِلحُسَينِ [بنِ عليِّ ]بنِ أبي طالِبٍ عليهما السلام ؛ فإنَّهُ ذُبِحَ كَما يُذبَحُ الكَبشُ، و قُتِلَ مَعَهُ مِن أهلِ بَيتِهِ ثَمانِيَةَ عَشَرَ رَجُلاً ما لَهُم في الأرضِ شَبيهونَ . امام رضا عليه السلام : اى پسر شبيب! اگر مى خواهى براى چيزى بگريى، براى حسين [بن على ]بن ابى طالب عليهما السلام گريه كن؛ زيرا همان گونه كه قوچ را سر مى برند آن حضرت را سر بريدند و از افراد خانواده او هيجده مرد كشته شدند، كه در روى زمين نظير نداشتند.
اول محرم روز اجابت دعای حضرت زکریا؛ نخستین روز از ماه محرم‌الحرام، روزی است که دعای حضرت زکریا علیه‌السلام به اجابت رسید و خداوند متعال در حالی که زکریا سنین پیری را سپری می‌کرد فرزندی به نام "یحیی" را به او بخشید. اول ماه محرم ریان بن شبیب به خدمت امام رضا علیه السّلام رسید. آن حضرت فرمود: اى پسر شبیب، آیا روزه دارى؟ عرض کرد: خیر. فرمود: این روز، همان روزى است که حضرت زکریا در آن به درگاه پروردگارش عزّ و جلّ دعا نمود و عرض کرد: «پروردگارا، از جانب خود فرزندانى پاک به من ارزانى دار، به راستى که تو شنونده‌ دعا هستى.» و خداوند دعاى او را مستجاب کرد و به فرشتگان دستور داد در حالى که حضرت در محراب عبادت به نماز ایستاده بود او را ندا کردند و گفتند: «خداوند مژده‌ یحیى را به تو مى‌دهد که او تو را تصدیق خواهد کرد.» بنابراین، هرکس این روز را روزه بدارد و به درگاه خداوند عزّ و جلّ دعا کند، خداوند همان گونه که دعاى حضرت زکریا علیه السّلام را مستجاب کرد، دعاى او را به مرحله‌ اجابت مى‌رساند. هُنَالِکَ دَعَا زَکَرِیَّا رَبَّهُ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً ۖ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٨﴾ در آنجا بود که زکریا [با دیدن کرامت و عظمت مریم]پروردگار خود را خوانده، گفت: پروردگارا! مرا از سوی خود فرزندی پاک و پاکیزه عطا کن، یقیناً تو شنوای دعایی. (۳۸) فَنَادَتْهُ الْمَلَئکَةُ وَ هُوَ قَائمٌ یُصلى فى الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشرُک بِیَحْیى مُصدِّقَا بِکلِمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَ سیِّداً وَ حَصوراً وَ نَبِیًّا مِّنَ الصلِحِینَ‏». زکریا از شنیدن این بشارت به وسیله فرشتگان، غرق شادى و سرور شد و در عین حال نتوانست شگفتى خود را از چنین موضوعى پنهان کند، عرض کرد: پروردگارا! چگونه ممکن است فرزندى براى من باشد در حالى که پیرى به من رسیده و همسرم نازاست «قَالَ رَب أَنى یَکُونُ لى غُلَمٌ وَ قَدْ بَلَغَنىَ الْکبَرُ وَ امْرَأَتى عَاقِرٌ». در اینجا خداوند به او پاسخ داد و فرمود: اینگونه خداوند هر کارى را که بخواهد انجام می ‏دهد «قَالَ کَذَلِک اللَّهُ یَفْعَلُ مَا یَشاءُ».
