چرا ۲۹ دی‌ماه روز غزه نام‌گذاری شد؟ در هفتم دی‌ماه  سال ۱۳۸۷ هجری شمسی، رژیم صهیونیستی در حمله‌ای وحشیانه و غیرانسانی، نوار غزه را هدف حملات جنگنده‌های خود قرار دارد که این حمله ۲۲ روز به طول انجامید و در نتیجه آن بسیاری از منازل مسکونی، بیمارستان‌ها، مدارس، مساجد و درمانگاه‌ها و زیرساخت‌ها و تأسیسات نوار غزه تخریب شدند و شمار زیادی از غیرنظامیان از جمله کودکان و زنان بی‌گناه به شهادت رسیدند. براساس آمارهای ارائه شده، در جنگ ۲۲ روزه، ۱۴۵۵ نفر شهید شدند که ۴۰۴ نفر از آن‌ها را کودکان و ۱۱۵ نفر را نیز زنان تشکیل می‌دهند و تعداد مجروحان جنگ ۲۲ روزه رژیم صهیونیستی نیز ۵۳۰۳ نفر برآورد شد که از این تعداد ۱۸۱۵ نفر کودک بودند. بر اساس گزارش سازمان‌های فلسطینی، در جنگ ۲۲ روزه ۴۰ بیمارستان و مرکز درمانی مستقیما هدف حملات و بمباران قرار گرفتند که در نتیجه آن ۱۰ میلیون دلار به بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های وزارت بهداشت خسارت وارد شد. در نتیجه این جنگ ۱۵ دستگاه آمبولانس مستقیما نیز هدف حملات وحشیانه قرار گرفت. جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی در سال ۱۳۷۸ هجری شمسی علیه مردم مظلوم نوار غزه در حالی صورت گرفت که رسانه‌های غربی و رسانه‌های مزدور عربی، عمق جنایات و کشتار رژیم صهیونیستی را سانسور و تلاش می‌کردند که جنبش حماس را مقصر این حملات جلوه دهند و از طریق بایکوت رسانه‌ای، تصوری نادرست از واقعیت این جنگ وحشیانه به شهروندان خود می‌دانند. در همین راستا، جمهوری اسلامی ایران که همواره حامی محور مقاومت و مردم مظلوم فلسطین بوده است، در نخستین سالروز جنگ ۲۲ روزه با هدف بازگویی مظلومیت مردم فلسطین و رساندن صدای این مظلومیت به گوش آزادگان جهان و همچنین، تجلیل از حماسه‌آفرینی محور مقاومت، روز ۲۹ دی‌ماه را «روز ملی غزه» نام‌گذاری کرد تا از این طریق مقاومت ۲۲ روزه مجاهدان غزه در برابر وحشی‌گری اسرائیل را ارج نهد و این مقاومت قهرمانانه را پیوسته در اذهان یادآوری کند. این در حالی است که امام خمینی(ره) پیش از این نیز با نامگذاری آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به‌عنوان روز جهانی قدس، نشان داده بود که نظام جمهوری اسلامی ایران از هیچ تلاشی در احقاق حقوق مردم فلسطین و حمایت از مجاهدان مقاومت دریغ نمی‌کند و حامی راستین محور مقاومت است. ارسالی #مربی_امین: خانم #ملکشاهی از #خرم اباد

به مناسبت سالرزوز حماسه مردم آمل در ۶بهمن سال ۶۰ چرا آمل را شهر هزار سنگر نامیدند؟ بازخوانی نقش مردم آمل در حماسه ۶بهمن سال ۶۰ در بهمن ماه 1360 نیروهای کمونیست و چپ‌گرا طی برنامه‌ریزی‌هایی که از قبل انجام داده بودند با تصور همراهی مردم آمل با آن‌ها به این شهر حمله و تصرف کردند. مردم آمل در روز ششم بهمن با حضور در خیابان‌ها و سنگربندی مقابل منازل در برابر نیروهای کمونیست ایستادگی و آن‌ها را از شهر بیرون کردند. با آغاز صبح ششم بهمن، حماسه‌ مردم آمل شكل گرفت و صدها نیروی داوطلب مردمی با روی آوردن به مقر سپاه و گرفتن اسلحه، به مقابله سربداران جنگل رفتند. سنگربندی‌ها آغاز شد. از زن و مرد و پیر و جوان همگی با آوردن شن و گونی اقدام به سنگرسازی و نبرد سنگر به سنگر كردند تا آنجا كه آمل لقب «هزار سنگر» گرفت. رفته رفته به تعداد نیروهای ضد شورش كه از روستاهای اطراف می‌آمدند و از مردمان وفادار به امام و انقلاب اسلامی بودند، افزوده می‌شد. البته در شب حادثه هم، از مردم آمل هر كس كه خود را به‌خاطر صدای تیراندازی به سپاه و بسیج رسانده بود، دستگیر، اسیر و یا شهید شده بود.  