🏴تشکیک در دستگاه عزاداری امام حسین علیه السلام شغل شیاطین 🔹 ابن قولویه قمی رضوان الله علیه روایت کرده است که حضرت زینب سلام الله علیها از أمیرالمؤمنین علیه السلام روایت کرده است که در هنگام احتضار از وقائع عاشورا صحبت نمودند و سپس فرمودند: ✍ «... إنّ إبلیس فی ذلک الیوم یطیر فرحاً فیحول الأرض کلّها فی شیاطینه و عفاریته فیقول: یامعشر الشیاطین! قد أدرکنا من ذریة آدم الطلبه و بلغنا فی هلاکهم الغایة و أورثنا هم السوء إلاّ من اعتصم بهذه العصابه فاجعلوا شغلکم بتشکیک النّاس فیهم...» 🔸 «به درستی که ابلیس در این روز (بعد از واقعه کربلا) حول زمین پرواز می‌کند در حالی که شادمان است و تمامی شیاطین و اجنه خبیث را جمع می‌کند و می‌گوید: ای گروه شیاطین! همانا که ما انتقام و طلب خود را از ذریه آدم گرفتیم و مردم را اهل جهنم کردیم مگر کسی که در این مصیبت گریه کند و به دوستی آل محمد (صلی الله علیه و آله) پایدار باشد. پس تا می‌توانید مردم را به شک اندازید و از این مصیبت باز دارید، تا زحمت من به هدر نرود.» 📚 کامل الزیارات، تألیف ابن قولویه قمی، باب ۸۸، حدیث ۱، صفحه ۴۸۸ 📃 اسکن روایت: 🌐 http://bit.ly/2yLQdEi 📃 پوستر: 🌐 http://bit.ly/2x2ld0S 📚 بحار الأنوار، تألیف علامه مجلسی، جلد ۲۸، صفحه ۶۰ 📃 اسکن روایت: 🌐 http://bit.ly/2xKPW5Z 📃 پوستر: 🌐 http://bit.ly/2hBvW0f
رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند : و أمّا الحُجّة فإذا بَلَغَ السَّيفُ مِنكَ المَذبَحَ -و أومأ بيدِهِ إلي حَلقِهِ - فاستَغِث به فَهُوَ يَغيثُكَ و هو كَهفٌ و غياثٌ لِمن استَغاثَ بِهِ. هر گاه شمشیر به گلویت رسید - و با دست مبارک به گلوی خویش اشاره فرمود - پس به حضرت حجت سلام اللّه علیه استغاثه جو که او به فریادت می رسد؛ او برای هر کس که به او پناه برد و از او استغاثه جوید ، پشت و پناه و فریادرس است. 📚بحارالانوار ۹۱/۳۵
حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلْکُوفِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اَلْحَمِیدِ وَ عَبْدِ اَلصَّمَدِ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِیعاً عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ اَلْحَزَوَّرِ عَنِ اَلْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَقُولُ: صَاحِبُ هَذَا اَلْأَمْرِ اَلشَّرِیدُ اَلطَّرِیدُ اَلْفَرِیدُ اَلْوَحِیدُ. اصبغ بن نباته گوید: از امیرالمؤمنین علیه السّلام شنیدم که مى‌فرمود: صاحب این امر شرید (آواره) و طرید (رانده) و فرید (تک) و وحید (تنها) است.
دوم محرم و نامه ی امام حسین صلوات الله علیه برای اهل کوفه ✍ در این روز امام حسین صلوات الله علیه برای بزرگان کوفه نامه ای نوشتند و آن را به قیس بن مسهّر صیداوی دادند که به کوفه برساند . مأمورین بین راه قیس را گرفتند ، و پس از آنکه او بر ضدّ یزید و ابن زیاد سخن گفت ، او را به شهادت رساندند . هنگامی که خبر شهادت قیس به امام حسین صلوات الله علیه رسید آن حضرت گریستند و فرمودند : اللهم اجعل لنا و لشیعتنا عندک منزلاً کریماً ، و اجمع بیننا و بینهم فی مستقرٍّ و من رحمتک إنّک علی کل شیء قدیر . 📚 بحار الأنوار / ج ۴۴ / ص ۳۸۲
سریع خودت را برسان به کربلا... ▪بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمّ مِنَ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ إلَی الرَّجُلِ الفَقِیهِ حَبِیبِ بنِ مَظَاهِرِ الأسَدِیّ؛ أمَّا بَعدُ فِإنَّا قَد نَزَلنَا کَربَلَا وَ أنتَ تَعلَمُ قرَابَتَنَا مِن رَسُولِ اللهِ فَإِن أرَدتَ نُصرَتَنَا فَاقدِم إلَینَا عَاجِلاً ▪بسم الله الرحمن الرحیم نامه ای از حسین بن علی به مرد فقیه حبیب بن مظاهر؛ ما وارد کربلا شدیم و تو نزدیکی مرا به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می دانی، اگر اراده یاری ما داری زود نزد ما بیا.
قالَ الرِّضاعلیه‏السلام: یَابْنَ شَبیبِ! إِنْ بَکِیَت عَلَى الْحُسَیْنِ‏علیه‏السلام حَتّى تَصِیرَ دُمُوعُکَ عَلى خَدَّیْکَ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِیراً کانَ أَوْ کَبِیراً قَلِیلاً کانَ أَوْ کَثِیراً؛ امام رضاعلیه‏السلام فرمود: اى پسر شبیب! اگر بر حسین‏علیه‏السلام، آن قدر گریه کنى که اشک‏‌ هایت بر چهره‏ات جارى شود، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده‏اى مى‏آمرزد، کوچک باشد یا بزرگ، کم باشد یا زیاد«. امالى صدوق، ص ۱۱۲٫ قال الصادق علیه السلام:کل الجزع والبکاء مکروه سوی الجزع و البکاء علی الحسین علیه السلام حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:هر گونه جزع و گریه کردن مکروه است مگر جزع و بی تابی برای حسین علیه السلام. 3- در معنای جزع: جابرعَنْ أَبِی جَعْفَرٍعلیه السلام قَالَ قُلْتُ لَهُ مَا الْجَزَعُ قَالَ أَشَدُّ الْجَزَعِ الصُّرَاخُ بِالْوَیْلِ وَ الْعَوِیلِ وَ لَطْمُ الْوَجْهِ وَ الصَّدْرِ وَ جَزُّ الشَّعْرِ مِن النَّوَاصِی روایت شده از جابر که گوید به امام باقرعلیه السلام گفتم :جزع یعنی چه؟حضرت فرمودند:شدید ترین جزع فریاد زدن بویل و بلند گریه کردن و فریاد زدن و بر سر و صورت زدن و کندن موهای پیشانی است. وسائل الشیعه ج‏3ص‏282و بحار الأنوار، ج‏98، ص: ۲۴۰ الکافی، ج‏3، ص: ۲۲۳ _ فى زیارة الناحیة:فَلَمَّا رَأَیْنَ النِّسَاءُ جَوَادَکَ مَخْزِیّاً وَ أَبْصَرْنَ سَرْجَکَ مَلْوِیّاً بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ لِلشُّعُورِ نَاشِرَاتٍ وَ لِلْخُدُودِ لَاطِمَاتٍ وَ لِلْوُجُوهِ سَافِرَاتٍ وَ بِالْعَوِیلِ دَاعِیَات وقتی که زنان آل الله اسب امام حسین علیه السلام را دیدند در حالیکه زین واژگون بود از خیمه ها بیرون دویدند در حالیکه به سر و صورت میزدند... زیارت ناحیه مقدسه از لسان مبارک امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
 جابرعَنْ أَبِی جَعْفَرٍعلیه السلام قَالَ قُلْتُ لَهُ مَا الْجَزَعُ قَالَ أَشَدُّ الْجَزَعِ الصُّرَاخُ بِالْوَیْلِ وَ الْعَوِیلِ وَ لَطْمُ الْوَجْهِ وَ الصَّدْرِ وَ جَزُّ الشَّعْرِ مِن النَّوَاصِی روایت شده از جابر که گوید به امام باقرعلیه السلام گفتم :جزع یعنی چه؟حضرت فرمودند:شدید ترین جزع فریاد زدن بویل و بلند گریه کردن و فریاد زدن و بر سر و صورت زدن و کندن موهای پیشانی است. گریه وجزع برای غیرازامام حسین علیه السلام مکروه است وجزع یعنی شیون بسیاربلندوازشدت حزن موهای پیشانی خودرادرعزای سیدالشهداعلیه السلام بکنیم .   آیامااجازه داریم گریبان چاک بدهیم ؟ واقیمت لک الماتم فی علیین و لطمت علیک الحورعین ومجالس ماتم برای تو در عالم ملکوت بر پا شد پریان بهشتی در عزای تو بر سر و صورت زدند    وقتی درعزای امام حسین علیه السلام حورالعین که مطیع محض الله سبحانه وتعالی هستند و جزاطاعت خدابلدنیستندبرسرصورت خودمی زنندماچه باید بکنیم    بن سدیر، در باره واکنش تند و خشن برخی از عزاداران در مرگ عزیزان خود از امام صادق(علیه السلام) پرسش هایی درمورد حکم پاره کردن لباس، کندن مو و لطمه و سیلی زدن به صورت، سؤال کرد، که امام پس از اشاره به حرمت کارهای یاد شده و وجوب کفاره، فرمودند:و لا شی ء فی اللطم علی الخدود، سوی الاستغفار و التوبه، و قد شققن الجیوب و لطمن الخدود الفاطمیات علی الحسین بن علی علیهما السلام، و علی مثله تلطم الخدود و تشقّ الجیوب.  لطمه و زدن دست بر صورت کفاره ای جز استغفار و توبه ندارد. دختران فاطمه(علیهاالسلام) در سوگ امام حسین(علیه السلام) گریبان های خود را پاره کردند و بر صورت خود سیلی زدند. البته جا دارد که بر مثل چنین مصیبتی سیلی به صورت زده شود و گریبان ها پاره گردد. اخته زینب سلام الله علیهاکلامه بکین وندبن ولطمن وارتفعت اصواتهن وجه الیهن  پس خواهرش زینب علیها السلام سخنانش راشنیدگریستندوناله سردادندولطمه زدندوصدایشان بلندشد.فلطمت زینب سلام الله علیهاووجهاوصامت وبکت زینب سلام الله علیها به چهره اش لطمه زدوفریادکشید.امازینب سلام الله علیها فانهالماراته اهوت الی جبیهافشقته ثم نارت بصوت الحزین  اماهنگامی که حضرت زینب سررادیددست بردوگریبان چاک کردسپس بانوای اندوهگین ..... بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۹۳٫  بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۸۶٫  امالى صدوق، ص ۱۱۲٫  وسائل الشیعه ج‏3ص‏282و  بحار الأنوار، ج‏98، ص: ۲۴۰ الکافی، ج‏3، ص: ۲۲۳
🖤بخوان دُعای فرج را، که شب سحر گردد... 📌جمله امام سجاد هنگام دفن بدن مبارک سیدالشهداء علیهماالسلام
🔰 آه مظلوم ابا عبدالله الحسین... وقتی حضرت زینب کبری صلوات الله علیها سر امام حسین صلوات الله علیه را بالای نیزه دید ، نزدیک به هلاکت شد ، عرض کرد همه مصائب را برادر از تو شنیده بودم ، اما فکر نمی کردم چنین سر تو را به نیزه کنند و خود را چنین بین اهل کوفه ببینم. 📘 مقتل خطی آقا قلعه ای ، ص ۱۷۴
🔰 آه مظلوم ابا عبدالله الحسین... حضرت سیدالشهداء صلوات الله علیه در قتلگاه بودند و وقتی فهمیدند دشمن متوجه خیمه گاه شده ، از روی غیرت چنان نعره زدند که از همه زخم های بدنش خون بیرون جست. 📘 مقتل خطی مبکی العیون (نجفی) ،‌ص ۳۷۳