سازماندهی و ساماندهی نیروهای مردمی از ساعت 7 صبح آغاز شد و تا 8 صبح به‌پایان رسید. هرچند نهادهایی چون سپاه و بسیج به خاطر نو‌پایی این نهادها تجربه‌ لازم را نداشتند، ولی شور و اشتیاق بسیار بالا برای مقابله با ضدانقلاب، جایگزین هر نارسایی شد. حمله مردم حزب‌اللهی به ضدانقلاب در دو محور اساسی، یعنی در همان مناطقی كه دشمن تمركز داشت، صورت گرفت. در ادامه‌ حضور مردم، واحدهای كوچك‌تری از كوچه و خیابان‌ها به راه افتادند و خود را به مناطق درگیری رساندند.  برخی از نهادهای انتظامی چون كمیته‌ انقلاب اسلامی، شهربانی و ژاندارمری در بخش‌هایی از شهر مانع ورود مردم به صحنه‌ درگیری می‌شدند تا بدان‌ها آسیبی وارد نشود، اما مردم در چند بخش اساسی ایفای نقش كردند: كمك در ایجاد سنگر و مواضع دفاعی؛ تلاش برای دستگیری دشمن؛ درگیری مسلحانه و جنگ تن به تن با دشمن؛ كشف محل استقرار دشمن؛ تخلیه‌ شهدا و كمك به مجروحین. یكی از ابتكارات جالب نیروهای بسیجی در نبرد با دشمن این بود كه پشت یك وانت نیسان سنگر درست كرده بودند و وانت با دنده عقب به سمت دشمن حركت می‌كرد؛ نیروهای بسیجی پشت سنگرهای ساخته شده در وانت به سمت دشمن تیراندازی می‌كردند و راننده هم از تیراندازی دشمن در امان بود. نقش مردم در این درگیری غیرقابل تصور بود، به‌طوری كه در ساعات اولیه‌ این نبرد دلاورانه، مردم تمام سطح شهر را پوشانده بودند و از خارج شهر با سرعت تمام وانت وانت شن و ماسه به داخل شهر می‌آوردند: «در حین درگیری شدید در حدود ساعت یازده بود كه وانت‌هایی كه كیسه‌ی شن حمل می‌كردند، از جاده رد شدند. ما ابتدا ایست دادیم كه آنها توجه نكردند. یك بار به یك وانت به منظور ترساندن آنها شلیك كردیم كه فرار كردند. یكی دو بار هم وانت‌ها را گرفتیم و گونی آنها را خالی كردیم» ولی تعداد وانت‌ها آنقدر زیاد بود كه محافظان جاده، كاری نمی‌توانستند بكنند. جنگ و گریز مردم و نیروهای انتظامی منجر به كشته شدن و دستگیری عده‌ای از مهاجمین شد و در همان روز سه‌شنبه، 6/11/60، دشمن تمام مواضع خود را از دست داد. در ساعت 4 بعد از ظهر دشمن شروع به عقب‌نشینی كرد و در دو باغ حاشیه شهر موضع گرفت: «بعد از عقب‌نشینی، وارد یك باغ بزرگ شدیم. در همان موقع صدای الله‌اكبر و صدای جمعیت زیادی از درون باغ ‌آمد. بچه‌ها فهمیدند كه باغ در محاصره است و از هر طرف كه بخواهیم برویم به آن‌ها بر می‌خوریم. در آنجا بچه‌ها تیراندازی هوایی كردند، چون امكان داشت همدیگر را بزنیم». افرادی كه در برخی از محلات مانند رضوانیه مستقر بودند تا شاید مردم در روشنی روز به آن‌ها بپیوندند، نومیدانه به جنگل برگشتند: «من تا ظهر در همان محله ماندم و با شدت گرفتن درگیری در پیرامون محله و تنگ‌شدن حلقه‌ محاصره، جزو اولین گروهی بودم كه به طرف جنگل برگشتیم». در واقع پس از یورش بی‌امان مردم و كشته شدن 34 نفر از گروه سربداران، به‌ویژه كشته شدن كاك اسماعیل، مسئول كمیته‌ نظامی، گروه به طرف جنگل عقب‌نشینی كرد. در این حماسه‌ جاودان، از مردم قهرمان آمل 40 شهید و 120 نفر زخمی شدند. مربی امین : خانم #ملکشاهی از #خرم اباد مدرسه شهید چاغرود شاخصه: #حساس_بودن_به_نظام_و_ولایت_فقیه #همه_مقاطع باتشکر مدیریت مدارس امین