🔰 آه مظلوم ابا عبدالله الحسین.. در کتاب طریق البکاء به نقل از مقتل ابی مخنف در شجاعت ذوالجناح علیه السلام نوشته وقتی کوفیان به وی تاختند ، به خونخواهی امام حسین صلوات الله علیه چهل تن را به درک فرستاد ، بعضی را با دندان سر میکند و بعضی را با لگد ، تا اینکه دست از او کشیدند ، دیدند آمد سر نعش سیدالشهداء صلوات الله علیه. 📘 طریق البکاء ، ص ۲۷۱
🔸️کم کاری شیعیان در لعن ابابکر و عمر علیهم لعائن الله.... حضرت آیت الله العظمی لسان الله الناطق مولانا امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و آله فرمودند: تعجب است که چقدر محبّت این دو ( ابوبکر و عمر ) و محبّت کسانی که امّت را از راه خدا بازداشته و از دینشان برگردانده اند در قلوب این امت رسوخ کرده است! بخدا قسم اگر این امّت تا روز قیامت بر روی پا بر خاک بایستند و خاکستر بر سر بریزند و به درگاه الهی زاری کنند و تا روز قیامت نفرین کنند کسانی را که با جرمی که به امّت نمودند آنان را گمراه کردند و از راه خدا باز داشتند و به سوی آتش کشانیدند و در معرض نارضایتی پروردگارشان قرار دادند و ایشان را مستحقّ عذاب خدا کردند ، باز هم در لعنت خود مقصّرند (کم کاری کرده اند). 📚 بحار الأنوار (ط - بيروت) ، ج‏ ٣۰ ، ص ٣٢۶ 📚 كتاب سليم بن قيس الهلالي ، ج‏ ٢ ، ص ٧۰٢
🔰 اللهم العن قتلة الحسیـن علیه السلام... وقتی اهل بیت علیهم السلام وارد دروازه شام شدند ، ۱۴۰ عَلم بیرون آمد ، با هر عَلمی هزار سوار بود با دف و دایره. و شیخ حسن طبری گوید پانصد هزار نفر تماشاچی بودند لعنهم الله تعالی. 📘 مقتل خطی مبکی العیون (نجفی) ، ص ۵۲۵
🔰 آه مظلوم ابا عبدالله الحسین... زمانی که یزید پلید به حضرت امام سجاد صلوات الله علیه گفت: هیچ وقت نمی توانی روی پدرت را ببینی ، سر امام را که در طشتی گذاشته بودند و پارچه ای روی آن کشیده بودند ناگهان خود به خود کنار رفت و سر امام فرمود: السلام علیک یا علی... 📘 سحاب الدموع فی مصائب خامس اهل العباء (محمد نخجوانی) چاپ سنگی ۱۳۲۶ ه.ق تبریز ، ص ۴۷۶ (pdf)
‍ ▪️آمده بود دیدن امامش. گفت: ما کنیزی در خانه داریم؛ مسلمان نیست اما، هروقت خطایی از او سر می‌زند، هروقت که می‌خواهم تنبیهش کنم، قسمم می‌دهد به جدّ شهید شما؛ میگوید: «شما را قسم به آن کسی‌ که هر وقت یادش می‌افتید گریه می‌کنید، به همان آقا قسم، مرا ببخشید!» از امام صادق علیه‌السلام شنید که فرمود: «رحمت خدا بر اهل این خانه باد!» دل امام زمانش شاد شده بود از اینکه اهل خانه با اشک و روضه، انس دارند. 📚بحارالانوار، ج۲۷، ص۱۰۳. 👈 دعای امام زمان علیه‌السلام بدرقه کسانی است که از محافل روضه، خصوصا روضه‌های خانگی غفلت نکنند.
«قیامتِ قیامت» فِي قَوْلِ اَللَّهِ تَعَالَى كُلُّ نَفْسٍ بِمٰا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ إِلاّٰ أَصْحٰابَ اَلْيَمِينِ قَالَ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ثُمَّ شِيعَتُنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فِي جَنّٰاتٍ يَتَسٰاءَلُونَ عَنِ اَلْمُجْرِمِينَ مٰا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ قٰالُوا لَمْ نَكُ مِنَ اَلْمُصَلِّينَ يَعْنِي لَمْ يَكُونُوا مِنْ شِيعَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ اَلْمِسْكِينَ وَ كُنّٰا نَخُوضُ مَعَ اَلْخٰائِضِينَ فَذَاكَ يَوْمُ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ يَوْمُ اَلدِّينِ وَ كُنّٰا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ اَلدِّينِ حَتّٰى أَتٰانَا اَلْيَقِينُ أَيَّامُ اَلْقَائِمِ فَمٰا تَنْفَعُهُمْ شَفٰاعَةُ اَلشّٰافِعِينَ فَمَا يَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ مَخْلُوقٍ وَ لَنْ يَشْفَعَ لَهُمْ رَسُولُ اَللَّهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ. امام باقر علیه السلام درباره این قول خدای متعال: «کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ رَهِینَةٌ إِلَّا أَصْحابَ الْیَمِینِ» {هر کسی در گروِ دستاورد خویش است، به جز اصحاب راست} فرمودند: مراد ما و شیعیان ماست و فرمودند: شیعیان ما اهل بیت «فِی جَنَّاتٍ یَتَساءَلُونَ عَنِ الْمُجْرِمِینَ ما سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ» {در میان باغ ها از یکدیگر درباره مجرمان می‌پرسند: چه چیز شما را در آتش [سَقَر] درآورد؟ گویند: از نمازگزاران نبودیم} یعنی از شیعیان مولا علی بن ابی طالب نبودند. «وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ وَ کُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِینَ» {و بینوایان را غذا نمی دادیم و با پریشانگویان، پریشانگویی می‌کردیم} و این در روز قائم ماست که یوم الدین (روز دین یا همان روز قیامت) است، چنان که می‌فرماید: «وَ کُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ حَتَّی أَتانَا الْیَقِینُ» {و یوم الدین را دروغ می‌شمردیم، تا اینکه یقین به ما رسید} که منظور از یقین، ایام (قیام) قائم است، «فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعِینَ» {پس شفاعتِ شفاعت کنندگان به حال آنها سودی ندارد} و شفاعت هیچ مخلوقی برایشان سودی ندارد و روز قیامت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز از آنان شفاعت نخواهد کرد. فرات کوفی ج۱،ص۵۱۴
🔰 آه مظلوم ابا عبدالله الحسین... هنگامی که نزد حضرت امام موسی کاظم علیه السلام ذکر حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام می شد ، گریه راه گلوی مبارک شان را می بست و بریدن و تنگی نفس بر ایشان غالب می شد. 📚 بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۲۳
شهادت جانسوز وعالم سوزامام سجادعلیه السلام تعزیت باد ◼️ وقتی که امام زين العابدين علیه‌السلام با شنیدن روضه اسارت آل الله، سر به دیوار کوبیده و خون از سر مبارکشان جاری می‌شود... روایتی نقل شده است: روزی خوراک و نوشیدنی نزد امام سجاد «صلوات الله علیه» نهادند، گرسنگی و تشنگی پدرش امام حسین علیه‌السلام در صحرای کربلا به یادش آمد و اشک گلویش را بست و سخت گریست تا جامه هایش از گریه و اشک بر پدرش خیس شد. دستور داد تا خوراک را از نزد او ببرند. 🩸 مردی یهودی وارد شد و سلام کرد و دست إمام علیه‌السلام را گرفت و شهادتین گفت و به امامت به إمام سجاد علیه‌السلام اقرار نمود. حضرت فرمودند: برای چه از دین خود و نیاکانت دست کشیدی؟ گفت: خوابی دیدم. فرمودند: چه خوابی دیدی؟ 🩸آن مرد یهودی گفت: خواب دیدم از خانه برای دیدار برادری بیرون شدم و راه را گم کردم و بیچاره شدم. در این فکر بودم که پشت سرم ناله و گریه و آواز تکبیر و تهلیل بلند شد. وقتی نگریستم لشکری بود و پرچم ها و سرها بالای نیزه و پشت سرشان شترهای لاغر که بر آن‌ها زنان غارت زده و کودکان دست بسته سوار بودند. میان آن ها جوانی بر شتر تنومندی در نهایت رنج و سختی، دست و سرش با غل آهنی بسته و از پاهایش خون می‌ریخت و اشکش بر گونه روان بود. گویا شما بودید و همه زن ها و کودکان عزادار بودند و وامحمّداه! واعلیاه!… می‌گفتند. 🩸در این میان که کاروان در راه بود ناگاه گنبدی در سینه بیابان عیان شد، چون خورشید درخشان جلوی قافله سه بانو بودند. تا گنبد را دیدند خود را به زمین انداختند و خاک بر سر ریختند و سیلی بر رخ زدند و فریاد زدند: «واحسناه! واحسیناه!…» 🩸مردی کوسه و کبود چشم به آن ها رسید و آن ها را زد و به زور سوار کرد و دیدم که خون از زیر سرپوش یکی از زنان که به گمانم بزرگتر آن ها بود از شدت غم روان شد. ای آقا! جلوی سرها سری نورانی بود که بر پرتو خورشید و ماه چیره بود و چون بدان گنبد درخشان رسیدند مردی که آن سر را می‌برد، ایستاد. یارانش او را نهیب زدند و سر را از او گرفتند و گفتند: ای مرد پَست! تو از بردنش ناتوانی. گفت:کسی نبود که در بردنش کمک کند و سر را از آن گرفتند و به دیگری دادند و تا سی تن آن را دست به دست کردند و همه میخکوب شدند و همه واماندند و کمکی نیافتند. به امیر قوم گزارش دادند از اسب پیاده شد و چادری زدند بلندتر از سی ذراع و او در میان آن نشست و دیگران در گرد او. 🩸آن زنان وکودکان را بی فرش و بستر روی زمین ریختند و خورشید روی آنها را می‌سوزاند و نیزه ها که سرها برآن بود به عمد در برابر آنها گذاشتند تا آنها را دلشکسته کنند و بیشتر دل آنها را بسوزانند و جگر آن ها را پاره کنند. 🩸ترسا(آن مرد یهودی) گفت: ای آقا! من سخت بی تاب شدم و سیلی بر چهره زدم و از غم و اندوه، جامه های کهنه را دریدم و در نزدیک زن ها و کودکان با دلی شکسته و چشمی گریان نشستم و ناگاه نیزه‌ای که سر شریف بر آن بود، به سوی گنبد درخشان برگشت و با زبانی رسا گفت: پدرجان! ای امیرمؤمنان! بر تو سخت است آنچه به ما رسید از کشتن و سر بریدن… 🩸من با خود گفتم: صاحب این سر نزد خدا مقامی بزرگ دارد و دلم به دوستی او مایل شد. در این میان که با خود اندیشه داشتم و خود را در میان کفر و اسلام مخیر می‌دیدم، ناگهان شیون زنان بلند شد و روی پا ایستادند و چشم به آن گنبد درخشان دوختند. من هم روی پا بلند شدم و نگریستم دیدم زنانی از آن گنبد فرود آمدند که در آن ها خانمی پر از هیبت و نور است و جامه ای خون آلود به دست دارد و مو پریشان وگریبان دریده است دامن می‌کشد و سیلی بر رخ می زند، به انبیاء و پدرش رسول الله صلی الله علیه وآله وسلّم و امیرالمؤمنین علیه السلام با دلی داغدار، استغاثه دارد و داد می زند: «واولداه! واحبیب قلباه!…». 🩸ای آقا! چون آن بانو به سرها و کودک‌ها نزدیک شد، افتاد و بی هوش شد وپس از مدتی به هوش آمد و با چشمانش بدان سراشاره کرد وسر با نیزه خم شد و در دامنش افتاد و او سر را گرفت و به سینه چسباند و بوسید وگفت: پسر جانم! تو را مثل جد و پدرت نشناختند و کشتند. ای وای آب را به رویت بستند…ای پسرم! چه کسی سینۀ تو را خُرد کرد؟ ای اباعبدالله! چه کسی عیالت را اسیر و اموالت را غارت کرد؟چه کسی تو را و پسرانت را سر برید؟ چه دلیرند بر هتک حرمت خدا و رسول خدا! 🩸راوی گفت: در همین حین که این قضیه را برای امام سجاد علیه السلام نقل میکردم، قامَ عَلی طولهِ و نَطحَ جِدارَ البیت بِوَجههِ فکَسرَ أَنفُه و شَجَّ رأسُه و سالَ دَمُهُ عَلی صَدره و خَرَّ مغشیّاً علیه مِن شِدّةِ الحُزن والبکاء ▪️امام سجاد علیه السلام تمام قامت برخاست و سر به دیوار اتاق کوبید و بینی مبارکش شکست و خون از بینی و سرش به سینه اش سرازیر شد و از شدت اندوه افتاده و بی هوش شد. 📚دارالسلام،محدث نوری، ج٢ ص١٧٠